Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί με μια γρήγορη ματιά ότι η δουλειά της Kristen Liu-Wong είναι πρόκληση για την πρόκληση. Το σχόλιο αυτό μάλλον θα την αδικούσε. Μέσα από την δουλειά της αναζητεί την ταυτότητα της μακριά από τα στερεότυπα δεκαετιών. Περισσότερο με κάλεσμα στην αυτοδιάθεση μοιάζουν οι δημιουργίες της. Ένα κάλεσμα που δύσκολα ο θεατής μπορεί να αρνηθεί διότι η τέχνη της έκτος των άλλων έχει ένα ισχυρό ατού: Ευφυέστατο χιούμορ. Ας ακούσουμε τι έχει να μας πει.
—Ποια είναι η πιο ζωηρή ανάμνηση που έχεις από την παιδική σου ηλικία;
Δεν είναι η ΠΙΟ ζωηρή ανάμνηση από την παιδική μου ηλικία αλλά είναι στο top5: Έπρεπε να κατουρήσω κατά την διάρκεια του μαθήματος κολύμβησης όμως ντρεπόμουν πολύ να πω το παραμικρό, έτσι κρατιόμουν όλη την ώρα και όταν έφτασα στα αποδυτήρια μετά την ολοκλήρωση του μαθήματος, δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο πια και έτσι κατουρήθηκα. Αισθανόμουν τόσο έντονη ντροπή(χα,χα) ήταν απαίσια.
—Είχες ποτέ ένα δάσκαλο που σε έκανε να συνειδητοποιήσεις την αληθινή σου κλίση; Εάν «ναι» με ποιο τρόπο το κατάφερε;
Ναι! Ένας από τις καθηγητές μου στο Pratt ήταν τόσο απίστευτα ευγενικός, χρήσιμος και εμψυχωτικός. Έπαιρνα κάθε δικό του μάθημα που θα μπορούσα και συνεχίζουμε να έχουμε επαφή σήμερα όπως και τότε. Πάντοτε έδινε την πιο οξυδερκή συμβουλή (Ήταν ο πρώτος που μου μίλησε για την ρητίνη) και επειδή η δουλειά του ήταν τόσο όμορφη, σήμαινε κάτι για εμένα. Έτσι σκέφτηκα ότι έχω μια κλίση σε αυτό το είδος της τέχνης.
—Οι χαρακτήρες των έργων σου μοιάζουν να ζουν κάτω από βίαιες συνθήκες. Είναι αυτός ο καλύτερος τρόπος για να ξορκίσεις την βία ή κάτι άλλο για εσένα;
Πάντα γοητευόμουν από το πόσο βίαιοι μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι, εν μέρει επειδή είχα δει βία σε όμορφη νεαρή ηλικία. Όλοι έχουμε επιθετικές παρορμήσεις, και σκέφτομαι συχνά τι θα ήταν αυτό που θα με έσπρωχνε στα άκρα. Είναι τρομακτικό και ενδιαφέρον αυτό το θέμα, επίσης απολαμβάνω να ζωγραφίζω αίμα και όπλα(χα,χα)
—Θα αποκαλούσες την δουλειά σου φεμινιστική και γιατί;
Απολαμβάνω να ζωγραφίζω δυνατούς και περίπλοκους γυναικείους χαρακτήρες οι οποίοι είναι επίσης ευάλωτοι. Πιστεύω ότι είναι σημαντικό το να απεικονίζεις γυναίκες οι οποίες μπορούν να είναι σέξι αλλά την ίδια στιγμή τρομακτικές και κατά κάποιο τρόπο άσχημες, επειδή δεν πιστεύω ότι οι γυναίκες θα πρέπει να ορίζονται μόνο από την εξωτερική τους εμφάνιση. Πότε δεν θα ζωγράφιζα γυναίκες που είναι απλά «όμορφες» χωρίς να βρίσκονται μέσα σε ένα πλαίσιο που έχει σημασία.
Έτσι λοιπόν ναι, πιστεύω ότι η δουλειά μου εξερευνά φεμινιστικά θέματα. Θέλω να κάνω τέχνη που να μπορούν να έχουν πρόσβαση και τα δύο φύλα, όμως είμαι γυναίκα έτσι φυσικά έχω την γυναικεία οπτική.
