O ξένος Tύπος το τελευταίο διάστημα είναι γεμάτος άρθρα σχετικά με τον R. Kelly. Για χρόνια, τον δημοφιλή ερμηνευτή δεν τον αγγίζει ο νόμος λόγω της επιτυχίας του. Μια σύντομη ιστορία της 25χρονης καριέρας του περιλαμβάνει τα αναρίθμητα hits του στην κορυφή των τσαρτ, τις 60 εκατομμύρια πωλήσεις δίσκων του και τις διάφορες μηνύσεις και κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση ανήλικων κοριτσιών.
Ο R. Kelly θεωρείται θρύλος για τη μαύρη μουσική της δεκαετίας του '90. Αυτοαποκαλείται «γητευτής» του R&B, αν και δεν ακούγεται πολύ το τελευταίο διάστημα. Μεσουρανούσε τη δεκαετία του '90 στα τσαρτ με κομμάτια όπως το «I believe I can fly» που έγινε το απόλυτο hit του. Bρισκόταν επίσης πίσω από τη μουσική και τους στίχους του «You 're not alone» του Michael Jackson.
Ο Robert Sylvester Kelly γεννήθηκε το 1967 στο Σικάγο, το τρίτο παιδί από τα τέσσερα παιδιά μιας φτωχικής οικογένειας. Μεγάλωσε σε ένα σπίτι γεμάτο γυναίκες. Η μητέρα του ήταν τραγουδίστρια, ενώ ο πατέρας του ήταν απών το περισσότερο διάστημα. Σε πολύ νεαρή ηλικία έπεσε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης από μια γυναίκα 10 χρόνια μεγαλύτερή του, όπως εξομολογήθηκε στην αυτοβιογραφία του.
Η πρώτη του σχέση ήταν σε ηλικία 8 χρονών με ένα συνομήλικό του κορίτσι. Έληξε με τραγικό τρόπο, όταν, κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού, το κορίτσι έπεσε σε ένα ποτάμι και το ρεύμα την παρέσυρε. Από 8 χρονών άρχισε να τραγουδάει στη χορωδία της εκκλησίας της γειτονιάς του. Στα 11 του δέχτηκε μια αδέσποτη σφαίρα στον ώμο, καθώς γυρνούσε σπίτι του με το ποδήλατο του.
Ο 51χρονος μουσικός αρνείται συστηματικά τις κατηγορίες εις βάρος του, όλα αυτά τα χρόνια. Τίποτα από αυτά δεν έχει αμαυρώσει την καριέρα του, ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Μέχρι σήμερα βγάζει ανενόχλητος χιτ, εμφανίζεται στην τηλεόραση, κάνει sold-out συναυλίες και κάνει πετυχημένες συνεργασίες. Εφόσον η μουσική βιομηχανία συνεχίζει να τον αγκαλιάζει, στα μάτια των φαν του, είναι ακόμη μια απόδειξη ότι είναι αθώος.
Άρχισε να κάνει καριέρα στη μουσική όταν το 1989 κέρδισε το πρώτο βραβείο σε έναν τηλεοπτικό διαγωνισμό ταλέντων με παρουσιάστρια τη Natalie Cole. Το έπαθλο ήταν 100.000 δολάρια. Η δουλειά που τον απογείωσε ήταν το πρώτο σόλο άλμπουμ του «12 Play» το 1993. Έναν χρόνο μετά, το 1994, έγινε μέντορας της συγχωρεμένης Aaliyah και έκανε παραγωγή στο πρώτο της άλμπουμ. «Age ain't nothing but a number» ήταν ο προβοκατόρικος τίτλος του. Αυτό δεν απείχε από την αλήθεια και ήταν ένα σενάριο που θα επαναλάμβανε αργότερα στη ζωή του.
