Η B-Other Side Records συμπληρώνει 11 χρόνια συνεχούς δισκογραφικής δραστηριότητας, έχοντας στον κατάλογό της (μαζί με ό,τι θα δει το φως το προσεχές διάστημα) 121 κυκλοφορίες – ένα όχι ευκαταφρόνητο νούμερο, για μία παντελώς ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία του καιρού μας.
Αυτό που ξεχωρίζει την B-Other Side Records από άλλες δισκογραφικές ετικέτες είναι τούτο.
Η εταιρεία καταπιάνεται και με παλαιές ανέκδοτες ηχογραφήσεις από τα ιστορικά χρόνια του ελληνικού ροκ (Sun of Greece, The U.L.S., Sounds & Tammy, The Rabbits, Παύλος Σιδηρόπουλος & Απροσάρμοστοι, The Sex-pir, The Air Boys, Heaven and Hell κ.λπ.), και με επανεκδόσεις δίσκων που έγραψαν μικρή ή μεγάλη ιστορία στην εποχής τους (το «Greece Goes Modern» του Μίμη Πλέσσα, το «Θεατρίνοι» των Μωρά στη Φωτιά, το «Ήχος της Ανασφάλειας» των Stress, το «,38» των Αδιέξοδο κ.λπ.), αλλά και με καινούριες παραγωγές, προτείνοντας αξιόλογα νέα άλμπουμ και σημερινά συγκροτήματα και καλλιτέχνες (Nurse of War, B-Sides, ΦΕΥ, Δημήτρης Καρράς, Γουρούνια στο Διάστημα, Lia Hide, Lost Bodies, Dirty Fuse, ANFO κ.λπ.).
Η εταιρεία καταπιάνεται και με παλαιές ανέκδοτες ηχογραφήσεις από τα ιστορικά χρόνια του ελληνικού ροκ, και με επανεκδόσεις δίσκων που έγραψαν μικρή ή μεγάλη ιστορία στην εποχής τους, αλλά και με καινούριες παραγωγές, προτείνοντας αξιόλογα νέα άλμπουμ και σημερινά συγκροτήματα και καλλιτέχνες.
Μαζί με το εορταστικό +1 άλμπουμ τής B-Other Side (στο τέλος), επιλέγουμε 10 ακόμη σημαντικές κυκλοφορίες της, απ' όλα τα προηγούμενα χρόνια, που αναδεικνύουν την πορεία της εταιρείας.
1.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΟΜΑΤΣΙΟΥΛΗΣ
Σαν τον Άνεμο
[BSR 003, 2010]
Μ' ένα cult ροκ δισκάκι από το 1972 («Επιδρομή από τον Άρη / Σαν τον άνεμο»), ο Σωτήρης Κοματσιούλης είδε για πρώτη φορά ένα LP του το 2010. Εδώ ακούγονται, μαζί με τα τραγούδια του single, ανέκδοτα tracks από το πρώτο μισό της δεκαετίας του '70, που διακρίνονται για τα ωραία φωνητικά τους, και τα δυνατά παιξίματα στο χάμοντ και τις κιθάρες. Gems ασυζητητί.
Κάποια απ' αυτά τα τραγούδια έχουν μια παράξενη ορμή («Κοίτα φίλε»), κάποια («Οι ρομαντικοί») καταθέτουν κοινωνικοπολιτικούς προβληματισμούς, ενώ ορισμένα, όπως ο «Κοσμάς» και το «Μην κλαις κοριτσάκι», θα μπορούσε να ήταν hits της εποχής. Από τα αγγλόφωνα θέματα το «The kind king» είναι, απλώς, μία από τις ωραιότερες περιπτώσεις ροκ με μπουζούκι (δεν είναι και πολλές εξάλλου), που έχουν καταγραφεί στην ελληνική δισκογραφία.
Μην κλαις κοριτσάκι
2.
STRESS
Athens Burning I
[BSR 016, 2011]
Πρόκειται για ένα 7ιντσο EP, με πέντε ανέκδοτα tracks, μιας από τις καλύτερες πανκ μπάντες που ακούστηκαν ποτέ στη χώρα, στις αρχές της δεκαετίας του '80. Με τις κιθάρες να σκοτώνουν και με το rhythm section να σκίζεται, τα δύο πρώτα κομμάτια, το «Athens burning» και ιδίως το «Devil driver», δείχνουν, απλώς, τις μεγάλες δυνατότητες των Stress. Πρόκειται για τέλεια δείγματα new wave / punk, που θα μπορούσε κάλλιστα να είχαν βρει στέγη στον κατάλογο του πιο σημαντικού σχετικού label της εποχής, της Creep Records.
