Από την πλευρά της μάνας μου είμαι Λημνιός από τον παππού μου, Μικρασιάτης από τη γιαγιά μου, ενώ το σόι του πατέρα μου είναι από το Αγρίνιο. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν μικρός και έχω μεγαλώσει με τη μάνα μου. Λόγω της δουλειάς της –είναι δασκάλα και ψυχολόγος– ταξιδεύαμε πάρα πολύ.
Κάποια στιγμή διορίστηκε σε ελληνοαμερικανικό σχολείο, έτσι στην Α' Δημοτικού βρέθηκα στο Μαϊάμι, στη Φλόριντα, όπου και μεγάλωσα. Όταν ήμουν στο γυμνάσιο, γυρίσαμε στην Ελλάδα, στη Χρυσούπολη Καβάλας. Εκεί ήταν η γιαγιά και ο παππούς και, όσο ήμασταν στην Αμερική, χτίζαμε το δικό μας σπίτι, στην ίδια αυλή. Δηλώνω Χρυσουπολιώτης, εκεί είναι οι φίλοι μου, οι συγγενείς μου, ο κόσμος μου. Το αστείο είναι ότι στην Αμερική ήμουν «το ελληνάκι» και στην Ελλάδα «το αμερικανάκι».
• Στην Αμερική ήρθα σε επαφή με όλη την εκεί κουλτούρα, με τον ήχο του αμερικανικού χιπ-χοπ, αλλά έχω ακούσει και πολύ ελληνικό, από το low bap των Active Member μέχρι FFC και TXC. Ήμουν geek με το ραπ, μεγάλος φαν πριν ακόμα γίνω ράπερ. Παρακολουθούσα το κινέζικο, το ισπανικό, το γιαπωνέζικο, και ακόμα αυτό κάνω. Είναι το χόμπι μου να τα ψάχνω. Δεν μου αρέσει που οι πιτσιρικάδες τη σημερινή εποχή ξεκινάνε από εμάς.
Θέλω να προβάλω την αντιδραστικότητα, το πείσμα και την παραβατικότητα του νέου μέσα από τα κομμάτια μου, όχι για να κάνει κάποιος τα ίδια αλλά να τα ζήσει μέσα από τα κομμάτια μου και να εκτονωθεί. Ή, αν είναι να τα κάνει, ας ακούσει και τη δική μου ιστορία.
• Στην αρχή, ήταν ζόρικα τα πράγματα στη Χρυσούπολη, αλλά όσο περνούσε ο καιρός έφτιαχναν, γιατί σιγά-σιγά μεγάλωσα και δεν με πείραζαν τόσο πολύ. Είχα γίνει ντόπιος. Η Χρυσούπολη είναι δίπλα στον Νέστο και γίνεται αρκετή διακίνηση χόρτου. Έχω ζήσει σκηνικά με την αστυνομία να μας σταματάει και να μας ψάχνει – ήταν γνωστό ότι «έπινα», γιατί το έκανα δημοσίως. Στο χωριό με κοιτούσαν παράξενα, γιατί ήμουν διαφορετικός.
Όταν ήμουν στο γυμνάσιο, είχα ένα BMX ποδήλατο, όπου είχα σκίσει αριστερά και δεξιά το τσαντάκι πίσω απ' τη σέλα και είχα βάλει ηχεία και, την ώρα που έκανα ποδήλατο, έπαιζα από το κινητό χιπ-χοπ και «βαρούσαν» τα γούφερ. Είχα παραγγείλει και ένα chain επίχρυσο με ένα μεγάλο σήμα δολαρίου, τότε που ήταν επιβλητικά τα chains – το φορούσα και καμάρωνα. Προσπαθούσα να το ζήσω έτσι στο χωριό, μέσα στο μυαλό μου. Μαζευόμασταν με τους πιτσιρικάδες, φορούσαμε μπαντάνες στο κεφάλι και κόβαμε βόλτες με τα BMX. «Βαράγαμε» 50 Cent, Eminem, Xzibit, Snoop Dog, γυρνούσαμε και πετούσαμε κροτίδες στο χωριό.
