1.
Πρώτη φορά ψηφιακά: Πώς θα δούμε φέτος τις ταινίες
Εξ ολοκλήρου ψηφιακά θα πραγματοποιηθεί, για πρώτη φορά στην ιστορία του, ο σημαντικότερος κινηματογραφικός θεσμός της χώρας, καθώς όλο το προηγούμενο διάστημα οι διοργανωτές εξέταζαν και εργάζονταν παράλληλα πάνω σε όλα τα πιθανά σενάρια εξέλιξης της πανδημίας (ακούστε στα podcasts του LIFO.gr τη συνέντευξη που παραχώρησε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ Ορέστης Ανδρεαδάκης στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο).
Με το χειρότερο, αυτό του lockdown, να έχει προκύψει ήδη στη Θεσσαλονίκη και να έπεται από το Σάββατο στην υπόλοιπη χώρα, αλλά και με το μεγαλύτερο μέρος της χώρας να έχει κλειστούς τους κινηματογράφους από την αρχή της εβδομάδας, οι 177 ταινίες που θα δούμε στις οθόνες μας από τις 5 έως τις 15 Νοεμβρίου φαντάζουν το ιδανικό αντίδοτο στην κατήφεια και στην εκ νέου καλλιτεχνική νέκρωση. Θα δούμε, λοιπόν, όπως κάθε χρόνο, ανεξάρτητο σινεμά απ' όλο τον κόσμο, καλοστημένα αφιερώματα, μεγάλες πρεμιέρες, την πρόσφατη ελληνική κινηματογραφία και πολλά ακόμα, και μάλιστα με 40% περισσότερους θεατές σε σχέση με τη χωρητικότητα των φυσικών αιθουσών.
Η διαδικασία για την παρακολούθηση είναι απλή: μπαίνουμε στο www.filmfestival.gr και ακολουθούμε τον σύνδεσμο TIFF61 ONLINE. Δημιουργούμε λογαριασμό, επιλέγοντας Create account στο επάνω δεξιά μέρος της οθόνης και συμπληρώνοντας όνομα, e-mail και κωδικό. Στη συνέχεια, βρίσκουμε την ταινία που μας ενδιαφέρει μέσω αναζήτησης ή από τις λίστες ανά τμήμα στο κεντρικό μενού. Κάθε ταινία θα είναι διαθέσιμη για περιορισμένο αριθμό θεάσεων και, σύμφωνα με το σύστημα του geo-blocking, που εφαρμόζεται πλέον στα μεγάλα διαδικτυακά καλλιτεχνικά γεγονότα, απευθύνεται αποκλειστικά σε θεατές από την Ελλάδα. Επιλέγοντας την ταινία, εμφανίζεται η τιμή του εισιτηρίου (€3) και έπειτα εισάγουμε τα στοιχεία της κάρτας μας για να ολοκληρωθεί η πληρωμή. Η επιβεβαίωση της συναλλαγής έρχεται μέσω e-mail, ενώ τα εισιτήρια δεν επιστρέφονται και δεν ακυρώνονται μετά το πέρας της συναλλαγής.
Μπορούμε να αγοράσουμε εισιτήριο για όλες τις προβολές που μας ενδιαφέρουν, ανεξαρτήτως ημέρας, όμως κάθε ταινία μπορούμε να τη δούμε μόνο την ημέρα ηλεκτρονικής προβολής της. Την ημέρα αυτή η ταινία είναι διαθέσιμη από τις 10 το πρωί και για 24 ώρες. Θα πρέπει να ολοκληρώσουμε την προβολή μέχρι τις 10 το πρωί της επόμενης ημέρας.
Το φεστιβάλ, μάλιστα, έχει εξασφαλίσει και live chat καθημερινά από τις 10:00 μέχρι τις 24:00, όπου θα απαντά σε ερωτήσεις και απορίες του κοινού.
— Α.Δ.
2.
