Φωτογράφος δίνει γλυκά σε παιδιά, μετά τα παίρνει πίσω και φωτογραφίζει τις αντιδράσεις τους.

Φωτογράφος δίνει γλυκά σε παιδιά, μετά τα παίρνει πίσω και φωτογραφίζει τις αντιδράσεις τους. Facebook Twitter
142

[ Από την Άλκηστη Γεωργίου ]

Έχουμε όλοι ακούσει την έκφραση, "... σα να παίρνεις το γλυκό μέσα από τα χέρια ενός παιδιού", αλλά μάλλον δεν είχαμε ποτέ σκεφτεί να το κάνουμε, για να δούμε πώς πραγματικά θα είναι..

Η φωτογράφος, Jill Greenberg δεν είχε πρόβλημα να το κάνει για μας, δίνοντας γλυκάκια σε μικρά παιδιά, παίρνοντας τα έπειτα πίσω, και φωτογραφίζοντας τις αντιδράσεις τους.

Τα αποτελέσματα είναι αρκετά προβλέψιμα: σπαρακτικό κλάμα.

Η σειρά φωτογραφιών που ονομάζεται "End Times" φαίνεται λίγο σκληρή, και έχει προκαλέσει διάφορες αντιδράσεις εναντίον της Jill, ενώ άλλοι τις βρίσκουν ξεκαρδιστικές..

Νομίζω ότι το πιο ενδιαφέρον πράγμα σχετικά με αυτή τη σειρά φωτογραφιών είναι ότι η Jill συλλαμβάνει ακατέργαστο το συναίσθημα των παιδιών, το οποίο είναι σίγουρα ένα δύσκολο έργο, που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί με τους ενήλικες.

Φωτογράφος δίνει γλυκά σε παιδιά, μετά τα παίρνει πίσω και φωτογραφίζει τις αντιδράσεις τους. Facebook Twitter
Φωτογράφος δίνει γλυκά σε παιδιά, μετά τα παίρνει πίσω και φωτογραφίζει τις αντιδράσεις τους. Facebook Twitter
Φωτογράφος δίνει γλυκά σε παιδιά, μετά τα παίρνει πίσω και φωτογραφίζει τις αντιδράσεις τους. Facebook Twitter
Φωτογράφος δίνει γλυκά σε παιδιά, μετά τα παίρνει πίσω και φωτογραφίζει τις αντιδράσεις τους. Facebook Twitter
Φωτογράφος δίνει γλυκά σε παιδιά, μετά τα παίρνει πίσω και φωτογραφίζει τις αντιδράσεις τους. Facebook Twitter
Φωτογράφος δίνει γλυκά σε παιδιά, μετά τα παίρνει πίσω και φωτογραφίζει τις αντιδράσεις τους. Facebook Twitter
Φωτογράφος δίνει γλυκά σε παιδιά, μετά τα παίρνει πίσω και φωτογραφίζει τις αντιδράσεις τους. Facebook Twitter
Φωτογράφος δίνει γλυκά σε παιδιά, μετά τα παίρνει πίσω και φωτογραφίζει τις αντιδράσεις τους. Facebook Twitter
Φωτογράφος δίνει γλυκά σε παιδιά, μετά τα παίρνει πίσω και φωτογραφίζει τις αντιδράσεις τους. Facebook Twitter
Φωτογράφος δίνει γλυκά σε παιδιά, μετά τα παίρνει πίσω και φωτογραφίζει τις αντιδράσεις τους. Facebook Twitter
Φωτογράφος δίνει γλυκά σε παιδιά, μετά τα παίρνει πίσω και φωτογραφίζει τις αντιδράσεις τους. Facebook Twitter
Φωτογράφος δίνει γλυκά σε παιδιά, μετά τα παίρνει πίσω και φωτογραφίζει τις αντιδράσεις τους. Facebook Twitter
Φωτογράφος δίνει γλυκά σε παιδιά, μετά τα παίρνει πίσω και φωτογραφίζει τις αντιδράσεις τους. Facebook Twitter
Φωτογράφος δίνει γλυκά σε παιδιά, μετά τα παίρνει πίσω και φωτογραφίζει τις αντιδράσεις τους. Facebook Twitter

[ via ]

Φωτογραφία
142

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Άγγελος Μπαράι: «Βλέπω τη φωτογραφία ως μέσο επούλωσης τραυμάτων»

Φωτογραφία / Άγγελος Μπαράι: «Βλέπω τη φωτογραφία ως μέσο επούλωσης τραυμάτων»

Ο βραβευμένος φωτογράφος εστιάζει στα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, τη μετανάστευση και το προσφυγικό, δίνοντας φωνή σε ανθρώπους και ιστορίες που θα έμεναν στο σκοτάδι.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο Παρίσι μετά τους Ολυμπιακούς, ο Σουρεαλισμός ήρθε να κατακτήσει την πόλη

