Η ιστορία των Above the Hood είναι εντυπωσιακή. Αυτά που έχουν κατορθώσει στα δύο χρόνια που υπάρχουν ως ομάδα και η εξέλιξή τους σε ένα από τα πιο δημοφιλή σχήματα στην Ελλάδα σήμερα σίγουρα δεν είναι κάτι τυχαίο. Καθένας τους έχει τη δική του ιστορία με τη ραπ, που ξεκινάει από την εφηβική ηλικία, κι έχει δουλέψει σκληρά για τη σημερινή του επιτυχία. Οι Long3, Spine και Pepe Frantik από τη Λάρισα, οι Hawk και Sapranov απ' την Κατερίνη, ο Smuggler απ' την Κοζάνη, ο Βαγδάτης από Εύβοια και ο Oxizer από τη Λειβαδιά είναι από τις λίγες περιπτώσεις σε αυτήν τη μουσική σκηνή (όχι μόνο εδώ, παγκοσμίως) που τόσο δυνατές προσωπικότητες μπορούν να συνυπάρξουν σε ένα συγκρότημα. Είναι ελάχιστα τα γκρουπ στη σημερινή ραπ.
«Ο όρος συγκρότημα-ομάδα, πόσο μάλλον οικογένεια, δεν υφίσταται εύκολα πλέον, είτε από θέμα εγωισμού είτε, κυρίως, διότι η πίτα είναι μικρή και η μοιρασιά δεν αρέσει σε όλους» λέει ο Smuggler. «Αν η ελληνική μουσική βιομηχανία ήταν μεγαλύτερη και οι επιχειρηματίες ενδιαφέρονταν περισσότερο, ενδεχομένως να υπήρχαν περισσότερα συγκροτήματα ενεργά». «Eίναι απολύτως λογικό αυτό που συμβαίνει» λέει ο Hawk. «Μέχρι τα '90s δεν υπήρχε τόσο μεγάλη αναγνώριση αυτού του είδους παγκοσμίως, οπότε όλοι ήταν μαζί και προσπαθούσαν για έναν κοινό σκοπό. Από τη στιγμή που ο σκοπός έχει επιτευχθεί, καθένας κυνηγάει αυτό που πιστεύει ότι αξίζει στον εαυτό του, τόσο καλλιτεχνικά όσο και οικονομικά».
Το αστείο με αυτή την κατάσταση του hate, βέβαια, είναι ότι ο πρώτος που χρησιμοποίησε ένα εφέ που μοιάζει κατά κάποιον τρόπον με autotune, το Vocoder, ήταν ο Africa Bambaataa, ένας από τους πρώτους δημιουργούς ραπ μουσικής. Η ραπ, ως μουσικό είδος, είναι παιδί της disco, οπότε μάλλον όλη αυτή η συζήτηση περί αλλοίωσης του «αληθινού» ραπ είναι εξαρχής fail.
«Δεν είναι δύσκολο. Αν θέλεις να έχεις ομάδα, έχεις ομάδα» συνεχίζει ο Pepe Frantic. «Μπορείς να βάζεις τον εγωισμό στην άκρη και να συνυπάρχεις με τους ανθρώπους γύρω σου, όταν όλοι έχετε κοινό παρονομαστή την αγάπη και το πάθος σας για τη μουσική. Το να έχεις μια ομάδα δίπλα σου είναι ασύγκριτα πιο δυναμικό από το να δουλεύεις solo. Πρώτα απ' όλα, στη μεταξύ μας αλληλεπίδραση στο στούντιο: ο ένας τρέφεται και τρέφει με ενέργεια τον άλλο και το vibe που δημιουργείται είναι μοναδικό. Μας αρέσει η ομαδικότητα, γι' αυτό την έχουμε επιλέξει. Οι φάσεις στο μίνι βαν στα tours, με τόσα άτομα παρέα, είναι κάτι συναρπαστικό».
Οι Above the Hood κυκλοφόρησαν μόλις το πρώτο άλμπουμ τους ως ομάδα με τίτλο «Όραμα 9918» και ετοιμάζονται να το παρουσιάσουν σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας, σε μια περιοδεία που ξεκινάει από την Αθήνα, το Gagarin, την Παρασκευή το βράδυ. Από τον χαμό που προκάλεσε στο YouTube το «Εδώ είναι Ελλάδα» του Hawk με τους Sapranov και Pepe Frantic μέχρι το νέο άλμπουμ με την πληθώρα των ήχων και τις ρίμες όλων, έχουν αποκτήσει την εμπειρία που χρειάζεται για να απευθύνονται στο πολύ μεγάλο κοινό.