• Το ραπ είναι η δουλειά μου πια, δεν είναι χόμπι, βγάζω από αυτό τα λεφτά και ζω. Μου δίνει έτσι τη δυνατότητα να αφοσιωθώ σε αυτό και να δώσω όσο πιο πολλά μπορώ, το φουλ των δυνατοτήτων μου, και αυτό πραγματικά είναι ευλογία.
Εδώ και λίγο καιρό όσοι ράπερ ξέρουμε ότι είμαστε main ονόματα δεν έχουμε στ' αλήθεια κόντρες, γιατί όλοι έχουμε ξεκινήσει να βγάζουμε λεφτά και δεν μπαίνουμε ο ένας στα χωράφια του άλλου. Ο καθένας κάνει την τέχνη του. Πλέον, ακόμα και στο φιλικό κομμάτι, όλοι έχουν γίνει επιχειρηματίες. Αυτό που κατάφερε η ραπ σκηνή είναι πολύ σημαντικό, γιατί άλλαξε και αλλάζει πολλά πράγματα.
Με το trap, που είναι υβρίδιο, μπορώ να πάω να παίξω σε κλαμπ, να «χτυπήσω» τις τιμές και να βγάζω τα λεφτά μου, αλλά μπορώ να κάνω και ένα μεγάλο happening όταν βγάλω δίσκο, να ανέβω στο stage και να κόψω εισιτήριο. Μπορείς, δηλαδή, να έχεις έναν δίσκο στον οποίο να μιλάς για τον εαυτό σου και να είσαι εσύ, αλλά μπορείς να έχεις και τα party tracks που παίζεις στα πάρτι. Το trap αφήνει ανοιχτές τέτοιες επιλογές. Και η ραπ τις άφηνε, αλλά στην Ελλάδα δεν είχε μπει στα κλαμπ όσο θα έπρεπε. Νομίζω ότι τώρα ξεκινάει η χρυσή εποχή γι' αυτήν τη σκηνή.
Saske - Ξέρω Μάνα
• Στο κομμάτι «Ξέρω, μάνα» αναφέρομαι στη μάνα μου, γιατί έχει υποφέρει πολύ μαζί μου. Από πιτσιρίκος ήμουν ατίθασο πνεύμα. Στην Α' Λυκείου η παρέα μου κι εγώ κάναμε την κατάληψη της Γ' Λυκείου. Γενικότερα, στο σχολείο, αντί για Τζιμάνη, που είναι το επίθετό μου, με έλεγαν «ντουμάνι», είχα πάρε-δώσε με αυτό το «κύμα». Όταν ήμουν 16 χρονών είχε «σκάσει» περιπολικό στο σπίτι μου και η μάνα μου δεν ήξερε καν ότι κάπνιζα.
Έχει περάσει πολλά η μάνα μου. Τη γούσταρα πολύ την παρανομία, την κουλτούρα της και τους παράνομους ανθρώπους. Από πιτσιρίκι άραζα με τους χειρότερους στο χωριό. Έχω φάει μπουνιές, έχω δει όπλα, έχω φάει απαγωγές, έχω δει «κιλά», έχω γνωρίσει φυλακόβιους, κόσμο. Κι όταν ήρθα στην Αθήνα, άρχισα να μπαίνω στην αληθινή εγκληματικότητα.
Άρχισα να εντάσσομαι σε αυτό γιατί πάνω-κάτω η ραπ κοινότητα είχε σχέση με όλο αυτό και, γυρνώντας με πολύ μπλεγμένο κόσμο από δω κι από κει, άρχισα κι εγώ να κάνω ναρκωτικά, ένας πανικός. Πάντα ξέμενα από λεφτά, πεινούσα, είχα μείνει δύο μέρες σερί με κλειστό το φως στο δωμάτιο. Προτιμούσα να κοιμάμαι για να μη σκέφτομαι το στομάχι μου που πονούσε. Παρ' όλα αυτά, η μάνα μου με έστειλε εδώ πέρα για να σπουδάσω ηχοληψία, γιατί της έλεγα «θέλω να γίνω ράπερ» και μου έλεγε «να γίνεις ράπερ, αλλά πρέπει να έχεις κι ένα πτυχίο» – ως δασκάλα μάνα, η οποία μέχρι σήμερα συνεχίζει να σπουδάζει και να παίρνει διδακτορικά. Παρόλο που ήξερε ότι είχα αυτό το υπόβαθρο, με στήριζε σε όλα.
