Greek street

Greek street Facebook Twitter
0

Το Τhe Box φιλοξενεί μια ομαδική έκθεση φωτογραφίας δρόμου με τίτλο «Greek Street» και τη συμμετοχή οκτώ σύγχρονων εκπροσώπων της, του Άγγελου Μίχα, του Σπύρου Στάβερη, του Λουκά Βασιλικού, του Δημήτρη Μέλλου, του Ζήση Καρδιανού, του Πέτρου Κοτζαμπάση, του Ανδρέα Παραδεισόπουλου και του Μπάμπη Κουγεμήτρου. Τα έργα που εκτίθενται αναδεικνύουν τόσο το διαφορετικό μέσο που έχουν χρησιμοποιήσει οι φωτογράφοι (φιλμ, ψηφιακή, ασπρόμαυρη ή έγχρωμη φωτογραφική μηχανή) όσο και τα ετερόκλητα περιβάλλοντα στα οποία ζουν και εργάζονται. Η συγκεκριμένη επιλογή των φωτογράφων δεν είναι τυχαία. Είναι όλοι τους «μανιακοί» φωτογράφοι που καθημερινά κυκλοφορούν στον δρόμο με τη μηχανή, έτοιμοι να πιάσουν μια φευγαλέα εικόνα. Δεν χρησιμοποιούν μοντέλα, εξωτικά τοπία ή εντυπωσιακά εφέ. Τα μόνα τους όπλα είναι ένα καλοακονισμένο μάτι, γρήγορα αντανακλαστικά και λίγη τύχη. Οι εικόνες τους, όμως, κατορθώνουν να μετατρέψουν τη χαοτική και αδιάφορη καθημερινότητα σε κάτι που σφύζει από ζωή, πάλλεται και συμπυκνώνει έννοιες και εντυπώσεις σε μια σχεδόν «εξω-πραγματική» πραγματικότητα.

Οι φωτογράφοι απαντούν στο γιατί τους αρέσει να φωτογραφίζουν στο δρόμο, αποκαλύπτουν ένα περιστατικό που τους έχει συμβεί σε φωτογράφηση και ομολογούν τις φωτογραφικές τους εμμονές.

Άγγελος Μίχας

Ασχολείται αποκλειστικά με τη φωτογραφία δρόμου από το 2004 αφού ολοκλήρωσε μια επιτυχημένη πορεία ως επαγγελματίας φωτογράφος στον Τύπο. Έχει συμμετάσχει σε σημαντικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και το 2010 κυκλοφόρησε το λεύκωμα Closer με πορτραίτα δρόμου. Σπούδασε φωτογραφία στη σχολή Focus και έχει μαθητεύσει δίπλα στον Πλάτωνα Ριβέλλη. Φωτογραφίζει καθημερινά στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Δείτε δουλειά του στο www.angelosmihas.com

Greek street Facebook Twitter

«Μεγάλωσα με τον Βοb Dylan, τον Kerouac τον Wim Wenders τον Bruce Davidsοn και τα άλλα παιδιά! Φυσικό ήταν να με γοητεύσει ο δρόμος. Ταξίδια, ωτο-στοπ, τα φιλαράκια, μάτια κι αυτιά ορθάνοιχτα σε νέες εικόνες, καινούριους ήχους, διαφορετικές εμπειρίες. Από μικρός μου άρεσε να ακούω και να παρατηρώ και κάτι έπρεπε να τα κάνω όλα αυτά. Ξεκίνησα να φωτογραφίζω. Στο δρόμο.

Σε ένα από τα ταξίδια μου στην Κούβα την δεύτερη μέρα χάλασε η ψηφιακή μου μηχανή. Μετά τον πρώτο πανικό ανακάλυψα οτι δούλευε αλλά μόνο αν την κρατούσα ανάποδα! Αυτό έκανα για τρεις εβδομάδες. Περιττό να σας πω πόσο γέλαγαν οι Κουβανοί με το θέαμα. Έβγαλα μερικές καλές φωτογραφίες τότε. Ανάποδα.

