Όταν σχεδίασαν την επόμενη καλλιτεχνική περίοδο στη Στέγη, μέσα σε μια πολύ σκληρή περίοδο, το ερώτημα που κυριαρχούσε ήταν: «Τι θα γίνει; Όταν καταρρέει το σύστημα της καθημερινότητας τι θα γίνει με το κομμάτι του πολιτισμού;»
«Ιδανικά, θέλουμε να σκεφτόμαστε ότι ο πολιτισμός δεν είναι απαραίτητος, αλλά λόγος για να ζούμε», αναφέρει η αναπληρώτρια διευθύντρια της Στέγης, Αφροδίτη Παναγιωτάκου. «Αυτό όμως αφορά κυρίως το κοινό. Υπάρχει και μια άλλη πλευρά. Των επαγγελματιών του χώρου του πολιτισμού. Ένας άνεργος ηθοποιός είναι εξίσου άνεργος με έναν άνεργο επιστήμονα. Και η ανεργία είναι η ίδια τιμωρία για όλους τους παθιασμένους με τη δουλειά τους ανθρώπους. Και ότι η τέχνη δεν είναι χόμπι. Να σημειώσουμε εδώ ότι πολύς κόσμος που βλέπουμε και άλλος τόσος που δεν γνωρίζουμε δουλεύει σε μια παραγωγή.»
Η ιστορία που αφηγείται αυτή η φωτογράφιση είναι ότι οι Έλληνες δημιουργοί είναι τα αγαθά μας. Που πρέπει να βοηθάμε να ανοίξουν τα φτερά τους και να απελευθερώνουν τις δυνάμεις τους παντού. Και να δημιουργήσει μια σχέση οικειότητας και εξοικείωσης του πολιτισμού με αυτόν που τον απολαμβάνει.
«Πολύ συχνά αναρωτιόμαστε και αναλύουμε τι ρόλο παίζουμε στο πολιτιστικό τοπίο», μας λέει η Αφροδίτη Παναγιωτάκου. «Δεν είμαστε ένα ξενοδοχείο παραγωγών αλλά μια στέγη καλλιτεχνών που σκέπτονται και παράγουν τη δική τους πραγματικότητα σε σχέση με την πραγματικότητα. Οι Έλληνες είναι εντελώς στην καρδιά της Στέγης και εννοούμε όλους αυτούς που παράγουν πολιτισμό ασχέτως ιθαγένειας και υπηκοότητας στην χώρα. Αλλά και τους Έλληνες που παράγουν μέσα στον κόσμο. Έτσι δημιουργηθήκαμε, για να υποστηρίξουμε τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό. Πράγμα το οποίο συνδέεται με το ρόλο που έχει παίξει το Ίδρυμα Ωνάση. Χιλιάδες Έλληνες δημιουργοί έχουν υπάρξει χορηγούμενοι του Ιδρύματος τα τελευταία 40 χρόνια. Έτσι αναλάβαμε την ευθύνη να υποστηρίζουμε όλους αυτούς που αυτή τη στιγμή έχουν «χτυπήσει σε τοίχο». Αυτό ήρθε μαζί με μια άλλη απόφαση του Ιδρύματος να στηρίξει την ελληνική δημιουργία και σε άλλους οργανισμούς, πολύ δυναμικά φέτος. Θα είναι ο μέγας χορηγός όλης της σεζόν του Εθνικού θεάτρου. Θα συνεργαστούμε σε μια μεγάλη έκθεση με το Μουσείο Μπενάκη και θα στηρίξουμε πολλά μουσικά σχήματα που θα παίζουν σε όλους τους οργανισμούς. Εμείς λοιπόν δίνουμε στους καλλιτέχνες τις προϋποθέσεις να απελευθερώσουν όλες τις δημιουργικές τους δυνάμεις χωρίς να παρεμβαίνουμε στο περιεχόμενο. Και να εξασφαλίζουμε μια άρτια παραγωγή. Μπορεί να έρθει κάποιος στη Στέγη και να μη του αρέσει η παράσταση. Αυτό δε θα το πει ποτέ για την παραγωγή».
Σε αυτό το καλωσόρισμα της καλλιτεχνικής περιόδου, η Στέγη κάνει την πρώτη της παραγωγή με μια φωτογράφιση. Η αποθέωση των Ελλήνων δημιουργών μέσα από την καλλιτεχνική μεταμόρφωση. Μια παραγωγή στην οποία μπορούμε να συστηθούμε για άλλη μια φορά και να μην αναγνωρίσουμε ίσως, τα πρόσωπα που θαυμάζουμε επί σκηνής μέσα από ένα παιχνίδι θεάτρου, μέσα στο μοτίβο μιας αισθητικής που απελευθερώνει την εικόνα, τη σχέση, αλλά και το πόσο πολύτιμοι είναι για εμάς. Σε ρόλους που ούτε οι ίδιοι ήξεραν ότι θα έπαιζαν. Ως πολύτιμο φορτίο αυτού που λέγεται πολιτισμός αυτής της χώρας.