«Προφητείες από έναν άλλο κόσμο: Sci-fi και Cli-fi (1950-1990)»: Το μεγάλο αφιέρωμα του φεστιβάλ
Κι ενώ ο πλανήτης παλεύει να αντεπεξέλθει στο δεύτερο κύμα της πανδημίας, οι σινεφίλ περιμένουμε την επόμενη μέρα της επιστημονικής φαντασίας, την έμπνευση των σεναριογράφων και σκηνοθετών που θα αποτυπώνει έναν κόσμο τραυματισμένο από τις συνέπειες. Ό,τι ακριβώς συνέβη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν γεννήθηκε η πιο εξωφρενική, ιδιοφυής και μαζικά ψυχαγωγική φάση του science fiction. Από την Ιαπωνία, με τον Γκοτζίλα να παλεύει με τον Κινγκ Κονγκ στην κλασική αλληγορία της ατομικής βόμβας, μέχρι τις βουτηγμένες στην ψυχροπολεμική παράνοια ΗΠΑ, με τον εχθρικό εξωγήινο του Ρόμπερτ Γουάιζ από το The day the Earth stood still, το 61ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης προσφέρει μια ωραιότατη δειγματοληψία του είδους, συστήνοντάς μας άγνωστα, πολύ ενδιαφέροντα φιλμ από απροσδόκητες κινηματογραφίες.
Όπως το σεναριακά σαχλό, προχωρημένα σχεδιασμένο και πεντανόστιμα στυλάτο 10ο Θύμα από την Ιταλία και τον Έλιο Πέτρι, με τον Μαστρογιάνι και την Άντρες, σε μουσική Πιέρο Πιτσιόνι. Ή το Γιογκάρι, το τέρας του βυθού από τη Νότια Κορέα και έναν άλλο, παλιότερο Κιμ Κι Ντουκ. Αλλά και ακόμη παραπέρα: την ιδιόμορφη απάντηση στον Ε.Τ., το Γκάλαξ, η ανθρώπινη κούκλα από τη Ρουμανία και τον Ίαν Ποπέσκου, την αλληγορική κωμωδία Sexmission με σατιρικές αιχμές και ευφάνταστη πλοκή από την Πολωνία και τον Γιούλιους Ματσούλσκι, καθώς και δυο σοβιετικές εκπλήξεις από το 1986, τις Επιστολές ενός νεκρού και τον Κιν-Τζα-Τζα του Γκεόργκι Ντανιέλιγια, με την έξοχη Πρωινή Περίπολο του Νίκου Νικολαΐδη να συμπληρώνει ένα χορταστικό αφιέρωμα.
Η παρένθεση της κλιματικής φαντασίας είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Την περίοδο της μετάβασης από το μεγάλο Χόλιγουντ στον Νέο Κινηματογράφο της αντικουλτούρας και των μουσάτων σκηνοθετών, ο Ντάγκλας Τράμπολ (ο άνθρωπος που σχεδίασε τα εφέ του 2001 και του πρώτου Blade Runner) με το Silent Running, ο Ρίτσαρντ Φλάισερ με το αριστουργηματικό Soylent Green, με τον Τσάρλτον Ίστον και τον Έντουαρντ Ρόμπινσον στην τελευταία του εμφάνιση, και η Μεγάλη Έξοδος (Logan's Run) του Μάικλ Άντερσον προβλέπουν το οικολογικό πρόβλημα που έρχεται με ζόφο και αγωνία.
Το cli-fi γείωσε την επιστημονική φαντασία την ίδια εποχή που το διαστημικό όνειρο γινόταν πραγματικότητα, προτείνοντας μια ανήσυχη, εξωσυστημική προβληματική στους σινεφίλ που πίστευαν πως το είδος είχε ξεφύγει σε μη ρεαλιστικά επίπεδα σύλληψης και αφήγησης και τους ξένιζε ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο.
— Θ.Κ.
3.
