Με μια πρώτη ματιά, ο Jacob Moe και η Cassandra Celestin μοιάζουν να έχουν πολλά κοινά. Είναι συνομήλικοι, φίλοι, έχουν σπουδάσει και οι δυο στην Αμερική, αγαπούν πολύ τον κινηματογράφο, μιλούν πολύ καλά ελληνικά και νιώθουν τη Σύρο σαν δεύτερο σπίτι τους, αφού έχουν περάσει σχεδόν κάθε καλοκαίρι της ζωής τους εκεί. «Και για τους δυο μας η Σύρος σημαίνει πολλά. Κάθε καλοκαίρι πηγαίνουμε για δύο μήνες εκεί. Έχουμε φίλους, οικογένεια, είμαστε δεμένοι με το νησί» λέει η Cassandra όταν τη ρωτάω για τη σχέση της με την πρωτεύουσα των Κυκλάδων.
Με σπουδές στον κινηματογράφο και απασχόληση σε εταιρείες παραγωγής στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, έχουν αναπτύξει και οι δυο μια ιδιαίτερη σχέση με τον κινηματογράφο. Αυτή η σχέση τούς οδήγησε πριν από δύο χρόνια στη σκέψη να αλλάξουν, όπως λένε, το τοπίο του σινεμά στη Σύρο και πέρσι το καλοκαίρι ήταν που κατάφεραν να διοργανώσουν το πρώτο Syros International Film Festival. Ένα διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ που συνδυάζει τις προβολές ταινιών με τα όμορφα τοπία του κυκλαδίτικου νησιού. «Τα τοπία είναι τόσο εντυπωσιακά και όμορφα στη Σύρο, που μας ήρθε η ιδέα ν' αλλάξουμε και το τοπίο του σινεμά εκεί. Να μη γίνονται μόνο τα κλασικά, θερινά πράγματα που βλέπουμε κάθε καλοκαίρι» εξηγεί ο Jacob και συνεχίζει: «Ο Aaron Khandros, καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ, είπε πρόσφατα σε μια εκπομπή κάτι πολύ ωραίο. Πως η Σύρος είναι ένα νησί που σε εμπνέει χάρη στα διάφορα επίπεδα της ιστορίας της. Στοιχεία από την αρχαιότητα συνδυάζονται με τη νεοκλασική αρχιτεκτονική του 19ου αιώνα, σε ένα τοπίο πανέμορφο, μοναδικό, που προσφέρεται για εξωτερικές προβολές σε διάφορα μέρη, όπως ο μόλος, το ναυπηγείο του Ταρσανά, μέρη που συνδέονται και πολύ έντονα με την ιστορία του νησιού». Ποια ήταν, όμως, η αντιμετώπιση που είχαν από τους ντόπιους και την κοινωνία του νησιού; «Είχαμε μεγάλη βοήθεια από την τοπική κοινωνία. Παράδειγμα, οι εργαζόμενοι στο Ναυπηγείο του Ταρσανά.
Πήγαμε μια μέρα και τους ρωτήσαμε αν θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τον χώρο δωρεάν για να προβάλλουμε ταινίες. Δέχτηκαν αμέσως και η μόνη ερώτηση που έκαναν ήταν αν θα καθαρίζαμε μετά» λέει η Cassandra και συμφωνεί και ο Jacob: «Ήταν πολύ ανοιχτοί. Ήταν φοβερό! Η προβολή στο Ναυπηγείο ήταν πραγματικά μία από τις μαγικές στιγμές της περσινής χρονιάς και μία από εκείνες που με έκαναν να θέλω να το ξανακάνω φέτος. Φαντάσου να γίνεται η προβολή μιας ελληνικής ταινίας σε έναν χώρο όπως το Ναυπηγείο και να την παρακολουθούν εργαζόμενοι από εκεί που μπορεί και να μην είχαν δει ποτέ αντίστοιχο ντοκιμαντέρ, οικογένειες, φίλοι από το φεστιβάλ, όλοι μαζί. Από το τίποτα δημιουργήθηκε μια μικρή κοινότητα κινηματογραφόφιλων».
Μετά την περσινή, πρώτη διοργάνωση ήρθε φέτος η σειρά της δεύτερης και έτσι από 26/7 μέχρι 1/8 η Σύρος θα ζει και θα κινείται στους ρυθμούς του 2oυ Syros International Film Festival.Το φετινό φεστιβάλ πραγματεύεται το θέμα των συνόρων, όρος που, όπως αναφέρουν και στον κατάλογο του φεστιβάλ, επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες και παραπέμπει στα γεωγραφικά και κοινωνικά σύνορα, στις αλλαγές που βιώνει ο κινηματογράφος ως μέσο, στα σύνορα που υπάρχουν ανάμεσα στις ταινίες και σε άλλα είδη τέχνης, στους περιορισμούς που υφίστανται στην ίδια την παραγωγή των ταινιών, ακόμα και στις προσδοκίες σχετικά με το πώς πρέπει να είναι ένα φεστιβάλ κινηματογράφου.
