Οι Bazooka είναι ένα ελληνικό garage punk συγκρότημα με έδρα την Αθήνα. Φημίζονται για τα έντονα live τους τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό.
Παρασκευή βράδυ, στο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός στου Ψυρρή παίζουν οι Bazooka. Κάνουν μια συγκλονιστική εμφάνιση σε μια σχεδόν σκοτεινή σκηνή, με το κοινό μπροστά να παραληρεί από την ένταση του live. Παίζουν νέα κομμάτια από τον δίσκο που ακόμα ηχογραφούν. Οι Bazooka είναι νεαροί: ο Ξάνθος είναι 27, οι ντράμερ Γιάννης και Πάνος 24 και 23, ο Βασίλης στην κιθάρα 26 και ο Άρης στο μπάσο 25 χρονών. Από ένα από τα πρώτα τους live στα Yuria το 2009, που δεν είχαν πετάξει ακόμη την εφηβεία από πάνω τους, μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά, τίποτα δεν θυμίζει τις πρώτες τους απόπειρες. Τότε είχαν μόλις κατέβει από τον Βόλο. Την μπάντα την έφτιαξαν εκεί, το 2008.
Μας καυλώνει η ένταση. Σε ορισμένα μέρη οι ηχολήπτες μάς λένε συνέχεια να κρατάμε την ένταση του ήχου χαμηλά και να μην τον δυναμώνουμε.
«Παλιά είχαμε δύο μπάντες, τους Muddy King και τους Flobs, και όταν διαλύθηκαν αυτές φτιάξαμε τους Bazooka» λέει ο Ξάνθος. «Ήμουν λίγο μεγαλύτερος από τα παιδιά. Τον Άρη τον ήξερα από παλιά, που πήγαινε φροντιστήριο αγγλικών με τον αδερφό μου».
«Στον Βόλο πάντα υπήρχαν και υπάρχουν μπάντες. Μία από αυτές ήμασταν κι εμείς. Η ιστορία με τα λεφτά σε αυτό που λέμε "ροκ" στην Ελλάδα είναι περίεργη υπόθεση. Από τη μια υπάρχουν μπάντες που το βλέπουν ρομαντικά, που ίσως δεν τους νοιάζει να ζήσουν από αυτό, και το καταλαβαίνουμε. Για εμάς, όμως, είναι πολύ δύσκολο να μην πληρωνόμαστε, γιατί προς το παρόν όλο μας τον χρόνο γουστάρουμε να τον διαθέτουμε στο συγκρότημα. Βέβαια, λίγο-πολύ, όλοι κάνουμε κάτι προσωρινό για βιοποριστικούς λόγους, αλλά δεν θέλουμε να ασχοληθούμε με κάτι άλλο εκτός από τη μουσική. Δυστυχώς, στην Ελλάδα αρκετοί επαγγελματίες μουσικοί παίρνουν μεροκάματο κυρίως ως σεσιονάδες ή παίζοντας διασκευές. Γενικά, πληρώνονται τα μπαρ, οι μαγαζάτορες, οι ηχολήπτες και όχι τα συγκροτήματα. Γι' αυτό κι εμείς, ενώ κάνουμε tour στην Ευρώπη και στην Αμερική, στην Ελλάδα δεν είχαμε τις ίδιες ευκαιρίες για live».
«Καμιά φορά μας λείπει ο Βόλος. Είναι για πιο ήρεμη φάση» λέει ο Γιάννης. «Mας αρέσει, όμως, η Αθήνα. Δεν θα θέλαμε να ήμασταν σε αυτήν τη φάση στον Βόλο. Στην Αθήνα το πιο σπαστικό είναι ότι έχει τίγκα μπετόν. Δεν έχεις ένα μέρος να χαλαρώσεις, να ξεφύγεις». «Καμιά φορά είναι σαν λαγούμι», λέει ο Ξάνθος, «είναι πιο σκοτεινό το περιβάλλον, πιο κυνικό. Δεν βλέπεις τον ήλιο να ανατέλλει ή να δύει. Ο Βόλος είναι πιο μικρή πόλη. Έχεις πιο άμεση επαφή με τη φύση». «Για μένα», λέει ο Γιάννης, «προσφέρεται για διαφυγή και δημιουργία. Πας, χαλαρώνεις έναν μήνα και φτιάχνεις μουσική. Αυτό με εμπνέει να κάνω».