Διεθνές διαγωνιστικό - «Οικειότητα: Μια σύγχρονη τυραννία»
Με τον τρέχοντα, αναγκαστικό εγκλεισμό και την υπερβολική χρήση των τεχνολογιών διασύνδεσης, η ανάγκη για μοίρασμα, αλληλεγγύη και επιστροφή του ανθρώπου στον δημόσιο χώρο γίνεται επιτακτική ‒ άλλη μια μεταφορά για την απουσία και τη νοσταλγία της θέασης μιας ταινίας στην αίθουσα. Γι' αυτόν τον λόγο το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης εμπνεύστηκε από το βιβλίο Η τυραννία της οικειότητας, στο οποίο ο συγγραφέας Ρίτσαρντ Σένετ σημειώνει ότι οι άνθρωποι δεν έρχονται αντιμέτωποι με την απομόνωση και την αποξένωση αλλά βρίσκονται περισσότερο κοντά απ' ό,τι επιτρέπεται, γεγονός που εμποδίζει την ουσιαστική κοινωνική επαφή.
Το φαινόμενο αυτό έχει ενταθεί με την επικράτηση των social media και των τεχνολογιών διασύνδεσης που λειτουργούν επεκτατικά και διακρίνουν εμφατικά την ιδιωτική δραστηριότητα από τη δημόσια σφαίρα. Το έργο του Σένετ εκδόθηκε πολύ πριν από την εποχή του Διαδικτύου, το 1977, όμως όλα αυτά που αναφέρει αποκτούν σήμερα ιδιαίτερη βαρύτητα, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι γράφτηκε σε μια περίοδο πολιτικών διεκδικήσεων και κοινωνικοπολιτικής συμμετοχικότητας ως αντίδραση στη γενικότερη, ρευστή ανησυχία.
Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο, η σύγχρονη δυτική κοινωνία καλλιεργεί ένα ναρκισσιστικό πρότυπο που προωθεί την παθητικότητα και εμποδίζει το άτομο να συμμετάσχει ενεργά στον δημόσιο βίο. Μέσω της συνεχούς ενασχόλησης με το ιδιωτικό, οι αποστάσεις καταργούνται και οι άνθρωποι, αντί να αναπτύσσουν υγιείς κοινωνικές σχέσεις, βιώνουν καταναγκαστικούς δεσμούς, με αποτέλεσμα η πλασματική αυτή οικειότητα να μοιάζει τυραννική. Η εγκατάλειψη του ναρκισσιστικού ιδιωτικού ανθρώπου δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Έχει γίνει κομμάτι της ζωής μας, της προσωπικότητάς μας. Ίσως, όμως, είναι η λύση για να επιστρέψουμε σε πιο αρμονικές σχέσεις, είτε διαπροσωπικές είτε στον δημόσιο χώρο.
Οι 12 ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού (που επεκτείνονται σε έργα που αντιστοιχούν σε δημιουργίες νέων Ελλήνων εικαστικών καλλιτεχνών) επιλέχθηκαν με άξονα τις ιδέες που εκφράζονται μέσα από την προφητική πραγματεία του Σένετ. Οι ταινίες αποκαλύπτονται πέρα και πάνω από τα προφανή θέματά τους, ανεξάρτητα από το αν εκτυλίσσονται στη Γάζα, στην Ιταλία ή στα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό. Τα chillingly συγκινητικά, ήδη διακεκριμένα Μήλα του Χρήστου Νίκου, το Digger του Τζώρτζη Γρηγοράκη, που είδαμε στο Πανόραμα του Φεστιβάλ Βερολίνου, και το Kala Azar της Τζάνις Ραφαηλίδου είναι οι τρεις ταινίες που εκπροσωπούν την Ελλάδα. Η οικειότητα δεν συμπίπτει με την έννοια της αποξένωσης αλλά με την ιδέα μιας κοινωνίας κατακερματισμένης σε άτομα.
— Θ.Κ.
4.