Φωτογραφία / Μια επίσκεψη σε ένα Παρίσι που αναζητά την επόμενη μέρα

Στο ανακαινισμένο Grand Palais, με επίκεντρο τον σουρεαλισμό, την τέχνη και καλεσμένο τον Τζιμ Τζάρμους, η Paris Photo 2024 καθρεφτίζει μια πόλη που επαναπροσδιορίζεται πολιτιστικά μετά τους Ολυμπιακούς.
ΟΡΕΣΤΗΣ ΣΕΦΕΡΟΓΛΟΥ
Φωτογραφική έκθεση για την επανένωση της Γερμανίας 35 χρονια μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Πολιτισμός / Φωτογραφική έκθεση για την επανένωση της Γερμανίας 35 χρονια μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Με αφορμή τα 35 χρόνια από την Πτώση του Τείχους (09.11.89) μια φωτογραφική έκθεση με τίτλο «Dream on- Βερολίνο, δεκαετία του 90» αποτυπώνει την κρίσιμη αυτή δεκαετία μετάβασης ανάμεσα στο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον, την αισιοδοξία και το φόβο για το νέο Βερολίνο
ΕΙΡΗΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ, ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Φωτογραφία / Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Ο βραβευμένος Γάλλος φωτογράφος που έχει καταγράψει μοναδικά τις φτωχογειτονιές του Καΐρου, τους γονείς των Μαρτύρων της Επανάστασης, νεαρούς γυμνασμένους άντρες δίπλα σε μαυροφορεμένες μανάδες αλλά και λαμπερούς σταρ του κινηματογράφου, εξηγεί πώς ξεκίνησε η ιδιότυπη και πολύχρονη αυτή διαδρομή του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Φωτογραφία / Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Πορτρέτα διάσημων και σκηνές δρόμου περιλαμβάνονται στην έκθεση «Irving Penn: Centennial» που διοργανώνεται από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και παρουσιάζεται στην Ισπανία
LIFO NEWSROOM
Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Φωτογραφία / Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Το λεύκωμα «Portraits in Life and Death» εξελίχθηκε σε θρύλο τις δεκαετίες μετά τον θάνατο του φωτογράφου το 1987 και έγινε το σύμβολο ενός χαμένου κόσμου που ζούσε και δημιουργούσε στο νεοϋρκέζικο downtown.
THE LIFO TEAM
Enri Canaj, φωτογράφος

Φωτογραφία / Enri Canaj: «Δεν έχω εξοικειωθεί με τον πόνο»

Ο φωτογράφος των ασπρόμαυρων κάδρων, που κατέγραψε την Ελλάδα της κρίσης και το μεταναστευτικό ζήτημα της Ευρώπης, μιλά για τη δική του πορεία μετανάστευσης, για το πώς ο ερχομός του από τα Τίρανα στην Αθήνα ήταν μια «έκρηξη» μέσα στο κεφάλι του. Και είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας
M. HULOT
Οι φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024 - σε εικόνες

Φωτογραφία / Η ζωή στην Αυστραλία μέσα από τον διαγωνισμό φωτογραφίας Australian Life 2024

Εκτροφή προβάτων, βρικόλακες στο σαλόνι, Αβορίγινες στη γη τους και στα σπίτια τους: Μια περιήγηση στην Αυστραλία μέσα από τις εικόνες των φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024.
THE LIFO TEAM
Κοιτάζοντας τους άλλους: Η Μαρτίν Φρανκ στην Άνδρο 

Φωτογραφία / «Κοιτάζοντας τους άλλους»: Οι ανθρωποκεντρικές εικόνες της Μαρτίν Φρανκ σε μια έκθεση στην Άνδρο

Στη χώρα της Άνδρου, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, 150 φωτογραφίες και αρχειακό υλικό αναδεικνύουν τη δημιουργική πορεία μιας καλλιτέχνιδας που παραμένει ελάχιστα γνωστή σήμερα στη διεθνή κοινότητα ενώ το έργο της συχνά ταυτίζεται με αυτό του Καρτιέ-Μπρεσόν.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