Ήρθα για να σπουδάσω και κατέληξα να χωθώ σε μαλακίες, μάλωνα μαζί της, γύριζα τα ξημερώματα «πίτα» στο σπίτι μου, ζούσα πράγματα που με είχαν τρομάξει. Και μια μέρα λέω: «Βλάκα, γιατί ήρθες εδώ πέρα; Για τη μουσική». Και τότε γνώρισα τον Slogan και κατέληξα να μπω στην Offbeat. Έτσι άρχισα να αλλάζω.
Τώρα αποτελώ μεγάλο μέλος της εταιρείας, θεωρητικά είμαι το «αυτί» της. Και από κει άρχισα να ασχολούμαι σοβαρά με τη μουσική, δηλαδή, αντί να βγω στον δρόμο και να πάω στην πλατεία με τα αλάνια, ξεκίνησα να πηγαίνω στο στούντιο, να παίρνω τα αλάνια και να τους λέω «μάγκες, δεν το έχω σήμερα». Έτσι έφτιαξε η ζωή μου.
• Πάντα, όμως, είχα στο μυαλό μου την απογοήτευση. Παρόλο που η μάνα μου είναι πολύ περήφανη για μένα, πάντα στο μυαλό μου με καίει ότι ίσως θα ήθελε να με δει αλλού. Ξέρω όμως ότι στην πραγματικότητα η μάνα μου θέλει απλώς να με δει ευτυχισμένο. Αυτό ουσιαστικά εννοώ λέγοντας «ξέρω μάνα, τα έκανα πουτάνα». Έκοψα εγκαίρως τις μαλακίες και στρώθηκα στη δουλειά, αλλά δεν ξεχνάω ότι τις έκανα, γιατί άμα γουστάρεις τη ραπ πρέπει να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και το κοινό σου και πρέπει να επιλέξεις τι ράπερ θα είσαι. Θες να τραγουδάς για έρωτες; Bro, πρέπει να έχεις ερωτευτεί, θες να τραγουδάς για εγκλήματα και τέτοια; Bro, πρέπει να τα έχεις ζήσει. Δεν το έκανα με αυτό το σκεπτικό, για να έχω να πω τώρα, αλλά πρέπει να ζήσεις το struggle για να μιλήσεις για το struggle. Αλλιώς, δεν σέβεσαι αυτούς που το ζήσανε. Πρέπει να είσαι αληθινός.
• Ο στόχος μου ήταν πάντα ο ίδιος, να γίνω ράπερ, κι ας τον έχασα για λίγο. Όχι ο καλύτερος, γιατί αυτό στη μουσική είναι υποκειμενικό και η μουσική δεν είναι αγώνας. Οk, στους αριθμούς μπορείς να το δεις, αλλά η τέχνη δεν βγάζει έναν και το κοινό μπορεί να γουστάρει 500. Κανείς δεν μπαίνει στα χωράφια κανενός. Αυτό θα ήθελα να το καταλάβει ο κόσμος.
Πολλές φορές με βλέπουν που κάνω shout-out σε έναν ράπερ, που ανεβάζω δουλειά του και μου στέλνουν μηνύματα ότι είμαι γλείφτης. Σκέφτομαι: «Είστε βλάκες, ρε; Τι ανάγκη έχω εγώ τον άλλο για να πετύχω και τι ανάγκη έχει εκείνος εμένα; Όλα είναι βασισμένα πάνω σου». Εξαρτάται από τον χαρακτήρα σου και τη μόρφωσή σου, δεν είμαι αυτό το «αού» της ραπ που είναι τέρμα ανταγωνιστές χωρίς λόγο, είναι τέχνη. Δεν είναι γλείψιμο το να σέβομαι έναν καλλιτέχνη, είναι παιδεία.
Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ανταγωνισμός, όλοι έχουμε το ίδιο κοινό, τη νεολαία, την οποία προσπαθούμε να βοηθήσουμε να εκφράζεται μέσα από τα κομμάτια μας, να ταυτίζεται και να ηρεμεί. Όταν σε ακούει το νέο παιδί, ξέρει ότι δεν είναι μόνο, βλέπει ότι υπάρχει και κάποιος άλλος που έχει ζήσει όσα περνάει. Θέλω να του πω: «Ξέρεις κάτι; Όλα θα πάνε καλά».
Θέλω να προβάλλω την αντιδραστικότητα, το πείσμα και την παραβατικότητα του νέου μέσα από τα κομμάτια μου, όχι για να κάνει κάποιος τα ίδια αλλά να τα ζήσει μέσα από τα κομμάτια μου και να εκτονωθεί. Ή, αν είναι να τα κάνει, ας ακούσει και τη δική μου ιστορία. Ο σκοπός είναι να είμαι αληθινός με τον εαυτό μου όταν βγάζω ένα κομμάτι. Κι αν κάνει μόνο 50.000 views, πάλι ο Saske θα είμαι. Δεν γράφω hits για τα hits, θέλω ο κόσμος να τα κάνει hits, να του αρέσουν.
Saske - Νυχτερινό Κολύμπι
• Σύντομα το trap θα μπει σε όλα τα mainstream μέσα στην Ελλάδα, όπως έχει μπει και στην Αμερική και παντού, αλλά εδώ δεν λένε να το αποδεχτούν ακόμα, δεν δέχονται ότι ο συγκεκριμένος ήχος αυτήν τη στιγμή είναι πιο mainstream από τα πιο πολλά πράγματα που παίζουν στο ραδιόφωνο. Έχω ζήσει τις εποχές που το trap άρχισε να μπαίνει πάνω από το boom bap, όταν ερχόταν η αλλαγή – το λέω γιατί πολλοί φαν μου δεν την έχουν ζήσει και οι κάγκουρες της trap ξέρουν το είδος από τα είδωλά τους στην Ελλάδα.
Τώρα η νέα γενιά ψάχνεται και, παρόλο που ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι το trap κομμάτι δεν είναι κάτι σημαντικό, ο πιτσιρικάς πάει Νο 1 τον Kanye West και τον Lil Pump στις τάσεις και έχει από κάτω τον 6ix9ine, τον Drake, τους Migos και τον Travis Scott, ακόμα και τα ψαγμένα άτομα. Ο Travis Scott είναι από τα είδωλά μου, το μεγαλύτερο ίσως. Μου αρέσει πολύ και ο Playboi Carti.
• Kάποτε ξυπνούσα, έπαιρνα την παρέα μου και μέχρι να νυχτώσει έπρεπε να σκαρώσουμε πέντε τρόπους να βγάλουμε λεφτά για πιώμα και για γλέντι και την επόμενη μέρα το πρωί το ίδιο, repeat. Όσα λεφτά και να είχαμε, χρειαζόμασταν έξτρα. Σήμερα ξυπνάω, πηγαίνω στο στούντιο, μπορεί να έχω μια φωτογράφιση, να γυρίσω βιντεοκλίπ ή απλώς να συζητήσω τα επόμενα σχέδιά μου με την εταιρεία. Ή βλέπω την κοπέλα μου. Δεν το παίζω πολυάσχολος, είναι η στιγμή που κάνω pop up και όλος μου ο χρόνος πάει στη δημιουργία. Το lifestyle μου δεν είναι ενός 20χρονου. Πηγαίνω συχνά σε πάρτι ή σε live φίλων, ζω τη ζωή μου όπως φανταζόμουν ότι θα τη ζούσε ένας ράπερ. Ζω το όνειρο του ροκ-σταρ. Στην Ελλάδα δεν μπορούν να το πιστέψουν και το κράζουν, «έλα, ρε μαλάκα, που ζεις έτσι». Κι εγώ έτσι έλεγα όταν ήμουν στη θέση τους, αλλά όντως έτσι το ζω. Ροκ-σταρ στο πλαίσιο της Ελλάδας.