Άνια Μπρέιεν, Βέρα Χιτίλοβα: Spotlight σε δυο συναρπαστικές δημιουργούς
Στα χρόνια που οι γυναίκες δημιουργοί κερδίζουν καθυστερημένα ισότιμη εκπροσώπηση στα φεστιβάλ του κόσμου, η Θεσσαλονίκη τιμά δύο σπουδαίες φωνές από το παρελθόν που έδωσαν μάχη για να φτάσουμε στην τωρινή κατάσταση. Η Νορβηγίδα Άνια Μπρέιεν και η Τσέχα Βέρα Χιτίλοβα παραμένουν σχετικά άγνωστες στην Ελλάδα, παρότι βρέθηκαν σε κορυφαία φεστιβάλ στις δεκαετίες του '60, του '70 και του '80, με φιλμ προκάλεσαν αίσθηση και (στην περίπτωση της Χιτίλοβα) απαγορεύτηκαν από τις Αρχές.
Η Άνια Μπρέιεν έχει τιμηθεί από διεθνή φεστιβάλ και χώρους τέχνης σε ολόκληρο τον κόσμο, έχει εμπνεύσει νεότερους δημιουργούς και έχει αναγνωριστεί από κορυφαίους σκηνοθέτες, όπως ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Τιμάται φέτος, τη χρονιά που κλείνει τα 80 της χρόνια, με προβολές 7 ταινιών μυθοπλασίας που γύρισε σε διάστημα 25 χρόνων, όπως και του ντοκιμαντέρ Γεζίντι που γύρισε το 2009, στο οποίο παρακολουθεί τις διώξεις που υφίσταται η κουρδική θρησκευτική μειονότητα. Από τις ταινίες της ξεχωρίζει η τριλογία των Συζύγων (1975-1985-1995), ένα φεμινιστικό μανιφέστο που γεννήθηκε ως αντιστάθμισμα στο Husbands του Τζον Κασσαβέτις και παρακολουθούσε τρεις νοικοκυρές που παρατάνε τις οικογένειές τους για να περάσουν μια εβδομάδα εκτός κανόνων.
Η Βέρα Χιτίλοβα ήταν η γυναικεία φωνή στην Άνοιξη της Πράγας, μέλος αυτού του συναρπαστικού κύματος που ακολούθησε την πολιτιστική έκρηξη στην Τσεχοσλοβακία, με σκηνοθέτες που πολέμησαν κάθε απολυταρχική ιδέα. Εμφανίστηκε στον χώρο με την ταινία Κάτι Διαφορετικό (1963) και μέχρι σήμερα παραμένει περισσότερο γνωστή για τις εκπληκτικές Μαργαρίτες (1966), όπου οι δύο ηρωίδες σπέρνουν τον πανικό σε όλη την Πράγα: μια ταινία-ύμνος στην προσωπική ανεξαρτησία και την πνευματική ελευθερία, γεμάτη αφηγηματικές καινοτομίες που ενόχλησαν το καθεστώς. Τα επόμενα χρόνια η Χιτίλοβα συνέχισε να πειραματίζεται, παρουσιάζοντας τον Απαγορευμένο Καρπό (1970), που έπαιζε έξυπνα με τον μύθο του Αδάμ και της Εύας, ενώ στο Παιχνίδι των μήλων (1977) παρουσίασε μια φεμινιστική και κωμική ματιά στη μάχη των δύο φύλων.
— Τ.Μ.
5.
Meet the Neighbors: Τα Βαλκάνια και οι γείτονές μας
Μικρό αδερφάκι του επίσημου διαγωνιστικού τμήματος, γεωγραφικά οριοθετημένο στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, της μεγάλης «γειτονιάς μας», το Meet the Neighbors εγκαινιάστηκε στην περσινή διοργάνωση και περιλαμβάνει ταινίες που μας προσφέρουν επίγνωση και κατανόηση της ζωής, των ανθρώπων και της κατάστασης των πραγμάτων στην ευρύτερη περιοχή μας – ή κοιτάζουν τον κόσμο πέρα από τη «γειτονιά μας» με έναν ξεχωριστό και νεωτερικό καλλιτεχνικό ματιά.