σχόλια

20 σχόλια
Όλοι εσείς που κράζετε αυτές της φωτογραφίσεις, κοιτάξτε να γίνετε ουσιαστικά καλοί γονείς, ώστε τα παιδιά σας να μην γίνουν νευρωτικοί ενήλικες, κι αφήστε τις σεμνοτυφίες τύπου ΄΄αρρωστημένος αυτός που το σκέφτηκε''. Σιγά μην αποκτήσουν και ψυχολογικά προβλήματα...
Τι ανοησίες! Τρομερά εμπνευσμένο να βασανίσεις ένα παιδί παίρνοντάς του το γλυκο από το χέρι (sic)! Η περιγραφή της μεθοδολογίας που ακολούθησε η "καλλιτέχνης" μου θύμισε λίγο εκείνη τη διαφήμιση της ACTION AID που σε γέμιζε ενοχές ακόμα και αν δεν είχες ποτέ υιοθετήσει ένα από τα παιδιά που στηρίζουν).Θα μπορούσε να το κάνει και με τον πρόην "μέσο" Έλληνα, του οποίου επίσης "πήραν τη σύνταξη/μισθό" μέσα από τα χέρια και από "μεσος" έγινε "κατω από το όριο της φτώχιας". Υποψιάζομαι σφόδρα όμως ότι αυτό δεν θα συγκινούσε κανέναν
Το ωραίο με τα παιδιά είναι πως κλαίνε τόσο εύκολα όσο γελάνε! Είναι σαν να έχουν ένα κουμπί που γυρνάει σε δευτερόλεπτα από την μία κατάσταση στην άλλη.Εμένα δεν μου φαίνεται κακό το project!Μου φαίνεται έξυπνο. Δεν τα βασάνισε κιόλας ένα γλυκό τους πήρε!Η αντίδραση των παιδιών είναι η ίδια πάντα όσο ασήμαντο ή σημαντικό είναι το γεγονός.Οι γονείς ξέρουν πως όσο και αν σπαράζουν πολλές φορές πρέπει να τους χαλάνε το χατήρι!c'est la vie!
Εχουμε γινει τελειως αμερικανακια.Σε λιγο θα βλεπουμε γυμνο μωρο και θα κανουμε καταγγελια.Μας αξιζει λοιπον και το αντιρατσιστικο που πανε να μας πασαρουνε!!!!!
Εμ τι να κάνουμε koula... όταν σου πλασάρουν 50 άρθρα την ημέρα με θέμα την παιδοφιλία, το σκέφτεσαι κ αυτό... Και πραγματικά ακόμα δεν καταλαβαίνω τι πρόσεφερε στη φωτογράφιση.
ρε μην είστε υποκριτές ..... όλοι σας έχετε πάρει από τα χέρια κάποιου παιδιού κάτι ... με αποτέλεσμα να κλάψει !μην ακούω λοιπόν σχόλια για απάνθρωπα , παιδοφιλιες και ότι άλλο άρρωστο σκέφτεστε να πετάξετε μόνο και μόνο για να κράξετε ! ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ είναι έξυπνο , είναι ωμό συναίσθημα , πριν αρχίσει το φλερτ με τον φακό . εκφράζεται έτσι , είτε πρόκειται για σοκολάτα , είτε για μια σειρά στην τηλεόραση .είναι κόντρα στις φωτός με μωρά χαμογελαστά που το μαρκετινκ σας έχει πασάρει ! καλώς ή κακώς ... τα παιδιά ΕΤΣΙ είναι τις περισσότερες ώρες ....κλαμένα ! το 9ο ... όντως σου σπαράζει την καρδιά !
Είναι μαλακία,δεν συζητάμε για απανθρωπιά ή για παιδοφιλία είναι απλά μια τρελή μαλακία που συνήθως ανοίγει δρόμο για μια πιο τρελή μαλακία που θα κατεβάσει η κούτρα του επόμενου καλλιτέχνη.Καλό είναι η έκφραση της τέχνης του κάθε παπάρα να γίνεται με την ΣΥΜΦΩΝΗ γνώμη του "μοντέλου".Είτε πρόκειται για χαρές και λουλούδια είτε για κλάματα και οδυρμούς.
είναι μαλακία ε ? αλλά όταν βλέπεις φώτο της unicef στα τετράδια και στην tv να δειχουν γυμνά και άρρωστα παιδιά εξαθλιωμένα , δεν ειδα να κράξεις την unicef ...το στρουμπουλό μωράκι που του έδωσαν μια σοκολάτα και αφού δοκίμασε την πήραν πίσω ( λίγες μαμάδες έχουν βρει τα παιδιά τους με το χέρι τους σε ενα κουτί γλυκά και τους τα πήραν , ναι ... έπρεπε να το αφήσει να τα φάει όλα για να μην είναι μαλακία ) σου φαίνεται λάθος και απάνθρωπο . και μην μου πεις δεν είναι το ίδιο , γιατί το άλλο απεικονίζει τι συμβαίνει για να βρει λύση , λές και αυτό που βλέπεις στις φώτο δεν συμβαίνει ~5 φορές την μέρα στα μωρά όλου του κόσμου . Ο ΚΑΛΙΤΕΧΝΗΣ ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΣΕ ΑΠΛΑ . στημένα σε στούντιο καλλιτεχνικά ...μεγάλη διαφορά ....η αποτύπωση του συναισθήματος είναι το θέμα του καλλιτέχνη δεν θα γυρνάει το κόσμο μια ζωη για να ''βασανίζει '' απάνθρωπα τα παιδιά .
