Τι κοινό έχουν η Beyoncé κι ο Ιναρίτου;

4

Η πρόσφατη μήνυση κατά της Beyoncé για κλεμμένα πλάνα στο trailer του οπτικού άλμπουμ της Lemonade και η αντιπαραβολή των δύο οπτικών έργων σε εικόνες φέρνει ξανά στο νου την άλλη μέγιστη αντιγραφή που απασχόλησε το σινεφίλ κοινό φέτος, την περίπτωση Ιναρίτου. Σε ένα βίντεο 2:40" που έχει δημιουργήσει ο γραφίστας Μίσα Πέτρικ παρουσιάζεται ο καταφανής δανεισμός και η σχεδόν copy & paste απόδοση εικόνων από διαφορετικές ταινίες του Ταρκόφσκι στο βραβευμένο με Όσκαρ σκηνοθεσίας, φωτογραφίας και Α' ανδρικού ρόλου για τον Ντι Κάπριο, The Revenant. Έπειτα από τις κατηγορίες ότι κατάκλεψε το έργο του Ταρκόφσκι, ο Ιναρίτου ισχυρίστηκε ότι σκοπός του ήταν να αποτίσει φόρο τιμής στον σπουδαίο σκηνοθέτη.
Κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας ή έμπνευση; Δείτε το κι αποφασίστε:

4

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Inland Empire, Κάψε το μετάξι

Pulp Fiction / Inland Empire: Μυστηριώδες και σκοτεινό, όσο αξίζει σε έναν Λιντς

Μία ακόμη παραβολή για τον απόηχο του Χόλιγουντ -πιο υποκειμενική και σουρεαλιστική από εκείνη του Mulholland Drive-, το γλυκόπικρο κλείσιμο του ματιού ενός δημιουργού που τα έκανε όλα μόνος του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Δείτε ολόκληρη την πρώτη συνέντευξη της Björk on camera μετά μια δεκαετία

Μουσική / Δείτε ολόκληρη την πρώτη συνέντευξη της Björk on camera μετά μια δεκαετία

«Μη σταματάτε. Έχουμε αφθονία. Έχουμε λύσεις. Μπορούμε να αρχίσουμε πάλι από την αρχή»: Η Björk παρουσιάζει την προσωπική της ουτοπία με το πρότζεκτ «Cornucopia» και μιλάει μπροστά στην κάμερα, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό. 
THE LIFO TEAM
Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Δανέζη

Μυθολογίες / «Ήτανε πέναλτι, κύριε Πάνο;»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Δανέζη

Από μια εισπρακτική αποτυχία και απαγορευμένη ταινία του 1932, μέχρι την ωμή βία της Pieta (που δεν ξέρει γιατί την έχει δει επανειλημμένα) και την cult σουρεαλιστική ματιά του Τσιώλη, η σκηνοθέτρια μας χαρίζει μια σπάνια σινεφίλ λίστα που συνδυάζει θράσος και ανθρωπισμό.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Soundtrack to a Coup d’Etat: Ένα υβριδικό αριστούργημα που βρήκε το δρόμο για τα Όσκαρ 

Daily / Soundtrack to a Coup d’Etat: Ένα υβριδικό αριστούργημα που βρήκε τον δρόμο για τα Όσκαρ

Υποψήφια για το βραβείο καλύτερης ταινίας ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους είναι αυτή η εκπληκτική ταινία που εκθέτει με αποκαλυπτικό τρόπο τη μεταχείριση της αφρόκρεμας της τζαζ μουσικής ως «βιτρίνας» για την καθαίρεση και τη δολοφονία του ηγέτη της ανεξαρτησίας του Κογκό, Πατρίς Λουμούμπα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
125 λεπτά με την Πόπη Διαμαντάκου/ Πόπη Διαμαντάκου: «Δεν με αγγίζουν οι επιθέσεις, δεν κάνω δημόσιες σχέσεις, δεν γλείφω»