Στη δεύτερη πλευρά υπάρχουν τρία ελληνόφωνα κομμάτια, τα γνωστά και από το LP των Stress «Χαφιές» και «Περιθωριακός», που εδώ αρέσουν περισσότερο (ιδίως ο «Περιθωριακός», με την κιθαριστική φρασεολογία του Λούη Κοντούλη να υπερβαίνει τα όρια του χώρου), και ακόμη το «Ξέχασες κιόλας τη ζωή σου», που κινείται στα πλαίσια του μεγάλου δίσκου τους (που θα τυπωνόταν για πρώτη φορά το 1985).
3.
ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ
don't pretend your troubles are over all you've got is falling to pieces remember the time you were praying and noone was...
[BSR 020, 2012]
Οι Παρθενογένεσις υπήρξαν ένα ιστορικό γκρουπ του εγχώριου πανκ-ροκ, που έδρασε στη διετία αρχές '79-αρχές '81, χωρίς καμία επίσημη ηχογράφηση σε πρώτο χρόνο. Εδώ έχουμε την αποτύπωση, για πρώτη φορά σε βινύλιο, ανέκδοτων εγγραφών του από το καλοκαίρι του 1980.
Με επιρροές από πανκ και new-wave, η μπάντα επιχειρεί σταδιακά να μεταφέρει τους εν λόγω ήχους στην ελληνική πραγματικότητα, δίχως, από την άλλη, να απορρίπτονται τα τραγούδια, τα... πανκ τραγούδια, με τα οποία είχε μεγαλώσει η προηγούμενη γενιά (το «House of the rising sun» με τους Animals ή το «Wild thing» με τους Troggs).
Ο ήχος των Παρθενογένεσις σε κάθε περίπτωση είναι raw material. Και δεν ευθύνεται γι' αυτό μόνον η στοιχειώδης εγγραφή (τα κομμάτια είναι γραμμένα με δημοσιογραφικό κασετοφωνάκι!) όσο, κυρίως, ο αυθάδης τρόπος που παίζει και παρατάσσεται το σχήμα.
Η punk attitude δεν είναι απλώς εμφανής, αλλά αποκτά και προσωπικό στυλ σε κομμάτια όπως το 9λεπτο(!) «Feeling», το οποίο περνά ακόμη και από ψυχεδελικές ατραπούς, ή τα συντομότερα στο χρόνο «I will not apologize» και «Just another prisoner». Ιστορία.
4.
MIMIS PLESSAS
Greece Goes Modern
[BSR 027, 2012]
Το σπανιότατο αυτό άλμπουμ του Μίμη Πλέσσα (σε πρώτη έκδοση) συγκροτήθηκε στη βάση μιας διαφήμισης για την μπύρα Fix. Ήταν 1966, όταν ο Μίμης Πλέσσας συμμετείχε στην καμπάνια του συγκεκριμένου προϊόντος, έχοντας την φαεινή ιδέα να εναρμονίσει για jazz-rock σύνολο δέκα σκοπούς της ελληνικής υπαίθρου, δίνοντάς τους ένα νέο ανεπανάληπτο άρωμα.
Χρειαζόταν, φυσικά, ένα συγκρότημα (The Orbiters) για το «ανέβασμα του έργου», το οποίο βρέθηκε, πάραυτα, στα πρόσωπα των μονίμων συνεργατών τού συνθέτη (Andrea Ortega φλάουτο, σαξόφωνο, Igor Raniets ντραμς, Τίτος Καλλίρης ηλεκτρική κιθάρα, Νίκος Γκίνος κλαρίνο, Ανδρέας Ροδουσάκης κοντραμπάσο – συν τον Μίμη Πλέσσα στην philicorda) και βεβαίως χρειάστηκε η συμβολή του ζεύγους Gesar (των ιδιοκτητών της Music-Box), που τύπωσε, προς χάριν του Έλληνα συνθέτη και μαέστρου, το πρώτο long play του στην ετικέτα Pan-Vox (1967).