Εκείνη την εποχή άρχισαν να κυκλοφορούν οι πρώτες φήμες που ήθελαν τον 28χρονο τότε Kelly να έχει προτίμηση στα ανήλικα κορίτσια. Όταν γνώρισε την Aaliyah εκείνη ήταν μόλις 14 χρονών. Την παντρεύτηκε όταν έγινε 15, με πλαστά χαρτιά που έλεγαν ότι ήταν 18. Ήταν ένας γάμος-εξπρές που ακυρώθηκε μετά από δύο ημέρες, όταν η οικογένειά της αντιλήφθηκε τι είχε γίνει και έσπευσε να την απομακρύνει από κοντά του. Ο Kelly αρνήθηκε ότι είχαν σεξουαλικές σχέσεις και η Aaliyah δεν σχολίασε ποτέ τι έγινε μεταξύ τους.
Η πραγματική φύση της σχέση τους παρέμεινε ένα μεγάλο μυστήριο μέχρι τον τραγικό της θάνατο το 2001 σε ηλικία 22 ετών. Σε ένα πρόσφατο ντοκιμαντέρ του BBC που ερευνούσε τις καταγγελίες εις βάρος του, κοντινοί του άνθρωποι ισχυρίστηκαν ότι δεν την ξεπέρασε ποτέ.
Το ίδιο ντοκιμαντέρ αποκάλυψε, επίσης, ότι για χρόνια ήταν κοινό μυστικό στη μαύρη κοινότητα του Σικάγο και κάτι παραπάνω από αστικός θρύλος για τις έφηβες που μεγάλωναν στα προάστια της πόλης ότι σύχναζε έξω από σχολεία με σκοπό να ψαρεύει νεαρά κορίτσια.
Η πρώτη μήνυση εναντίον του για σεξουαλικές σχέσεις με ανήλικη έγινε το 1996, τη στιγμή που η καριέρα του είχε περάσει σε άλλο επίπεδο. Την είχε γνωρίσει το 1991, όταν ήταν 15 και εκείνος 24. Η σχέση τους διήρκεσε τρία χρόνια. Το ψυχολογικό τραύμα που υπέστη η κοπέλα ήταν τόσο μεγάλο που αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Η υπόθεση διευθετήθηκε το 1998 εκτός δικαστηρίων, με την προυπόθεση να μην μιλήσει ποτέ δημόσια για την εμπειρία της.
Να αναφέρουμε εδώ ότι σε τέτοιου είδους υποθέσεις η εξωδικαστική διευθέτηση είναι αρκετά διαδεδομένη στην Αμερική και κάπως προβληματική. Εδώ και χρόνια, αυτή η τακτική νομιμοποιεί κατά κάποιον τρόπο τον βιασμό ή τη σεξουαλική παρενόχληση και ενισχύει το επιχείρημα της αθωότητας του εναγόμενου. Ταυτόχρονα, αποδυναμώνει τη θέση του θύματος, που φέρεται να έχει δόλιους σκοπούς εξαρχής.
Η μοναδική στιγμή που ο Kelly βρέθηκε ενώπιον της Δικαιοσύνης ήταν όταν ο Jim DeRogatis, ο βασικός δημοσιογράφος που ασχολείται ασταμάτητα με τις καταγγελίες εναντίον του από το 2000, έλαβε δύο ανώνυμες βιντεοκασέτες με σεξουαλικό περιεχόμενο. Σε αυτές ένας άνδρας που μοιάζει στον τραγουδιστή κάνει σεξ με δύο νεαρές γυναίκες ακαθόριστης ηλικίας, ενώ σε κάποια φάση ουρεί πάνω στη μία.
Ο DeRogatis και συνεργάτες του μιλούν για τις βιντεοκασέτες που ο δημοσιογράφος παρέδωσε στην αστυνομία.
Ο DeRogatis παρέδωσε το υλικό στην αστυνομία που κατάφερε να σχηματίσει δικογραφία με 14 κατηγορίες για παιδική πορνογραφία εις βάρος του Kelly και να τον συλλάβει. Κατά τη διάρκεια της εισαγγελικής έρευνας ταυτοποιήθηκε το δεύτερο κορίτσι της βιντεοκασέτας, που ήταν μόλις 14 ετών.
