Δύο είναι οι συναυλίες που θα κουβαλάω για πολλά χρόνια μέσα μου, αμφότερες του 2008: Το comeback της Λένας Πλάτωνος στο Ηρώδειο και λίγες μέρες μετά η συναυλία του Leonard Cohen στο Terra Vibe!
Θυμάμαι έναν Cohen ευγενέστατο να υποκλίνεται κάθε τρεις και λίγο στους μουσικούς που τον συνόδευαν με τη γνώριμη πια, βουδιστικού τύπου, ιπποσύνη του. Θυμάμαι επίσης τον ερωτισμό εκείνης της βραδιάς, λες και ο Θεόκριτος σκηνοθετούσε, λες και οι άνθρωποι που άκουγαν τον Cohen κατά γης, στα χορτάρια, ήταν έτοιμοι να κάνουν έρωτα!
Αγαπάει τις πόλεις, τους δρόμους και τα ανοιχτά παράθυρα, αλλά ξέρει πως το ''Chelsea Hotel'' σήμερα είναι κάτι σα μουσείο.
Παραδόξως, αναφορικά με την ηλικία του, η ίδια όμορφη αίσθηση υπάρχει και στο ολοκαίνουργιο άλμπουμ του με τίτλο ''Popular Problems'' (COLUMBIA/ SONY σε διανομή της FEELGOOD).
Ο Leonard Cohen τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε έγινε αισίως 80 ετών, φόρεσε το κοστούμι του, έβαλε το καβουράκι του και βγήκε μια βόλτα στο LA να παρατηρήσει - τι άλλο; - τους ανθρώπους γύρω του.
Όχι όμως από απόσταση ασφαλείας, αν υποτεθεί πως βρίσκεται στο λυκόφως της ζωής του, γι' αυτό και με το ''Slow'', το εναρκτήριο κομμάτι, είναι εξομολογητικός! Λέει χαρακτηριστικά: It's not because I'm old/ It's not because I'm dead/ I always liked it slow/ That's what my momma said...
Ο Leonard Cohen με την εμπειρία τόσων χρόνων ξέρει πως το τραγούδι δε μπορεί να αγνοεί το παγκόσμιο κοινωνικό γίγνεσθαι. Κι αν μια ζωή επέλεξε την ποίηση αντί της δημαγωγίας, στο ''Almost like the blues'' γίνεται ακόμη πιο ευθύβολος: I saw some people starving/ There was murder, there was rape/ Their villages were burning/ They were trying to escape...
Αγαπάει τις πόλεις, τους δρόμους και τα ανοιχτά παράθυρα, αλλά ξέρει πως το ''Chelsea Hotel'' σήμερα είναι κάτι σα μουσείο. Στο ''Samson in New Orleans'' και στο αμέσως επόμενο, το ''A street'', δεν παύει στιγμή να γίνεται υπαρξιακός και τρομερά συγκινητικός: Me, I'm blind with death/ and anger/ and that's no place for you...
Το ''Did I ever love you'' είναι το αδιαφιλονίκητο hit του δίσκου! Ξεκινά σα NickCave-ική μπαλάντα, με την αμερικανική country παράδοση να διαπερνά τη ραχοκοκαλιά της και το βιολί να ρίχνει τους τόνους πριν το επόμενο ξέσπασμα στο ρεφραίν με τα φωνητικά πάντα της Dana Glover. Υπέροχο!
Στο ''My Oh My'' ο Cohen μοιάζει να ζηλεύει τα αγόρια που περιβάλλουν την αγαπημένη του: All the boys are waving/ Trying to cathch your eye/ Held you for a little while/ My Oh My Oh My...Οξύμωρο να το λέει αυτό ένας ογδοντάρης που εξακολουθεί να γράφει τραγούδια όλο αισθησιασμό και ατόφιο συναίσθημα!
Το ωραιότερο στιχούργημα του άλμπουμ περιέχεται στο επικό ''Nevermind''. Ο παραλογισμός και ταυτόχρονα η πιο ανθρώπινη όψη του πολέμου δίπλα στη θλιβερή απώλεια. Μια μεγάλη ιστορία, ένα παραμύθι, δοσμένο μέσα από ένα ρυθμικό επαναλαμβανόμενο tempo και τα φωνητικά των Charlean Carmon - Dana Glover κάτι παραπάνω από απλή συνοδεία στην ''αφήγηση'' του Cohen.
Με το ''Born in chains'', ο Μεγάλος έχει επιστρέψει από τη βόλτα του. Βγάζει τα παπούτσια του και παίρνει θέση προσευχής στο στρωμένο χαλί. Συνειδητοποιεί πως οι έρωτες πέρασαν ανεπιστρεπτί και διοχετεύει όλη του τη συναισθηματική ενέργεια στο Θεϊκό στοιχείο που τον εκφράζει και τον γαληνεύει. Μα για τον Leonard Cohen ο Θεός είναι η Αγάπη: Word of Words/ Measure of Measures/ Blessed is the Name/ The Name be blessed/ Written on my heart/ In burning letters/ That's all I know/ I cannot read the rest...
Το ''Popular problems'' κλείνει με το ''You got me singing''. Ο Cohen μας χαιρετά με μία ακουστική μπαλάντα για βιολί και κιθάρα, όπου πάλι τα φωνητικά της Dana Glover της δίνουν μια ανάλαφρη pop χροιά, ταιριαστή περιέργως με τη βραχνή ώριμη φωνή του δημιουργού.
Έπειτα ο ακροατής προσπαθεί να σκεφτεί αν υπάρχει ένα ταλαντόμετρο για να μετρήσει το μέγεθος του Καλλιτέχνη! Με λίγα λόγια, να πως γίνονται σήμερα τα αριστουργήματα: Ένας ικανός παραγωγός - συγκεκριμένα ο Patrick Leonard που συνυπογράφει με τον Cohen τα εφτά από τα εννέα κομμάτια -, ένα καλό team μουσικών, μερικές μελωδίες που δουλεύτηκαν επίπονα - ψήγματα του ''My Oh My'' υπήρχαν στο άλμπουμ ''I'm your man'' του 1988, ενώ το ''Born in chains'' γράφτηκε το 2010 - και πάνω απ' όλα σκέψη! Διότι, όσο ζεν και να είναι ο Leonard Cohen, τόσο τα λόγια του ενεργοποιούν καρδιά και εγκέφαλο παράλληλα, παίζοντας με ανώτερα συνειδησιακά επίπεδα.
Το ''Popular problems'' είναι αφιερωμένο στον Ιάπωνα Βουδιστή Kyozan Joshu Sasaki Roshi, Δάσκαλο Ζεν του Leonard Cohen, που πέθανε φέτος το καλοκαίρι σε ηλικία 107 ετών.
σχόλια