Η ιστορία που αφηγείται αυτή η φωτογράφιση είναι ότι οι Έλληνες δημιουργοί είναι τα αγαθά μας. Που πρέπει να βοηθάμε να ανοίξουν τα φτερά τους και να απελευθερώνουν τις δυνάμεις τους παντού. Και να δημιουργήσει μια σχέση οικειότητας και εξοικείωσης του πολιτισμού με αυτόν που τον απολαμβάνει.
Καλλιτεχνικός διευθυντής της παραγωγής, ένας Έλληνας που ζει στο εξωτερικό τα τέσσερα τελευταία χρόνια, ο Θάνος Σαμαράς. Ηθοποιός, σκηνοθέτης, μόνιμος συνεργάτης των μεγαλύτερων περιοδικών μόδας του κόσμου, έφερε από τη Νέα Υόρκη πολλές βαλίτσες με αντικείμενα, τα παλιά κεφάλια που όπως φαίνεται τον ακολουθούν παντού, μακιγιάζ, μαλλιά, ρούχα, βιβλία.
«Δεν σκέφτηκα ότι έπαιζα με τους συναδέλφους μου με διαφορετικό από τον κανονικό τρόπο», μας λέει. «Η ιδέα λοιπόν ήταν ένας ψεύτικος κόσμος, άψυχος, κατασκευασμένος, ο οποίος έχει αναφορές και με τεχνάσματα, σε κάνει να νιώθεις, να σκέφτεσαι ότι είναι Θέατρο. Δεν ήθελα να μοιάζουν σαν χαρακτήρες από μια παράσταση. Αγαπώ και μελετώ το παλιό σινεμά, κινήματα όπως η art deco, το art nouveau, το brutalism, το dada, από τον Serge Lutens και τον Fassbinder. Έτσι λειτούργησα όπως πάντα. Αυθόρμητα και με ένστικτο. Δεν κάθισα με λογικά επιχειρήματα να κάνω διανομή. Κάποιους απλώς ήθελα να τους δω όπως δεν τους είχα δει ποτέ, κάποιους ήθελα να τους δω όπως τους έβλεπα πάντα με άλλους να πάω κόντρα με την εικόνα του εαυτού που μοιάζουν να έχουν. Όλοι ήταν αναπάντεχα ανοιχτοί. Κάποιοι και λίγο περισσότερο. Θα σας αφηγηθώ τι συνέβη με τη Μαρία Σκουλά. Δεν είχαμε δουλέψει ποτέ μαζί στο παρελθόν.
Αφού είχε κάνει το καθήκον της ως ανδρείκελο στο σετ και είχαμε λίγα λεπτά περίσσια, ο χαρακτήρας που είχαμε φτιάξει δεν είχε εκτονώσει τη φόρα του και κάναμε μια σειρά από πορτραίτα -εκτός προγράμματος- που είναι ίσως οι αγαπημένες μου εικόνες. Έγραψα στο ημερολόγιο μου "καθώς πετούσα περούκες και φρύδια πάνω στη Μαρία Σκουλά, στα γρήγορα, στα όρθια, στη θέση της στεκόταν η Κρoύτε, δασκάλα δημοτικού αρρένων σε Βελγική επαρχία, που απεχθάνεται τους μαθητές της και το βράδυ πίνει ουίσκι, γίνεται πολύ πικρή και βγαίνει παγανιά να βρει να κάνει έρωτα με εργάτες. Φυσικά, όπως με όλα τα τέρατα, η Κρούτε ήταν κάποτε ένα λουλούδι. " Αυτό συνέβη με κάποιους από τους φωτογραφιζόμενους. Ήταν πολύ διασκεδαστικό».
Η ανατομία μιας φωτογράφισης:
Οι backstage φωτογραφίες είναι των Beetroot Design Group
Σύλληψη/Αrt direction/φωτογραφία Θάνος Σαμαράς
Production design Εύα Μανιδάκη, Θανάσης Δεμίρης
Eνδυματολόγος Νικόλας Γεωργίου
Mακιγιάζ Μαρίτα Πολίτου
Κομμώσεις The Witch of Capri
Mανικιούρ Άννα Αλμπάνη
Retouching Δημήτρης Ρήγας
Βοηθός Θ. Σαμαρά Χρήστος Μπαϊραμπάς
Βοηθοί σκηνογράφου Δάφνη Κούτρα, Δήμητρα Σουρλαντζή
Βοηθοί ενδυματολόγου Έλενα Παπασταύρου, Έλενα Ψάλτη, Γιώργος Καραπέτης, Μαρία-Σεσίλ Ιγγλέση, Μαριλού Θεοδωρίδου, Βανέσα Χατζηγιαννάκη, Τurbina
Backstage Video by Alaska
σχόλια