Στις 10 ταινίες του διαγωνιστικού προγράμματος βρίσκονται και τρεις ελληνικές από σκηνοθέτες που γνωρίζουμε, όπως ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος (Ο Μανάβης), που κινείται με άνεση μεταξύ ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας και εδώ επιστρέφει στη δεύτερη με το Daniel '16. Aκόμα, πρεμιέρα θα κάνει το All the pretty little horses του Μιχάλη Κωνσταντάτου και το πολύ ενδιαφέρον, με βάση το πρώτο του τρέιλερ, Πρόστιμο του Φωκίωνα Μπόγρη, μια ιστορία που διαδραματίζεται στην Αθήνα και καταπιάνεται με τον υπόκοσμο των νοτίων προαστίων.
Τις «κεραίες» του φεστιβάλ στην περιοχή μας συμπληρώνει το αειθαλές τμήμα «Ματιές στα Βαλκάνια», που από το 1994 επιλέγει τις καλύτερες ταινίες της πρόσφατης παραγωγής από τις γειτονικές μας χώρες, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο μια μοναδική ευκαιρία στους θεατές να ακολουθήσουν καριέρες ανθρώπων που δίνουν το στίγμα τους αφηγούμενοι ιστορίες πολύ οικείες σ' εμάς.
Συγκεκριμένα, δύο σπουδαίοι Ρουμάνοι σκηνοθέτες επιστρέφουν στο φεστιβάλ. Ο Κρίστι Πούιου (Η οδύσσεια του κυρίου Λαζαρέσκου) με το Μάλμκρογκ, που διαδραματίζεται στην Τρανσυλβανία στα τέλη του 19ου αιώνα, και δεν είναι ο Δράκουλας, αλλά ένα δράμα δωματίου, εμπλουτισμένο με υποδειγματική διαλογική ενορχήστρωση και ταμπλό βιβάν αισθητική, που αναπαριστά μια ολόκληρη εποχή, απηχώντας την αλαζονεία της άρχουσας τάξης. Ο Ράντου Ζούντε (Αφερίμ) παρουσιάζει το Με κεφαλαία γράμματα, που έχει θέμα του τα μηνύματα διαμαρτυρίας που γράφει με μπλε κιμωλία ένας 16χρονος στους τοίχους μιας επαρχιακής πόλης και συνταράσσουν το απολυταρχικό καθεστώς του Τσαουσέσκου.
— Τ.Μ.
6.
Ελληνικές ταινίες - Οι νέες δουλειές των Ελλήνων σκηνοθετών
Δεκαοκτώ μεγάλου μήκους ελληνικές ταινίες περιλαμβάνει το φετινό φεστιβάλ, εκ των οποίων οι δεκαπέντε θα παρουσιαστούν σε πρώτη προβολή (οι υπόλοιπες τρεις έχουν κάνει ήδη πρεμιέρα και εντάσσονται στην ενότητα «Μια δεύτερη ματιά»). Δύο κλασικές αγαπημένες ταινίες (Μια τρελλή, τρελλή οικογένεια του Ντίνου Δημόπουλου και Πρωινή περίπολος του Νίκου Νικολαΐδη) και οι είκοσι μία βραβευμένες μικρού μήκους ταινίες από το πρόσφατο 43ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, με προεξάρχουσα την εξαιρετική Bella της Θέλγιας Πετράκη που απέσπασε τον Χρυσό Διόνυσο, συμπληρώνουν τον ελληνικό κατάλογο.