«Οι Above ξεκίνησαν από την Κατερίνη» λέει ο Hawk, ένα από τα δύο ιδρυτικά μέλη της ομάδας. «Ο βασικότερος λόγος ήταν ότι θέλαμε να κάνουμε την αισθητική μας γνωστή στον κόσμο, να δείξουμε ότι υπάρχει και αυτή η πτυχή του χιπ-χοπ και ότι μέσα από τη συνεργασία μπορείς να καταφέρεις κάτι που στην αρχή σου φαίνεται ακατόρθωτο. Μετακόμισα στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασα Μουσική Τεχνολογία, και ταυτόχρονα, στον ελεύθερο χρόνο μου, δούλευα και μίξαρα της πρώτες μου δουλειές (τα "Εδώ είναι Ελλάδα", "Ένα βράδυ στη Σαλόνικα" και το υπόλοιπο mixtape). Η ομάδα μεγάλωσε σχεδόν καρμικά, αφού το ένα έφερε το άλλο...».
Από τότε που γνωρίστηκαν και άρχισαν να συνεργάζονται, έχουν αλλάξει οι μουσικές τους προτιμήσεις και, φυσικά, ο ήχος τους. «H μουσική είναι ζωντανός οργανισμός, εξελίσσεται, μαζί της εξελίσσονται και τα γούστα στο τι θέλεις να ακούς ή να γράφεις» συνεχίζει ο Hawk. «Η ραπ ανέκαθεν δανειζόταν στοιχεία από άλλα μουσικά είδη κι αυτό που τη διακρίνει σήμερα είναι η ποικιλομορφία» προσθέτει ο Smuggler. «Η βάση παραμένει σχεδόν ίδια, αλλά αλλάζει το περιτύλιγμα, δηλαδή το αισθητικό κομμάτι ουσιαστικά. Μας αρέσει να πειραματιζόμαστε και από αυτό προκύπτουν νέα κομμάτια με νέα τροπή, αλλά μέσα σε αυτήν τη διαδικασία δεν έχουμε χάσει ποτέ τον εαυτό μας, διότι η ταυτότητα είναι το Α και Ω για έναν καλλιτέχνη».
Το νέο κύμα της ραπ είναι αναμφίβολα το πιο δημοφιλές μουσικό είδος αυτήν τη στιγμή (και) στην Ελλάδα, με αρκετές ωστόσο αντιδράσεις από τους οπαδούς του old school ήχου. Παρ' όλα αυτά, είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ελληνικής μουσικής που οι εκπρόσωποι του νέου ήχου συμβαδίζουν με τις εξελίξεις στο είδος παγκοσμίως και δεν ακολουθούν απλώς ως φτωχοί συγγενείς. «Προκαλεί αντιδράσεις ακριβώς επειδή είναι καινούργιο κύμα» λέει ο Hawk.
«Το κακό, βέβαια, είναι όταν η αντίδραση γίνεται διπολισμός. Θεωρώ εντελώς ανούσιο κάποιος να ταχθεί φανατικά σε μία πλευρά, αλλά δυστυχώς είναι στη φύση του ανθρώπου να πολώνεται. Όσο για την κριτική, τη βίωσαν και τα γκρουπ των '80s και των '90s, όταν κι εκείνοι ήταν κάτι καινούργιο και διαφορετικό σε σχέση με τα πρότυπα της τότε μουσικής βιομηχανίας. Προσωπικά, θυμάμαι πολύ κόσμο στην Ελλάδα να κοροϊδεύει τη μουσική, το ντύσιμο, το lifestyle των '90s ράπερ». «Πάντα ο κόσμος αντιδρά όταν κάτι καινούριο έρχεται και αλλάζει τα δεδομένα που είχε στη ζωή του μέχρι τη συγκεκριμένη στιγμή» προσθέτει ο Pepe Frantic.