Η φωτογραφία είναι ένας τρόπος να πω ποιος είμαι στον εαυτό μου και στους άλλους. Τα πρόσωπα είναι η αδυναμία μου. Συμπονώ με τα βλέμματα, με μαγεύει το φως που τα φωτίζει. Νομίζω οτι μπορώ να καταλάβω πολλά αν δω μια έκφραση κι αυτό αυτόματα μου φτιάχνει ιστορίες. Μερικές φορές τα καταφέρνω και τις λέω. Με μια φωτογραφία. Δεν είναι μαγικό;»

Σπύρος Στάβερης

Είναι ευρέως γνωστός από την πολυετή δουλειά του στον Τύπο και πρόσφατα από τις πολύ επιτυχημένες στήλες του στο lifo.gr. Η δουλειά του έχει παρουσιαστεί σε σημαντικές εκθέσεις όπως στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης και στην 3η Μπιενάλε της Αθήνας. Έχει σπουδάσει ιστορία στο Παρίσι όπου και μεγάλωσε, ενώ από το 1989 ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Greek street Facebook Twitter

«Στο δρόμο υπάρχει πάντα η υπόσχεση -ή το κάλεσμα- του φανταστικού, της ανεξάντλητης ομορφιάς (κι ας δείχνει άσχημη) που μπορεί ο καθένας να οικειοποιηθεί με το βλέμμα, τις αισθήσεις και την κίνησή του, ανεβαίνοντας σε μία περιστρεφόμενη σκηνή που ποτέ δεν αδειάζει, ποτέ δεν σταματά.

Στο Ρίο κινδύνεψα από μία συμμορία παιδιών. Τους πλησίασα, χωρίς να έχω βγάλει μηχανή, ζυγίζοντας τις αντιδράσεις τους. Σύντομα κατάλαβα το λάθος μου μα ήταν αργά. Κοντά μου ήρθε ένας μικρός, δήθεν για να με καθησυχάσει. Ένα ρολόι από το Μοναστηράκι με έσωσε. Το κόκκινο λουράκι, το "χρυσό" καντράν τους έπεισαν ότι επρόκειτο για αντικείμενο αξίας. Με μία αριστοτεχνική κίνηση που πιο πολύ τη διαισθάνθηκα παρά την αντιλήφθηκα, το ρολόι έκανε φτερά και τα παιδιά σκόρπισαν σαν σπουργίτια. Με παρακολουθούσαν με περιέργεια  να απομακρύνομαι αδιαμαρτύρητα. Τους έκανα μία χειρονομία που σήμαινε "χαλάλι σας!" Είχα σώσει τη μηχανή μου, ίσως και τη ζωή μου.

Μετά από ένα διάστημα ενός χρόνου χωρίς σχεδόν καμία φωτογραφική απόδοση, εκτός από μία συστηματική ενασχόληση με μία φωτογραφική στήλη στο σάιτ της Lifo, ξαναπήρα σχετικά πρόσφατα μηχανή στα χέρια μου. Δεν δουλεύω πια με τα περιοδικά, κι αν υπάρχει ένα καλό σ' αυτό είναι που θα μπορέσω πάλι να περιδιαβώ την πόλη, να την μάθω από την αρχή, να δω πως ζει και πως αλλάζει.»

Λoυκάς Βασιλικός

Είναι από τους πλέον δραστήριους και βραβευμένους νέους φωτογράφους. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και είναι μέλος του street-photographers.com. Μπήκε στον κόσμο της φωτογραφίας το 2006 όταν παρακολούθησε ένα φωτογραφικό σεμινάριο του Μάνου Λυκάκη και από το 2008 είναι μέλος του Φωτογραφικού Κύκλου του Πλάτωνα Ριβέλλη. Ασχολείται καθημερινά με τη φωτογραφία δρόμου, που είναι και η μεγάλη του αγάπη. Δείτε φωτογραφίες του στο www.lukasvasilikos.com

Greek street Facebook Twitter

«Δρόμος σημαίνει ελευθερία και άπειρες επιλογές.

Φωτογραφίζοντας έναν παππού στην Κωνσταντινούπολη βρέθηκα να πινω τσάι μαζι του στη ταράτσα του σπιτιού του με θέα τον Βόσπορο.

Το φως είναι η εμμονή μου. Φωτογραφίζω καθημερινά αλλά όχι πάντα στο δρόμο.»