Εκτός από τις έξι ταινίες που, όπως προαναφέρθηκε, συμμετέχουν στο Διεθνές Διαγωνιστικό και στο Meet the Neighbors, θα δούμε τις νέες δημιουργίες των The Boy (Γυμναστήριο, με 17 μονολόγους για ένα γυμναστήριο που δεν υπάρχει πουθενά), Τάσου Γερακίνη (Ένας ήσυχος άνθρωπος, για έναν φιλήσυχο οινοποιό που ζει απομονωμένος σ' ένα ακριτικό νησί με την κόρη του, όταν γίνεται όμηρος ενός επικίνδυνου δραπέτη), Ελπινίκης Βουτσά-Ρεντζεποπούλου (Ποιος, ποιος θα φαγωθεί, με την ηρωίδα της ταινίας να αμφιταλαντεύεται μεταξύ του ατομικισμού και της συλλογικής δράσης), Μαρίνου Καρτίκκη (Πολίτης τρίτης ηλικίας, για τη σχέση που αναπτύσσει ένας ηλικιωμένος με μια νεαρή νοσοκόμα), Αγγελικής Αντωνίου (Πράσινη θάλασσα, με μια γυναίκα που πάσχει από αμνησία, θυμάται όμως να μαγειρεύει), Σόνια Λίζα Κέντερμαν (Ράφτης, η αργοπορημένη ενηλικίωση ενός εκκεντρικού και λίγο αλαφροΐσκιωτου ήρωα που ζει απομονωμένος στον μικρόκοσμο του οικογενειακού ραφτάδικου), Μάρκου Παπαδόπουλου (Σαρμάκο - Μια Ιστορία του Βορρά, που εξετάζει τις επιπτώσεις του Εμφυλίου στις σχέσεις των ανθρώπων).
Ακόμα, στην ενότητα «Ξεπερνώντας τα σύνορα» παρουσιάζονται σε πρεμιέρα δύο ελληνικές συμπαραγωγές, των οποίων μεγάλο μέρος έχει γυριστεί στο εξωτερικό: η ταινία δρόμου Vasy's Odyssey του Βασίλη Παπαθεοχάρη και το Στην πυρά της Δάφνης Χαριζάνη, που ακολουθεί την αποστολή μιας Γερμανίδας κουρδικής καταγωγής στρατιωτικού στο Ιράκ.
Όπως κάθε χρόνο, θα απονεμηθούν ανεξάρτητα βραβεία, κάποια από τα οποία συνοδεύονται από χρηματικά έπαθλα: το Βραβείο Κοινού FISCHER, τα βραβεία του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, της ΕΡΤ, του ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου, της διεθνούς κριτικής FIPRESCI και τα Βραβεία Νεότητας, που δίνει επιτροπή φοιτητών των πανεπιστημίων της Θεσσαλονίκης.
— Α.Δ.
7.
Πρεμιέρες
Γνωρίζουμε όλοι τι έχει συμβεί μέσα στο 2020, όμως ακόμη και σε μια τέτοια χρονιά η φεστιβαλική δραστηριότητα δεν ήταν αμελητέα. Καταρχάς, τα φεστιβάλ των Ρότερνταμ, Σάντανς και Βερολίνου πρόλαβαν στο τσακ τον κορωνοϊό και διεξήχθησαν κανονικά, προσφέροντας μεγάλο αριθμό ταινιών σε όσους γενναίους ακολούθησαν αργότερα ‒ και δεν ήταν λίγοι. Έτσι και το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης φέρνει ψηφιακά στη χώρα έναν μεγάλο αριθμό ταινιών σε πρώτη προβολή, κάποιες εκ των οποίων θα προβληθούν και αργότερα στη χώρα μας, σε μια πιο ομαλή περίοδο για τις κινηματογραφικές αίθουσες.
Ξεκινώντας από τις ταινίες που θα ανοίξουν και θα κλείσουν το φεστιβάλ, το πρόσφατα βραβευμένο στη Βενετία, Ταξίδι της φάλαινας, του Φίλιπ Γιούριε μας ταξιδεύει στην Αλάσκα για μια τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης, ενώ η ήδη γνωστή στη χώρα μας από τις ταινίες της Μαουγκοζάτα Σιμόφσκα (Με άλλο πρόσωπο) επιστρέφει με το Δεν θα ξαναχιονίσει και ήρωα έναν χαρισματικό μασέρ που μετατρέπεται σε ψυχολόγο των πελατών του στην Πολωνία της δεκαετίας του '90.