• Οι πιο πολλοί στη σκηνή της Ελλάδας έχουν υπάρξει «καταχρησάκηδες», κυρίως λόγω της ραπ κουλτούρας, αλλά τώρα έχουν αρχίσει και παίρνουν στα σοβαρά αυτό που κάνουν: «Επειδή, μάγκες, πάμε να το κάνουμε μπίζνα, καλό είναι να κόψουμε σιγά-σιγά τις καταχρήσεις ή να τις μειώσουμε, γιατί πρέπει να έχεις ανάσες στο stage για να είσαι εκεί» – οπότε αρχίζουμε όλοι σιγά-σιγά να βγαίνουμε απ' τους τεκέδες και πηγαίνουμε στα γυμναστήρια. Στη σκηνή πρέπει να έχεις ανάσα, να δώσεις ενέργεια, και προσπαθώ σταδιακά να το δω και σαν αθλητής, ότι πρέπει να πηγαίνω εκεί και να έχω και μια φυσική κατάσταση, γιατί, όταν πας στον αγώνα, πρέπει να «χτυπηθείς».
• Θα ήθελα να φτάσω να τραγουδάω στο top level, σε league, απλώς πρέπει να μπορούμε να υποστηρίξουμε τη φάση μας. Πίνω καφέ στο Θησείο και όχι στο Μιλάνο, πρέπει να γράφεις γι' αυτά που ζεις και πρέπει να διατηρείς και την ταυτότητά σου − καμία σχέση με εθνικισμό ή κάτι τέτοιο. Βασικά, στη μουσική σου πρέπει να δίνεις «αέρα» από τον τόπο σου. Κάνω ελληνικό trap –και υπάρχει trap ελληνικό–, δεν είμαστε αντιγραφή της Αμερικής. Σίγουρα εμπνεόμαστε από την Αμερική, αλλά είμαι ο Saske, φίλε, δεν είμαι η αντιγραφή κανενός. Ξυπνάω το πρωί και κοιτάω τον καθρέφτη, δεν κοιτάω στο Instagran πώς ντύθηκε ο άλλος.
• Με εκνευρίζει όταν με αμφισβητούν. Έχω πει κι εγώ πολλά ψέματα στη ζωή μου, αλλά όταν με αμφισβητούν, είτε έχω δίκιο είτε έχω άδικο, νευριάζω. Θα μπορούσες να μου δώσεις την ευκαιρία να σου εξηγήσω. Η αμφισβήτηση είναι το «νεύρο μου», κυρίως επειδή την έχω φάει στη μούρη, οπότε, όταν μου πεις «δεν μπορείς», θα σου πω «θα δεις, μπορώ». Πάντα είμαι ευγενικός, αλλά, αν δεν θέλω, απλώς γίνομαι απότομος.
• Στ' αλήθεια, θεωρώ ότι δεν αξίζει να ψηφίσεις κανέναν. Αν ψηφίζαμε αύριο το πρωί, μάλλον θα ψήφιζα όπως κάθε Έλληνας, κάτι που θα με συνέφερε. Γιατί το παιχνίδι είναι κλειδωμένο, δεν είναι ότι θα ψηφίσω κάποιον και θα αλλάξει κάτι. Βλέπω τον Τσίπρα στις ειδήσεις κουμπωμένο, έτσι όπως σκάει, και σκέφτομαι ότι ναι μεν μας κατέστρεψε, αλλά βάζω στοίχημα ότι στην αρχή ήθελε να κάνει καλό και τον στρίμωξαν. Εν τέλει, τα έκανε σκατά, αλλά επειδή τον μάγκωσαν οι μεγάλες δυνάμεις και αναγκάστηκε. Όλα είναι σκατά, δυστυχώς, και όταν έχεις να επιλέξεις από αυτά, επιλέγεις τα λιγότερο σκατά, κι επειδή είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δεν ξέρω τι θα ψήφιζα. Αν, όμως, έβγαινε κάποιος όντως καινούργιος, ο οποίος έχει παραδειγματιστεί από το στρίμωγμα που έφαγε ο άλλος, και έλεγε «εμένα δεν θα με στριμώξουν» θα τον ψήφιζα. Ένα νέο πρόσωπο, που θα ήταν ίσως μια νέα ευκαιρία, θα το δοκίμαζα.