Δημήτρης Μέλλος

Ανήκει στη διεθνή ομάδα φωτογράφων δρόμου street-photographers.com και έχει αποσπάσει πολλά διεθνή βραβεία και τιμητικές διακρίσεις, μεταξύ των οποίων την πρώτη θέση στο διαγωνισμό φωτογραφικού βιβλίου Fotoweek DC Fotobook contest, το Fotovisura grant και το Magnum Expression Award (φιναλίστ). Μεγάλωσε στην Αθήνα αλλά τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Φωτογραφίζει συστηματικά από το 2008 και έχει πραγματοποιήσει ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε Αθήνα, Βαρκελώνη, Λονδίνο, Βερολίνο, Νέα Υόρκη. Δείτε τη δουλειά του στο www.dimitrimellos.com

Greek street Facebook Twitter

«Αυτό που με εμπνέει στο δρόμο είναι το πόσο έρμαιο της τυχαιότητας είναι ο φωτογράφος. Η αίσθηση ότι ελέγχεις ελάχιστες παραμέτρους (σε αντιδιαστολή, για παράδειγμα, με τη φωτογραφία στούντιο) αποβαίνει πολύ απελευθερωτική στο βαθμό που ο φωτογράφος την προσεταιρίζεται αντί να την πολεμάει. Το στοιχείο της έκπληξης, το ότι ο φωτογράφος δεν ξέρει ποτέ τι θα συμβεί το επόμενο λεπτό, τι σκηνή μπορεί να εκτυλίσσεται στην άλλη γωνία, είναι κάτι που με συγκινεί. Όπως και η πρόκληση της δημιουργίας δυνατών εικόνων από το τίποτα, από τα ταπεινά υλικά της (υποτίθεται) πεζής καθημερινότητας.

Η φωτογραφία τα τελευταία χρόνια έχει καταλάβει τη ζωή μου. Φωτογραφίζω με εμμονή, ανά πάσα στιγμή, όποτε έχω ελεύθερο χρόνο. Αυτό που με ενδιαφέρει πάνω απ' όλα είναι να κάνω φωτογραφίες που συνδυάζουν την αίσθηση της εγγύτητας, μια οπτική γωνία εν τω μέσω των πραγμάτων (χρησιμοποιώ άλλωστε πάντα ευρωγώνιο φακό και φωτογραφίζω από πολύ κοντά), αλλά ταυτόχρονα δίνουν την αίσθηση ότι ο φωτογράφος ήταν αόρατος, ότι η παρουσία του δεν διατάραξε στο ελάχιστο την ροή της ζωής του δρόμου. Με ενδιαφέρουν πολύ επίσης οι φωτογραφίες που δίνουν μια σαφή αίσθηση της ψυχικής κατάστασης των εικονιζόμενων αλλά με ένα διακριτικό τρόπο.»

Ζήσης Καρδιανός

Είναι ιδρυτικό μέλος της διεθνούς φωτογραφικής ομάδας Burn My Eye και συνεργάτης του πρακτορείου Millennium Images. Η δουλειά του έχει παρουσιαστεί σε διάφορες εκθέσεις και έχει δημοσιευτεί σε πολλά - ιντερνετικά κυρίως - περιοδικά και blogs. Ένα φωτογραφικό λεύκωμα του Cartier-Bresson στάθηκε η αφορμή να ασχοληθεί με την φωτογραφία. Το ενδιαφέρον του στράφηκε εξαρχής στην επινόηση φωτογραφικών σχεδίων που μπορούν να υλοποιηθούν μέσα στο απρόβλεπτο περιβάλλον του δρόμου. Το blog του είναι το zisiskardianos.blogspot.gr

Greek street Facebook Twitter

«Ο δρόμος με γοητεύει γιατί χωρίς να μου υπόσχεται τίποτα με αποζημιώνει με την χαρά της έκπληξης. Σχεδόν τίποτα δεν μπορεί να προσχεδιαστεί. Τα πάντα διαρκώς μεταβάλλονται και ο παράγοντας τύχη είναι καθοριστικός. Αυτός και μια οξυμένη αίσθηση οπτικής αντίληψης.

