«Δεν ξέρω, μου λένε τελευταία πως το όνομα είναι πρόβλημα, πως δηλαδή δεν πας μακριά με ένα όνομα σαν το "Vagina Lips". Λέω να το αλλάξω και να το κάνω "Lagina Vips", πώς σου φαίνεται;».
Ο Τζίμης (κανείς δεν τον φωνάζει «Δημήτρη» ή «Μήτσο») είναι αραχτός στον καναπέ του σπιτιού του στη Θεσσαλονίκη, αγκαζέ με μια κιθάρα την οποία και γρατζουνάει διαρκώς, πότε νωχελικά, πότε πιο συγκεντρωμένα. Είμαι φιλοξενούμενός του για λίγες μέρες – έχω ανέβει για το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. «Άκου αυτό!» λέει σε μια φάση και παίζει μια μελωδία πάνω στην οποία «απλώνει» αυτοσχεδιαστικά μια φωνητική μελωδία. Του έχει «έρθει» εκείνη την ώρα, κι όμως άνετα θα μπορούσε να στήσει ένα ολόκληρο τραγούδι γύρω απ' αυτήν.
Διόλου παράξενο που είναι τόσο παραγωγικός: Από τον Αύγουστο του 2016 μέχρι σήμερα, το dream pop / shoegaze solo project των Vagina Lips έχει κυκλοφορήσει πέντε άλμπουμ και τρία EP, με στίχο αγγλικό και έναν ήχο που ξεκινά από τους Slowdive και φτάνει μέχρι τους Husker Du όσο και τους M83. Η δημοτικότητα του σχήματος ανέβαινε σε ραγδαίους ρυθμούς, μήνα με τον μήνα, χρόνο με τον χρόνο.
Το Ίντερνετ είναι πολύ σημαντικό εργαλείο, τι να λέμε τώρα. Έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους που τους καταλαβαίνεις και σε καταλαβαίνουν. Λες «θα μπορούσα να είμαι εγώ αυτός» και το αντίστροφο. Διαβάζεις τους προβληματισμούς των άλλων, σε εμπνέουν πολλές φορές. Επίσης το όνομα «Vagina Lips» προφανώς και λειτούργησε ως κράχτης στο διαδίκτυο, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, ήθελα να σου κινήσει την περιέργεια.
«Κι όμως, είμαι λίγο τεμπελάκος» μου λέει και μας πιάνουν τα γέλια. «Ρε μη γελάς, αλήθεια, είμαι πολύ με τους στίχους. Τους γράφω πάντα τελευταία στιγμή, λίγο πριν τους τραγουδήσω δηλαδή. Ούτως ή άλλως, όμως, για μένα τραγουδάω πάντα. Για μένα και για τους φίλους μου. Δεν πλάθω κάποια ιστορία δηλαδή. Θα μπορούσα, αλλά δεν το κάνω».
Όλη αυτή η κουβέντα γίνεται ενώ περιμένουμε το courier με τα πακεταρισμένα βινύλια του «Generation Y», της τελευταίας δισκογραφικής δουλειάς των Vagina Lips που κυκλοφορεί από την πατρινή Inner Ear. «Νομίζω είναι ο,τι καλύτερο έχω κάνει, όχι πως δεν επαναλαμβάνομαι λίγο δηλαδή, μουσικά μιλώντας, αλλά είναι σίγουρα ό,τι πιο προσεγμένο. Τα προηγούμενα άλμπουμ γράφτηκαν και κυκλοφόρησαν γρήγορα, με μια ανάσα. Εδώ έπαιξε πιο σοβαρή δουλειά».