Saske - Ποιoς
• Κατά τ' άλλα, είμαι κλεισμένος στον μικρόκοσμό μου. Βλέπω την πείνα γύρω μου, βλέπω και τον πλούτο, καταλαβαίνω τις διαφορές, σε τι κατάσταση ζει η κάθε κοινωνική τάξη, αλλά δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω για να το αλλάξω αυτό. Δεν έχω τηλεόραση στο σπίτι μου, μόνο Netflix, γιατί δεν θέλω να γεμίζω με αρνητική ενέργεια, κι ας προέρχομαι από μια οικογένεια που έβλεπε συνεχώς ειδήσεις και συζητούσε. Η πολιτική, για μένα, έχει καταντήσει σαν τη μουσική, ό,τι είναι να γίνει θα γίνει. Από την άλλη, όταν ο κόσμος είναι σε μια κατάσταση που στην καθημερινότητα και στη ρουτίνα του θέλει ένα «χάδι» από κάπου για να συνεχίσει, η τηλεόραση είναι οk. Παρατηρώ ότι όλοι βγάζουν τα νεύρα τους πάνω στον καθέναν στο γυαλί, τον βρίζουν για να νιώσουν καλύτερα, γιατί κάποιον θέλουν να βρίσουν.
• Aυτούς που δεν θέλω στη ζωή μου δεν τους κάνω follow στο Instagram, δεν τους ακολουθώ και δεν βλέπω τα στόρι τους, η κάθε μπούρδα που θα πει ο καθένας δεν είναι μέσα στην καθημερινότητά μου. Φίλε, δεν θέλω να σε έχω, δεν με ενδιαφέρουν αυτά που λες, δεν θέλω να με επηρεάσεις. Αν ρυθμίσεις το Insta σου ώστε να βλέπεις αυτά που θες, κατευθύνεις εσύ τη ζωή σου, ενώ η τηλεόραση την κατευθύνει αυτήν τη στιγμή, θέλοντας και μη. Η τηλεόραση κατευθύνει τη χώρα.
• Το πιο μεγάλο μου όφελος από αυτό που κάνω είναι ότι ζω το όνειρό μου, γάμα και τα λεφτά, γάμα και τις ημίγυμνες και γυμνές φωτό που λαβαίνω στο Instagram και στο Facebook, γάμα τη δημοσιότητα, τα ρούχα, είμαι εδώ και ζω αυτό που πάντα ήθελα να ζήσω. Είμαι χαρούμενος στ' αλήθεια. Μέσα σε όλο αυτό που υπάρχει γύρω μας εγώ είμαι ευτυχισμένος. Ανέβηκα στο Νο 1 στις τάσεις του YouTube με το «Ξέρω, μάνα» πριν κλείσω καν έναν χρόνο καριέρας. Με το «Σαφάρι» κέρδισα τα μάτια, με το «Ποιος» κέρδισα το respect απ' τον κόσμο τον underground γιατί τους τα έχωσα underground, με το «Παρενέργεια» «πήρα μάτια» από τα mainstream industries, με το «Νυχτερινό Κολύμπι» κατάλαβαν ότι μπορώ να κάνω κι άλλα πράγματα και κέρδισα κόσμο από αλλού, με το «Μάνα» έδειξα ότι δεν είμαι μούφα, έχω ζήσει πράγματα κι έχω συναίσθημα. Δεν είναι όλα τόσο πλαστικά όσο τα παρουσιάζουν πολλοί.
• Η ζωή με έμαθε ότι ή πρέπει να έχεις καλές άμυνες ή καλά δόντια.
Info:
Instagram: @saskepticism
YouTube: @offbeatrecords
Instagram: @offbeatrecordsgr
Facebook: OffBeat-Records