Άλλο πράγμα το να πάρεις από τα χέρια ενός παιδιού κάτι που πρέπει(κανένας δεν το κάνει για να στεναχωρήσει επίτηδες το παιδί),κι άλλο να το προκαλείς επίτηδες,γνωρίζοντας ότι το παιδί δεν μπορεί να αντιδράσει,και μετά να δημοσιεύεις φωτογραφίες γυμνών παιδιών που κλαίνε τίγκα στην επεξεργασία.(με τόσο φώτοσοπ,να χαρώ εγώ τέχνη!)Τα παιδιά είναι κλαμένα,ναι,και καλό είναι να φαίνεται κι αυτήν η εικόνα τους.Όχι όμως έτσι.Κανένας δεν είπε ότι του χαλάνε την αισθητική οι φωτογραφίες,η μέθοδος είναι αμφιλεγόμενη.
Προκατάληψη να μην μου αρέσουν οι επεξεργασμένες μέχρι αηδίας φωτογραφίες γυμνών παιδιών;Ναι,αυτό είναι.Προκατάληψη!Για την επεξεργασία δεν είδα να κάνεις κανένα σχόλιο..Παρακαλώ,πες μας την άποψή σου!
Τι περιμένεις βρε Μάνο απ΄τους Ελληνάρες? Εκτός του οτι λυσσάνε έχουνε ηδονιστεί κιολας...ενω είναι κάτι τοσο απλό! ...ποιος ξέρει τι κρύβουν μέσα τους όλοι αυτοι...και τι φαντασιώσεις αρρωστημένες εχουν!
κοίτα το θέμα δεν είναι φαντασιώσεις κλπ ... πιστεύω οτι δεν είμαστε σαν λαός τόσο άρρωστοι ,αλλά έχουμε κατάλοιπα του ''βάρβαρου'' χριστιανισμού ακόμα , και σαν το μεσαίωνα κυνηγάμε ''μάγισσες'' , τις πυρπολούμε ... τις λιθοβολούμε κλπ ... χριστιανικά ήθη !μην είμαστε υποκριτές ... βρείτε του παιδόφιλους που πιθανών υπάρχουν γύρω σας , και αφήστε τους καλλιτέχνες στην ησυχία τους .
Ναι ρε συ Μάνο,τι πέριενεις από τους Ελήνάρες από τέχνη.Πάρε τον Εμμανουτάδε και ως έμπειροι στην τέχνη και στην ανοησία να αναβιώσετε την σχολή καλών τεχνων της Γλασκόβης που καταστράφηκε πρόσφατα από πυρκαγιά.Σίγουρα θα την αναστήσετε από τις στάχτες της.
Υπέροχο concept!!Προτείνω επίσης:* Μάνες που σκοτώνουν τα μωρά τους μπροστά στα μάτια τους* Άστεγους να παρακολουθούν με το ζόρι 24h/μέρα το "The Real Housewifes of Athens"* Χρυσαυγίτης που μαθαίνει πως η γκόμενα του τον κεράτωσε με μαύρο.καθώς και πολλά άλλα παρόμοια ..Εύγε!
Να σου πω μπέττυ και ένα άλλο πιο αναίμακτο.Καθώς θα κάθεσαι στον καναπέ σου και θα παρακολουθείς τηλεόραση ας πούμε,θα κρύψουμε έναν φωτογράφο και ξαφνικά θα σου ρίξουμε έναν κουβά παγωμένο νερό.Το concept θα έχει να κάνει με αντιδράσεις νέων όταν έρχονται αιφνιδιαστικά σε επαφή με το παγωμένο νερό Δεκέμβριο μήνα χωρίς αναμμένο καλοριφέρ,σόμπα τζάκι ή θερμομπομπό ούτε καν μαγκάλι την ώρα που παρακολουθούν tv.
Γιατί;Και αυτό μια έκφραση τέχνης μπορεί να χαρακτηριστεί,όπως αντιδρούν τα παιδιά στην στέρηση του γλυκού,να δούμε και το αποτέλεσμα φωτογράφου με την φωτογραφική μηχανή του κολλημένη και σπασμένη στη μούρη του.Ο καθένας στο βαθμό που μπορεί να αντιληφθεί τον πόνο.Από αυτό που κατάλαβα παραπάνω,πολλά μπορούν να θυσιαστούν στο βωμό της τέχνης,ακόμα και το κλάμα του μωρού προκαλώντας το ο ίδιος.Αλλα ίσως θα πρέπει να μορφωθούμε και εμείς οι αδαείς για να πιάσουμε το νόημα του μεγάλου καλλιτέχνη.