—Ποιοι είναι οι ήρωες σου;
Είναι μια δύσκολη ερώτηση. Υποθέτω ότι δεν έχω στην πραγματικότητα «ήρωες» αλλά ανθρώπους που θαυμάζω, δεν είμαι της τόσο της ειδωλοποίησης
—Ένα top5 με τους αγαπημένους σου καλλιτέχνες;
—Πιστεύεις ότι ένας καλλιτέχνης έχει κάποια υποχρέωση στην κοινωνία;
Ναι. Η σπουδαία τέχνη είναι μια αντανάκλαση του καλλιτέχνη και της εποχής που ζει. Και συχνά η πραγματικά σπουδαία τέχνη μπορεί να επηρεάσει την κοινωνία. Έτσι λοιπόν είναι σημαντικό να δημιουργούμε με ειλικρίνεια σε σχέση με το ποιοί είμαστε στην πραγματικότητα.
—Έχεις διαβάσει ποτέ ένα βιβλίο που να σου άλλαξε την ζωή;
Έχω διαβάσει κάποια. Το «The Master and Margarita» του Nabokov ήταν σίγουρα ένα από αυτά-σε έκανε να σκεφτείς σχετικά με το καλό και το κακό, και το τι σημαίνει να έχεις θάρρος. Μεγάλωσα Καθολική και η σκηνή ανάμεσα στον Πόντιο Πιλάτο και τον Ιησού είχε τόσο δυνατό αντίκτυπο σε εμένα, επειδή επαναπροσδιόρισε εντελώς και πρόσθεσε υπόσταση στην ιστορία που είχα ακούσει τόσες πολλές φορές ώστε είχε χάσει το νόημα της.
Ένα άλλο ήταν το «Women in Love» του D.H Lawrence. Είναι ένας από αυτούς τους εκπληκτικούς συγγραφείς ο οποίος έχει την ικανότητα να λέει τόσο πειστικά πως αισθάνθηκε αλλά ποτέ δεν έβρισκε τα λόγια για να το εκφράσει.
—Υπάρχουν διακρίσεις ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες στην καλλιτεχνική σκηνή του LA; Αισθάνεσαι ότι έχεις τις ίδιες ευκαιρίες με έναν άντρα;
Στην καλλιτεχνική σκηνή κυριαρχούν ολοκληρωτικά οι άντρες, όπως και στους περισσότερους τομείς. Θα έλεγα ότι δεν έχω προσωπικά δεχτεί κάποια σεξιστική αντιμετώπιση από τους άντρες καλλιτέχνες και τις γκαλερί που συνεργάστηκα, ο καθένας ήταν ευγενικός και υποστηρικτικός μαζί μου. Και θα ήθελα να σκέφτομαι ότι το γεγονός ότι είμαι γυναίκα δεν θα είναι η αίτια για να χάσω ευκαιρίες. Το ότι βέβαια δεν μου έχει συμβεί προσωπικά τέτοιου είδους διάκριση δεν σημαίνει ότι δεν έχει συμβεί σε άλλες γυναίκες.
Οι γυναίκες δεν εκπροσωπούνται επαρκώς, έτσι πιστεύω ότι έχουν περισσότερο ανάγκη την γυναικεία προοπτική στον κόσμο της τέχνης.
—Ολοκλήρωσε τις φράσεις:
To San Francisco για εμένα είναι… η παιδική μου ηλικία
Το Sex είναι… παράξενο
Η ζωή μου είναι… γεμάτη στρες την δεδομένη στιγμή
Η Τέχνη είναι … το μέσο με το οποίο βιοπορίζομαι, δεν είναι τρελό;!!
H ευτυχία είναι… απατηλή, (κλαίω με αναφιλητά)
—Τα μελλοντικά σου σχέδια;
Δεν έχω ιδέα! Μεσοπρόθεσμα, έχω μερικά cool shows ετοιμάσει. Τόνους καινούριας δουλειά έχω να δημιουργήσω. Μακροπρόθεσμα, ελπίζω να είμαι ευτυχισμένη και ικανοποιημένη, ο καθένας θέλει μια καλή ζωή.
—Θα μπορούσες να μας στείλεις μια φωτογραφία με κάτι που αγαπάς;(πρόσωπο, αντικείμενο, ο,τιδήποτε)
Όλες οι εικόνες παραχωρήθηκαν απο την Kristen Liu για αποκλειστική χρήση απο το LIFO.gr
σχόλια