Ο Ρόμπερτ Κραμπ στα 75: «Επιτέλους δεν είμαι πια σκλάβος μιας μανιασμένης λίμπιντο»

Ο Ρόμπερτ Κραμπ στα 75: «Επιτέλους δεν είμαι πια σκλάβος μιας μανιασμένης λίμπιντο» Facebook Twitter
«Όταν ήμουν νέος, είχα πολύ θυμό εναντίον των γυναικών, όπως και εναντίον των αντρών και της ανθρώπινης κοινωνίας εν γένει».
0

Ο πιο διάσημος και ο πιο επιδραστικός δημιουργός στην ιστορία των underground κόμικς και ένας από τους κορυφαίους εικαστικούς αφηγητές των τελευταίων πενήντα και πλέον ετών, κλείνει φέτος τα 75 του χρόνια και παρά τη φήμη και την καταξίωση δεν μπορεί να απαλλαγεί από την ταμπέλα του «αμφιλεγόμενου» και του «παρεξηγημένου».

Το έργο - ή ένα μέρος του πολυποίκιλου έργου - του μεγάλου καρτουνίστα, εικονογράφου και σατιρικού ανατόμου της αμερικανικής παθολογίας (παρότι ζει εδώ και δυόμιση δεκαετίες ως αυτοεξόριστος στη νοτιοανατολική Γαλλία με τη σύντροφό του Αλίν Κομίνσκι-Κραμπ, επίσης καλλιτέχνιδα των κόμικς, όπως και η κόρη του ζεύγους, Σόφι Κραμπ), τιμάται φέτος σε μια μεγάλη έκθεση στη Νέα Υόρκη υπό τον μακροσκελή αλλά συνεπή στην ουσία του δημιουργού τίτλο "Print: Mind Fucks, Kultur Klashes, Pulp Fiction & Pulp Fact by the Illustrious R Crumb".

«Ούτε που τις κοιτάζω τις γυναίκες πλέον. Προσπαθώ να μην τις σκέφτομαι καν. Βοηθάει αρκετά βέβαια το ότι είμαι 75 και δεν είμαι πια σκλάβος μιας μανιασμένης λίμπιντο.

Με αφορμή αυτή την έκθεση στην γκαλερί David Zwirner που θα διαρκέσει ως τις 19 Απριλίου, ο άνθρωπος που μεταξύ άλλων ανέδειξε μέχρι παρεξηγήσεως στα κόμικς του τις «γυναικάρες με τον μεγάλο κώλο και τα δυνατά πόδια», μίλησε στον Guardian για την παρούσα διανοητική και συναισθηματική του κατάσταση, για τη θέση μέρους της εικονογραφίας του στην εποχή του #MeToo, για τον Τραμπ και γιατί σταμάτησε όχι μόνο να ζωγραφίζει τις γυναίκες αλλά και να σκέφτεται ακόμα...

«Ούτε που τις κοιτάζω τις γυναίκες πλέον. Προσπαθώ να μην τις σκέφτομαι καν. Βοηθάει αρκετά βέβαια το ότι είμαι 75 και δεν είμαι πια σκλάβος μιας μανιασμένης λίμπιντο. Όταν ήμουν νέος, είχα εμμονή με τη σεξουαλική επιθυμία, φαντασιωνόμουν διαρκώς σεξουαλικές καταστάσεις, αυνανιζόμουν αγρίως, έψαχνα να εφεύρω τρόπους μπας και πηδήξω. Ήταν φριχτό. Ευτυχώς για μένα, βρήκα έναν τρόπο να εκφράσω αυτή την εσωτερική τρικυμία στα κόμικς μου, αλλιώς θα είχα καταλήξει στη φυλακή ή σε κάποιο ψυχιατρικό ίδρυμα. Χωρίς υπερβολή. Είμαι καλύτερα τώρα. Κάπως κατάφερα να τα επιλύσω τα θέματά μου. Με βοήθησαν φυσικά πολύ η επιτυχία και η αγάπη αληθινών γυναικών».