Πόσοι το πήραν τότε χαμπάρι; Οπωσδήποτε λιγότεροι απ' όσους θα το ανακάλυπταν και θα το υμνούσαν στην πορεία...
5.
ΔΙΑΦΟΡΟΙ
Συνταγή Αντι-θανάτου
[BSR 032, 2013]
Η «Συνταγή Αντι-θανάτου» είναι μια ιστορική συλλογή του ελληνικού ροκ που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1986 στην Famous Music (η μετέπειτα FM Records). Προσωπικά, και για κάποια tracks, έχω τη βεβαιότητα πως είναι μία από τις πιο σημαντικές της δεκαετίας.
Το άλμπουμ ανοίγει με τους Clown και μ' ένα κάπως πειραματικό κομμάτι, που έχει το ενδιαφέρον του. Στους Εναλλάξ συμμετείχε o Γιώργος Κοντραφούρης ανάμεσα σε άλλους. Η «Κόντρα» είναι ένα τυπικό track ελληνόφωνου ροκ, με ιδιαίτερη, πάντως, ερμηνεία από τον Νίκο Καλλίνη (αργότερα στους Εκείνος + Εκείνος). Οι Κουμπότρυπες Α.Ε. του Μιχάλη Κουμπιού είχαν ήδη δύο 45άρια, όταν εμφανίστηκαν στη «Συνταγή Αντι-θανάτου». Τo «Σύμβολα και» είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια τους. Ίσως το ωραιότερο κομμάτι της συλλογής να είναι η «Σκουριασμένη μονωδία» των Scoria. Πάνω σ' ένα στιβαρό electro-rock υπόβαθρο το συγκρότημα (βασικά ο αείμνηστος Άγγελος Κακουράτος) απαγγέλει μερικούς στίχους από το πρώτο στάσιμο της Αντιγόνης του Σοφοκλή. Η πρώτη πλευρά θα κλείσει με την «Καλυψώ» των Mess, ένα νοσταλγικό electro track.
Τα Αρνάκια, που ανοίγουν την b side, ήταν ένα από τα καλύτερα γκρουπ της εποχής και ίσως το πιο αδικημένο ελληνικό συγκρότημα της δεκαετίας του '80. Το κιμπορντικό punk των Αντί φθάνει στα όριά του με το «Σταμάτα να μιλάς για θάνατο», ενώ το κομμάτι που κλείνει την πλευρά και τον δίσκο είναι το «Ένα μυστικό στο τέλος» του συγκροτήματος Παρανυχίδες, με τη δραματική ερμηνεία του τραγουδιστή (Παντελής Κούκης) να το χαρακτηρίζει απ' άκρη σ' άκρη.
Scoria - Σκουριασμένη Μονωδία
6.
POPI'S ORCHESTRA
Popi's Orchestra
[BSR 056, 2015]
Είναι ένα από τα πιο παράξενα άλμπουμ, που έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Λέμε για το LP τής Ορχήστρας της Πόπης, ή Popi's Orchestra, μιας 12μελούς μπάντας, που αυτοσχεδιάζει κατά το δοκούν, έχοντας κατά νου ροκ, τζαζ και αβάντ πρότυπα (ή συνδυασμούς τους). Αν είναι στις προθέσεις μας να συνδέσουμε τη μουσική τής Popi's Orchestra με κάποιου είδους exotica (παρασυρόμενοι από το εξώφυλλο) τούτη θα είναι μόνον εκείνη του Sun Ra. Εννοούμε πως οι συνθέσεις της μπάντας ολοκληρώνονται μέσα από μια καταφανή αυτοσχεδιαστική διάθεση, καλώς συμφωνημένη.
Το άλμπουμ είναι γεγονός πως παρουσιάζει μιαν επιβλητική ενότητα, κάτι που δηλώνει πως οι μουσικοί της ορχήστρας, πρώτον, δεν είναι τυχαίοι, και, δεύτερον, πως έχουν κατασταλάξει σ' έναν τρόπο επικοινωνίας, ο οποίος δεν αφήνει και πολλά περιθώρια ελιγμών. Τα πάντα μπορεί είναι ελεύθερα, αλλά ο στόχος είναι ένας. Να οριοθετηθεί ένα improv και αρκούντως ψυχεδελικό πλαίσιο, εντός του οποίου η μουσική θα φαντάζει όχι μόνον αυθύπαρκτη, αλλά, συγχρόνως, και εντελώς κατανοητή από το καθημερινό αυτί.
