Από την ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
«Tο Global Battle Of the Bands είναι ένα πρωτάθλημα», λέει ο Kay.
«Πώς αλλιώς θα μπορούσες να περιγράψεις μια ζωντανή διοργάνωση με παγκόσμια παρουσία και αυστηρούς κανόνες που ενέχουν και την πιθανότητα αποκλεισμού, όπου συμμετέχουν οι καλύτερες ομάδες κάθε χώρας και παίζουν ζωντανά για ένα παγκόσμιο κύπελλο; Ωστόσο, η διαφορά του GBOB με άλλες διοργανώσεις είναι ότι καλύπτει ένα κενό και μια ανάγκη: το κενό της μεγάλης διοργάνωσης που ξεφεύγει από τα όρια της γιορτής ή της διασκέδασης και την ανάγκη για αδρεναλίνη. Κάτι σαν το καρδιοχτύπι που νιώθεις όταν παρακολουθείς την ομάδα σου λίγο πριν ρίξει τη μπάλα στα δίχτυα! Είναι σαν να παίρνεις όλα τα καλά ενός διαγωνισμού: την ένταση, τους κανόνες, το δημιουργικό άγχος και όλα τα καλά ενός μεγάλου φεστιβάλ: τον κόσμο, το πάθος, τη γιορτή. Να τα ενώνεις σε ένα σώμα, αφήνοντας στην άκρη όλα εκείνα που ενοχλούν».
Όπως σε κάθε πρωτάθλημα, έτσι και στο GBOB υπάρχει ένας κώδικας που ορίζει τον σεβασμό στη δουλειά του άλλου μέσα από τους ίδιους τους κανόνες όπως με την ψήφο των συγκροτημάτων που καλούνται να ψηφίσουν 3 συγκροτήματα που τους άρεσαν, αλλά όχι τον εαυτό τους, μας ενημερώνει ο Kay και συνεχίζει λέγοντας με ενθουσιασμό πως το GBOB είναι μια πραγματική εμπειρία ζωής. «Το έπαθλο είναι πολύ μικρό, σε σχέση με αυτά που μπορείς να πάρεις από την ουσία του πρωταθλήματος».
Σύμφωνα με τον Kay, η κάθε μπάντα που συμμετέχει στο GBOB έχει να κερδίσει πολλά, καθώς και μόνο η απόφαση του να λάβεις μέρος σε ένα πρωτάθλημα είναι σημαντική, αυξάνοντας την κινητικότητα του συγκροτήματος.
«Μετά την απόφαση ξεκινάει ένας δημιουργικός στόχος που λόγω ακριβώς των αυστηρών κανόνων του πρωταθλήματος μπορεί να σε κάνει καλύτερο σαν μπάντα, μαθαίνοντάς σου να δουλεύεις μεθοδικά προκειμένου να παρουσιάσεις το καλύτερο show σου. Όχι για να εντυπωσιάσεις μια επιτροπή σοφών, αλλά για να απευθυνθείς στον κόσμο με τη δική σου μουσική και να τον κερδίσεις. Αυτό το βήμα βελτιώνει τη μεθοδικότητα».
Τι γίνεται, όμως, όταν φτάσει η ώρα του εν λόγω show;
«Όταν θα βρεθείς εκεί, ανακαλύπτεις ότι οι κόντρες αλλά και οι στρατηγικές δεν έχουν νόημα ούτε θέση στο GBOB», απαντά με σιγουριά.
«Δεν είναι μυστικό να πούμε ότι με το 25% της ψήφου να είναι στη δικαιοδοσία της κάθε μπάντας, οφείλεις να βάλεις την μπάντα σου στη διαδικασία της κοινωνικοποίησης. Αυτό είναι το βήμα που βελτιώνει τις ικανότητες επικοινωνίας μιας ομάδας. Όταν δε νικήσεις, αντιλαμβάνεσαι ότι φορτώνεσαι έναν τίτλο που θα σε συνοδεύει και θα σου θυμίζει ότι οφείλεις να γίνεσαι καλύτερος κάθε φορά: αυτό του Πρωταθλητή Ελλάδας. Δεν είναι λίγο να διακριθείς σε μια μεγάλη διοργάνωση με πολλαπλούς ζωντανούς γύρους ανάμεσα σε 28 μπάντες. Το επίχρυσο αγαλματάκι επίσης είναι όμορφο και είναι από αυτά που σου θυμίζουν τι κατάφερες. Αυτό είναι το στάδιο του ενθουσιασμού που σε γεμίζει ενέργεια για το μέλλον».
