Return to Sender (Επιστροφή στον αποστολέα)
της αφρικανικής καλλιτεχνικής queer κολεκτίβας NEST
Η μεγάλης κλίμακας εγκατάσταση «Return to Sender», η οποία δημιουργήθηκε ειδικά για την Documenta 15 (2022) από την καλλιτεχνική queer κολεκτίβα NEST από την Κένυα, παρουσιάζεται για πρώτη φορά σε δημόσιο χώρο μετά το Κάσελ. Πρόκειται για ένα περίπτερο φτιαγμένο από μεγάλα δεμάτια μεταχειρισμένων ρούχων – που στα σουαχίλι ονομάζονται mitumba– και αποτελούνται από άχρηστα μεταχειρισμένα ρούχα που καταλήγουν στην Αφρική από τις εύπορες χώρες της Δύσης. Άχρηστα, ταλαιπωρημένα και βρόμικα ρούχα που στην πλειονότητά τους καταλήγουν σε χωματερές, δημιουργώντας σοβαρότατο περιβαλλοντικό πρόβλημα. Η εγκατάσταση που παρουσιάζεται στην Εσπλανάδα του ΚΠΙΣΝ είναι φτιαγμένη από υφάσματα και ρούχα που έχουν συλλεχθεί στην Ελλάδα και προορίζονταν για ανακύκλωση ή επανάχρηση στη βιομηχανία, όπου και θα καταλήξουν μετά την παρουσίαση.
Το «Return to Sender», το οποίο συμπληρώνεται από ηχητικό ντοκουμέντο με φωνές πωλητών από τη μεγαλύτερη υπαίθρια αγορά μεταχειρισμένων ρούχων στο Ναϊρόμπι, αλλά και από ένα εικοσάλεπτο βίντεο-ντοκιμαντέρ που προβάλλεται μέσα στην εγκατάσταση, μας μεταφέρει σε ένα δυστοπικό τοπίο αποβλήτων. Η εγκατάσταση με τους τόνους παλιών ρούχων καταδεικνύει τις πραγματικές διαστάσεις της ανεξέλεγκτης κατανάλωσης στον Παγκόσμιο Βορρά, ενώ συγχρόνως φωτίζει τις αυστηρές νεο-αποικιακές νομοθεσίες, οι οποίες επιβάλλουν ρητά τη μεταφορά και την εναπόθεση των υφασμάτινων αποβλήτων στον Παγκόσμιο Νότο ως μέρος της υποτιθέμενης ανθρωπιστικής βοήθειας. Μια ασύλληπτη ποσότητα παλιών ρούχων φτάνει στην Αφρική, ενώ έως και το 40% κάθε δέματος εισαγόμενων μεταχειρισμένων ρούχων είναι εντελώς άχρηστο και οδηγείται κατευθείαν στις χωματερές. Δηλαδή τα απόβλητα του Παγκόσμιου Βορρά καθίστανται μείζον πρόβλημα των χωρών του Νότου, οι οποίες οφείλουν να διαχειριστούν με σοβαρές συνέπειες για την τοπική οικονομία το ανεπιθύμητο απόθεμα, σαν να είναι συγχρόνως απόβλητο και μη απόβλητο.
Επιμέλεια: Κατερίνα Γρέγου
Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) σε συνεργασία με το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ)
Το έργο θα παραμείνει στην Εσπλανάδα του ΚΠΙΣΝ από τις 26 Απριλίου έως τις 30 Σεπτεμβρίου 2023 με ελεύθερη πρόσβαση για το κοινό.