A.B.O.V.E.T.H.E.H.O.O.D. (Οfficial Music Video)
«Το αστείο με αυτήν τη κατάσταση του hate, βέβαια, είναι ότι ο πρώτος που χρησιμοποίησε ένα εφέ που μοιάζει κατά κάποιον τρόπον με autotune, το Vocoder, ήταν ο Africa Bambaataa, ένας από τους πρώτους δημιουργούς ραπ μουσικής. Η ραπ, ως μουσικό είδος, είναι παιδί της disco, οπότε μάλλον όλη αυτή η συζήτηση περί αλλοίωσης του "αληθινού" ραπ είναι εξαρχής fail. Είναι λίγο οξύμωρο το ότι όλο το κίνημα της ραπ είναι κατά του ρατσισμού και της διάκρισης, αλλά, παράλληλα, αν δεν είσαι σαν αυτούς, αμέσως θεωρείσαι "μη rapper" ή ό,τι άλλο βρίσκουν να πουν. Πρέπει οι άνθρωποι να καταλάβουν και να αποδεχτούν την ελευθερία έκφρασης του καθενός. Από πότε έγιναν όλοι rap κριτικοί, after all; Το ότι κάτι δεν αρέσει σ' εσένα δεν το κάνει κακό, ούτε χαλάει τη μουσική σου. Δεν σου επιβάλλει κανείς τι να ακούσεις, στην τελική».
«Οι περισσότεροι θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο χάνεται η "street-ίλα" της υπόθεσης, αναπόσπαστο κομμάτι της μουσικής μας, γιατί πολλά τραπ κομμάτια μπορεί να παίξουν στο club κι έτσι θεωρούν ότι γίνονται mainstream» λέει ο Βαγδάτης. «Για μένα, είτε γράφεις μουσική για το club είτε για το YouTube, είσαι το ίδιο mainstream, από τη στιγμή που απευθύνεσαι στο ευρύ κοινό. Πολλά συγκροτήματα βαφτίζουν μια κακή δουλειά όσον αφορά την ηχογράφηση και τη μίξη "street-ίλα" και "underground". Για να χρησιμοποιήσεις το autotune με σωστό τρόπο και να σου βγάλει ένα καλό αποτέλεσμα χρειάζεσαι έναν καλό engineer, άρα και κάποιο budget. Επίσης, για κάποιους μπορεί να είναι απλώς θέμα αισθητικής. Οι πιο παλιοί θεωρώ ότι είναι συναισθηματικά δεμένοι με το χιπ-χοπ των '90s hip hop, γι' αυτό δεν μπορούν εύκολα να δεχτούν την εξέλιξή του. Επίσης, σε άλλους ταιριάζει το autotune και σε άλλους όχι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι απλώς ένα εφέ για τη φωνή, όπως ο compressor, το reverb και το delay».
«Πολλά κομμάτια έχουν γίνει πλέον πολύ πιο εύκολα», συνεχίζει ο Smuggler, «είτε μιλάμε για στίχο είτε για μελωδίες. Αλλά, για να μην κοροϊδευόμαστε, όλο το game παγκοσμίως επηρεάζεται από την Αμερική. Ό,τι γίνεται εκεί έρχεται κι εδώ, με κάποιο delay. Το θέμα είναι ότι υπάρχουν οπτικές και οπτικές. Δηλαδή, ο Kendrick Lamar ανήκει στο new wave καλλιτεχνών με επιρροές τζαζ και σόουλ από τη ραπ των '90s. Αν είσαι old school ακροατής και δεν το αναγνωρίζεις αυτό, είναι σαν να μην μπορείς να διακρίνεις πώς από έναν κορμό μπορούν να βγουν πολλά κλαδιά».
ABOVE THE HOOD - SEASON BEGINS (OFFICIAL MUSIC VIDEO)
Το ότι υπάρχουν αντιδράσεις για τον νέο ήχο δεν σημαίνει ότι οι Above the Hood δεν έχουν καθολική αποδοχή. «Από τη στιγμή που κυκλοφορώ κάτι δημόσια, κάνω μουσική για όλους» λέει ο Hawk. «Σίγουρα με κολακεύει περισσότερο το να με ακούν άνθρωποι που εκτιμώ, αλλά, πάνω απ' όλα, κάνω τη μουσική που εγώ θα ήθελα ν' ακούω. Είναι σίγουρα ευθύνη να σε ακούν και μικρά παιδιά, αλλά, άν σε περιορίζει αυτή η σκέψη, θα καταλήξεις να γράφεις παιδικά τραγουδάκια. Το θέμα είναι να εκφράζεσαι πάντα μέσα από την τέχνη, χωρίς περιορισμούς. Στην τελική, δεν είμαστε και τίποτα γκάνγκστερ!»