Φέτος το πρόγραμμα είναι μεγαλύτερο και πιο πλούσιο από το περσινό και ίσως αυτό να είναι και μια απόδειξη πως μεγαλώνει ακόμα περισσότερο ως θεσμός. Το κυρίως μέρος του αποτελείται από δύο διαγωνιστικά τμήματα, όπου δίνεται έμφαση στον ανερχόμενο και τοπικό κινηματογράφο (ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους από την Ελλάδα, τα Βαλκάνια και την Τουρκία), κι ακόμα από ταινίες νέων Ελλήνων δημιουργών, πολλές από τις οποίες θα προλογίσουν οι ίδιοι οι δημιουργοί, γενικές προβολές επιλεγμένων ταινιών και ντοκιμαντέρ που έπαιξαν σε διάφορα φεστιβάλ τη φετινή και την περασμένη σεζόν, αλλά και από αποκλειστικές πρεμιέρες. Οι ταινίες του προγράμματος προέρχονται συνολικά από 21 χώρες. To κυρίως μέρος πλαισιώνεται, για πρώτη φορά φέτος, από ένα γεμάτο παράλληλο πρόγραμμα που περιλαμβάνει δύο masterclasses από τον φωτογράφο Πλάτωνα Ριβέλλη, που διερευνά το κινηματογραφικό έργο δύο σημαντικών Ελλήνων κινηματογραφιστών, του Ελία Καζάν και του Τζον Κασσαβέτη, την προβολή τεσσάρων ταινιών του εικαστικού Στέφανου Τσιβόπουλου [Land (2006), The Remake (2007), Lost Monument (2009) και History Zero (2013)], μία προβολή που θα ακολουθήσει τις συζητήσεις μεταξύ του ιστορικού Mark Mazower και του Δημήτρη Αντωνίου, επιλεγμένες ταινίες από το σύμπαν του βωβού κινηματογράφου, ένα πρόγραμμα ελληνογαλλικών πειραματικών ταινιών μικρού μήκους σε επιμέλεια του Τεό Δεληγιάννη που αναφέρεται σε Έλληνες σκηνοθέτες που έφυγαν από τη χώρα τους και δημιούργησαν ταινίες στο εξωτερικό, την προβολή του ντοκιμαντέρ Κισμέτ σε συνεργασία με το Cine Doc Hermoupolis, καθώς και μια σειρά παρεμβάσεων και δράσεων στο νησί της Σύρου που θα πραγματοποιηθούν με τη βοήθεια του artist-run space 3137.
Η προσπάθεια που έχουν ξεκινήσει αυτά τα δύο νέα παιδιά σε μια ξένη χώρα, και μάλιστα μια εποχή που δεν ευνοεί τα νέα ξεκινήματα, είναι ελπιδοφόρα και ίσως για κάποιους συγκινητική. Πόσο μάλλον όταν οι περισσότεροι συνομήλικοί τους στην Ελλάδα ψάχνουν διέξοδο φεύγοντας στο εξωτερικό. Όταν τους το επισημαίνω, δεν δείχνουν να εκπλήσσονται ή να το ακούνε για πρώτη φορά. «Το ακούμε συχνά. H δική μου αντίδραση σε όλους αυτούς που μας λένε ότι πάμε κόντρα στο ρεύμα είναι "join us". Υπάρχουν τόσο πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορούν να συνεργαστούν μαζί μας και να κάνουμε πράγματα» λέει ο Jacob.
Σε σχέση με πέρσι, το φεστιβάλ έχει μεγαλώσει φέτος και είναι λογικό η επόμενη ερώτηση να αφορά τα όνειρα και τα σχέδιά τους για το μέλλον. Θα ήθελαν το Syros International Film Festival να γίνει ένας θεσμός που θα κρατήσει πολλά χρόνια; «Αυτό που θέλουμε είναι να δημιουργήσουμε έναν ανεξάρτητο προσωπικό χώρο που θα προβάλλει το νέο πρόσωπο του ελληνικού κινηματογράφου και ίσως στο μέλλον να επεκταθούμε περισσότερο προς την περιοχή του Αιγαίου» μου απαντάει αμέσως ο Jacob και παρόμοιες προσδοκίες από το μέλλον μοιάζει να έχει και η Cassandra: «Θέλουμε να συμπεριλάβουμε όσο περισσότερους νέους ανθρώπους μπορούμε. Να δημιουργήσουμε μια πλατφόρμα για τους νέους και ανερχόμενους σκηνοθέτες. Να κάνουμε κάτι μοναδικό».
σχόλια