The Vagina Lips - This Is A Good Life
My whole heart is black / my whole heart is mean
don't know what i want / don't know what i mean
you think my life is good / you think i'm doing well
i wish that it was true / sometimes i wish i was dead
i know this is a good life / i know this is a good life
Σαν να μην έφταναν αυτές οι κυκλοφορίες, ο Πολιούδης (όπως είναι το επώνυμο του) έχει σχηματίσει και τους Mazoha, ένα ελληνόφωνο σχήμα που κινείται στο χώρο του electropost-punk και έχει κυκλοφορήσει ήδη ένα άλμπουμ και ένα EP. «Να το λέμε συνθοπάνκ το "Mazoha", του πάει, αυτό είναι στην ουσία. Αλλά θα φύγει από εκεί τώρα, θα έχει πολλά στοιχεία χορευτικής μουσικής το επόμενο. Μερικές φορές, όταν αισθάνομαι πως το "Vagina Lips" δεν εξελίσσεται μουσικά, εκτονώνομαι εκεί. Έτσι, το νέο "Mazoha" θα έχει και trap στοιχεία. Δεν μπορείς να το αποφύγεις, ακούγεται παντού, η μουσική εξελίσσεται, προχωρά. Πάντα έλεγα πως όλα τα συγκροτήματα πρέπει να διαλύονται μετά τον τέταρτο δίσκο τους. Και τώρα αισθάνομαι πως με τις επόμενες δουλειές θα πρέπει να ανακαλύψω ξανά τον εαυτό μου, να πάω τη φάση προς κάπου αλλού».
Μιλάμε για έναν απίστευτο όγκο δουλειάς – άλλα συγκροτήματα θα περνούσαν ολόκληρη την καριέρα τους διαχειριζόμενα ένα τέτοιο υλικό. Αλλά το κεφάλι του Τζίμη είναι γεμάτο μουσική και, το σημαντικότερο, τίποτα απ' ό,τι κυκλοφορεί δεν είναι αδιάφορο.
Γι αυτό και η διαδικτυακή διάδοση του υλικού του λειτούργησε τόσο καλά, γι αυτό και παίζει σήμερα στο Ρομάντσο ως headliner: Η επιτυχία του δεν χρεώνεται στη «δύναμη του Internet» (την οποία και χρησιμοποίησε ευφυέστατα), αλλά στην ποιότητα της μουσικής του. Ο Τζίμης γράφει υπέροχα τραγούδια.
«Το Ίντερνετ είναι πολύ σημαντικό εργαλείο, τι να λέμε τώρα. Έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους που τους καταλαβαίνεις και σε καταλαβαίνουν. Λες "θα μπορούσα να είμαι εγώ αυτός" και το αντίστροφο. Διαβάζεις τους προβληματισμούς των άλλων, σε εμπνέουν πολλές φορές. Επίσης το όνομα "Vagina Lips" προφανώς και λειτούργησε ως κράχτης στο διαδίκτυο, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, ήθελα να σου κινήσει την περιέργεια. Ε, θα πάταγες το link, θα άκουγες, ή που θα σου άρεσε ή που θα σε άφηνε αδιάφορο. Όλα γίνονται μέσω Ίντερνετ πια. Όλοι ανακαλύπτουμε μουσική από ποσταρίσματα άλλων».
Χτυπάει κουδούνι, φτάνουν τα βινύλια, το πρώτο αντίτυπο μπαίνει στο πικάπ και ο Τζίμης το βιντεοσκοπεί και το ανεβάζει αμέσως στην προσωπική του σελίδα στο Facebook, ενώ από τα ηχεία ακούγεται το «Boy June»: «I remember a boy / his name was Boy June / He used to be a dreamer / Hungry for life too / His father died in an accident / Made Boy June so blue / Then he went to high school / Kids thought he was cool».
«Ο πατέρας μου σκοτώθηκε σε αγροτικό ατύχημα στα Γιαννιτσά. Ήμουν 12 τότε. Όλοι στο σχολείο το είχαν μάθει πριν από εμένα και θυμάμαι ακόμα το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί απ' έξω όταν εγώ πλησίαζα. Ήταν λίγο άγριο».
Οι στίχοι συνεχίζουν: «Maybe Boy June was me / Maybe Boy June was you». Ο Τζίμης με προλαβαίνει: «Δεν θέλω να τοποθετώ πάντα εμένα στο επίκεντρο των στίχων. Έχει σημασία να αντιλαμβάνεται ο άλλος που σε ακούει πως κάνεις μια προσπάθεια να τον πλησιάσεις κι εσύ. Σου είπα πριν πως έγινε σοβαρή δουλειά και μιλούσα για τη μουσική, γιατί νομίζω πως τους στίχους για ολόκληρο το άλμπουμ τους έγραψα μέσα σε μισή ώρα. Αλλά και δυο μήνες να παιδευόμουν δεν θα ήμουν ποτέ ικανοποιημένος. Οπότε...».