«Είναι αρκετά δεσμευτικό το να λαμβάνεις υπόψη σου την ηλικία των ακροατών» προσθέτει ο Pepe Frantic. «Μπορεί να μας ακούνε από παιδιά 13 χρονών μέχρι άνθρωποι άνω των 30. Δεν μπορείς να περιορίζεις τον τρόπο που εκφράζεις όσα ζεις. Από την άλλη, όταν ξέρεις ότι μπορείς να περάσεις ένα μήνυμα στη νέα γενιά, το ξανασκέφτεσαι θέλοντας και μη, αλλά η αλήθεια είναι ότι γράφουμε ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς».
«Το role playing ήταν και είναι μέρος της ραπ. Εσείς τι όρια βάζετε;». «Όλοι θα βάλουν σάλτσα στη μουσική τους για να την κάνουν λίγο πιο σέξι» λέει ο Hawk. «Τώρα, εάν έχεις διαλέξει έναν ρόλο που δεν μπορείς να στηρίξεις και απλώς ήταν αυτό που ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις αλλά δεν έγινες ποτέ, τότε τι να πω; Το θέμα είναι να είσαι καλά εσύ με τον εαυτό σου και να μπορείς να κοιτάς τους δικούς σου στα μάτια». «Εμένα δεν μου αρέσει το "fake it till you make it"» λέει ο Pepe Frantic. «Μπορεί να γράψεις ένα storytelling κομμάτι. Εκεί μπορείς να είσαι τα πάντα και να υποδυθείς έναν ρόλο, αλλά όταν γράφεις βιωματική μουσική πρέπει να λες την αλήθεια. Τουλάχιστον εγώ αυτό πιστεύω και αυτό μου έχει μάθει η μουσική κουλτούρα της rap».
ABOVE THE HOOD - NO DRAMA
«Πώς τα βλέπετε τα πράγματα στην ελληνική ραπ σκηνή αυτήν τη στιγμή;». «Έχει τρομερή απήχηση η ραπ, περισσότερη από ποτέ, και αυτό είναι ευχάριστο» λέει ο Long3. «Είναι αναγνωρισμένη από αρκετό κόσμο και μαγαζιά επίσης. Ακόμα, θέλει υπομονή απ' όλους και το κοινό να συνεχίσει να τη στηρίζει και στο μέλλον. Αυτό που με ενοχλεί είναι που τα περισσότερα νέα παιδιά την έχουν δει Tony Montana και από τα πρώτα τραγούδια τους περιγράφουν μια ζωή που δεν την έχουν ζήσει ούτε μία μέρα». «Γενικά, στην Ελλάδα δεν δουλεύει σωστά σχεδόν τίποτα» προσθέτει ο Hawk. «Η Ελλάδα, σε γενικό πλαίσιο, θέλει format!».
«Με ενοχλεί η νοοτροπία του τζάμπα» λέει ο Pepe Frantic. «Όλοι οι ακροατές έχουν πάντα να λένε "α, η σκηνή της Αμερικής είναι καλύτερη, η σκηνή της Γαλλίας είναι καλύτερη και μπλα μπλα μπλα". Σκέφτηκε ποτέ κανείς τους ότι σε όλες αυτές τις χώρες ο κόσμος στηρίζει οικονομικά τη μουσική; Ότι υπάρχουν μεγάλα budgets και εταιρείες πίσω απ' όλα; Ότι το να έχεις super ποιότητα ήχου και εικόνας είναι κατά 90% οικονομικό θέμα; Εδώ τα 10 ευρώ εισιτήριο για μια συναυλία είναι πολλά, αλλά τα 8 για ένα ποτό δεν είναι. Καταλαβαίνεις πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα αν υπήρχαν λεφτά και, γενικά, πραγματική μουσική βιομηχανία από πίσω;».
«Με ενοχλεί ο Έλληνας που ξέρει τα πάντα και μιλάει για τα πάντα», συνεχίζει ο Smuggler, «τα λάθος άτομα στις λάθος θέσεις, η νοοτροπία που υπάρχει ότι πρέπει να έχεις πτυχίο ή δουλειά στο Δημόσιο αν θες να βγάλεις λεφτά, η νοοτροπία που μας έφερε ως εδώ με τον Έλληνα της απληστίας και άλλα πολλά που συμβαίνουν καθημερινά στον καθένα γύρω μας, που πλέον θεωρούνται αρκετά δεδομένα, ώστε να ενοχλούμαστε». «Η υποκρισία, η τεμπελιά, η ζηλοφθονία και ότι όλοι τα ξέρουν όλα» λέει ο Hawk. «Η άρνηση των ανθρώπων να γίνουν η καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους. Αντί να προσπαθούμε να πάμε μπροστά, είναι λες και ρίχνουμε αντίβαρα πίσω μας για να μας κρατάνε εκεί» προσθέτει ο Pepe Frantic. «Ο ρατσισμός, ο φασισμός, η ημιμάθεια και το ότι όλοι έχουν άποψη για όλα» λέει ο Baghdad.