Το ταξίδι για τους νικητές όμως δε σταματά εκεί. Όπως μας ενημερώνει ο Kay, οι πρωταθλητές μας έχουν την ευκαιρία να κάνουν παρέα με μουσικούς από την άλλη άκρη της γης, παίζοντας σε μια ξένη χώρα, σε ένα πασίγνωστο και γεμάτο venue, απέναντι σε μπάντες από κάθε μεριά του κόσμου. Εκεί, το μόνο άγχος σου θα είναι το πως θα σε κρίνει ο αρχισυντάκτης του Rolling Stone για παράδειγμα και όχι αν έχεις φέρει αρκετό κόσμο για να σε ψηφίσει.
«Πρώιμη αντίληψη και αυτεπίγνωση το λέω αυτό, πριν την ωριμότητα και την αυτογνωσία που θα έρθει αργότερα. Ακόμη και αν δεν βγεις από αυτό το στάδιο πρωταθλητής κόσμου (δεν κερδίσεις δηλαδή το παγκόσμιο πρωτάθλημα) ό, τι έχεις καταφέρει σε συνοδεύει για πάντα. Ολοκληρώνεις έναν κύκλο που μόνο παρακάτω μπορεί να σε πάει αρκεί να μην επαναπαύεσαι στις δάφνες σου».
Ωστόσο, ο Kay και η παρέα του φροντίζουν για όλες τις μπάντες του πρωταθλήματος. «Επειδή και εμείς είμαστε καλλιτέχνες, ξέρουμε τι σημαίνει να μην έχεις έναν αξιοπρεπή ενισχυτή να παίξεις ή να σου φέρονται σαν να είσαι ο τελευταίος των τελευταίων από πλευράς παροχών.
Έτσι, φροντίζουμε να έχουμε ό,τι χρειάζεται για να πει κάποιος “ρε φίλε, αυτό ήταν ό,τι καλύτερο έχω ζήσει και ας μην κέρδισα”. Αυτή η ατάκα ήταν το πιο ωραίο feedback της τελευταίας διοργάνωσής μας».
Βουτιά στο παρελθόν και ζητάμε από τον Kay να μας πει την ιστορία του GBOB, το οποίο έγινε παγκόσμιο για πρώτη φορά το 2004, με τον πρώτο τελικό να γίνεται στο Λονδίνο με μπάντες από την Ευρώπη και τους Ισπανούς Second να κερδίζουν τον πρώτο τίτλο. «Ύστερα ήρθαν οι υπογραφές με τη Warner-Atlantic, το εκδοτικό συμβόλαιο με την EMI και οι περιοδείες με Shakira και Depeche Mode».
«To GBOB το έφερε στην Ελλάδα για πρώτη φορά, αγοράζοντας τα δικαιώματά του, το 2011 ο Βασίλης Ραυτογιάννης σε συνεργασία με την Hi-Hat Productions. Ο Βασίλης ήταν και ο πρώτος National Director του πρωταθλήματος και ο πρώτος ελληνικός αγώνας έγινε στο Passport στον Πειραιά τον Ιανουάριο του 2012. Στα τέλη του 2014 με μια λιτή ανακοίνωση μέσω της επίσημης ελληνικής σελίδας του GBOB μάθαμε ότι το πρωτάθλημα δεν θα συνεχιζόταν στη χώρα μας και πήραμε την απόφαση να υποστηρίξουμε εμείς τη συνέχειά του με την νεοσύστατη εταιρεία μας, Modern Mental Rebels», λέει και μας κλείνει το μάτι. «Πρακτικά, μέσα σε ένα μόλις μήνα καταφέραμε τον Ιανουάριο να οργανώσουμε ένα Knock Out τελικό γύρο που έστειλε τους τελευταίους νικητές CORETHEBAND από την Κρήτη, στο Όσλο της Νορβηγίας και εκεί κατέκτησαν την τέταρτη θέση. Την υψηλότερη δηλαδή θέση που έχει πάρει μέχρι σήμερα η Ελλάδα στο πρωτάθλημα».