The Vagina Lips - Boy June
I remember a boy / his name was boy june
he used to be a dreamer / hungry for life too
his father died in an accident / made boy june so blue
then he went to high school / kids thought he was cool
and he seemed to care / and he seemed to bloom
then he kissed a girl for the first time / he flew so close to the moon
i remember a boy / his name was boy june
maybe boy june was me / maybe boy june was you
i remember a boy / his name was boy june
i remember his voice / his adidas shoes
we used to listen to the aerosmith / we used to listen to the cure
we used tο runaway from our homes / we used to party a lot
i remember a boy / his name was boy june
the saddest day of my life / was when boy june changed school
i lost my best friend back then / now i've lost all of my youth
i've never felt more alone / i've never felt more doomed
people mistaken me for boy june
Στην Ελλάδα μπορεί να έχουμε κάποια dream pop σχήματα, σίγουρα όμως δεν έχουμε πολλά one-man projects σ' αυτό τον ήχο. Κάθε live εμφάνιση των Vagina Lips αποτελείται μονάχα από τον ίδιο, που παίζει κιθάρα και τραγουδάει πάνω στους προηχογραφημένους σκελετούς του set-list.
«Προτιμώ μόνος, από κάθε άποψη. Είσαι πιο ευέλικτος, πας όπου θες, ό,τι ώρα θες, και στο φινάλε χρεώνεσαι και την επιτυχία αλλά και την αποτυχία σου. Δεν έχει βάλει κανείς άλλος το χέρι του, σ' αρέσει, δεν σ' αρέσει, αυτή είναι η φάση. Το μεγαλύτερο κακό ξέρεις ποιο είναι; Τα ταξίδια. Φρικάρω όταν ταξιδεύω μόνος μου. Ξέρεις πόσες ώρες είναι η Πάτρα από δω, να πας και να έρθεις; Δεν αντέχεται».
Όση ώρα μιλάμε, έχω ακούσει υλικό από το νέο άλμπουμ των Mazoha που ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί, ολόκληρο το «Generation Υ» των Vagina Lips και αισθάνομαι πως έχω ακούσει όχι δυο, αλλά καμιά δεκαριά διαφορετικά σχήματα.
Ρωτώ τον Τζίμη ποια μουσική δεν θα έπαιζε ποτέ. Είναι η πρώτη φορά που τον βλέπω να σκέφτεται για ώρα πριν απαντήσει. «Δεν ξέρω τι να σου πω, δεν το 'χω σκεφτεί ποτέ. Δεν θέλω να το παίζω και καμπόσος, αλλά με κάποια είδη σίγουρα δεν έχω επαφή. Να, το Ιρλανδικό Punk πες, που έχει και πολλή πέραση τελευταία, ε, δεν το αντέχω. Αλλά βρίσκω πράγματα σε όλες τις μουσικές. Ξέρω πόσο κλισέ ακούγεται αυτό, αλλά ισχύει. Έχω τρέλα με το hip-hop ας πούμε, θα θελα να ήμουν ράπερ. Όχι πως μου αρέσει το ελληνικό hip-hop, σχεδόν καθόλου μπορώ να σου πω, λόγω παραγωγής κυρίως».