Στο συχνά γεμάτο εκπλήξεις τμήμα «Film Forward», με ταινίες που ξεπερνούν τα όρια της παραδοσιακής αφήγησης, θα προβληθεί το φιλμ του αδικοχαμένου Ισλανδού συνθέτη Γιόχαν Γιόχανσον, Πρώτοι και τελευταίοι άνθρωποι, ένα σουρεαλιστικό οπτικό ποίημα που διαδραματίζεται στο πολύ μακρινό μέλλον. Στις ειδικές προβολές ξεχωρίζει μια επιστολή αγάπης στον Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, το Enfant Terrible, ένα διόλου ακαδημαϊκά φτιαγμένο biopic που θα λατρέψουν οι οπαδοί του σκηνοθέτη. Επίσης, ένας τίτλος που συνδέθηκε με το όνομά του, το Berlin Alexanderplatz, επικαιροποιείται, παίρνοντας εξαιρετικές κριτικές στο Βερολίνο.
Ακόμη, θα δούμε το Μάνα Μητέρα της συνεπούς Ναόμι Καβάσε, το οποίο επιλέχθηκε πρόσφατα από την Ιαπωνία για να την εκπροσωπήσει στα Όσκαρ, καθώς και το Days του Τσάι Μινγκ-λιανγκ, ενός σκηνοθέτη που ταρακουνά το arthouse κύκλωμα με κάθε νέα του δουλειά. Τέλος, ένα ντοκιμαντέρ που θα πρέπει να δείτε για να πιστέψετε την απίθανη ιστορία που κρύβεται πίσω του, το Η ζωγράφος και ο κλέφτης.
— Τ.Μ.
8.
Νεανική Οθόνη: Ταινίες για παιδιά και εφήβους
Το φεστιβάλ δίνει την ευκαιρία σε παιδιά και εφήβους απ' όλη την Ελλάδα να απολαύσουν δωρεάν το πρόγραμμα «Νεανική Οθόνη» τόσο στη σχολική αίθουσα όσο και στο σπίτι τους. Μοναδικές ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους προβάλλονται καθημερινά για περιορισμένο αριθμό θεάσεων στο πρόγραμμα εκπαιδευτικών προβολών του φεστιβάλ, δίνοντας τη δυνατότητα σε παιδιά και γονείς να απολαύσουν κινηματογραφικές οικογενειακές στιγμές. Οι ταινίες θα είναι διαθέσιμες δωρεάν και τα δύο Σαββατοκύριακα του φεστιβάλ (7-8 και 14-15 Νοεμβρίου).
Από το πρόγραμμα ξεχωρίζει το συγγενές με το περσινό Jojo Rabbit, When Hitler Stole Pink Rabbit (ηλικίες 11+), με θέμα ένα 9χρονο κορίτσι, την Άννα, που δεν γνωρίζει ποιος ακριβώς είναι ο Χίτλερ. Όταν όμως ο πατέρας της βρεθεί αγνοούμενος, συνειδητοποιεί πως αυτή η απειλητική φιγούρα στις αφίσες πρόκειται να αλλάξει το τοπίο ολόκληρης της Ευρώπης, ξεκινώντας από τον δικό της μικρόκοσμο.
Σε πιο εφηβικές αναζητήσεις, οι Μαθήτριες (ηλικίες 16+) από την Ισπανία τοποθετούνται το 1992, σε μια περίοδο ιστορικών αλλαγών για τη χώρα, και αποτελούν ένα τρυφερό πορτρέτο ενηλικίωσης και χειραφέτησης με ηρωίδες κοπέλες που μεγαλώνουν και μορφώνονται σε σχολείο με καλόγριες. Επίσης, από την Ισπανία, το Ένας για όλους (ηλικίες 15+) του Νταβίντ Ιλουντάιν έχει κι αυτό ως πεδίο δράσης τη σχολική αίθουσα, με ήρωα έναν δάσκαλο που όταν του ζητείται να προετοιμάσει το έδαφος για την επανένταξη ενός μαθητή που απουσίαζε λόγω σοβαρής ασθένειας, βρίσκεται ενώπιον μιας δυσάρεστης έκπληξης: κανείς από τους συμμαθητές του δεν τον θέλει πίσω.