Εγώ το εκλαμβάνω ως τέχνη , εσύ γιατί όχι? Όσο τέχνη είναι αυτό που έκανε αυτός , τόσο τέχνη είναι αυτό που σκέφτηκα να υλοποιήσω και εγώ … Το γλυκό σε έναν μεγάλο δεν θα έπιανε , στο μικρό παιδάκι το σημαντικότερο πράγμα που νιώθει ότι έχει σε τόσο μικρή ηλικία είναι ένα γλυκό η ένα παιχνίδι , στην συγκεκριμένη αφού είναι φωτογράφος είναι η κάμερα της, είναι το “γλυκό” & το “παιχνίδι” της , σκέψου κλάμα που θα ρίξει ….
Είδα την πρώτη φωτογραφία και μετά τις άλλες τις πέρασα αστραπιαία.Δεν αντέχω στο όνομα καμιάς τέχνης να κάνω ένα παιδί να κλαίει!Πείτε με όπως θέλετε,εγώ έτσι αισθάνομαι.
Ε ναι με τόσους κριτικούς τέχνης που μας περιβάλουν θα πρέπει να απολογηθείς για την άσχημη αίσθηση που σου αφήνει αυτή η ηλιθιότητα.Δεν είναι αμφιλεγόμενο,καταδικαστέο είναι,δεν επιτρέπετε να προκαλείς πόνο σε καμία περίπτωση για κανέναν απολύτως λόγο,ούτε καν για την τέχνη (του κώλου)και προπαντώς σε ανήμπορους ανθρώπους που δεν έχουν τρόπο αντίδρασης και άμυνας.
Δεν απολογούμαι!Απλά θα μπορούσε ο φωτογράφος να έψαχνε με υπομονή και σίγουρα θα έβρισκε παρόμοιες σκηνές στην παιδική χαρά,στο πάρκο,σε γιορτές...Όχι να το προκαλέσει ο ίδιος!Κάνουμε αγώνα να βλέπουμε το χαμόγελο σε παιδικά πρόσωπα!
Σοβαρα μιλας τωρα??? Καταδικαστεο?????? Ας μην ειμαστε τοσο υπερβολικοι... Αν δεν επρεπε και αν ηταν καταδικαστεο να κανεις κανενα παιδι να κλαιει τοτε θα επρεπε να μην τους λες ποτε οχι!! Το κλαμα σε ενα παιδι ειναι τροπος επικοινωνιας, αντιδρασης και ενιοτε για να σε χειραγωγει. Μην υποτιμας τα παιδια ειναι πολυ πιο εξυπνα και πανουργα απο οτι νομιζεις.. Ρωτα κανεναν νηπιαγωγο να σου πει.
betty,αν έχεις παιδί δώσ το στην φωτογράφο να του κάνει κάτι παρόμοιο.Πάρε και μια νηπιαγωγό μάζι που γνωρίζει την επικοινωνία των πανούργων νηπίων να σου εξηγεί σε αληθινό χρόνο τι προσπαθούν να πουν.Κάτι δεν πατάει καλά εδω μέσα.
@ betty-boo (16:16)Ποιος χειραγωγεί ποιον στη συγκεκριμένη περίπτωση; Τα παιδιά τη φωτογράφο; Μήπως συμβαίνει το αντίθετο;Επίσης, άλλο λέω "όχι" σε ένα παιδί για παιδαγωγικούς λόγους (έγραψα παράδειγμα πιο πάνω,σε απάντησή μου στο σχόλιό σου 17:31) και άλλο του δίνω κάτι και του το παίρνω μετά, για να δω την αντίδρασή του (και να την κάνω "τέχνη"- πάντα θα τη βάζω σε εισαγωγικά αυτή τη λέξη, όσον αφορά το συγκεκριμένο και παρόμοια γεγονότα). Αυτό είναι ψυχολογική βία- και το λέω ως εκπαιδευτικός αυτό, αν και δεν χρειάζονται περγαμηνές για να καταλάβει κανείς το αυτονόητο.Και θα κλείσω όπως και σε προηγούμενο σχόλιό μου: φανταστείτε τα δικά σας παιδιά ή αγαπημένα σας παιδιά συγγενών και φίλων να είναι στις φωτό. Αν ακόμη και τότε θεωρείτε το πρότζεκτ επιτυχές, τότε εντάξει, εγώ είμαι άμουσος και αστοιχείωτος- αλλά δεν με πειράζει καθόλου!
Δεν ειπα ποτε οτι η κακοποιηση ειναι μονο σωματικη, φυσικα και υπαρχουν πολλοι τροποι κακοποιησης. Δεν μπορω να ξερω ποιες ειναι οι συνθηκες της φωτογραφισης οποτε δεν μπορω να καταδικασω η να διαφωνησω/συμφωνησω. Απλα καποια σχολια μου φανηκαν υπερβολικα. Δεν μπορω να φανταστω μια μανα που θα αφηνε το παιδι της να υποβληθει σε μια επιπονη διαδικασια για να κανει καποιος τεχνη. Το περιεργο για μενα ειναι το ποσο πολυ κλαινε τα μωρα στις περισσοτερες φωτογραφιες, απο το οποιο εγω μπορω να βγαλω 2 συμπερασματα 1ο ειναι πολυ κακομαθημενα η 2ο δεν τους πηραν μονο τα γλυκα. Δεν ειπα ποτε οτι συμφωνω με το Consept ουτε οτι θα εδινα το παιδι μου, αυτο ειναι αλλο θεμα.