Μazoha - Ηλιοβασίλεμα
Το ηλιοβασίλεμα σ' έναν κόσμο διαλυμένο / το ηλιοβασίλεμα σ' έναν κόσμο πεθαμένο
δεν θέλω να ονειρεύομαι / δεν θέλω να δεσμεύομαι
δεν θέλω να πληγώνομαι / δεν θέλω ν' απογοητεύομαι
δεν θέλω να αγχώνομαι / δεν θέλω να μ' εκμεταλλεύονται
δεν θέλω να μιλάω / δεν θέλω να με σέβονται
δεν θέλω να πονάω / δεν θέλω να με σκέφτονται
δεν θέλω να ελπίζω / δεν θέλω να επιβραβεύομαι
δεν θέλω να πονάω / δεν θέλω να πονάω / δεν θέλω να πονάω / δεν θέλω να πονάω
δεν θέλω να ονειρεύομαι / δεν θέλω να δεσμεύομαι
δεν θέλω να πληγώνομαι / δεν θέλω ν' απογοητεύομαι
δεν θέλω να αγχώνομαι / δεν θέλω να μ' εκμεταλλεύονται
δεν θέλω να μιλάω / δεν θέλω να με σέβονται
δεν θέλω να πονάω / δεν θέλω να με σκέφτονται
δεν θέλω να ελπίζω / δεν θέλω να επιβραβεύομαι
δεν θέλω να πονάω / δεν θέλω να πονάω / δεν θέλω να πονάω / θέλω μόνο να κοιτάω
Το ηλιοβασίλεμα σ' έναν κόσμο διαλυμένο / το ηλιοβασίλεμα σ' έναν κόσμο πεθαμένο
Φέτος οι συναυλιακές εμφανίσεις των Vagina Lips είναι περισσότερες από ποτέ. Αυτό όμως δεν σημαίνει και πολλά . «Το "πετυχημένος" είναι σχετικό, ειδικά σε αυτή τη χώρα. Νομίζω το θέμα είναι να κανείς αυτά που νιώθεις μέσα σου, από κει και πέρα, δεν ξέρω, ο καθένας αργά ή γρήγορα βρίσκει τον δρόμο του, ασχολούμαι μια ζωή με τη μουσική και τα τελευταία χρονιά έκατσε η φάση, αλλά δεν έφταιγε κανείς γι' αυτό εκτός από εμένα. Το ζήτημα είναι να επιμείνει. Ζεις βέβαια εδώ και, ok, η σαπίλα όσο πάει μεγαλώνει σε αυτήν τη χωρά αλλά τι άλλο να κάνουμε εμείς οι μουσικοί από το να εκτονωθούμε απέναντι σε αυτό; Αφού όλα εναντίον σου είναι. Αν είσαι μουσικός στην Ελλάδα ποια είναι η διέξοδος σου; Αλλά φύγε από τη μουσική, δεν είναι μόνο η κοινωνική σαπίλα που σε πνίγει. Είναι και η ερωτική, είναι και η συναισθηματική, το θέμα είναι να την εκφράζεις χωρίς εκπτώσεις. Ο κόσμος δεν είναι χαζός, δεν μπορείς να τον κοροϊδέψεις, αν του πουλήσεις ψέμα, θα το καταλάβει. Πρέπει να είσαι ο μεγαλύτερος φαν του εαυτού σου για να προχωρήσει, δεν χρειάζεται να είσαι ο καλύτερος άλλα να το πιστεύεις. Όχι όμως να είσαι και ψωνάρα, είναι σημαντικό να βλέπεις με αγάπη τον εαυτό σου. Και πολύ δύσκολο».
Αλλάζουμε δίσκο στο πικάπ και μπαίνει το «Moonchild» από τον φοβερό δίσκο των M83 «Before the dawn heals us». «Αυτός ο τύπος έκανε επανάσταση με τους Μ83, ο Anthony Gonzalez. Έστησε ένα νέο είδος μουσικής από μόνος του, το πήγε όλο μπροστά. Ουσιαστικά δεν υπήρχε αυτό το κύμα αναγέννησης των '80s, αυτό το vintage συναίσθημα πριν απ' αυτόν. Δηλαδή και πριν που σου έλεγα πως θα ήθελα να ήμουν ράπερ, κάτι άλλο θα έστηνα τελικά, κάπως θα το μπαστάρδευα. Πάντα θες να δεις πως μπορείς να εξελίξεις τη φάση σου, αλλά δεν ξέρω ποιος θα είναι ο επόμενος που θα κάνει μια τόσο μεγάλη κίνηση όσο αυτή του Gonzalez. Μας γάμησε ο τύπος».
Παράξενο, σκέφτομαι, που την περίοδο των '80s υπήρχε μια λατρεία για το μέλλον. Η χρονολογία «2000» έπαιζε σε κάθε είδους μαγαζί. Και σήμερα, επειδή μάλλον δεν υπάρχουν λεφτά, το καλύτερο προϊόν που υπάρχει πως πώληση είναι η νοσταλγία. «Δικό σου είναι αυτό τώρα ή το διάβασες κάπου; Αν είναι δικό σου να το γράψεις κάπου να υπάρχει» μου λέει και το τονίζει, λες και ό,τι χάνεται είναι εξ ορισμού σημαντικό. Ορίστε Τζίμη, το έγραψα. Ευχαριστούμε για τις μουσικές.
Info
The Vagina Lips live
+ Monochromatic Visions, Cathedral Echo
Παρασκευή 30/11, 21:00
Ρομάντσο (Αναξαγόρα 3-5)
Εισ.: 5 €
σχόλια