Η Modern Mental Rebels είναι μια μη κερδοσκοπική εταιρεία με έδρα την Αθήνα, ένωση καλλιτεχνών στην πράξη που την ενώνει μια κοινή φιλοσοφία: ‘οδηγός της επιτυχίας είσαι εσύ ο ίδιος’. Θέλοντας να μάθω περισσότερα για την εταιρεία του Kay Darens, του ζητάω να μου εξηγήσει σε τι εναντιώνονται και το τι διαφορετικό κάνουν από τους άλλους. «Επαναστατούμε κάθε μέρα με τις μεθόδους που προσεγγίζουμε ό, τι κάνουμε», απαντά. «Καινοτομούμε, επιχειρούμε, ρισκάρουμε πατώντας έξω από τα παραδοσιακά μοντέλα. Αυτό δεν σημαίνει ότι εναντιωνόμαστε σε κάποιον. Το να διορθώνεις τα κακώς κείμενα ή να βελτιώνεις μια ήδη καλή πρακτική δεν σημαίνει ότι υπάρχει κάποια Νέμεσις στην άλλη πλευρά του δωματίου».
«Σκοπός της εταιρείας είναι να βοηθήσουμε να αναδειχθεί το ταλέντο που υπάρχει στη χώρα, να διαδώσουμε την κουλτούρα του musicpreneurship και οι καλλιτέχνες να μάθουν να συνεργάζονται περισσότερο και καλύτερα μεταξύ τους».
Στόχος, λοιπόν, της Modern Mental Rebels είναι να κάνει το GBOB συνώνυμο του καθαρού και αμερόληπτου διαγωνισμού. «Μέχρι σήμερα, έχουμε ήδη διοργανώσει με επιτυχία 3 μεγάλες διοργανώσεις: GBOB 2015 Knock Out Gig (Αρχιτεκτονική Live, Ιανουάριος '15), Modern Mental Rebellion In Concert (Χυτήριο, Μάιος '14) και το φιλανθρωπικού σκοπού Live For Life (Αυλαία, Απρίλιος '13) με 23 σχήματα σε μια βραδιά. Επιπλέον, διατηρούμε ενεργή την παρουσία μας με εκθεσιακό περίπτερο σε πολλά από τα Vinyl Is Back και συμμετείχαμε στην MIDEM 2014 στις Κάννες ως ομιλητές / case study επάνω στο θέμα του Musicpreneur: πώς δηλαδή μπορεί ένας καλλιτέχνης χωρίς να χάνει τη δημιουργικότητά του να λειτουργεί ως startup», μας εξηγεί ο Kay.
«Στην εποχή του crowd sourcing, του crowd funding και του Bottoms-Up marketing που το βλέπουμε να συμβαίνει παντού – από τα blogs που παίρνουν τη θέση των εφημερίδων, μέχρι τις εκπομπές στο YouTube που αντικατέστησαν την τηλεόραση και την δυνατότητα που έχει ο καθένας μας να γράφει τη μουσική του και να την εκδίδει από το σπίτι του, είναι παράλογο να θεωρεί οποιοσδήποτε ότι εμείς προσπαθούμε να αλλάξουμε το ‘σύστημα’. Πρακτικά, στην Ελλάδα μπορεί να φαινόμαστε ως ριζοσπάστες ή καινοτόμοι, αλλά η πραγματικότητα σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ότι απλά ακολουθούμε τα trends διατηρώντας μια λογική Early Adopter και έχοντας ως μέγιστο ‘όπλο’ μας την υιοθέτηση των νέων τεχνολογιών και την οργάνωση στη φάση του σχεδιασμού, όχι στη φάση της υλοποίησης».
Ελλάδα… Στο μυαλό μου έρχεται κατευθείαν η λέξη ‘taboo’! Έτσι, επιστρέφω στο GBOB και ρωτάω τον Kay αν η διοργάνωσή τους γνωρίζει “απαξίωση” από κάποιους καλλιτέχνες που δε θέλουν να “συγκριθούν” με άλλους και τι απαντούν σε τέτοιου είδους νοοτροπίες.