Η Ορχήστρα της Πόπης δεν θέλει να διαλύσει ό,τι της παραδόθηκε, προτείνοντας κάτι άλλο. Η μουσική της μπορεί να περιέχει στοιχεία εικονοκλαστικά, αλλά δεν είναι τυχαία. Έχει ειρμό (η μουσική), συνοχή και κυρίως έχει τη δύναμη ώστε ν' αντέξει σε όλα τα (ενδεχόμενα) συγκριτικά τεστ. Είναι υπερσύγχρονη (το ότι συζητάμε για εγγραφές της διετίας 2008-2009 δεν παίζει κανένα απολύτως ρόλο), αλλά ταυτοχρόνως και με γερές βάσεις πάνω στο avant/ jazz/ noise/ kraut παρελθόν. Άξια.
7.
B-SIDES
The End is Near
[BSR 071, 2016]
Το «The End is Near» είναι ένα άμεμπτο long play, καθώς όλα τα κομμάτια, και τα οκτώ, έχουν νόημα και λόγο ύπαρξης, ασχέτως αν ορισμένα απ' αυτά μπορεί να ξεχωρίζουν εν σχέσει με κάποια άλλα. Σαν να λέμε τα... καλύτερα από τα καλά.
Το πατρινό γκρουπ δεν είναι απλώς δεμένο, είναι κάτι παραπάνω, μιας και οι ενορχηστρώσεις και τα πλήκτρα των Chris και Sak παρέχουν μεγαλύτερο εκτόπισμα στον ήχο του, κάνοντας τόσο τα τραγούδια («Sad song»), όσο και τα οργανικά («Future days»), ν' ακούγονται πιο ελκυστικά. Αυτά για την πρώτη πλευρά...
Η δεύτερη θ' ανοίξει με το «Feather», ένα εξ ίσου δυνατό οργανικό που εξελίσσεται στο χρόνο μέσα από απλές κιμπορντικές πινελιές (σαν έξτρα), αλλά και λιγότερο απλές, όταν περιγράφεται η μελωδία, και που παρέχει τη θέση του στο «Lost» (κομμάτι που μεταφέρει στο τώρα μιαν αύρα από Depeche Mode και άλλα τινά των mid-80s). Το «Drops», που ακολουθεί είναι κι εκείνο οργανικό, οδεύοντας προς το downtempo, με την moody μελωδία να κυριαρχεί, λίγο πριν φθάσουμε στο τέλος με το «Someone else (The end is here)», που είναι ένα τραγούδι με επικό, απογειωτικό τέλος.
8.
ΑΓΟΡΙΑSTONILIO
Paranoika/ Παρανόικα
[BSR 079, 2016]
Οπωσδήποτε διαθέτουν ένα από τα πιο πρωτότυπα ονόματα που ακούστηκαν τα τελευταία χρόνια στην ελληνική σκηνή, όμως τα αγόριαstonilio δεν είναι μόνον όνομα, είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι ένα ελληνικό γκρουπ που επιχειρεί να περιγράψει τόσο με τη μουσική, όσο και με τους στίχους του, κάτι από την Βαβέλ της σύγχρονης ζωής, που δεν διαφέρει και τόσο από την... παρανόικα (είτε την γράψεις στα ελληνικά, είτε στ' αγγλικά).
Δεν ξέρω αν τα αγόριαstonilio ταυτίζονται μ' εκείνο το γνωστό απόφθεγμα τού Νίτσε, πως «η παράνοια σε άτομα είναι σχετικά σπάνια, όμως σε ομάδες, κόμματα, έθνη και εποχές είναι μάλλον ο κανόνας», είναι όμως αλήθεια πως τα τραγούδια τού γκρουπ έχουν να κάνουν μ' αυτού του είδους την (ομαδική) παράνοια – όπως διαπιστώνεται εξάλλου, συχνά-συχνότατα, και από τα λόγια τους.