Την ίδια περίοδο είχαν γίνει άλλες τρεις μηνύσεις εις βάρος του από διαφορετικές γυναίκες, που διευθετήθηκαν εκτός δικαστηρίου. Η υπόθεση για την κατηγορία της πορνογραφίας εκδικάστηκε μετά από 6 χρόνια. Η δίκη διήρκεσε έναν μήνα και αθωώθηκε, επειδή η νεαρή κοπέλα και η οικογένειά της αποφάσισαν να μην καταθέσουν.
Η δεύτερη γυναίκα, μετά την Aaliyah, που παντρεύτηκε το 1996 και μαζί της απέκτησε τρία παιδιά, έκανε αίτηση διαζυγίου το 2005 και παράλληλα ασφαλιστικά μέτρα με την αιτιολογία ότι την κακοποιούσε και προσπαθούσε να την ελέγχει. Ο Kelly δήλωσε ότι απλώς είχαν έναν έντονο καβγά. Η μητέρα της είπε ότι όσα χρόνια ήταν μαζί προσπαθούσε να κάνει πλύση εγκεφάλου στην κόρη της.
Πέρσι το καλοκαίρι ο DeRogatis δημοσίευσε ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ με καταγγελίες γονέων που κατηγορούσαν τον Kelly ότι κρατά, παρά τη θέλησή τους, έξι γυναίκες στις δύο επαύλεις του. Δύο από αυτές τις γνώρισε όταν ήταν ανήλικες, εκμεταλλευόμενος την ιδιότητά του ως μουσικού παραγωγού.
Σύμφωνα με τις καταγγελίες, ο Kelly δεν τους επιτρέπει να κάνουν τίποτα χωρίς την έγκρισή του, τους λέει τι να φάνε, πώς να ντύνονται κ.λπ. Οι ίδιες εμφανίζονται σπάνια, μόνο για να ισχυριστούν ότι περνούν καλά. Η Δικαιοσύνη δεν θέλει να επέμβει περισσότερο αυτήν τη φορά, κυρίως για οικονομικούς λόγους, επειδή έχει ξοδέψει ήδη ένα αστρονομικό ποσό σε μια δίκη που δεν έβγαλε πουθενά.
Ο 51χρονος μουσικός όλα αυτά τα χρόνια αρνείται συστηματικά τις κατηγορίες εις βάρος του. Τίποτε από αυτά δεν έχει αμαυρώσει την καριέρα του, ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Μέχρι σήμερα βγάζει ανενόχλητος hits, εμφανίζεται στην τηλεόραση, κάνει sold-out συναυλίες και πετυχημένες συνεργασίες. Εφόσον η μουσική βιομηχανία συνεχίζει να τον αγκαλιάζει, αυτό στα μάτια των φαν του είναι μια ακόμα απόδειξη ότι είναι αθώος.
Οι θαυμαστές του έχουν πάθει ανοσία μετά από τόσες μηνύσεις, που πλέον τις αγνοούν ως φήμες. Η αθωοτική απόφαση φαίνεται πως καθησύχασε και τους γονείς των κοριτσιών που μπλέχτηκαν σε αυτή την ιστορία, οι οποίοι, θαμπωμένοι από το ταλέντο και την ευφυΐα του, του εμπιστεύτηκαν την καριέρα των παιδιών τους. Η πληθώρα των μηνύσεων και των καταγγελιών, όμως, που έχει δεχτεί κατά καιρούς κρύβει μια μακροχρόνια παραβατική συμπεριφορά που δεν δικαιολογείται.
Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα παρατήρηση του DeRogatis όσον αφορά την έρευνα του, είναι ότι οι υποθέσεις αφορούν αφροαμερικανές γυναίκες. Οι λεπτομέρειες που βγαίνουν προς τα έξω, είναι ακόμη πιο ανατριχιαστικές.
Με λύπη καταλήγει σε αυτό που είχε πει ο Malcolm X πριν από 60 χρόνια, ότι το πιο αδικημένο, πιο απροστάτευτο και παραμελημένο άτομο στην Αμερική συνεχίζει να είναι η μαύρη γυναίκα.
