Όταν προσπαθεί να περιγράψει σε ποιους ανθρώπους απευθύνονται τα ρούχα που κατασκευάζει η νεαρή σχεδιάστρια μόδας και καλλιτέχνις Δήμητρα Πέτσα, αποφεύγει την χρήση των λέξεων «πελάτης» ή «μοντέλο». Αντίθετα, προτιμά να λέει ότι προορίζονται για ανθρώπους οι οποίοι, φορώντας τα, κάνουν, τρόπον τινά, μια περφόρμανς.
Η 24χρονη Δήμητρα εκτός από τον σχεδιασμό ρούχων έχει ασχοληθεί σε ακαδημαϊκό επίπεδο και με τις παραστατικές τέχνες. «Με ενδιαφέρει πολύ η ιδέα πως ό,τι είναι προσωπικό είναι παράλληλα παγκόσμιο και πως από τον μικρόκοσμο της ψυχοσύνθεσης ενός γυναικείου σώματος μπορούμε να καταλάβουμε τον μακρόκοσμο της ψυχοσύνθεσης του περιβάλλοντος».
«Για μένα το γυναικείο σώμα είναι πάντα σε μια κατάσταση περφόρμανς» λέει και συνεχίζει: «Από κοινωνική, πολίτικη και καλλιτεχνική άποψη, το γυναικείο σώμα πάντα ήταν και είναι κάτι βαθιά σκηνοθετημένο. Με πολλές αντιφάσεις, στερεότυπα και ιστορικά απομεινάρια από εποχές που ίσως δεν θυμόμαστε, αλλά είναι όλα γραμμένα στο υποσυνείδητο μας.
Η Δήμητρα τελευταία εργάζεται πάνω σε ένα πρότζεκτ που ονομάζει Wetness. «Αυτό το πρότζεκτ πηγάζει από την έρευνα που κάνω εδώ και αρκετά χρόνια πάνω στα σωματικά υγρά. Κοιτάω τη σχέση μας με το νερό και τα σωματικά μας υγρά που είναι στην ουσία νερό φιλτραρισμένο μέσα από το σώμα μας».
Όποτε όλα αυτά δεν μπορείς να τα παραβλέψεις, έτσι απλά, όταν μπαίνεις στη διαδικασία να σχεδιάζεις για μια γυναικά».
O τελικός της σκοπός, λέει, δεν είναι μόνο να σχεδιάσει ένα ρούχο αλλά μέσα από αυτό κάνει και μια πρόταση για έναν εναλλακτικό τρόπο σκηνοθεσίας της γυναικείας ταυτότητας, διεκδικώντας μια πιο ελεύθερη έκφραση.
«Ενώ πολλοί συμμαθητές μου (σ.σ. αυτό τον καιρό τελειώνει το master της στο Central Saint Martins) ξεκινάνε τη διαδικασία μιας κολεξιόν με φωτογραφίες και υφάσματα, εγώ ξεκίνησα με το να σκηνοθετήσω δημόσια περφόρμανς στους δρόμους του Λονδίνου, συμμετέχοντας εγώ η ίδια σε αυτές. Αυτή η μεθοδολογία είναι που δίνει τη βάση για τα σχεδία και τα υφάσματα των κολεξιόν μου».
Η διαδικασία που ακολουθεί φαίνεται να μπορεί να σταθεί ως αυτόνομο έργο. Μια γυναικά που σχεδιάζει πάνω στο ίδιο της το σώμα πρώτα.
«Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου μεγάλωσα με τη γιαγιά μου η οποία είχε σχολή κοπτικής-ραπτικής και έραβε πάντα στο σπίτι της. Οι πρώτες μου αναμνήσεις είναι να κάθομαι στο πάτωμα, στα ποδιά της, και να παίζω με τα αποκόμματα από υφάσματα που πέταγε από το τραπέζι της, καθώς έραβε τα αριστουργήματα της.
Επίσης, για μένα, η μόδα και η διαδικασία τού να φτιάχνεις ένα ρούχο για μια άλλη γυναικά είναι μια από τις πιο προσωπικές μορφές τέχνης. Με ενδιαφέρει πολύ η παράδοση και ο παλιός τρόπος που φτιαχνόταν η μόδα, κυρίως από μοδίστρες, και η στενή σχέση που είχαν πελάτισσα και μοδίστρα.
Μέχρι στιγμής κάπως έτσι έχει λειτουργήσει και το brand μου (σ.σ. έχει φτιάξει custom made ρούχα για μουσικούς και πιο πρόσφατα ένα «wetlook» νυφικό).
Είναι όλα σχεδιασμένα επίτηδες έτσι ώστε δυο κομμάτια να μην μπορούν ποτέ να είναι όμοια μεταξύ τους. Είναι όλα βασισμένα στο χειροποίητο και στο κάθε σώμα για το οποίο ράβονται».
Η Δήμητρα τελευταία εργάζεται πάνω σε ένα πρότζεκτ που ονομάζει Wetness. «Αυτό το πρότζεκτ πηγάζει από την έρευνα που κάνω εδώ και αρκετά χρόνια πάνω στα σωματικά υγρά. Κοιτάω τη σχέση μας με το νερό και τα σωματικά μας υγρά που είναι στην ουσία νερό φιλτραρισμένο μέσα από το σώμα μας.