Πλαστική – Χαλκοχυτική στο Εργαστήριο Γιάννη Παππά
Έργα πλαστικής σε κερί και έργα χυτευμένα σε μπρούντζο 18 φοιτητών του εργαστηρίου Γυψοτεχνίας-Χαλκοχυτικής της ΑΣΚΤ. Η έκθεση, όπως δηλώνει και ο τίτλος της, πραγματεύεται τη σχέση της πλαστικής και της χαλκοχυτικής, στην ιστορική και σύγχρονή της διάσταση. Παράλληλα, με την παρουσίαση των έργων των φοιτητών δίπλα σε γνωστά έργα του σημαντικού γλύπτη, θέλει να τονίσει τη διαχρονική αξία της διαδικασίας, όπως αυτή άνθισε στην ΑΣΚΤ αλλά και στο Εργαστήριο Γιάννη Παππά. Η αναβίωση της αρχαίας τέχνης της πλαστικής-χαλκοχυτικής και της μεθόδου του χαμένου κεριού οφείλεται κυρίως στο όραμα εκείνου, ο οποίος κατασκεύασε καλλιτεχνικό χυτήριο στην Ελλάδα για πρώτη φορά από την αρχαιότητα μέσα στον χώρο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών στα τέλη της δεκαετίας του '50. Μέχρι τότε όλα τα μπρούτζινα έργα Ελλήνων δημιουργών έφεραν τη σφραγίδα ξένων χυτηρίων. Ως εκ τούτου, η έκθεση των φοιτητών αποτελεί την ιστορική συνέχεια της πολύπαθης διαδρομής της τέχνης αυτής. Τα έργα των νέων δημιουργών δίπλα στον αείμνηστο γλύπτη και δάσκαλο της ΑΣΚΤ συντελούν έναν διάλογο υλικότητας. Αρματούρες από σίδερο, ξύλο και πηλό, προπλάσματα από κερί ή πλαστελίνη, γύψινα και λαστιχένια καλούπια και φυσικά μπρούτζινα έργα. Μαζί με τα γλυπτικά έργα εκτίθενται και σχέδια των φοιτητών από τα sketchbooks της προηγούμενης ακαδημαϊκής χρονιάς σε αντιπαράθεση σχεδίων του Παππά από τα δικά του φοιτητικά χρόνια στο Παρίσι.
28 Απριλίου – 30 Ιουλίου
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΠΑ – ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ
Ανακρέοντος 38, Ζωγράφου
Τρίτη, Παρασκευή, Κυριακή: 10:00-14:00
EVROVIZION. CROSSING STORIES AND SPACES
Μία περιοδεύουσα έκθεση η οποία, έπειτα από παρουσιάσεις στο Μουσείο Ιστορίας της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, καθώς και στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Βοϊβοντίνα στη Σερβία, έρχεται στην Αθήνα και στο Ινστιτούτο Γκαίτε όπου, ενώ παρουσιάζεται μια μικρότερη επιλογή των έργων τέχνης της, ταυτόχρονα το πρότζεκτ έχει διευρυνθεί με την προσθήκη ενός νέου έργου της Ελληνίδας εικαστικού Μαρίας Τσάγκαρη – σε επιμέλεια της Ιόλης Τζανετάκη. Επίσης, η έκθεση θα διευρυνθεί με δύο ακόμα τοπικές προσθήκες: οι εικαστικοί Johanna Diehl και Adnan Softić θα δημιουργήσουν νέα έργα σε στενή συνεργασία με τοπικούς φορείς.
Οι καλλιτέχνες και οι καλλιτέχνιδες που συμμετέχουν στην έκθεση της Αθήνας είναι οι: Lana Čmajčanin, Johanna Diehl, Ivana Ivković, Henrike Naumann, Selma Selman, Slavs and Tatars, Adnan Softić, Μαρία Τσάγκαρη. Ένα συνεργατικό-δημιουργικό εκθεσιακό πρότζεκτ που διερευνά την τρέχουσα κοινωνικοπολιτική κατάσταση της Ευρώπης, και εξετάζει την ιδέα μιας ευρωπαϊκής ταυτότητας.
Μια συνεργασία του ifa (Institut für Auslandsbeziehungen), του Goethe-Institut Athen και του EMΣT (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης) σε επιμέλεια της Sabina Klemm και της Sanja Kojić Mladenov.