«Φυσικά έχω κοιτάξει τις γυναίκες ως 'σεξουαλικά αντικείμενα', το έχω κάνει χιλιάδες φορές στην πορεία της ζωής μου. Μου έβγαινε αναγκαστικά. Η θέα μιας γυναίκας με μεγάλο κώλο και δυνατά πόδια μου προκαλούσε ρίγη ηλεκτρισμού. Δεν γινόταν να μην το αισθάνομαι. Γινόταν μόνο να συγκρατούμαι και να μην ενεργώ τυφλά με βάση τέτοια ένστικτα, και κάπου εδώ υπεισέρχεται ο «Πολιτισμός Πηγή Δυστυχίας» του Φρόιντ».

Ο Ρόμπερτ Κραμπ στα 75: «Επιτέλους δεν είμαι πια σκλάβος μιας μανιασμένης λίμπιντο» Facebook Twitter
Sketchbook του Ρόμπερτ Κραμπ από το 1971.

«Όταν ήμουν νέος, είχα πολύ θυμό εναντίον των γυναικών, όπως και εναντίον των αντρών και της ανθρώπινης κοινωνίας εν γένει. Τα μετέφερα όλα αυτά στη δημιουργική εργασία μου. Ήμουν αρκετά τρελός για να μην με απασχολούν πολύ οι συνέπειες. Κάποιες από τις κριτικές που δέχθηκα όμως, τελικά με επηρέασαν. Άρχισα να δείχνω μια συστολή, μια αυτοσυγκράτηση. Στο τέλος, μου φαινόταν αδύνατον να ζωγραφίσω κάτι που θα μπορούσε να είναι προσβλητικό για κάποιον. Αυτή είναι η θέση που βρίσκομαι σήμερα».

«Η άποψή μου για τον Ντόναλντ Τραμπ έχει αλλάξει λίγο από τότε που τον είχα ζωγραφίσει σ' εκείνο το κόμικ στριπ του 1989 [το οποίο καταλήγει με τον Κραμπ και την παρέα του να χώνουν τον νυν Πρόεδρο στη λεκάνη της τουαλέτας και να τραβάνε το καζανάκι]. Νομίζω πως τότε τον κολάκεψα λίγο, παρουσιάζοντας τον σα να έχει κάποιου είδους, διεστραμμένη έστω, σοφιστικέ ποιότητα. Τώρα έχω σαφώς χειρότερη άποψη. Είναι σα να διακρίνω πια στοιχεία νταή κακοποιού στον χαρακτήρα του, σα να παρακολουθώ έναν τύπο που λέει χωρίς καμιά ειρωνεία: 'Πού είναι τα γαμημένα λεφτά μου; Θέλω τώρα τα γαμημένα λεφτά μου!».

Ο Ρόμπερτ Κραμπ στα 75: «Επιτέλους δεν είμαι πια σκλάβος μιας μανιασμένης λίμπιντο» Facebook Twitter
Η διάσημη πορνοστάρ και νέμεση του Ντόναλντ Τραμπ, Στόρμι Ντάνιελς, διά χειρός Ρόμπερτ Κραμπ.

«Μου έχουν κολλήσει προ πολλού την ταμπέλα 'παρεξηγημένος'. Δεν αισθάνομαι παρεξηγημένος παρά μόνο όταν ο κόσμος αντιδρά στη δουλειά μου σα να υποστηρίζω αυτά που ζωγραφίζω: τις παρανοϊκές καταστάσεις ή την βίαιη σεξουαλική εικονογραφία. Φοβάμαι ότι δεν το πιάνουν το νόημα. Δεν ζωγραφίζω για να προσβάλλω ή να πληγώσω κανένα μες την εξαίρεση συγκεκριμένων περιπτώσεων οι οποίες κατονομάζονται χωρίς περιστροφές, όπως ο Τραμπ».

«Τι να σας πω, εγώ είμαι απλά ένας τρελός καλλιτέχνης. Δεν μπορώ να βρεθώ υπόλογος για αυτά που γράφω ή ζωγραφίζω. Προσωπικά, δε νομίζω ότι μπορούν να έχουν άσχημη επίδραση στους αναγνώστες. Δε νομίζω ότι λειτουργούν έτσι τα πράγματα. Αυτό που κάνει κακό στους ανθρώπους είναι να τους εξαπατάς και να τους εκμεταλλεύεσαι».