Γιατί το κρατικό ραδιόφωνο και οι μεγάλοι σταθμοί δεν έχουν καθόλου ελληνική ραπ στο πρόγραμμά τους; Γιατί να αγνοεί κάποιος το πιο δημοφιλές είδος στους νέους ανθρώπους; «Γιατί κυριαρχεί γεροντοκρατία σε όλα τα media της Ελλάδας και ένας χαζός πουριτανισμός που ελπίζω κάποια στιγμή να φύγει» λέει ο Hawk. «Είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, εκπροσωπούμε και εκφράζουμε πολύ νέο κόσμο και αυτός ο κόσμος μεγαλώνει μαζί μας. Είναι μόνο θέμα χρόνου».
«Επιτυχία για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό. Για εμένα είναι απλώς να είσαι ευτυχισμένος με τη ζωή που κάνεις. Επιτυχία είναι να ξυπνάς κάθε πρωί με το συναίσθημα που είχες στο δημοτικό, όταν ξυπνούσες από μόνος σου στις 6 το πρωί για να δεις "Dragon Ball"» λέει ο Hawk. «Επιτυχία είναι να βλέπεις γεμάτο ένα μαγαζί με ανθρώπους που σε νιώθουν και φωνάζουν τους στίχους σου σαν να τους έγραψαν οι ίδιοι» εξηγεί ο Pepe Frantic. «Επιτυχία είναι να βγει η ελληνική μουσική και έξω απ' τη χώρα και η κουλτούρα να πάει ένα βήμα παραπέρα. Η ιδανική συνέχεια για μας θα ήταν να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε και μας ενώνει και ο κόσμος να συνεχίσει να μας νιώθει και να μας στηρίζει. Και να μπορούμε να ζούμε από τη μουσική άνετα, φυσικά».
Τα διαβάζετε τα κακά σχόλια που γράφονται για σας; Σας επηρεάζουν;» «Στην αρχή, ναι» λέει ο Hawk. «Μετά κατάλαβα ότι όσο μπαίνεις στη διαδικασία να παίρνεις στα σοβαρά ανθρώπους που γράφουν απλώς κακίες, πέφτεις στην παγίδα τους. Γενικά, θέλω την αρνητική κριτική από ανθρώπους που εκτιμώ τη γνώμη τους, γιατί με κάνουν καλύτερο. Τα hate comments, πλέον, δεν με αγγίζουν».
Το video που έφτιαξαν από τη διαδικασία της φωτογράφισης για τη LiFO
«Τι να περιμένουμε στο live στην Αθήνα;». «Να δείτε "Όραμα" με super performance, ενέργεια, vibes, mosh pits, τρελούς με πυρσούς και πολύ ιδρώτα» λέει ο Pepe Frantic. Για τον Smuggler θα είναι «μια εμφάνιση με «ενέργεια, συναίσθημα, ροή στο πρόγραμμα και επαγγελματισμό».
Ανυπομονώντας να τους δω όλους μαζί ζωντανά στη σκηνή, ακούω το ρεφρέν από ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια του δίσκου: «Γυρνάνε σα λύκοι τα βράδια, λύκοι τα βράδια,/ Αγέλη, τα φράγκα μυρίζουν, βρομάνε σα σάρκα,/ Γυρνάνε σα λύκοι τα βράδια, λύκοι τα βράδια/ Η λεία σου εκτεθειμένη, τα μάτια μου μαύρα...».
Info:
Οι Above The Hood παρουσιάζουν το άλμπουμ «Όραμα», σήμερα Παρασκευή 26/10 στο Gagarin 205, λεωφόρος Λιοσίων 205. Η είσοδος είναι €10. Guest θα είναι ο Saske. Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:00.
Περισσότερες πληροφορίες για τους Above The Hood: https://www.facebook.com/aboveThood/, https://www.instagram.com/abovethehood/ και https://www.youtube.com/channel/UCrmIiK8WC-9S4vQFyWyZTFQ