Goethe-Institut, Ομήρου 14-16
Διάρκεια: Σάββατο 29 Απριλίου – Παρασκευή 16 Ιουνίου 2023
Δευτέρα-Πέμπτη: 08:00–22:00 // Παρασκευή: 08:00–17:00 // Σάββατο: 08:00–14:00
Κλειστά: 1, 26, 27 Μαΐου και 5, 10 Ιουνίου 2023
«Αποξένωση»: Έκθεση φωτογραφίας του Βαγγέλη Γκίνη
2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης
Ένα οδοιπορικό με τη ματιά του φωτογράφου Βαγγέλη Γκίνη, μια οπτικοακουστική έρευνα μέσα από την οποία ο καλλιτέχνης μελετά τον κόσμο της εργασίας με επίκεντρο την εργατική τάξη στην Ελλάδα. Με αφετηρία την Ελευσίνα, την πόλη όπου ζει και εργάζεται, ο Βαγγέλης Γκίνης ταξίδεψε για έξι μήνες σε όλη την Ελλάδα, διέσχισε συνολικά 4.755 χιλιόμετρα και επισκέφτηκε 13 πόλεις για συνομιλήσει και να φωτογραφίσει 28 εργαζόμενους από διαφορετικούς κλάδους, τους χώρους εργασίας τους αλλά και προσωπικά τους αντικείμενα. Η αρχή του ταξιδιού έγινε, για λόγους ιστορικούς αλλά και συμβολικούς, από τη Σύρο και το Νεώριο, όπου το 1879 ιδρύεται το πρώτο εργατικό σωματείο στην Ελλάδα, ο Αδελφικός Σύνδεσμος Ξυλουργών του Ναυπηγείου Σύρου. Ακολούθησαν η Μεγαλόπολη, η Τρίπολη, η Πάτρα, ο Βόλος. Στη συνέχεια, το Βελεστίνο, η Λάρισα, η Θεσσαλονίκη, η Λάρυμνα, ενώ η έρευνα ολοκληρώθηκε –φυσικά– στη Δυτική Αττική, τόπο καταγωγής του φωτογράφου αλλά και κατεξοχήν τόπο συγκέντρωσης της βιομηχανικής δραστηριότητας της Ελλάδας.
Ο Γκίνης επιλέγει να τοποθετήσει τα πορτρέτα του σε επαρχιακούς δρόμους, ομιχλώδη τοπία, άγονες εκτάσεις, αναδεικνύοντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθημερινά ο σύγχρονος εργαζόμενος του 21ου αιώνα, τις συνθήκες που του προκαλούν σωματική αλλά και ψυχολογική φθορά. Φροντίζει, μάλιστα, να τον αποκόψει οπτικά από τα μεγάλα βιομηχανικά συγκροτήματα, τα γραφεία, τους χώρους δουλειάς του –χώρους καταναγκαστικής πράξης και όχι δημιουργικής εργασίας, σύμφωνα με τον ίδιο–, υποδηλώνοντας έτσι την αίσθηση της αποξένωσης του εργαζόμενου από το αντικείμενο της εργασίας του, που έχει ως επακόλουθο την αποξένωσή του από τους συνανθρώπους του και, τελικά, από τον ίδιο του τον εαυτό.