Σε περιπτωση που δε το γνωριζετε τα παιδια σε αυτες τις ηλικιες κλαινε 10 ωρες τη μερα για πολλους λογους..δεν ειναι ουτε κατι τραγικο,ουτε κατι που δε γινεται..η μηπως νομιζετε πως ειναι η πρωτη φορα που κλαινε τα συγκεκριμενα??οι φωτογραφιες ειναι εντυπωσιακες και εγω προσωπικα,τις ακροτητες που περιγραφετε δε τις βλεπω πουθενα..το κλαμα ειναι κατι φυσικο και η τυπισσα το αποτυπωσε σε φωτογραφια..δε τα βασανισαν..μια καραμερα τους πηραν..ολα αυτα περι ανωμαλιας κτλ ειναι υπερβολικα..χαλαρωστε..
10 ωρες τη μερα; 4 παιδια μεγαλωσα κι αυτο το εργο δεν το ειδα...για να κανεις κατι τετοιο σε ενηλικα, θα πρεπει να τους πεις οτι το παιδι τους το χτυπησε αυτοκινητο, φλασια, και μετα συγγνωμη, λαθος. Θα το κανατε;
ακυρη η συγκριση..θα απαντησω ομως..αν κανεις κατι τετοιο σε ενηλικα εισαι απλα περιορισμενης ευθυνης..ο ενηλικας αντιλαμβανεται αλλιως τις καταστασεις απο ενα μικρο παιδι και τα συναισθηματα του ειναι πολυ πιο εντονα..το να παρεις μια καραμελα απο το στομα ενος παιδιου ειναι απλα ενα τιποτα..αν δεις τα παιδια σου να τρωνε μια καραμελα πεσμενη στο εδαφος δε θα τους την παρεις??το παιδι λοιπον δε θα κλαψει γιατι θελει αυτη την βρωμικη καραμελα?? και τι εγινε??θα εχει ψυχολογικα στο εξης??τελος παντων,η ουσια ειναι πως δε στιγματιζονται τα παιδια με καποιο τροπο..ειναι ρουτινα για αυτα να κλαινε..ολη αυτη η υπερβολη και η ηθικολογια ειναι ανουσια..οποιος δε θελει να βλεπει παιδακια να κλαινε να μπει εδω http://www.actionaid.gr/ και να κανει τιποτα ουσιαστικο απο αυτη την κριτικη..τα παιδια σε αυτες τις φωτο,κλαινε για μια καραμελα..στην αφρικη δε προλαβαινουν να κλαψουν..σοβαρευτειτε..υπαρχουν πραγματικα σοβαρα θεματα εξω απο τη γυαλα που ζουμε..
το οτι το ολο πειραμα βασιζεται στη σχεση δυναμης που εχει ο μεγαλος προς τον μικρο, δεν σε νοιαζει; το οτι εκμεταλλευεται αυτη τη δυναμη (κυριολεκτικα, ειναι επαγγελματιας), δε σε κοφτει; Ενταξει, ο καθενας με οτι εφοδια εχει, σκεφτεται.
Οσον αφορα τις φωτογραφιες,ημουν ξεκαθαρος σχετικα με το πως το βλεπω το θεμα και αν δε συμφωνεις το σεβομαι απολυτα.αν σκεφτομασταν ολοι το ιδιο θα ηταν βαρετα!τωρα αν εσυ θεωρεις πως εχεις περισσοτερα εφοδια για ορθη σκεψη,το δεχομαι και αυτο!δε θελω να ειμαι εγω αυτος που θα σου παρει την καραμελα απο το στομα..
Γιατί δηλαδή να τα θεωρούμε αρρωστημένα, μαζοχιστικά ακόμα και παιδοφιλικά όπως διάβασα σε κάποιο σχόλιο? Είπαμε να είμαστε σε εγρήγορση, ανώμαλοι υπάρχουν πολλοί (νουνού όμως ένα), αλλά ωστόσο έχουμε και το μυαλό και την κριτική σκέψη (?) για να κρίνουμε τι είναι όντως τέχνη και τι θέλει να πει ο καλλιτέχνης. Έχουμε συνηθίσει φωτογραφίες μικρών παιδιών με χαρούμενες εκφράσεις και γέλια. Παρ' όλα αυτά ξεχνάμε πως το κλάμα είναι το πιο αρχαίο μέσο επικοινωνίας και με αυτό ξέρουν να εκφράζουν όλα τους τα συναισθήματα τα μωρά (φόβος, πόνος, τρόμος κλπ). Τι πιο φυσικό από το να βγάζεις φωτογραφία ένα μωρό να κλαίει? Ίσως η μέθοδος να ενόχλησε τους ευαίσθητους. Αλλά ας μάθουμε επιτέλους να βλέπουμε τα νοήματα και ας ξεκολλήσουμε πια.