Πήγα στον ιππόδρομο στο Μαρκόπουλο να φωτογραφήσω ένα θέμα που το είχα δουλέψει σχεδόν τριάντα χρόνια πριν στο Φάληρο. Γνώρισα από κοντά ανθρώπους που όλο αυτό τον καιρό τους ήξερα μέσα από τις φωτογραφίες τους. Είχα μαζί μου λίγα μικρά τυπώματα και όταν τους τα έδειξα, έλαμψαν τα μάτια τους από χαρά σαν μικρά παιδιά. Κάποιοι αναγνώρισαν τους πολύ νεώτερους εαυτούς τους, κάποιοι τις παλιές τους γκόμενες με τις οποίες πήγαιναν τότε στις κούρσες, κάποιοι άλλοι τους απόντες εδώ και καιρό φίλους. Κάποιοι έκαναν χαρούμενο σαματά και κάποιοι άλλοι δάκρυσαν. Όλοι μου ζήτησαν αντίγραφα και υποσχέθηκα να τους στείλω.

Κάθε τυχαία συνάντηση είναι ένα ραντεβού έχει πει ο Μπόρχες. Δεν νομίζω ότι μπορούμε να ξεφύγουμε από τις εμμονές μας αν θέλουμε να παραμείνουμε ειλικρινείς. Με έναν ασυναίσθητο τρόπου αυτές μας καθοδηγούν και μας δείχνουν τον δρόμο.»

Πέτρος Κοτζαμπάσης

Γεννήθηκε στην Κομοτηνή, όπου και έχει επιλέξει να ζει. Φωτογραφίζει καθημερινά τα τελευταία εννέα χρόνια και διδάσκει τις εμπειρίες του στις Φωτογραφικές ομάδες Κομοτηνής, Ξάνθης και Καβάλας. Αγαπά την ασπρόμαυρη φωτογραφία και δηλώνει ότι η διαδικασία της φωτογράφισης επιδρά πάνω του όπως η ψυχανάλυση. Η δουλειά του παρουσιάζεται στο www.pkomo.gr

Greek street Facebook Twitter

«Στο δρόμο, οι άνθρωποι είναι αυτοί  που, κλεισμένοι στην ατομικότητα τους αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και με το περιβάλλον δημιουργώντας  εν αγνοία τους συνθέσεις, τοποθετώντας τον φωτογράφο στην μοίρα του κυνηγού του χρόνου, του φωτός , των σχημάτων, των γραμμών. Δεν επιδιώκω παρά την στιγμή που η αφήγηση γίνεται περιττή με σκοπό να δημιουργήσω ένα νέο σύμπαν, όπου όλα είναι φανερά και όμως κάτι κρύβουν, όχι με σύμβολα αλλά με υπαινιγμούς.

Πριν μερικά χρόνια ξεκίνησα να πάω σε ένα παραδοσιακό πανηγύρι, που γίνεται επάνω στα βουνά. Είχα σκοπό να βγάλω πολλές φωτογραφίες τις 3 μέρες που θα διαρκούσε το πανηγύρι. Έφτασα στην τοποθεσία, άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου, είδα το κάδρο που δημιουργήθηκε, έβγαλα την φωτογραφία και επειδή ένοιωσα τόσο πλήρης, κατάλαβα ότι δεν υπήρχε λόγος να βγάλω άλλες φωτογραφίες. Έκλεισα την πόρτα και επέστρεψα στο σπίτι με αυτή τη μια και μοναδική φωτογραφία.

Φωτογραφίζω τα πλούτη της καθημερινότητας διαβαίνοντας τους ίδιους δρόμους, κυνηγώντας με εμμονή το φως ή κάποια έκφραση. Ταξιδεύω σπάνια. Πιστεύω στα λόγια του Φ. Πεσσόα «Τι μπορεί να μου δώσει η Κίνα που η ψυχή μου δεν μου το έχει δώσει; Κι αν η ψυχή μου δεν μπορεί να μου το δώσει, πως θα μου το δώσει η Κίνα, εφόσον με την ψυχή μου θα δω την Κίνα, αν ποτέ τη δω;»