Επιμέλεια έκθεσης: Βαγγέλης Τάτσης
Επιστημονικός σύμβουλος: Τάσος Τραβασάρος, ψυχοθεραπευτής
Συντονισμός έργου: Διεύθυνση Σύγχρονης Τέχνης 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, Ζωή Μουτσώκου, Αναστασία Τσοπελάκη
Πολιτιστικό Κέντρο Λ. Κανελλόπουλος, Ελευσίνα
11 Μαΐου έως 18 Ιουνίου 2023
Ωράριο λειτουργίας: 12:00 – 20:00
Μια παραγωγή της 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης
Λυδία Δαμπασίνα – «LOREM IPSUM»
Η Λυδία Δαμπασίνα, όπως λέει και η ίδια, εργάζεται με εμμονική ανησυχία για την κλιματική αλλαγή από το 1976. Για χρόνια ζούσε στο Rouac, κοντά στο Parc National des Écrins στη Γαλλία, σε ένα εγκαταλελειμμένο αγρόκτημα που ανακαίνισε καλλιεργώντας σύμφωνα με το βιβλίο του Claude Aubert «Ο βιολογικός λαχανόκηπος» και η εμπλοκή της ήταν σε όσες δυνατόν περισσότερες πτυχές της προστασίας της φύσης, από την προστασία της νύχτας, των ζώων, των δέντρων, των μελισσών… Σήμερα ζει για μεγάλα διαστήματα στην Τζια, όπου έχει φυτέψει πάνω από 300 δέντρα, ενώ μεγάλο μέρος της δουλειάς της έχει να κάνει με οικονομικές ανισότητες και θρησκευτικούς παραλογισμούς. Κοντολογίς, όλο το έργο της συνδέεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, όπως και η ζωή της, με την οικολογία. Στην ατομική της έκθεση παρουσιάζει μια νέα σειρά έργων (φωτογραφίες, ζωγραφική, γλυπτά, εγκαταστάσεις και βιντεοπροβολές) με τα οποία πραγματεύεται τις οικονομικές ανισότητες, την οικολογία, τους θρησκευτικούς παραλογισμούς και τον έρωτα.
Το «Love letters», ένα βίντεο-κολάζ προσωπικών ερωτικών γραπτών από 10.000+ σελίδες επιστολών, σημειώσεων, email και sms, που αποστέλλονται και λαμβάνονται από και προς διαφορετικούς εραστές, αποτελεί «παράδειγμα» για το ζήτημα της «διατήρησης», εν προκειμένω της αγάπης. Η διατήρηση είναι επίσης πολύ παρούσα στην επιλογή των υλικών – objets trouvés, στρώματα, δέρματα ζώων ή κρανία, φυτά, σπόροι, ψωμί, όλα ποιητικά αντιπροσωπεύουν τη μετατροπή της φθοράς σε σεβασμό. Ωστόσο, η διχοτόμηση είναι ο πυρήνας της καλλιτεχνικής της θέσης και η πνευματική της θέση είναι η ισορροπία. Στα τελευταία της έργα η καλλιτέχνις χρησιμοποιεί όμορφες παλιές ζυγαριές, ζυγίζοντας την άμμο με τη γήινη σφαίρα, πετονιές και αγκίστρι, λεπίδες και βελόνες, αλάτι και ψωμί, κρανίο κατσίκας με καλούπι ανθρώπινου αυτιού, που οδηγεί τους θεατές να ζυγίζουν μέσα τους το παρόν και το παρελθόν, τον άνθρωπο και το ζώο, τα φυτά και τον κόσμο, με λεπτότητα και ποίηση. Επιμέλεια έκθεσης: Χριστόφορος Μαρίνος
ΚΕΝΤΡΟ ΤΕΧΝΩΝ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
Πέμπτη 25 Μαΐου – Κυριακή 16 Ιουλίου 2023
Βασ. Σοφίας Πάρκο Ελευθερίας
Ώρες Λειτουργίας: Τρίτη έως Παρασκευή 11:00-19:00, Σάββατο και Κυριακή 10:00-15:00, Δευτέρα κλειστά
Έκθεση χαρακτικής Ζαχαρία Αρβανίτη
Η Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου αποχαιρετά το επετειακό έτος 2021 με την έκθεση «Μεγαλογραφίες Αγωνιστών» η οποία περιλαμβάνει είκοσι χαρακτικά του ομότιμου καθηγητή της ΑΣΚΤ Ζαχαρία Αρβανίτη, που απεικονίζουν ισάριθμα υπερμεγέθη πορτρέτα των κυριότερων πρωταγωνιστών του '21. Τον όρο «μεγαλογραφία» χρησιμοποίησε το 1844 ο τότε πρωθυπουργός Ιωάννης Κωλέττης για να προσδιορίσει το μέγεθος της ζωγραφικής απεικόνισης του Γεώργιου Καραïσκάκη, που ζήτησε να του φιλοτεχνήσουν οι αδελφοί Γεώργιος και Φίλιππος Μαργαρίτης. Το υπερβάλλον μέγεθος, αλλά κυρίως το ήθος και η εκφραστική δύναμη που αποπνέουν οι προσωπογραφίες των Αγωνιστών, τις οποίες χάραξε σε τεχνητό ξύλο MDF ο Ζαχαρίας Αρβανίτης, εξηγούν γιατί τις αποκαλέσαμε «μεγαλογραφίες». Δεινός σχεδιαστής, ο καλλιτέχνης επινοεί μια πρωτότυπη, ευλύγιστη και πυκνή χειρονομία χάραξης, ικανή να υπηρετήσει τις πλαστικές και εκφραστικές απαιτήσεις αυτών των ιδιαίτερων έργων. Με όργανο το διεισδυτικό σχέδιο και τη δραματική χρήση του σκιοφωτισμού, τα αδρά πρόσωπα των Αγωνιστών μεταμορφώνονται σε ευανάγνωστη εικόνα του χαρακτήρα, της ψυχής και της αγωνίας που τους είχε κυριεύσει σε μια στιγμή κρίσιμη για τον Αγώνα.