Στη σκηνή οι Bazooka είναι εκρηκτικοί. Βγάζουν έναν απίστευτο θόρυβο, τόσο, που κάποιες φορές γίνονται ο φόβος και ο τρόμος του ηχολήπτη. «Μας αρέσει να παίζουμε πολύ δυνατά. Και θέλουμε να ακούμε κι εμείς δυνατά αυτά που παίζουμε. Όχι μόνο ο κόσμος» λέει ο Ξάνθος. «Μας καυλώνει η ένταση. Σε ορισμένα μέρη οι ηχολήπτες μάς λένε συνέχεια να κρατάμε την ένταση του ήχου χαμηλά και να μην τον δυναμώνουμε». «Κάποιες φορές δεν μπορούμε να βγάλουμε αυτό που θέλουμε και απλώς δυναμώνουμε τους ενισχυτές, με αποτέλεσμα ο ήχος να γίνεται χειρότερος, επειδή έχουμε ήδη κάνει soundcheck» προσθέτει ο Γιάννης, που ασχολείται και με την ηχοληψία.
Ακόμη και τώρα που ο Πάνος, ο δεύτερος ντράμερ του γκρουπ, λείπει για ένα διάστημα, συνεχίζουν να κάνουν την ίδια φασαρία πάνω στη σκηνή. «Έχει πάει στο Ιράκ για να πολεμήσει και να κυνηγήσει φώκιες» αστειεύονται. Με τα χρόνια το συγκρότημα έχει δείξει ότι τολμάει να ρισκάρει σε κάθε επίπεδο. Δεν μοιάζουν να είναι κολλημένοι σε κάποιο συγκεκριμένο είδος.
«Μας αρέσει να εξελισσόμαστε. Είμαστε 6 χρόνια συγκρότημα και περνάμε από διάφορες φάσεις. Ο νέος δίσκος που θα βγει σύντομα δεν είναι σαν τον προηγούμενο. Δεν θέλουμε να επαναλαμβανόμαστε. Θα είναι όλος στα ελληνικά. Και θα κυκλοφορήσει και αυτός στη Slovenly» αναφέρει ο Γιάννης.
Αναρωτιέμαι αν η γλώσσα θα τους δημιουργήσει πρόβλημα στο εξωτερικό, όπου παίζουν συχνά. Οι στίχοι που γράφει ο Ξάνθος είναι γεμάτοι από άβολες καταστάσεις και ιστορίες αποξένωσης ή αποχαύνωσης. «Έχω ένα θέμα με το σεξ και τον θάνατο» μου λέει και χαμογελάει. Δεν γνωρίζει αν οι ξένοι δίνουν και τόσο βάση στη γλώσσα, αλλά έχει δει τον κόσμο να ανταποκρίνεται γενικά. «Γουστάρουν επειδή η μουσική είναι εκεί. Μπορεί να αλλάζει ο στίχος, αλλά μέσα στη φασαρία δεν δίνουν και πολλή σημασία. Γι' αυτούς είμαστε εξωτικοί» γελάει και συνεχίζει: «Τα ελληνικά σχήματα μπορούν να πάνε καλά έξω. Στην Ευρώπη π.χ. δεν ξενίζουν τον κόσμο. Στην Αμερική φαντάζομαι ότι θα είναι πιο δύσκολο. Ο ελληνικός στίχος είναι καθαρά θέμα έκφρασης. Τα αγγλικά μού αρέσουν πάρα πολύ και η περισσότερη μουσική που ακούω είναι με αγγλικό στίχο, αλλά τα ελληνικά είναι ανακάλυψη, σαν να έχεις μπροστά σου έναν καμβά λευκό και να μπορείς να τον γεμίσεις. Το 2010 είχαμε γράψει το "Κορίτσι στην ακτή" επειδή αρχίσαμε να ακούμε και ελληνικά συγκροτήματα, Σιδηρόπουλο, Τρύπες, Εξαδάκτυλο και Κομοδίνα 3. Οι περισσότεροι στα ελληνικά τραγούδια έγραφαν στίχους με βαθύ νόημα, ποιητικούς και βαρείς. Στα Κομοδίνα 3 είναι πιο άμεσοι. Παρόλο που μιλάνε για βρόμα, είναι πιο σπιντάτοι και ποπ».