Ανδρέας Παραδεισόπουλος

Είναι μέλος της διεθνής ομάδας φωτογράφων street-photographers.com και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα την Αμερική και την Πολωνία. Η φωτογραφία αποτελεί τον συνεχή και μοναδικό τρόπο που εκφράζει τα όνειρα, την ελπίδα, το χιούμορ, τις εμμονές ή τους φόβους του. Είναι μέλος του Φωτογραφικού Κύκλου και στους δασκάλους του περιλαμβάνονται εκτός από τον Πλάτων Ριβέλλη, ο Michael Ackerman, o Jacob aue Sobol και ο Anders Petersen (υποτροφία 2012). Δείτε τη δουλειά του στο www.andreasparadise.com.

Greek street Facebook Twitter

«Φωτογραφία δρόμου για εμένα αποτελεί ο τρόπος να σχολιάζω αυτά που συμβαίνουν γύρω μου. Δρόμος είναι ο τρόπος να κάνω τις μικρές λεπτομέρειες που με περιβάλλουν στα δημόσια μέρη, πραγματικά σημαντικές για εμένα. Δρόμος αποτελεί το τρόπο να κοιτάω το κόσμο γύρω μου αλλά και την ίδια στιγμή να συνειδητοποιώ τη θέση μου μέσα σε αυτόν.

Θυμάμαι κάθε λεπτομέρεια στις αγαπημένες μου φωτογραφίες. Προσπαθώ να ξεχνάω τις αποτυχημένες. Εμπειρία για εμένα αποτελεί κάθε φορά η αίσθηση ότι βρήκες αυτό που αδιόρατα ψάχνεις, σε κάποια σκηνή που θα εκτυλιχτεί μπροστά σου. Φυσικά τις πιο πολλές φορές αυτό το καρδιοχτύπι ακολουθεί η σκληρή πραγματικότητα όταν γυρνάς σπίτι και δεν έχεις τίποτα σπουδαίο. Οπότε μάλλον η πραγματική εμπειρία είναι να μπορείς να ξαναβγαίνεις στο δρόμο και η δύναμη να συνεχίζεις ξέροντας πόσο δύσκολη είναι η φωτογραφία δρόμου.

Το ενδιαφέρον με τη φωτογραφία και γενικότερα με τη τέχνη είναισαν θεατής να ανακαλύπτεις τις μικρές ή μεγάλες εμμονές του κάθε δημιουργού που σε τελική ανάλυση απαρτίζουν το κόσμο του. Οπότε σίγουρα δε θα αποκαλύψω τις όποιες εμμονές έχω αλλά αντίθετα θα προκαλέσω τους θεατές να τις ανακαλύψουν μονάχοι τους.»

Μπάμπης Κουγεμήτρος

Γεννήθηκε στην Αθήνα όπου ζει και φωτογραφίζει. Ο Κουγεμήτρος έχει παρουσιάσει δουλειά του στο Μουσείο Μπενάκη και το 2012 πήρε μέρος στο Athens Photo Festival με την ατομική έκθεση "Edgelands". Το 2006 παρακολούθησε το σεμινάριο του Πλάτωνα Ριβέλλη και σήμερα είναι τελειόφοιτος του Τμήματος Φωτογραφίας του ΤΕΙ Αθηνών.

Greek street Facebook Twitter

«Στο δρόμο γιατί όπως λέει και το στιχάκι του Αγγελάκα «έξω οι δρόμοι ανασαίνουν  διψασμένοι, ανοιχτοί...». Στο δρόμο γιατί εκεί θα βρεις το τυχαίο, το απρόσμενο, το ανεπιτήδευτο, τη γλυκιά αλητεία. Είναι οι δρόμοι που θέλουν φωτογραφηθούν.

Και τα κτίρια θέλουν να φωτογραφηθούν. Έτσι ένα βράδυ έστησα το τριπόδι μου να φωτογραφίσω ένα γκρεμισμένο σπίτι στην Κηφισίας. Δεν πρόσεξα όμως ότι δίπλα έστεκε ύπουλα ένα πελώριο κτίριο της Ελληνικής Αστυνομίας. Το τριπόδι μου στον ώμο και συνοδεία της αντιτρομοκρατικής βουρ για το κρατητήριο Αμαρουσίου.