Έως 31 Μαΐου
Εθνική Πινακοθήκη – Κεντρικό Κτίριο
Raed Yassin – «Η θεατρικότητα ενός αναβληθέντος θανάτου»
Μετά το καινοτόμο ροκ μιούζικαλ με ταριχευμένα ζώα με τίτλο «The Sea Between My Soul» στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, ο Λιβανέζος καλλιτέχνης Raed Yassin επιστρέφει στην Αθήνα με μια ακόμη πρωτοποριακή ατομική έκθεση. Το 1984, στις πιο σκοτεινές μέρες του εμφυλίου πολέμου στη Βηρυτό, μια σουρεαλιστική θεατρική πομπή κατάφερε να σταματήσει τον πόλεμο για λίγες ώρες ενώ βάδιζε από την πόλη προς τη θάλασσα. Ο Raif Karam, καθηγητής του καλλιτέχνη, διοργάνωσε την πομπή-περφόρμανς ως διαμαρτυρία κατά του πολέμου, αλλά και ως διαμαρτυρία κατά των περιορισμών που βίωνε ο χώρος του θεάτρου. Ένας από τους κεντρικούς χαρακτήρες αυτής της περφόρμανς βασίστηκε στον διάσημο Λιβανέζο κωμικό Shushu, ο οποίος είχε έναν τραγικό θάνατο αφού τα όνειρά του να χτίσει ένα θέατρο γκρεμίστηκαν με την έναρξη του πολέμου. Στην περφόρμανς που οργάνωσε ο Karam συμμετείχαν πολλοί ηθοποιοί, χορευτές, καλλιτέχνες και κάτοικοι. Καθώς εκείνη η πομπή άφησε ανεξίτηλο σημάδι στις καρδιές και στο μυαλό των κατοίκων της Βηρυτού, σήμερα, και υπό τη σκιά ενός νέου πολέμου στην Ευρώπη, ο καλλιτέχνης αποφάσισε να αναπαραστήσει την παρέλαση στους δρόμους του Γκρατς της Αυστρίας, δημιουργώντας ένα είδος νεκρικής πομπής που συμβαίνει μόνο μία φορά, εναρμονιζόμενη με το πνεύμα της αρχικής περφόρμανς της δεκαετίας του '80. Ο Shushu, ως ένα γιγάντιο φουσκωτό μπαλόνι, μοιάζει σαν να βρίσκεται σε κώμα, μεταξύ ζωής και θανάτου, μια αλληγορική αναφορά στην τρέχουσα κατάσταση του Λιβάνου ως αποτυχημένου κράτους. Η μουσική της παρέλασης που βασίζεται στα πολιτικά και παιδικά τραγούδια της εποχής του Shushu, το φουσκωτό μπαλόνι, τα γλυπτά-γιγάντιες μάσκες κεφαλής που βασίζονται στα πορτρέτα του θεατρικού θιάσου καθώς και πρόσθετο αρχειακό υλικό από την περφόρμανς ολοκληρώνουν μια μουσειακού τύπου έκθεση, αναδεικνύοντας τη δύναμη αυτών των αντικειμένων ως απομειναριών ενός τελετουργικού που συνέβη κάποτε, σαν κηδεία.