Να, για παράδειγμα, στο «Από πτώση σε πτώση», όταν το συγκρότημα τραγουδά: «άλλη μια μέρα μεσ' τον κόσμο των τεράτων/ την πόρτα κλείσε μήπως βγουν οι ξυπόλητοι στο δρόμο/ κι από χρόνο αναίτιο, με τρόμο πειραμάτων, σε μια νύχτα θανάτων/ χορέψουνε στις φλόγες» ή στο «DM» όταν τους ακούμε να λένε «μες την πόλη τριγυρνάω με μια τρύπα αντί για μάτια(...)/ περιμένω στα σκοτάδια κάποια δράση» ή ακόμη και στην απρόσμενη, αλλά αληθινότατη διασκευή τού «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου» των Πλέσσα-Παπαδόπουλου, με την εξεγερτική φωτιά να πρωταγωνιστεί και πάλι (και με το έξοχο γρήγορο ρεφρέν, με τις επικές διαστάσεις, ν' ακούγεται «εμπλοκή»).
Κοντολογίς, δεν γίνεται να μην παραδεχθούμε πως τα συγκεκριμένα τραγούδια των αγόριαstonilio μάς κολλάνε στον τοίχο. Κι αυτό, στην εποχή μας, δεν μπορεί παρά να είναι ένα πρώτο ζητούμενο...
9.
NΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ
Με το Βαρέλι Που Για Να Βγει Το Σπάει
[BSR 082, 2016]
Η πρώτη κασέτα του αείμνηστου Νικόλα Άσιμου είχε τίτλο «Με Το Βαρέλι Που Για Να Βγει Το Σπάει» κι είχε κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο του 1978 – από τον ίδιον φυσικά. Περιείχε δε 14 τραγούδια, με τον δίσκο όμως της B-Other Side να περιλαμβάνει 15, καθώς ακούγεται και το «Φανάρι του Διογένη», που δεν είχε χωρέσει στην 60άρα MC και που αφορούσε, βεβαίως, στο ίδιο session.
Είναι προφανές πως αναφερόμαστε στην πρώτη συνολική δουλειά τού Άσιμου και άρα σ' εκείνη που είχε την ευκαιρία να δείξει για πρώτη φορά τις ευρύτερες τραγουδοποιητικές δυνατότητές του, αποτελώντας συγχρόνως (η κασέτα) κι ένα πρώιμο ντοκουμεντάρισμα των πολιτικοκοινωνικών αντιλήψεών του (εκείνης της περιόδου).
Γιατί ο Άσιμος δεν έγραφε τραγούδια, για να περνάει καλά ο κόσμος, καθώς η σύνθεση ήταν ο μόνος, επί της ουσίας, τρόπος που γνώριζε... όχι για να κάνει Τέχνη (ασχέτως αν έκανε και συχνότατα υψηλή), αλλά για να καταγράφει με ακρίβεια την ιδεολογική πάλη που συνέβαινε στο μυαλό και τη συνείδησή του, ελέγχοντας πάντα με πνεύμα καυστικό άπασες τις εξουσίες (και όχι τις ίδιες κάθε φορά).
Έτσι, λοιπόν, σ' αυτή την πρώτη κασέτα, συναντάμε έναν Άσιμο που έρχεται από τα παλιά. Που είναι ποτισμένος από τις ιδέες (ας το πούμε έτσι) της επαναστατικής και αγωνιστικής εργατικής αριστεράς (των αριστεριστών κ.λπ.), έτσι όπως εκείνες είχαν αναπτυχθεί και διογκωθεί μετά τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο και στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Το θέμα ήταν βεβαίως το πώς θα συνδύαζες όλα εκείνα τα διάφορα κοινωνικοπολιτικά με ωραίες μουσικές, ώστε να προέκυπταν εν τέλει δυνατά τραγούδια – και όχι συνθηματολογία χωρίς μέτρο. Ο Άσιμος όμως υπήρξε τεχνίτης, και στις μεγάλες στιγμές του, στις εμπνευσμένες στιγμές του, ήξερε να φτιάχνει σπουδαία τραγούδια. Μερικά απ' αυτά βρίσκονται εδώ («Μηχανισμός», «Ρωμηός», «Βαρέλι, πιάστηκα σκοινί κορδόνι», «Θα το δείξει ο καιρός», «Μην καρτεράτε», «Παράτα τα»).
«Παράτα τη δουλειά, παράτα τη τη σκρόφα / Και κοίτα πώς εσύ θ' αποφασίζεις πρώτα / Χιλιάδες σουπερμάρκετ γεμάτα πράματα / Γιατί δεν τα βουτάμε για τα γεράματα;».
10.