Media / «Δεν υπάρχει τηλεκριτική σήμερα, όλα είναι δημόσιες σχέσεις»

Η γνωστή τηλεκριτικός Πόπη Διαμαντάκου μιλά στη LiFO για τη μακρά επαγγελματική της διαδρομή, την τηλεόραση του χθες και του σήμερα και απαντά για πρώτη φορά στα επικριτικά σχόλια που προκαλούν κατά καιρούς τα κείμενα της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Για μένα αυτό είναι οι ταινίες, μια περιπέτεια έξω και πέρα από την ηθική»

Οθόνες / «Για μένα αυτό είναι οι ταινίες, μια περιπέτεια έξω και πέρα από την ηθική»

Μια μεγάλη κουβέντα με τον σκηνοθέτη και μουσικό Γιάννη Βεσλεμέ που κυκλοφορεί ταυτόχρονα το νέο του άλμπουμ και η ρετροφουτουριστική του ταινία «Αγαπούσε τα λουλούδια περισσότερο». (SPOILER ALERT)
M. HULOT
Οι δέκα αγαπημένες ταινίες του Capétte

Μυθολογίες / «Όταν είδα το "Climax", δεν μπορούσα να συνέλθω για ώρες»: Οι δέκα αγαπημένες ταινίες του Capétte

Τι συνδέει τον Αρονόφσκι με τον Αλμοδόβαρ και τον Λάνθιμο με τον Βούλγαρη; Ο μουσικός Capétte φτιάχνει τη δική του αγαπημένη κινηματογραφική δεκάδα.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
the last showgirl

Οθόνες / Πρεμιέρα προσεχώς: 10 ταινίες που θα ξεχωρίσουν το επόμενο δίμηνο

Η επιστροφή του Βάλτερ Σάλες, ένας στοχαστικός Κώστας Γαβράς, τα φαντάσματα του Γιώργου Ζώη, ο Ντίλαν κατά τον Τιμοτέ Σαλαμέ, το βάπτισμα της Πάμελα Άντερσον στην υποκριτική, ένα χαμηλόφωνο διαμάντι από την Ινδία και η μεγαλόπνοη αλληγορία του Μπρέιντι Κόρμπετ είναι μερικές από τις ταινίες που θα μας απασχολήσουν τον χειμώνα του 2025.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Phyllis Dalton (1925-2025): Η κορυφαία ενδυματολόγος της κινηματογραφικής ιστορίας

Pulp Fiction / Phyllis Dalton (1925-2025): Η κορυφαία ενδυματολόγος της κινηματογραφικής ιστορίας

Πέθανε στα 99 της χρόνια η Βρετανή ενδυματολόγος που έντυσε χιλιάδες πρωταγωνιστές και κομπάρσους, πάντα με το βλέμμα στραμμένο στην αναπαραγωγή της αυθεντικότητας και στην αντίληψη της δραματικότητας του σεναρίου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το υπερβατικό σινεμά του Ντέιβιντ Λιντς διέρρηξε δια παντός την πραγματικότητα

Απώλειες / Το υπερβατικό σινεμά του Ντέιβιντ Λιντς διέρρηξε διά παντός την πραγματικότητα

Το όνομα του Ντέιβιντ Λιντς (1946-2025) έγινε επιθετικός προσδιορισμός και οι ταινίες του μας προσκάλεσαν να βλέπουμε και να αισθανόμαστε αλλιώς τον κόσμο: με τα μάτια μιας απόκοσμης ψευδαίσθησης και την ψυχή της υπέροχης εμμονής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Αχιλλέα ΙΙΙ

Μυθολογίες / «Μετά το “Blues Brothers” φορούσα μαύρα γυαλιά στην τάξη»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Αχιλλέα ΙΙΙ

Έχοντας συμπεριλάβει στη λίστα του από τους αδελφούς Μαρξ μέχρι μια ταινία με τον Θανάση Βέγγο, o συγγραφέας πιστεύει πως το τραγικό και το γελοίο συναντιούνται σε κάποιο σημείο, το οποίο δεν είναι πάντα ευδιάκριτο.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ

σχόλια

1 σχόλια
εάν,μέχρι τον κατηγορήσουν,δεν είχε αναφέρει ποτέ τον ταρκόφσκυ ως επιρροή,τότε είναι περίεργη,έως ύποπτη,η σιωπή του.εμένα μου θύμισε πολύ τέρενς μάλικ,πάντως,όπως έγραψα και σε εκτενές σχόλιό μου:http://www.lifo.gr/guide/oscars/critics/90820#1636026
Τα πλάνα είναι του Ταρκόφσκι οπότε αυτόν έκλεψε και όχι τον Μάλικ. Άλλωστε οποιαδήποτε σύγκριση ανάμεσα στον Ταρκόφσκι και Μάλικ θα ήταν ατυχής. Τώρα διαβάζοντας το μακροσκελές άρθρο σου πάλι απορώ. Γιατί με την λογική σου όλοι έκλεψαν τον Griffith γιατί αυτός εξέλιξε τόσο τα αφηγηματικά μέσα του σινεμά. Τώρα όλοι οι σκηνοθέτες θα πάρουν από αυτόν τον Αϊζενστάιν και Ουέλς και θα προσπαθήσουν να κάνουν κάτι δικό τους. Αλλά το κλέψιμο του Ιναρίτου στον Ταρκόφσκι δεν έχει προηγούμενο και πέρα από άσχετος θα πρέπει να είσαι και τυφλός για να μην το δεις. Αυτή είναι η άποψη μου.
Μα,δεν αμφιβάλλω πως έκλεψε από ταρκόφσκυ,απλώς λέω πως έκλεψε ΚΑΙ απ΄αυτόν.Για μένα η κλοπή(άχαρη και άδικη λέξη,αλλά ελλείψει καλύτερης...)στην τέχνη έγκειται κυρίως στην ψυχή(εξ ου και η χρήση του ρήματος "θύμισε")ενός έργου κι όχι τόσο στο εξωτερικό περίβλημα,δηλαδή τα κάδρα/πλάνα και την φωτογραφία.το τρέξιμο που έριξε ο steadycam κάθ' όλο το revenant,μόνο στο αντίστοιχο σπριντ στα έργα του μάλικ το'χω ξαναδεί! ενώ,ο ταρκοφσκυ είχε συνήθως τρίποδι.εξάλλου,έκλεψε καμιά δεκαριά πλάνα,όχι ολόκληρη αφηγηματική ροή,στον ρώσο κοιμόμουνα,στον μεξικανό πάλι,όχι!πάντως,τα έργα των μάλικ και ταρκόφσκυ τα 'χω δει μόνο μία φορά,καλά,δεν μιλάω για γκρίφιθ,που δεν είδα ποτέ,οπότε,μάλλον εσύ ξέρεις καλύτερα!!
Ο ρυθμός, το στιλ, είναι Μάλικ που έχω δει τρεις ταινίες του με καλύτερη την λεπτή κόκκινη γραμμή και και με χειρότερη το δέντρο της ζωής που δεινοπάθησα στο σινεμά.Τώρα επειδή σου είπα διάβασα και το άλλο σχόλιο σου, εγώ πιστεύω πως ο Ιναριτους όταν συνεργαζόταν με τον Αριάγκα έκανε καλύτερες ταινίες.Γιατί το Amores Peros, το 21 γραμμάρια και το Βαβέλ είναι καλύτερες ταινίες για μένα.Επίσης θα σου πρότεινα να δεις και Γκρίφιθ και αν δεν έχεις δει-που πιστεύω πως έχεις δει- Λαγκ, Μιγιογκούτσι, Ντράγκερ, Ισιχάρα, Στρονχάιμ, Μουρνάου και Αιζεστάιν. κ.α.Καλές προβολές μια και το σινεμά δεν τερματίζει.