Για λιγότερο υπομονετικά παιδιά υπάρχουν και ταινίες μικρού μήκους, όπως η γερμανική Εκδρομή στο μέλλον (ηλικίες 8+) με θέμα ένα κορίτσι που πρόκειται να συμμετάσχει σε μια σχολική εκδρομή και πρέπει να καθησυχάσει τους ιδιαίτερα ανήσυχους γονείς της. Τι τους ανησυχεί; Το ότι θα ταξιδέψει στο μέλλον.
— Τ.Μ.
9.
Η Αγορά πιο απαραίτητη από ποτέ
Με πρέσβειρα την ηθοποιό Κάτια Γκουλιώνη (Ευτυχία, Ακίνητο Ποτάμι, Πολυξένη) και νέες δράσεις και πρωτοβουλίες που στηρίζουν το ελληνικό σινεμά, η Αγορά του 61ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης προωθεί τις σημαντικές διεργασίες τριών βασικών επιπέδων της παραγωγής (development, post production, sales).
Η φετινή Αγορά θα πραγματοποιηθεί επίσης εξ ολοκλήρου online με μια σειρά από δράσεις (Agora Lab, Thessaloniki Locarno Industry Academy International, «Ημέρα Καινοτομίας» Europa Cinemas) και βραβεία, συνδέοντας τους δημιουργούς με επαγγελματίες απ' όλο τον κόσμο. Ξεχωρίζει το πρόγραμμα «Meet the Future», που φέτος συστήνει οκτώ ανερχόμενους, αλλά ήδη διακεκριμένους διευθυντές φωτογραφίας. Πρόκειται για τους Γιώργο Βαλσαμή, Ασημίνα-Λυδία Διονυσοπούλου, Γιάννη Κανάκη, Γιάννη Καραμπάτσο, Φίλη Ολσέφσκι, Στέλιο Πίσσα, Γιάννη Σίμο και Μανού Τιλίνσκι.
— Α.Δ.
10.
Παράλληλα events
Παρότι το lockdown περιορίζει εκ των πραγμάτων τις μετακινήσεις του κοινού, το φεστιβάλ έχει εμπλουτίσει τις δράσεις του με μια σειρά από παράλληλες εκδηλώσεις στον δημόσιο χώρο. Δώδεκα νέοι Έλληνες εικαστικοί (Ιλεάνα Αρναούτου, Μαρία Βαρελά, Ζωή Γαϊτανίδου, Πέτρος Ευσταθιάδης, Ιάσονας Καμπάνης, Βασίλης Καρούκ, Αριστείδης Λάππας, Ηλιοδώρα Μαργέλλου, Ιάσονας Μέγκουλας, Μαργαρίτα Μποφιλίου, Πάολα Παλαβίδη, Σοφία Ροζάκη) εμπνέονται από τις ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού και φιλοτεχνούν ισάριθμα έργα που θα εκτεθούν σε ανοιχτούς χώρους της Θεσσαλονίκης, συνομιλώντας με το αστικό τοπίο.
Ο visual artist και φωτογράφος Νίκος Ράκκας έχει ετοιμάσει την εγκατάσταση «The Glasshouse Project» στην Προβλήτα 1 του Λιμανιού (Πρώην Βρεφονηπιακός Σταθμός), ένα έργο που γεννήθηκε τις μέρες του εγκλεισμού. Η καλλιτέχνις Όλγα Σφέτσα σχεδίασε αποκλειστικά για το φεστιβάλ μια οπτική εγκατάσταση (3D projection mapping installation) στην προβλήτα του λιμανιού, που καθ' όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ θα αναπαράγει εικόνες από τις ταινίες πάνω στις επιφάνειες της όψης του κτιρίου. Τέλος, από τις 9 έως τις 13/11 το κοινό θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει τους σκηνοθέτες ταινιών που συμμετέχουν στο Διεθνές Διαγωνιστικό, στο Meet the Neighbors και στο ελληνικό πρόγραμμα μέσα από διαδικτυακές συζητήσεις που θα είναι διαθέσιμες στο κανάλι του φεστιβάλ στο YouTube και στους λογαριασμούς του στα social media.
— Α.Δ.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