«Αν αποφάσιζα να δω στενά το GBOB ως ένα μουσικό διαγωνισμό και όχι ως πρωτάθλημα που είναι, θα έλεγα ότι αυτή η νοοτροπία είναι απλώς μια φτηνή δικαιολογία για να περιγράψεις τον φόβο σου να κριθείς για αυτό που κάνεις. Το να παίζεις χωρίς να ρωτάς κανέναν πώς τα πήγες, πώς ακούγεσαι σε σχέση με κάποιον άλλο είναι σίγουρα ασφαλές. Δεν είναι όμως η πραγματικότητα. Κανείς από τους αναγνωρισμένους καλλιτέχνες δεν μεγαλούργησε χωρίς να αποφασίσει να εκτεθεί πρώτα στην κρίση κάποιου. Πώς θα γινόταν άλλωστε; Συνέχεια κρίνεσαι και κρίνεις. Από τον τρόπο που χαιρέτησες το γείτονα στο δρόμο, μέχρι τα παπούτσια που φοράς και το αν έχεις μουστάκι ή όχι. Είναι στη φύση των ανθρώπων να προσπαθούν να αναγνωρίσουν τον ισχυρό, να βρουν το επόμενο role model και την επόμενη τάση – επομένως η προσπάθεια να μη συγκριθεί η δουλειά σου με άλλων σχημάτων είναι απλά μια ψευδαίσθηση ότι μπορεί να συμβεί. Τάση είναι εν μέρει και η νοοτροπία του underground των τελευταίων ετών. Βάζουμε μια ταμπέλα μπροστά και νιώθουμε εντάξει ακόμα και αν στους χορηγούς από κάτω βλέπεις trendy ενεργειακό ποτό που η αναφορά του και μόνο σου φέρνει στο μυαλό slow-mo πλάνα από κεφάτους τύπους που κάνουν απίστευτα πράγματα», απαντά γελώντας.
Οι μουσικοί διαγωνισμοί άλλωστε είναι κάτι γνώριμο για τον Kay, αφού σαν μέλος του συγκροτήματος Schooldrivers, έχει πάρει μέρος στο παρελθόν σε αρκετούς, μεταξύ των οποίων και τα δύο πρώτα GBOB.
«Όταν μάθαμε ότι επρόκειτο το πρωτάθλημα να σταματήσει ήταν μια ευκαιρία για εμάς να αλλάξουμε όλα εκείνα που μας ενοχλούσαν γενικώς στις διοργανώσεις -που λείπει η βασικότερη λέξη από αυτές: οργάνωση. Μετά από την εμπειρία μας με αντίστοιχους διαγωνισμούς, όπου κάναμε καλές πορείες και σε κάποιες περιπτώσεις και νίκες, καταλάβαμε τι θα πρέπει να αποφύγουμε στη διοργάνωση του GBOB όταν την αναλάβαμε προκειμένου να κάνουμε την εμπειρία καλύτερη για τον βασικό της συντελεστή: τον καλλιτέχνη».
«Δεν σας κρύβουμε όμως πως αυτή η διαδικασία είναι λίγο δύσκολη», συνεχίζει. «Όμως φέτος έχουμε έναν εξαιρετικό συνεργάτη που έχει αναλάβει σε μεγάλο βαθμό την επικοινωνία μας και αυτό μας έχει ωφελήσει με περισσότερο χρόνο για την παραγωγή και τα διαδικαστικά. Αυτός ο συνεργάτης είναι ο Δημήτρης Κότσης (3P Lab), ένας άνθρωπος που δίνει σημασία στη λεπτομέρεια και είναι τελειομανής όσο και εμείς».
Μodern Mental Rebels, 3P Lab…Φαίνεται πως το στήσιμο του GBOB είναι απόλυτα απαιτητικό, κάτι που μας επιβεβαιώνει αμέσως ο Kay εξηγώντας μας με λεπτομέρειες τη διαδικασία.
«Δεν είναι ένα live. Έχεις να κάνεις με 14 μπάντες κάθε βραδιά που παίζουν για 10 λεπτά. Ύστερα, έχουν 3 λεπτά να ανέβουν στο stage και άλλα τόσα για να το κατέβουν. Έχεις πολλά νομικά και οικονομικής φύσης πράγματα να λύσεις πριν φτάσεις στην ίδια τη βραδιά του live, 70 καλλιτέχνες που πρέπει να εξυπηρετήσεις τις διαφορετικές τους ανάγκες, κόσμο που επίσης χρειάζεται να τον προσέξεις και να του συμπεριφερθείς με σεβασμό για να σε τιμήσει ξανά με την παρουσία του, μια ψηφοφορία που πρέπει να τηρηθεί στο ακέραιο, μια στρατιά εθελοντών που χρειάζεται να συντονίσεις, και μια ομάδα παραγωγής που δουλεύει πολλούς μήνες πριν το πρώτο event και για όλο το διάστημα μέχρι και τουλάχιστον δύο μήνες μετά την επιστροφή του Πρωταθλητή στον παγκόσμιο τελικό». Όμως για εκείνους, είναι τόσο μεγάλη η επιβράβευση και το αίσθημα δικαίωσης όταν βλέπουν χαμόγελα γύρω τους που πιστεύουν ότι αυτό είναι που τους κάνει να προχωρούν παρ’ όλες τις μεγάλες απαιτήσεις.