11 Μαΐου – 17 Ιουνίου 2023
Kalfayan Galleries
Χάρητος 11, Κολωνάκι
Denys Shantar – «Το μέλλον δεν υπάρχει, αλλά σ’ αγαπώ τόσο πολύ»
Ο Ουκρανός εικαστικός, επιμελητής και ακτιβιστής Denys Shantar (Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Καλλιτέχνη κατά τη διάρκεια της 25ης Μπιενάλε του Μουσείου Χιούμορ και Σάτιρας του Gabrovo στη Βουλγαρία) χρησιμοποιεί συχνά μνήμες ως αφετηρία για το καλλιτεχνικό του έργο, δικές του ή και άλλων ανθρώπων, και ενσωματώνει διάφορα υλικά και τεχνικές για να δημιουργήσει αφηγήσεις μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας. Στην εξερεύνηση της παιδικής ηλικίας, της θρησκείας, της μετανάστευσης και της queer ταυτότητας, συνδέει την προσωπική εμπειρία με τα παγκόσμια γεγονότα.
Στην πρώτη του ατομική έκθεση στην Ελλάδα με τον τίτλο «The future isn't real but I love you so much» συγκεντρώνει δύο σύνολα δουλειάς του. Το πρώτο περιλαμβάνει έργα σε ύφασμα, κέντημα και κοστούμια με σαφείς αναφορές στην πολιτιστική του κληρονομιά, τις προσωπικές του εμπειρίες και τις κοινωνικές επιταγές. Κατασκευάζει σημαίες που διαδηλώνουν για τις σύγχρονες ανάγκες και επιθυμίες των νέων, πάνω σε παραδοσιακά οικιακά αντικείμενα και υφάσματα, αναδεικνύοντας την αντιπαράθεση της ουκρανικής του κληρονομιάς και της σύγχρονης ζωής του. Ταυτόχρονα σχεδιάζει ρούχα και στολές εργασίας με εκκλησιαστικά και παραδοσιακά υφάσματα, εμπνευσμένα από παραδοσιακές φορεσιές. Το δεύτερο μέρος γεφυρώνει την πρακτική του με τον σημερινό τόπο φιλοξενίας του, την Αθήνα και την Ελλάδα. Εμπνέεται από την queer ελληνική μυθολογία, ακολουθώντας ήρωες όπως ο Υάκινθος, ο Κυπάρισσος και ο Κρόκος. Όλοι τους εραστές θεών, πέθαναν με τραγικό τρόπο και μετατράπηκαν σε λουλούδια. Στο πλαίσιο αυτής της έρευνας, ο Denys σχολιάζει την ποικιλία των προσωπικών εμπειριών, το δίλημμα ανάμεσα στους κοινωνικούς κανόνες και την ελεύθερη ροή της ζωής.
20 Απριλίου – 3 Ιουνίου
Crux Gallery, Σέκερη 4
Ζήσης Μπλιάτκας – «Μετεωρολογία του κόσμου»
Ο Ζήσης Μπλιάτκας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1992 και αποφοίτησε από το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας το 2016. Αποφοίτησε από το Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών το 2022.