Με στοιχεία από τον Guardian

Εικαστικά
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

H εκρηκτική συνάντηση του Francis Bacon με τον Peter Beard

Σαν σήμερα / Φράνσις Μπέικον: «Σιχαίνομαι εννιά στις δέκα ζωγραφιές που βλέπω, ανάμεσά τους και τις δικές μου»

Σαν σήμερα το 1992 πεθαίνει ο σπουδαίος αιρετικός Βρετανός ζωγράφος και ανατόμος της ανθρώπινης υπαρξιακής αγωνίας. Ο Βασίλης Κιμούλης είχε μεταφράσει αποκλειστικά για τη LIFO αποσπάσματα από τις εκρηκτικές συνομιλίες του Μπέικον με τον φωτογράφο Peter Beard.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ
Η Κιμώνα τα μεσάνυχτα γίνεται γάτα

Εικαστικά / Όταν η Κιμώνα ήταν μικρή έκλεβε τους μαγνήτες του παππού της, του γλύπτη Takis

Η τοσοδούλα γκαλερί Red Carpet, με το τέλειο γκράφιτι στον τοίχο, ξεχωρίζει από μακριά στην οδό Σολωμού. Κόρη της εικαστικού Λυδίας Βενιέρη και εγγονή του γλύπτη Takis, η ιδιοκτήτριά της, η Κιμώνα, φιλοξενεί 7 καλλιτέχνες σε 15 τετραγωνικά. Όταν της μιλούν για τα Eξάρχεια τα μάτια της βγάζουν καρδούλες.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Άγγελος Μεργές: Οff season παραθεριστές με χρώματα που εκπέμπουν ηλεκτρισμένη ενέργεια

Εικαστικά / Παραθεριστές ή πρόσφυγες; Οι αινιγματικές φιγούρες του Άγγελου Μεργέ

Ο 36χρονος Έλληνας ζωγράφος, με έδρα τη Ζυρίχη, εκθέτει στην γκαλερί Καλφαγιάν έργα του με διφορούμενες –έντονα χρωματισμένες και ηλεκτρισμένες– ανθρώπινες φιγούρες σε off season παραλίες, που θυμίζουν ήρωες του Αντονιόνι.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Leigh Bowery: ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Nothing Days / Leigh Bowery: Ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης που ο Boy George είχε χαρακτηρίσει ως «μοντέρνα τέχνη με πόδια» έζησε μια περιπετειώδη ζωή με εκατοντάδες συνευρέσεις στις τουαλέτες του Λονδίνου, δημιουργώντας ταυτόχρονα τέχνη με τα μοναδικά καλτ κοστούμια του που σημάδεψαν μια γενιά σχεδιαστών και εξακολουθούν να εμπνέουν.
M. HULOT
Project Mycelium: Η διάβρωση, η αναγέννηση και τα μανιτάρια που φυτρώνουν σε μια φανταστική τουαλέτα της Κάλλας

Εικαστικά / Μια πρωτοποριακή συνάντηση τέχνης, επιστήμης, ιστορίας και οικολογίας

Στο Project Mycelium, τρία εντυπωσιακά κοστούμια, που θα μπορούσαν να φοράνε η Μαρία Κάλλας, η βασίλισσα Αμαλία και ο Ιωάννης Καποδίστριας, καταβροχθίζονται από ζωντανούς μύκητες.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Οι αόρατες δυνάμεις στο έργο της Καλλιόπης Παυλίδη

Εικαστικά / Οι αόρατες δυνάμεις στο έργο της Καλλιόπης Παυλίδη

Η 27χρονη εικαστικός μιλά για τη διαδρομή της από την Αθήνα στο Λος Άντζελες, για το πώς το ερωτικό πάθος μεταμόρφωσε την τέχνη της, καθώς και για τη μυστικιστική διάσταση στα έργα της. Για τη γνωριμία της με τη Lana Del Rey απέφυγε να μιλήσει.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
«Η εμμονή του βλέμματος»: Μας αφορά η τέχνη του Τέτση σήμερα;

The Review / Μας αφορά η τέχνη του Τέτση σήμερα;