Τα άρθρα του, όμως, όπως και η έκρηξη των κινημάτων #metoo και #timesup, αφύπνισαν δύο Αφροαμερικανές που από αντίδραση δημιούργησαν το #MuteRKelly, μια διαδικτυακή καμπάνια με αρχικό στόχο να μποϋκοτάρει τις συναυλίες του, που πρόσφατα πήρε απρόσμενες διαστάσεις. Πρόσφατα έκαναν ένα ποστ στο Twitter με το οποίο ζητούσαν από τη RCA Records, το Spotify, την Apple Music, διάφορους συναυλιακούς χώρους και την ticketmaster να ακυρώσουν τις συναυλίες του και να σταματήσουν να τον εκπροσωπούν.
Λίγες μέρες μετά, το Spotify τους απάντησε με μια ιστορική και αμφιλεγόμενη κίνηση. Δεν θα συμπεριλαμβάνει πλέον τη μουσική του R. Kelly, όπως και άλλων αμφιβόλου ηθικής δημιουργών, στις επίσημες και επιδραστικές playlists του λόγω περιεχομένου μίσους.
Το #MuteRKelly, είναι μια διαδικτυακή καμπάνια με αρχικό στόχο να μπουκοτάρει τις συναυλίες του και που σταδιακά πήρε απρόσμενη διάσταση.
Το «περιεχόμενο μίσους» ορίζεται ως «οτιδήποτε υποστηρίζει ή υποκυνεί ρητά και κατά κύριο λόγο το μίσος ή τη βία ενάντιον μιας ομάδας ή ενός ατόμου, βάσει χαρακτηριστικών όπως η φυλή, η θρησκεία, το φύλο, η ταυτότητα, ο σεξουαλικός προσανατολισμός, η εθνικότητα ή η αναπηρία».
Η μουσική του Kelly δεν είναι ακραία, αλλά ο ίδιος έχει επιδείξει ανάρμοστη συμπεριφορά στην προσωπική του ζωή, κάτι που δεν συμβαδίζει με την ηθική της εταιρείας ‒ έτσι αιτιολόγησαν την απόφασή τους. Τo παράδειγμα του Spotify ακολούθησαν σε πιο χαμηλούς τόνους η Amazon Music και η Pandora.
Από τη μία χαίρομαι που κάποιος έκανε κάτι επιτέλους γι' αυτή την ιστορία, από την άλλη, όμως, η λογοκρισία δεν προμηνύει τίποτα καλό, σε καμιά της μορφή. Το Spotify, βέβαια, δεν πέταξε εντελώς τη μουσική του από την πλατφόρμα. Υπάρχει ακόμα εκεί και μπορεί κάποιος να ακούσει τα άλμπουμ του, χρησιμοποιώντας τη μηχανή αναζήτησης.
«Μήπως, όμως, το παρατράβηξε;» ανησυχούν αρκετοί, όπως οι «New York Times», ο Kendrick Lamar και η SZA. Και τι γίνεται με την υποκρισία που εμπεριέχει κάτι τέτοιο; Για έναν ανερχόμενο καλλιτέχνη, αυτό σημαίνει «ξαφνικό θάνατο». Τον R. Kelly, που είναι ήδη φτασμένος, είναι αμφίβολο αν θα τον επηρεάσει, όταν συνεχίζει να έχει την υποστήριξη της δισκογραφικής του RCA Records.
Η βιομηχανία του θεάματος συχνά κάνει τα στραβά μάτια και επεμβαίνει μόνο όποτε τη συμφέρει. Χρειάστηκαν δεκαετίες και πάνω από 60 επώνυμες καταγγελίες για να καταδικαστεί μόλις φέτος ο Bill Cosby για βιασμό. Ο νόμος λειτούργησε σε αυτή την περίπτωση, αλλά καθυστερημένα, κάτι που δεν φαίνεται προς το παρόν στον ορίζοντα για περιπτώσεις όπως αυτές του Weinstein ή του R. Kelly. Και αυτό είναι το βασικότερο πρόβλημα.