Στο δρόμο όλες τις μέρες κι όλες τις ώρες, στο δρόμο, στο δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο!»

Εικαστικά
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

H εκρηκτική συνάντηση του Francis Bacon με τον Peter Beard

Σαν σήμερα / Φράνσις Μπέικον: «Σιχαίνομαι εννιά στις δέκα ζωγραφιές που βλέπω, ανάμεσά τους και τις δικές μου»

Σαν σήμερα το 1992 πεθαίνει ο σπουδαίος αιρετικός Βρετανός ζωγράφος και ανατόμος της ανθρώπινης υπαρξιακής αγωνίας. Ο Βασίλης Κιμούλης είχε μεταφράσει αποκλειστικά για τη LIFO αποσπάσματα από τις εκρηκτικές συνομιλίες του Μπέικον με τον φωτογράφο Peter Beard.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ
Η Κιμώνα τα μεσάνυχτα γίνεται γάτα

Εικαστικά / Όταν η Κιμώνα ήταν μικρή έκλεβε τους μαγνήτες του παππού της, του γλύπτη Takis

Η τοσοδούλα γκαλερί Red Carpet, με το τέλειο γκράφιτι στον τοίχο, ξεχωρίζει από μακριά στην οδό Σολωμού. Κόρη της εικαστικού Λυδίας Βενιέρη και εγγονή του γλύπτη Takis, η ιδιοκτήτριά της, η Κιμώνα, φιλοξενεί 7 καλλιτέχνες σε 15 τετραγωνικά. Όταν της μιλούν για τα Eξάρχεια τα μάτια της βγάζουν καρδούλες.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Άγγελος Μεργές: Οff season παραθεριστές με χρώματα που εκπέμπουν ηλεκτρισμένη ενέργεια

Εικαστικά / Παραθεριστές ή πρόσφυγες; Οι αινιγματικές φιγούρες του Άγγελου Μεργέ

Ο 36χρονος Έλληνας ζωγράφος, με έδρα τη Ζυρίχη, εκθέτει στην γκαλερί Καλφαγιάν έργα του με διφορούμενες –έντονα χρωματισμένες και ηλεκτρισμένες– ανθρώπινες φιγούρες σε off season παραλίες, που θυμίζουν ήρωες του Αντονιόνι.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Leigh Bowery: ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Nothing Days / Leigh Bowery: Ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης που ο Boy George είχε χαρακτηρίσει ως «μοντέρνα τέχνη με πόδια» έζησε μια περιπετειώδη ζωή με εκατοντάδες συνευρέσεις στις τουαλέτες του Λονδίνου, δημιουργώντας ταυτόχρονα τέχνη με τα μοναδικά καλτ κοστούμια του που σημάδεψαν μια γενιά σχεδιαστών και εξακολουθούν να εμπνέουν.
M. HULOT
Project Mycelium: Η διάβρωση, η αναγέννηση και τα μανιτάρια που φυτρώνουν σε μια φανταστική τουαλέτα της Κάλλας

Εικαστικά / Μια πρωτοποριακή συνάντηση τέχνης, επιστήμης, ιστορίας και οικολογίας

Στο Project Mycelium, τρία εντυπωσιακά κοστούμια, που θα μπορούσαν να φοράνε η Μαρία Κάλλας, η βασίλισσα Αμαλία και ο Ιωάννης Καποδίστριας, καταβροχθίζονται από ζωντανούς μύκητες.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Οι αόρατες δυνάμεις στο έργο της Καλλιόπης Παυλίδη

Εικαστικά / Οι αόρατες δυνάμεις στο έργο της Καλλιόπης Παυλίδη

Η 27χρονη εικαστικός μιλά για τη διαδρομή της από την Αθήνα στο Λος Άντζελες, για το πώς το ερωτικό πάθος μεταμόρφωσε την τέχνη της, καθώς και για τη μυστικιστική διάσταση στα έργα της. Για τη γνωριμία της με τη Lana Del Rey απέφυγε να μιλήσει.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
«Η εμμονή του βλέμματος»: Μας αφορά η τέχνη του Τέτση σήμερα;

The Review / Μας αφορά η τέχνη του Τέτση σήμερα;