Ποιο είναι το αποκαλούμενο «εθνικό αφήγημα» που υπηρετεί η Εθνική Πινακοθήκη; Ο Χρήστος Παρίδης συζητά με τον δημοσιογράφο και επιμελητή εκθέσεων Δημήτρη Τρίκα για τη νέα επετειακή έκθεση στη μνήμη του Παναγιώτη Τέτση, η οποία μόλις εγκαινιάστηκε στην Εθνική Πινακοθήκη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το εξαίσιο ελληνικό φως του Περικλή Βυζάντιου / Περικλής Βυζάντιος: από το Παρίσι της Μπελ Επόκ στο φως της Ύδρας 

Εικαστικά / Το εξαίσιο ελληνικό φως του Περικλή Βυζάντιου

Μια ανασκόπηση της ζωής και του έργου του ζωγράφου, που ήταν γνωστός για τα ελληνικά τοπία και την Ύδρα, με αφορμή την αναδρομική έκθεση του Περικλή και του Ντίκου Βυζάντιου στο Ίδρυμα Θεοχαράκη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
 Μαρία Ελένα Βιέρα ντα Σίλβα: Η Συλλογή Guggenheim επανασυστήνει στο κοινό μια σημαντική ζωγράφο

Εικαστικά / Μαρία Ελένα Βιέρα ντα Σίλβα: Η Συλλογή Guggenheim επανασυστήνει στο κοινό μια σημαντική ζωγράφο

Με αφορμή την αναδρομική έκθεση στη Συλλογή Peggy Guggenheim στη Βενετία, έφτασε η στιγμή να ανακαλύψουμε τη ζωγράφο που θεωρείται εθνικός θησαυρός για την Πορτογαλία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ματίς και Μαργκερίτ: Βλέποντας τον ζωγράφο μέσα από τα μάτια της κόρης του

Εικαστικά / Ματίς και Μαργκερίτ: Βλέποντας τον ζωγράφο μέσα από τα μάτια της κόρης του

Μια νέα έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Παρίσι με πορτρέτα της κόρης του Ανρί Ματίς, Μαργκερίτ, προσφέρει μια νέα οπτική στο έργο του μεγάλου Γάλλου καλλιτέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια άνοιξη γεμάτη τέχνη: 15 σημαντικές εκθέσεις που ξεκινούν τον Απρίλιο

Εικαστικά / Μια άνοιξη γεμάτη τέχνη: 15 σημαντικές εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Αφρικανική τέχνη, κριτική στην αποικιοκρατία, έργα για τα δικαιώματα των ζώων και εμπνευσμένα από διαστημικά ταξίδια, νέοι καλλιτέχνες και αναδρομικές εκθέσεις σε μουσεία και γκαλερί της Αθήνας.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τέσσερις σημαντικοί διεθνείς καλλιτέχνες αποτελούν τον προπομπό της μεγάλης έκθεσης που έρχεται τον Μάιο στο ΕΜΣΤ

Εικαστικά / ΕΜΣΤ: Τέσσερις διεθνείς καλλιτέχνες και μία θεματική έκθεση για τα ζώα που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ

Δύο ατομικές εκθέσεις και δύο μεγάλης κλίμακας in situ εγκαταστάσεις φωτίζουν τη σχέση μας με τα ζώα και τις οικολογικές συνέπειες της αποικιοκρατίας ενώ αποτελούν προπομπό μιας μεγάλης έκθεσης που έρχεται τον Μάιο στο ΕΜΣΤ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μιλώντας για τα ζώα σε υποταγή μιλώ για όλα τα υποταγμένα σώματα»

Εικαστικά / «Μιλώντας για τα ζώα σε υποταγή μιλώ για όλα τα υποταγμένα σώματα»

Στην υποβλητική της έκθεση στο ΕΜΣΤ, η εικαστικός Τζάνις Ράφα αναδημιουργεί ένα φανταστικό περιβάλλον άδειων στάβλων για να μιλήσει για τη σχέση του ανθρώπινου και του ζωικού κόσμου, ενώ μας προκαλεί να σκεφτούμε τις έννοιες της φροντίδας και της αγάπης, αλλά και την ανάγκη μας για κυριαρχία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