«Το ελληνικό πανκ έχει πιο άμεσο στίχο» μπαίνει στην κουβέντα ο Γιάννης και ο Ξάνθος συμπληρώνει «και το ρεμπέτικο, όμως, όχι μόνο το πανκ».
"Underground" στο μυαλό μου είναι αυτό που είναι στην αφάνεια, με την έννοια ότι μας ξέρουν λίγοι. Το οξύμωρο είναι ότι μπορείς να είσαι underground και από το Ίντερνετ ή από ένα free press να σε δει ένα σωρό κόσμος.
Πέρα από τον Άρη, που παραμένει σιωπηλός σε όλη τη συνέντευξη, ο Ξάνθος και ο Γιάννης έχουν πολλή όρεξη για κουβέντα. Μιλάνε ταυτόχρονα και θα μπορούσαν να μιλάνε για τη μουσική ώρες. Θυμάμαι μια εποχή που το συγκρότημα είχε μια αρνητική στάση προς τα media. Για πολλά χρόνια έδιναν συνεντεύξεις σπάνια. Δεν το αρνούνται. Είχαν μια εσωστρέφεια «γιατί βαριούνταν το ξεφύλλισμα».
«Μπορεί να μην είχαμε να πούμε και κάτι ιδιαίτερο. Θέλαμε να έρθει ο κόσμος στα live να μας ακούσει. Κι ακόμη έτσι είναι. Θεωρούμε τους εαυτούς μας μια live μπάντα που η βάση της είναι αυτό: αν θέλεις να καταλάβεις τι κάνουμε, έλα να μας δεις να παίζουμε» λέει ο Ξάνθος.
Θεωρούν ότι είναι underground; «"Underground" στο μυαλό μου είναι αυτό που είναι στην αφάνεια, με την έννοια ότι μας ξέρουν λίγοι. Το οξύμωρο είναι ότι μπορείς να είσαι underground και από το Ίντερνετ ή από ένα free press να σε δει ένα σωρό κόσμος. Παλιά ήταν πιο δύσκολο να βγεις προς τα έξω. Είναι όμως λίγο συγκεχυμένο το τι είναι underground και τι mainstream σήμερα» αναφέρει ο Ξάνθος.
Στην τηλεόραση θα εμφανίζονταν;
«Έχει να κάνει με πολιτικό και αισθητικό ζήτημα. Αν εμφανιστεί κάποια εκπομπή και είναι του γούστου μας, θα το κάνουμε, γιατί όχι;» συνεχίζει ο Ξάνθος και φαίνεται ότι συμφωνούν όλοι, με τον Γιάννη να εξηγεί: «Αν υπήρχε μια εκπομπή στην τηλεόραση που να μας εκφράζει και όντως να γουστάρει τη μουσική μας, θα πηγαίναμε. Αυτό όμως δεν συμβαίνει. Προτιμούμε να έρθει κάποιος να μας κινηματογραφήσει στο στούντιο και να ανεβάσει το βίντεο στο Ίντερνετ».
Και τι θα αλλάζατε γενικά;
«Τα πάντα. Τον κόσμο. Και οι Bazooka αλλάζουν με τον καιρό, όπως όλοι».
Θα εμφανιστούν με τους Acid Baby Jesus και τους Chinese Basement στις 21 Φεβρουαρίου στο An Club στο πλαίσιο του Plisskën Festival.
σχόλια