"Τι πιο φυσικό από το να βγάζεις φωτογραφία ένα μωρό να κλαίει?" Φυσικό μπορεί να είναι, τέχνη δεν είναι. Προσωπικά δεν είπα ότι είναι αρρωστημένο ή παιδοφιλικό, απλά δεν μου αρέσει. @ EmmanouilartyΣόρι, ίσως είμαι αμόρφωτος, μίζερος, συντηρητικός και άσχετος με τη τέχνη, υποκριτής και δεν ξέρω να ζω, αλλά δεν μου αρέσει να βλέπω ένα μωράκι να κλαίει. Και το δικό μου παιδί που είναι 2,5 όποτε το βλέπω να κλαίει στενοχωριέμαι...
Nick.K. έχω και φίλο πολυ καλό που επισης τρέχει σε εμπόλεμες ζώνες. Αλλο το ένα άλλο το άλλο. Οταν βέβαια εισαι γελοία και κομπλεξικιά μπορείς να συγκρίνεις ό,τι πιο άκυρο θέλεις για να υποστηρίξεις την εμμονή σου ενάντια στην Τέχνη που είσαι ανίκανος να καταλάβεις και την αντιλαμβάνεσαι μονάχα με πρωτόγονο ή μαλλον σεμνότυφο συναισθηματισμό.ΚΑι ναί είμαι διανοούμενος γιατι πρώτα σκέφτομαι ρε και δεν κράζω σαν καρακάξα ό,τι δεν κατανοώ στον μικροαστικό μου κόσμο like you. Τα παιδάκια τα μπρονζέ θα έχουν κάτι να θυμούνται εσύ θα κουβαλάς μονάχα τη μιζέρια και τη σαχλαμάρα σου.
γιατι πρεπει να εμβαθυνεις τοσο πολυ σε σημειο που να το αποκαλεις αρρωστημενο.ειναι ενας αμεσος τροπος να κανεις ενα μικρο παιδι να κλαψει και να αποτυπωσεις στο χαρτι την πιο ειλικρινη εκφραση του..οταν δηλαδη ειχε κοινοποιησει παλιοτερα παλι η Lifo ενα αρθρο με 15 φωτογραφιες ανθρωπων που συγκινηθηκαν επειδη αντικρουσαν απεναντι τους μια γυναικα(μου διαφευγει το ονομα),ο καθενας σε διαφορετικο χρονο.Αυτο δεν ειναι μαζοχιστικο και αρρωστημενο.ας παψουμε να ειμαστε τοσο "αθωο",καιρος ειναι..
Πολιτικά απαράδεκτο σχόλιο. Τι σχέση έχουν οι συγκινησιακές αντιδράσεις ενός ενήλικα θεατή μπροστά στη Abramovich, με ένα παιδί που ταλαιπωρείς για να κάνεις τέχνη. Το αντίστοιχο σε ενήλικα είναι να πηγαίνεις σε κόσμο και να τους λες "πεθανε η μάνα σου" για να απαθανατίσεις την ειλικρινή συναισθηματική έκφραση.. Το να κάνεις τους ανθρώπους μέσο για κάποιον σκοπό δεν είναι ποτέ κατά την άποψή μου καλή ιδέα.
Εσείς πάντως ηδονίζεστε πολύ περισσότερο με όλο αυτό, από ότι εμείς που καταλαβαίνουμε τι θέλει να πει ο καλλιτέχνης, γιατί είστε αστοιχείωτοι και μικροαστοί.Δυστυχώς είναι φανερό πως στην Ελλάδα η Τέχνη πεθαίνει ενώ αναγεννιέται συνεχώς η υποκρισία και η σεμνοτυφία. Βάζω στοιχημα πως ο θάνατος για σας επίσης θεωρείται ταμπού, αλλά τα θρίλερ τα γουστάρετε...
Emmanouilarty μην κρίνείς εξ΄ιδίων τα αλλότρια αγοράκι.Όπως έγραψα και παραπάνω για σ΄σένα οφείλω να το ξαναγράψω με αυτά που διαβάζω,είσαι το απάυγασμα την διανόησης τώρα και της τέχνης.Είσαι αιώνες μπροστά αγόρι,χαραμίζεσαι στο Ελλαδάκι,τράβα αγόρι μου σε άλλες πολιτείες να αναγνωρίσουν το ταλέντο σου.Επίσης αν συναντήσεις την περιβόητη φωτογράφο κουβάλα της τους φακούς,τα τρίποδα και τις μηχανές τράβάτε κατι Συρίες και κάτι εμπόλεμες ζώνες,Θα δείτε αρκετά παιδάκια να σπαράζουν στο κλάμα να φωτογραφίσετε με την ψυχή σας αληθινό πόνο,όχι μαλακίες με καραμελάκια και πίπες,εκεί να δεις τέχνη(εφόσον έχει και την καούρα της με τον παιδικό πόνο).Αν και δεν ξέρω αν βγαίνουν σε χρώμα μπρονζέ όπως αυτά έδω αλλά σίγουρα θα βρείτε σε άλλα χρώματα.