NURSE OF WAR
Εις Τόπον Χλοερόν
[BSR 114, 2019]
Σχετικά καινούριο τριμελές (δύο άντρες, μία γυναίκα) punk αθηναϊκό γκρουπ, οι Nurse of War έχουν τώρα ένα βινύλιο (το πρώτο τους) σε κυκλοφορία. Ο τίτλος του: «Εις Τόπον Χλοερόν».
Οι Nurse of War γράφουν ελληνικούς στίχους, τους οποίους κατορθώνουν να χωρέσουν μέσα στα μέτρα που παίζουν – έστω και με κάποια δυσκολία ορισμένες φορές. Η προσπάθειά τους σε κάθε περίπτωση είναι πολύ καλή, αξιέπαινη να την πούμε, επειδή βασικά θέλουν και το κατορθώνουν να εμφανίζονται δημιουργικοί και πρωτότυποι.
Το βασικό στιχουργικό ατού των Nurse of War είναι το χιούμορ τους. Κι επειδή όταν έχεις χιούμορ (μαύρο ή λιγότερο μαύρο) συνήθως το χρησιμοποιείς για να μιλήσεις για πολύ σοβαρά θέματα, οι φίλοι μας εδώ το πάνε μέχρι τέρμα.
Έχοντας έναν άξονα μακάβριο, που περιστρέφεται γύρω από το θάνατο, τα νεκροταφεία, τις τελετές, την ευθανασία, τις κηδείες και τα μνημόσυνα, οι Nurse of War στοχεύουν στη διαλυμένη σύγχρονη ζωή – την οποία (ζωή), άμα σ' ενδιαφέρει να την βγάλεις καθαρή όπως λέμε, θα πρέπει να την χλευάζεις, παίρνοντάς την τελείως στην πλάκα. Αυτή είναι η πρόταση των Nurse of War και όποιος θέλει την αποδέχεται και όποιος θέλει όχι. Δείτε τους στίχους τους στο «Δεύτε τελευταίον ασπασμόν»:
«(Χαμογελάς) χάρτινες είναι οι στιγμές σου / (κι όμως γελάς) καίγονται οι προσευχές σου / (χαμογελάς) στην πυρά τα όνειρά σου / (κι όμως γελάς) τίτλοι τέλους στη χαρά σου /(...)/ (Χαμογελάς) όλοι οι δρόμοι μοιάζουν τόσο / (κι όμως γελάς) ασπρόμαυρο ουράνιο τόξο / (χαμογελάς) είναι όλα τραγωδία / (κι όμως γελάς) είναι όλα τόσο αστεία».
Πέραν του στιχουργικού concept, που είναι δουλεμένο ή και ευφυές κατά τόπους, υπάρχουν και οι μουσικές, με το punk και garage-punk των Nurse of War να κρατάει γερά.
Γενικώς, όλα καλά λειτουργούν εδώ, με τα κομμάτια «Γοργόνα», «Στοιχειωμένες μπομπονιέρες» και «Μακάβρια τελετή» να σε... πεθαίνουν. Δυνατοί!
Γοργόνα
11.
ΔΙΑΦΟΡΟΙ
10+1 B-Other Side Records
[BSR 100, 2019]
Γιορτάζει στο παρόν βινύλιο η B-Other Side, όμως μαζί της γιορτάζει και το δισκάδικο Mr. Vinylios στο Μοναστηράκι, που συμπληρώνει και αυτό 25 χρόνια στο ψάξιμο, την πώληση και την αγορά τού δίσκου (εσχάτως και στις συμπαραγωγές).
Αξίζει να αναφέρουμε δύο αποσπάσματα από 'κείνα που γράφονται στο ένθετο σε σχέση με το ξεκίνημα της εταιρείας όπως και του δισκάδικου:
«Η B-Other Side Records γεννήθηκε ως σκέψη την άνοιξη του 2008 και τον Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς είχαμε στείλει την πρώτη παραγγελία μας για την κοπή του 7ιντσου single των B-Sides, με τα τραγούδια "Queen / Forest", το οποίο παραλάβαμε τον Δεκέμβρη του 2008. Έκτοτε, μεσολάβησαν 11 δημιουργικά χρόνια, σχεδόν 120 κυκλοφορίες, δεκάδες μουσικοί και συγκροτήματα, αμέτρητα ξενύχτια και αγωνίες, μεγάλες συγκινήσεις, πολλές χαρούμενες και δημιουργικές στιγμές, όπως και κάποιες λίγες πικρές και στενάχωρες».