Ο κόσμος στον οποίο εργάζεται ο Ζήσης Μπλιάτκας είναι αγροτικός. Η ύπαιθρος είναι ο χώρος όπου συναντά τα θέματά του και έτσι η ζωγραφική του τοποθετείται σε έναν ευρύ χώρο, έναν απέραντο κάμπο. Οι εικόνες του είναι τα τοπία που έχει γύρω του, η εξοχή και η παραγωγική γη. Εκεί, ο καλλιτέχνης εντοπίζει ευτελείς κατασκευές (κυματοθραύστες, χαρταετούς, ηλιακούς θερμοσίφωνες). Η ατελής μορφή τους και η εν δυνάμει ικανότητά τους να λειτουργούν τα μετατρέπουν σε αφηγηματικά οχήματα, σχεδίες με τις οποίες μπορεί κανείς να επισκεφτεί τον εξωτερικό κόσμο. Καθώς η στατικότητα της ζωγραφικής επιφάνειας διατηρεί τα πράγματα σε αιώρηση, αποτελεί το κατάλληλο μέσο για να εξιστορηθούν προσωπικοί μύθοι που κατ' επέκταση επιστρέφουν στο συλλογικό φαντασιακό ρεύμα.
Παράλληλα, επιχειρείται η επαναπροσέγγιση παρωχημένων λογισμικών για ζωγραφική στον υπολογιστή και ορισμένων video games από τα οποία ο Μπλιάτκας τροφοδοτεί την εικονογραφία του. Το φως από τα γυαλιστερά αντικείμενα και την ηλεκτρική λάμψη της οθόνης, τα DIY δίκτυα τηλεπικοινωνιών και ύδρευσης είναι μερικά από τα θέματα της σειράς των έργων που παρουσιάζει.
Έως 2 Ιουνίου
Αίθουσα Τέχνης Ρεβέκκα Καμχή
Λεωνίδου 9, Μεταξουργείο
Chioma Ebinama – «The Eleventh House»
Ο τίτλος αναφέρεται στον ενδέκατο οίκο της αστρολογίας, που αντιπροσωπεύει τον οίκο της συλλογικότητας, της κοινότητας και της ανθρώπινης υπόστασης, το «σπίτι» του οραματιστή. Έτσι, η έκθεση συνιστά ένα όραμα για το πώς θα μπορούσε να μοιάζει το μέλλον. Χαρισματική αφηγήτρια με υπόβαθρο στην κοινωνιολογία και την εικονογράφηση, η Νιγηριανή-Αμερικανίδα καλλιτέχνιδα Chioma Ebinama, η οποία ζει και εργάζεται στην Αθήνα, αντλεί από έναν πλούτο οπτικών αναφορών, που εκτείνονται από τη χειροτεχνία και τις τελετουργικές παραδόσεις της Δυτικής Αφρικής έως τις ακουαρέλες της Ινδικής Χερσονήσου και την εικονογραφία των ιαπωνικών κόμικ. Ενδιαφέρεται για το πώς αρχετυπικές εικόνες από την τέχνη, τις θρησκείες και τους μύθους διαφορετικών πολιτισμών –η οπτική κουλτούρα του απλού ανθρώπου δηλαδή– αντανακλούν μια παγκόσμια ιστορία για το πώς πορευόμαστε συλλογικά στην αλλαγή, τη βία, την ομορφιά, την προκατάληψη και την αιρετικότητα. Για πρώτη φορά, η Ebinama δημιουργεί μια σειρά από χαλιά, χειροποίητα υφασμένα από μετάξι και μαλλί. Σε αυτά τα έργα χρησιμοποιεί πολλά από τα επαναλαμβανόμενα σύμβολα που κατοικούν στο προσωπικό της εικαστικό σύμπαν: το μάτι (που κοιτάζει προς τα μέσα και προς τα έξω), τον πύθωνα (τον αγγελιοφόρο της Mami Wata) και την πεταλούδα (το σύμβολο της θνησιμότητας και του εφήμερου). Τα χαλιά συνυπάρχουν στην έκθεση με έργα της σε χαρτί, στα οποία κυριαρχούν μυστήριοι εσωτερικοί χώροι και αντικείμενα, όπου θα μπορούσαν να κατοικούν οι πρωταγωνιστές της.
