[ Από την Άλκηστη Γεωργίου ]
O Ιάσωνας Λαμπίδης είναι 26 ετών, ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην εικονογράφηση στο London College of Arts, εργάζεται σαν ελεύθερος επαγγελματίας, αγαπάει την μαγειρική και βρίσκει πολλά κοινά σ' αυτήν και στα σχέδια του.
Ας τον γνωρίσουμε..
Ιάσωνα από πότε άρχισες να σχεδιάζεις;
Σίγουρα από πολύ μικρή ηλικία, αν και δεν το θυμάμαι ακριβώς. Υπάρχουν VCR ντοκουμέντα από τότε που ήμουν τριών ή τεσσάρων ετών που με δείχνουν να ζωγραφίζω με μια αφοσίωση που με κάνει να νιώθω μειονεκτικά και τώρα.
Πώς δουλεύεις συνήθως; Στο χέρι, ψηφιακά;
Έχω περάσει από διάφορες περιόδους που ήμουν πολύ συγκεκριμένος με το τρόπο που δούλευα, είτε ψηφιακά, είτε με μολύβι. Θεωρούσα ότι έτσι μεγιστοποιούσα τις πιθανότητες μου να ενταχθώ στην αγορά εργασίας.
Δουλεύοντας ψηφιακά μειώνεις πολύ το χρόνο παραγωγής, αλλά τελικά το βαρέθηκα.
Δε μου αρέσει να τοποθετώ φραγμούς στο τρόπο με τον οποίο μπορώ να εκφραστώ.
Φέτος άρχισα να βλέπω με άλλο μάτι το μελάνι στο οποίο δίνω, πλέον, μια ρομαντική αύρα του μαύρου ολοκληρωτισμού Μεσαίωνα.
Γιατί αυτή η εμμονή στο ασπρόμαυρο;
Φαντάζομαι ότι αναφέρεσαι στο stippling.
Με αυτή τη μέθοδο έχεις το πλήρη έλεγχο, κι αυτό είναι κάτι πολύ σπάνιο.
Σου δίνεται η δυνατότητα να ελέγχεις τον κάθε πόρο, τη κάθε ανωμαλία στο δέρμα, τη κάθε ρωγμή.
Το ασπρόμαυρο είναι απλά και θέμα αισθητικής. Βέβαια, ας μη ξεχνάμε και την παγκόσμια μαυρίλα και σαπίλα των καιρών..
Μίλησε μου γι' αυτά τα μπλουζάκια και παπούτσια που σχεδιάζεις.
Τα παπούτσια και τα μπλουζάκια τα πήρα λίγο πιο σοβαρά φέτος για λόγους οικονομικούς.
Στην εφηβεία μου έβαφα τσάντες φίλων για χαρτζιλίκι, και ζωγράφιζα μπλούζες, πλάτες από τζάκετ κτλ. Φέτος πούλησα λίγες μπλούζες, έφτιαξα κάποια patch και το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ!
Ασχολείσαι και με κάτι άλλο δημιουργικά; Street art ή οτιδήποτε;
Δημιουργικά απλώνομαι όσο περισσότερο μπορώ.
Στην εφηβεία μου πέρασα μια περίοδο που το γκραφίτι το αγαπούσα, και έχω ακόμα το μικρόβιο. Γενικά οργανώνουμε όσο πιο συχνά μπορούμε συλλογικές τοιχογραφίες αγοράζοντας υλικά από κοινού με τα ψίχουλα που βγάζουμε όλοι.
Στήνω τώρα ένα προσωπικό zine, ενώ μου πρότειναν να πάρω μέρος και σε ένα συλλογικό sketchbook.
Τέλος, βοηθάω μουσικούς και μη- φίλους/ες για film project με σκηνικά και promo υλικό για μια ταινία και για ένα μουσικό βίντεο.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου;
Τα επόμενα σχέδια μου, δυστυχώς ή ευτυχώς με οδηγούν σε μία πιθανή μετακίνηση προς την Αγγλία και πάλι.
Και το λέω με τέτοιο τρόπο γιατί εάν είχα απασχόληση αυτή τη στιγμή δε θα πήγαινα πουθενά.
Την αγαπάω την Αθήνα.
Αλλά θέλω να μπορώ να δουλέψω σε κάποιο δημιουργικό τομέα, και μέχρι τώρα εδώ δεν τα έχω καταφέρει.
Τελικά, χρειαζόμαστε μία καινούρια... πανούκλα;
Αναφέρομαι στην περιβόητη πια ατάκα του Dwight από το The Office που είδα πως σ' αρέσει αν σχεδιάζεις με κάθε πιθανό τρόπο!
Όταν ο άνθρωπος σταματήσει να ζηλεύει, να επιμένει στις διαφορές που έχει με τον διπλανό του, να είναι φιλοχρήματος, και να ψάχνει για απαντήσεις σε έναν οποιοδήποτε μουσάτο άντρα στα ουράνια, τότε μπορεί κάτι να αλλάξει.
Μέχρι τότε, η μεγαλύτερη πανούκλα του κόσμου θα συνεχίζει να είναι ο άνθρωπος.
σχόλια