«1995. Καλοκαίρι. Μια σκέψη. Μια ιδέα. Μια απόφαση. Σε ένα χώρο στο Μοναστηράκι, σε μια στοά στην Ηφαίστου 24, που από το 1993 λειτουργούσε ως αποθήκη και αργότερα ως χώρος πώλησης συλλεκτικών singles κυρίως, αλλά και LP, του γνωστού συλλέκτη και μουσικού παραγωγού Ιωάννη Μαύρου (Mr. Vinylios), με την επωνυμία Ωχ Αμάν Μάρκετ, το καλοκαίρι του 1995 γεννήθηκε και υλοποιήθηκε αμέσως η ιδέα να δημιουργηθεί ένα δισκοπωλείο. Το όνομα αυτού: Mr. Vinylios».
Επί του πρακτέου τώρα, καθότι πέραν των γενεθλίων υπάρχει κι ένα LP με δώδεκα ανέκδοτα tracks, δώδεκα συγκροτημάτων και καλλιτεχνών (πέντε στην πρώτη πλευρά και επτά στη δεύτερη), που δείχνουν και τον προσανατολισμό του label, αλλά και το βάθος του σύγχρονου και λίγο παλαιότερου ελληνικού ροκ, με ακούσματα για όλα τα γούστα.
Έτσι λοιπόν η πρώτη πλευρά ανοίγει με την τραβηγμένη εκδοχή του «Season of the witch» του Donovan από τους Purple Overdose (στο γνωστό psychedelic στυλ της μπάντας), για να ακολουθήσουν τέσσερα ακόμη tracks από Λευκή Συμφωνία, Venus in Furs, αγόριαstonilio και τους Κύπριους Isla Fortuna – όλα πολύ καλά, δηλαδή εξαιρετικά, αν αναφερόμαστε στο «Άνθρωποι» των Λευκή Συμφωνία, μα και με τους υπόλοιπους «δυναμίτες» να ανεβάζουν κατά πολύ το επίπεδο της A Όψης.
H δεύτερη όψη ξεκινά σε πιο ποπ φάση, καθώς οι Raining Pleasure και οι B-Sides πράττουν τα δέοντα με τα (ανέκδοτα πάντα) «Sad universe» και «Safe (Elis M. Feeling remix)», για να ακολουθήσει ένα ορχηστρικό από τα Διάφανα Κρίνα (από τα ωραιότερα κομμάτια της συλλογής) και στη συνέχεια tracks από την Lia Hide, τους Lost Bodies, τους Cherries On a Blacklist (τους αποτελούν τρεις Έλληνες κι ένας Μεξικανός κι έχουν για έδρα τους το Αμβούργο) και τους Planet of Zeus (το «Sworn to avenge» το τερματίζει).
Να πούμε, επίσης, πως η συλλογή κυκλοφορεί σε 700 αριθμημένα αντίτυπα και πως το εξώφυλλό της το έχει σχεδιάσει ο Αμερικανός κομίστας Ken Landgraf. Η σχέση του Landgraf με τη μουσική καταγράφεται σ' αυτές τις λέξεις, που τις διαβάζουμε στο ένθετο:
«Ως παράλληλη ενασχόληση έχει φιλοτεχνήσει εξώφυλλα για τις heavy metal μπάντες Vikon και Manowar (για το άλμπουμ "Hail to England"). Επίσης σχεδίασε το κόμικ Rock Warrior για το heavy metal συγκρότημα Thor, καθώς και το εικαστικό για το άλμπουμ τους "Electric Eyes" (2017). Μεγάλη εντύπωση έκανε και η εικονογράφηση για την βιογραφική σειρά κόμικς "The Pink Floyd Experience" για την Revolutionary Comics (1991), το οποίο λίγο αργότερα, εντυπωσιασμένοι και οι ίδιοι οι Pink Floyd, θα το συμπεριλάβουν ως επίσημο εικαστικό στην έκδοση του CD-Box Set τού άλμπουμ τους "Shine On"».
Τι άλλο να πούμε πέραν του να ευχηθούμε ακόμη πιο δυνατή συνέχεια για την B-Other Side, όπως και για το δισκάδικο Mr. Vinylios.
Επαφή: www.b-otherside.gr
σχόλια