Έχω κάνει τις εξής παρατηρήσεις: Άμα κλάψεις δημοσιά, πρέπει να το κρύψεις. Άμα θηλάσεις δημοσιά, πρέπει να το κρύψεις. Άμα ιδρώνεις δημοσιά, πρέπει να το κρύψεις».
Από πού πηγάζει άραγε αυτή η αυτολογοκρισία; «Το γυναικείο σώμα συνεχώς αποστειρώνεται και εν τέλει μολύνεται με βάρια χημικά, με τον ίδιο τρόπο -και συνήθως με τα ίδια προϊόντα- με τα οποία μολύνουμε και τους ωκεανούς μας.
Η αμηχανία και η ντροπή είναι μορφή αυτοτιμωρίας, με την οποία εμείς μπορούμε να γίνουμε τύραννοι του εαυτού μας. Το να ντρέπεσαι να κλαις έρχεται από την υποσυνείδητη αντίληψη ότι η έκφραση του νερού, το γεγονός ότι προερχόμαστε από το νερό, είναι κάτι το οποίο πρέπει να κρυφτεί.
Η ιδέα λοιπόν ήταν να φτιάξω ένα ύφασμα που όταν το φοράει κανείς να φαίνεται σαν να έχει μόλις βραχεί. Το σχέδιο επίσης είναι βασισμένο σε ερευνά της τέχνης των πτυχώσεων και συγκεκριμένα της δουλειάς της σχεδιάστριας Madame Gres και το πώς χρησιμοποιούσε τον αρχαίο ελληνικό κλασικισμό. Ένα σημαντικό στοιχείο αυτής της ερευνάς ήταν όταν διάβασα ότι στην αρχαία Ελλάδα έβρεχαν το ύφασμα που έβαζαν πάνω στα μοντέλα και πολλά από τα αρχαία αγάλματα που βλέπουμε είναι στην ουσία μια απόπειρα να αποτυπώσουν το βρεγμένο σώμα.
Η διαδικασία της δημιουργίας υφάσματος wetlook γίνεται μέσα σε μπάνιο. Πρώτα παίρνω το μοντέλο μου και βάζω το βρεγμένο ύφασμα πάνω του και μετά το φωτογραφίζω. Με βάση αυτές τις φωτογραφίες στη συνεχεία παίρνω ύφασμα και το βρέχω, το βάζω πάνω στην κούκλα ραπτικής και στερεώνω κάθε μικρή τσάκιση και πτύχωση του υφάσματος πάνω στο σώμα. Το αφήνω να στεγνώσει και μετά ράβω με το χέρι όλες τις πτυχές του υφάσματος. Είναι μια πολύ αργή διαδικασία και χρησιμοποιώ από 600 μέχρι 800 καρφίτσες για κάθε ρούχο!».
Οι αναφορές της Δήμητρας έχουν να κάνουν με τον οικοφεμινισμό. «Εκεί βρίσκονται οι ιδέες της σχέσης του γυναικείου φύλου με τη φύση, που με βοήθησαν να πλαισιώσω τις σκέψεις μου με τα σωματικά υγρά και το νερό. Επίσης, τα περιβαλλοντικά ζητήματα δεν είναι κάτι το καθαρά τεχνικό αλλά έχουν να κάνουν με πολύπλοκες κοινωνικές διαδικασίες.
Η σύγχρονη βιομηχανία μόδας είναι προφανώς βαθιά προβληματική. Από τις γυναίκες-μοντέλα που τις μεταχειρίζονται ακόμα και σήμερα σαν αντικείμενα μέχρι τις εργάτριες μόδας και τις άθλιες συνθήκες στα εργοστάσια οπού φτιάχνονται τα ρούχα μαζικής παράγωγης. Περιβαλλοντικά επίσης είναι μια βιομηχανία εντελώς ανεύθυνη.
Αυτό που είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο αυτήν τη στιγμή είναι το κίνημα της slow fashion, της αργής μόδας δηλαδή, που δεν βασίζεται στο να παράγεις όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και το οποίο εφαρμόζω κι εγώ στη δική μου δουλειά. Επίσης, υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι να δημιουργήσεις και να συμβάλεις στη συζήτηση της μόδας με πιο οικολογική ευαισθησία» καταλήγει.
Στις 23 Νοεμβρίου η Δήμητρα Πέτσα θα κάνει μια προσωπική έκθεση/περφόρμανς και video installation στο Παρίσι, στον εκθεσιακό χώρο La paix που ειδικεύεται στο fashion art με το πρότζεκτ Wetness. Εκεί, θα συμμετέχει και η ίδια στην περφόρμανς, σε συνεργασία με τη στυλίστρια και curator Christelle Owona Nisin που έχει επίσης background στις καλές τέχνες, σε συνδυασμό με τη μόδα.
Info
Δείτε περισσότερα για την Δήμητρα Πέτσα εδώ.
σχόλια