Ποιο είναι το αποκαλούμενο «εθνικό αφήγημα» που υπηρετεί η Εθνική Πινακοθήκη; Ο Χρήστος Παρίδης συζητά με τον δημοσιογράφο και επιμελητή εκθέσεων Δημήτρη Τρίκα για τη νέα επετειακή έκθεση στη μνήμη του Παναγιώτη Τέτση, η οποία μόλις εγκαινιάστηκε στην Εθνική Πινακοθήκη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το εξαίσιο ελληνικό φως του Περικλή Βυζάντιου / Περικλής Βυζάντιος: από το Παρίσι της Μπελ Επόκ στο φως της Ύδρας 

Εικαστικά / Το εξαίσιο ελληνικό φως του Περικλή Βυζάντιου

Μια ανασκόπηση της ζωής και του έργου του ζωγράφου, που ήταν γνωστός για τα ελληνικά τοπία και την Ύδρα, με αφορμή την αναδρομική έκθεση του Περικλή και του Ντίκου Βυζάντιου στο Ίδρυμα Θεοχαράκη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
 Μαρία Ελένα Βιέρα ντα Σίλβα: Η Συλλογή Guggenheim επανασυστήνει στο κοινό μια σημαντική ζωγράφο

Εικαστικά / Μαρία Ελένα Βιέρα ντα Σίλβα: Η Συλλογή Guggenheim επανασυστήνει στο κοινό μια σημαντική ζωγράφο

Με αφορμή την αναδρομική έκθεση στη Συλλογή Peggy Guggenheim στη Βενετία, έφτασε η στιγμή να ανακαλύψουμε τη ζωγράφο που θεωρείται εθνικός θησαυρός για την Πορτογαλία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ματίς και Μαργκερίτ: Βλέποντας τον ζωγράφο μέσα από τα μάτια της κόρης του

Εικαστικά / Ματίς και Μαργκερίτ: Βλέποντας τον ζωγράφο μέσα από τα μάτια της κόρης του

Μια νέα έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Παρίσι με πορτρέτα της κόρης του Ανρί Ματίς, Μαργκερίτ, προσφέρει μια νέα οπτική στο έργο του μεγάλου Γάλλου καλλιτέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια άνοιξη γεμάτη τέχνη: 15 σημαντικές εκθέσεις που ξεκινούν τον Απρίλιο

Εικαστικά / Μια άνοιξη γεμάτη τέχνη: 15 σημαντικές εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Αφρικανική τέχνη, κριτική στην αποικιοκρατία, έργα για τα δικαιώματα των ζώων και εμπνευσμένα από διαστημικά ταξίδια, νέοι καλλιτέχνες και αναδρομικές εκθέσεις σε μουσεία και γκαλερί της Αθήνας.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τέσσερις σημαντικοί διεθνείς καλλιτέχνες αποτελούν τον προπομπό της μεγάλης έκθεσης που έρχεται τον Μάιο στο ΕΜΣΤ

Εικαστικά / ΕΜΣΤ: Τέσσερις διεθνείς καλλιτέχνες και μία θεματική έκθεση για τα ζώα που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ

Δύο ατομικές εκθέσεις και δύο μεγάλης κλίμακας in situ εγκαταστάσεις φωτίζουν τη σχέση μας με τα ζώα και τις οικολογικές συνέπειες της αποικιοκρατίας ενώ αποτελούν προπομπό μιας μεγάλης έκθεσης που έρχεται τον Μάιο στο ΕΜΣΤ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μιλώντας για τα ζώα σε υποταγή μιλώ για όλα τα υποταγμένα σώματα»

Εικαστικά / «Μιλώντας για τα ζώα σε υποταγή μιλώ για όλα τα υποταγμένα σώματα»

Στην υποβλητική της έκθεση στο ΕΜΣΤ, η εικαστικός Τζάνις Ράφα αναδημιουργεί ένα φανταστικό περιβάλλον άδειων στάβλων για να μιλήσει για τη σχέση του ανθρώπινου και του ζωικού κόσμου, ενώ μας προκαλεί να σκεφτούμε τις έννοιες της φροντίδας και της αγάπης, αλλά και την ανάγκη μας για κυριαρχία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