11 Μαΐου – 3 Ιουνίου 2023
The Breeder
Ιάσωνος 45, Μεταξουργείο
Μιχάλης Κατζουράκης – «Windows 2000»
Φωτεινά κουτιά και ψηφιακές εκτυπώσεις που εικονίζουν βιτρίνες καταστημάτων σε διαδικασία ανακαίνισης. Οι βιτρίνες, τις οποίες ο καλλιτέχνης φωτογράφισε στην Αθήνα την περίοδο 1998-2000, είναι περασμένες με υδρόχρωμα για να μη βλέπουν οι περαστικοί τις εργασίες που εκτελούνται στο εσωτερικό. Η βαμμένη επιφάνεια δεν είναι πλήρως καλυμμένη: φέρει σημάδια, σβησίματα, σταξίματα, χειρονομιακά ίχνη. Λόγω της αντανάκλασης του φωτός στο τζάμι, ο εσωτερικός χώρος και το αστικό τοπίο συγχωνεύονται. Σε ένα από τα φωτεινά κουτιά διακρίνεται αμυδρά ένας πυλώνας ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ σε άλλα φαίνονται ξεκάθαρα διάφορα χαρτόκουτα που βρίσκονται μέσα στη βιτρίνα.
Το βασικό γνώρισμα αυτών των έργων είναι η έντονη φασματικότητα, αλλά και μια αναπάντεχη ζωγραφικότητα. Πρόκειται για μια έτοιμη (readymade) ζωγραφική η οποία διαμορφώνεται εντελώς τυχαία και απρογραμμάτιστα – κι αυτό είναι που κινεί το ενδιαφέρον του καλλιτέχνη ώστε να την καταγράψει και να την οικειοποιηθεί. Η νέα έκθεση του Μιχάλη Κατζουράκη επιβεβαιώνει τη σημαντική θέση της φωτογραφίας στο ζωγραφικό έργο ενός πρωτεργάτη της μεταπολεμικής αφαιρετικής τέχνης.
Επιμέλεια: Χριστόφορος Μαρίνος
5 Μαΐου – 3 Ιουνίου 2023
ROMA Gallery
Ρώμα 5, Κολωνάκι
11 καλλιτέχνιδες ενώνουν τις δημιουργίες τους για την πρόληψη της παιδικής κακοποίησης
Για το ΕΛΙΖΑ
Με αφορμή την αυξημένη δημοσιοποίηση περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας, ακραίας παραμέλησης, σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, η γκαλερί Ζουμπουλάκη ενώνει τις δυνάμεις της με το Σωματείο ΕΛΙΖΑ ώστε να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη και να συμβάλει στην προσπάθεια του ΕΛΙΖΑ για την επιμόρφωση επαγγελματιών που εργάζονται κοντά σε παιδιά, για την αναγνώριση και διαχείριση περιστατικών στα οποία υπάρχει υποψία κακοποίησης παιδιών.
Στην ομαδική έκθεση, που διοργανώνεται με σκοπό την πλαισίωση των σκοπών του Σωματείου ΕΛΙΖΑ, παρουσιάζονται έργα γυναικών εικαστικών που θα μεταφέρουν την απαραίτητη αίσθηση αισιοδοξίας για την επίτευξη της πρόληψης του οδυνηρού αυτού φαινομένου.
Η ηχηρή καλλιτεχνική δύναμη των συμμετεχουσών εστιάζει στην αναγκαιότητα ανάληψης δράσης από τους αρμόδιους φορείς, προκειμένου να δοθεί προτεραιότητα στην πρόληψη της κακοποίησης των παιδιών, η οποία δεν αφορά μόνο το σήμερα αλλά κυρίως διασφαλίζει το μέλλον κάθε χώρας, το μέλλον των παιδιών της.
Συμμετέχουν οι Αλεξάνδρα Αθανασιάδη, Κατερίνα Ζαχαροπούλου, Νικομάχη Καρακωστάνογλου, Μαρίνα Καρέλλα, Πέγκυ Κλιάφα, Νίνα Παπακωνσταντίνου, Έλπη Σαράντη, Χριστιάνα Σούλου, Σοφία Στεβή, CHRYSSA, Farida El Gazzar.
4–27 Μαΐου 2023
Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Πλ. Κολωνακίου 20