Οκ φιλε/η απο τον πολυ σνομπισμο θα παθεις τιποτα! Δεν εισαι ο μονος/η που ξερεις απο τεχνη ενταξει; Και να σου πω και κατι; γουσταρω τρελα Ταρκοφσκι, Φελλινι, Λαρς φον Τριερ κλπ κλπ, αλλα δεν βλεπω θριλλερ...
Η τέχνη είναι υποκειμενική και λαμβάνεται από τον καθένα διαφορετικά...όσο γνώστης και να είναι κανείς σίγουρα έχει δικαίωμα να μην του αρέσει κάτι...το να απαντάς με τέτοια σνομπαρία σε όσους διαφωνούν δεν σε κάνει διανοούμενο, το λιγότερο σε κάνει να φαίνεσαι ψευτοφαντασμένος.
Εκτός από το κλάμα των παιδιών η φωτογράφος αποτύπωσε και τον κυνισμό της. Αλήθεια πόσο σκληρός πρέπει να είναι κανείς ο οποίος μετά το πρώτο κλάμα συνέχισε να φωτογραφίζει!
Λίγο λιγότερο σκληρός από τον φωτογράφο που βλέπει να σκοτώνονται δίπλα του άνθρωποι στο πόλεμο και προτιμάει να τους φωτογραφίζει παρά να τους βοηθήσει. Σε κάλυψα ? Δεν θα πάθουν τίποτα τα παιδιά μην στεναχωριέσαι.
Pietro_N πόσο άσχετος πχια!!!! Θεωρείς ότι η δουλειά του πολεμικού ανταποκριτή είναι να βοηθάει τον κόσμο δίνοντας του πρώτες βοήθειες? Αν δεν ήταν οι φωτορεπόρτερς και οι πολεμικοί ανταποκριτές εσύ που κάθεσαι στον καναπέ σου και γράφεις αυτά τα σχόλια, δεν θα ήξερες ΤΊΠΟΤΑ για τη φρίκη του πολέμου την οποία επικαλείσαι για να δείξεις την ευαισθησία σου. Χάρη σε αυτούς έχουν αποκαλυφθεί οι φρικαλεότητες και ο πόνος ενός πολέμου. Και πολλές φορές χάρη στις φωτογραφίες τους έχει μπει τέλος σε φρικτά εγκλήματα λόγω της παγκόσμιας κατακραυγής που προκαλούν οι φώτος τους. Λίγα λοιπόν για αυτήν την ιερή δουλειά, που λίγοι έχουν τα κάκαλα να την κάνουν. Το πιο τραγικό από όλα είναι τα "ναι" που έχεις στην γελοία απάντηση σου.
Toolio Το ξέρω ότι είναι άσχετο και οτι το σχόλιο μου είναι ατυχής. Ειρωνικά το έγραψα και απλά από αντίδραση γιατί δεν μπορώ να βλέπω διατυπωμένες λέξεις του τύπου "κυνισμός και σκληρός". Μου θυμίζει μεσημεριανό πάνελ που πετάνε λέξεις κι όποιον πάρει ο χάρος του τύπου "Συγκλονισμένοι οι λουόμενοι από το σοκ που προκάλεσε το μπικίνι της Μενεγάκη..."Τέλος πάντων, η δικιά μου άποψη είναι πολύ απλή για αυτό θέμα το κλάμα είναι συναίσθημα όπως και το γέλιο και όπως μου αρέσει να βλέπω ένα καλό συναίσθημα εικονογραφημένο έτσι πρέπει να αποδέχομαι και τα κακά.Κι αν το καλοσκεφτούμε αν η φωτογράφος έβγαζε τα παιδιά να γελάνε θα ήταν μια ακόμα έκθεση με cute παιδάκια και δεν θα καθόμασταν όλοι τώρα εδώ να το σχολιάζουμε αλλά θα τα ποσταραμε στο facebook για να μαζέψουμε likes.Αυτό βέβαια είναι η άποψη μου και δεν περιμένω να συμφωνείτε όλοι μαζί μου. Όπως εξάλλου αυτό είναι και το νόημα της τέχνης, σε βάζει να σκεφτείς και να την κρίνεις με τα δικά σου εφόδια.
Θα μπορουσε να φωτογραφισει ενα παιδακι να κλαιει αν το κλαμα το προκαλουσε ενα τυχαιο γεγονος (π.χ. καυγας με αλλο παιδακι, η μαλωμα απο τη μαμα). Αυτο βεβαια προϋποθετει ψαξιμο (για το τυχαιο ενσταντανε). Αυτη ομως απο κυνισμο η τεμπελια προτιμησε να δημιουργησει μονη της το συμβαν, για να εχει σιγουρα αποτελεσματα. Αν μη τι αλλο ηλιθια!
Λατρεύω την ένατη φωτογραφία! Πόσο εκφραστικό βλέμμα, δεν κουνάει ούτε χέρια, ούτε σώμα, μόνο σε κοιτάει και θρηνεί, σαν να σου λέει ΓΙΑΤΙ????. Βέβαια το κλάμα είναι μία αντίδραση. Υπάρχουν πολλές άλλες...εγώ όταν έπαιρνα πράγματα από τον μικρότερο μου αδερφό μου ήξερα ότι ακολουθεί ξύλο...όπου φύγει φύγει...