Και ποιος ο λόγος που συμμετέχουν μπάντες μόνο από τον χώρο του σκληρού ήχου;
Ρίχνοντας μια ματιά στην αφίσα του ημιτελικού που βρίσκεται απέναντί μας παρατηρώ πως οι μπάντες προέρχονται κυρίως από το χώρο του σκληρού και του εναλλακτικού ήχου. «Πώς κι έτσι;» τον ρωτάω.
Ο Kay λέει πως αποτελεί έκπληξη και για εκείνον, αφού η βραδιά για πρώτη φορά θα θυμίζει rock/metal φεστιβάλ.
«Η αλήθεια είναι όμως πως υπάρχει μια τάση να ενδιαφέρονται περισσότερο αγγλόφωνες rock και metal μπάντες για το The Global Battle Of The Bands. Από την άλλη, ίσως μια latin μπάντα, για παράδειγμα, να φοβούνται να λάβουν μέρος θεωρώντας ότι δεν θα μπορούσαν να σταθούν απέναντι σε μια metal μπάντα, ή από την άλλη ένα funk σχήμα μπορεί να παίζει μόνο διασκευές λόγω των συνθηκών και το δικό της υλικό να έχει μείνει πίσω. Αν δεχτούμε ότι όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά τότε μάλλον αυτό που μας δείχνει το πρωτάθλημα είναι ότι είναι περισσότερες οι rock και metal μπάντες που γράφουν δικό τους αυθεντικό υλικό και που θέλουν να το παρουσιάσουν στον κόσμο. Ίσως στον ημιτελικό της Θεσσαλονίκης να είναι διαφορετικά τα πράγματα, καθώς οι συμμετοχές δεν έχουν κλείσει ακόμα».
Ο Kay μας αποκαλύπτει επίσης πως αν υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον, το GBOB μπορεί να λάβει χώρα ακόμα και σε μικρότερες πόλεις, όπως έγινε και με τη συμπρωτεύουσα.
«Ο τρόπος που οργανώνουμε τους αγώνες βασίζεται σε στάδια και ένα από τα πρώτα στάδια είναι αυτό της Συλλογής Ενδιαφέροντος, όπου μη δεσμευτικά ζητάμε από τις μπάντες να συμπληρώσουν τα στοιχεία τους σε ένα application, δείχνοντας ότι ενδιαφέρονται να μάθουν πώς μπορούν να λάβουν μέρος στο πρωτάθλημα. Αν μέσα από αυτό δούμε ότι υπάρχουν δέκα μπάντες στα Ιωάννινα, την Ξάνθη ή τη Ρόδο που ενδιαφέρονται, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πάμε στην πόλη τους για κάποιον προκριματικό γύρο».
Οι Μodern Mental Rebels, ωστόσο, δεν θέλουν να αφήνουν μόνο τις μπάντες ευχαριστημένες, αλλά και τον κόσμο που θα προσέλθει στη μεγάλη τους διοργάνωση, παραδίδοντάς του μια καταπληκτική εμπειρία.
«Θέλουμε να έχει καλό ήχο, καλό φωτισμό και να δώσουμε τη δυνατότητα να το δουν και όσοι δεν μπορούν να έρθουν είτε γιατί βρίσκονται μακριά, είτε γιατί δεν τους το επιτρέπει η φυσική τους κατάσταση. Αυτό το φροντίσαμε μέσα από τη συνεργασία μας με το localstage.gr, το οποίο θα αναλάβει την τεχνική υποστήριξη της live μετάδοσης μέσω HD streaming όλου του πρωταθλήματος, ενώ το Bull MP θα αναλάβει ρόλο εκφωνητή. Έτσι θα είναι σαν να βλέπεις πραγματικά έναν αγώνα!», λέει ο Kay δηλώνοντας τρομερά ενθουσιασμένος.
Λίγο πριν αποχωρήσουμε από την Αρχιτεκτονική, του ζητάω να μου πει πώς φαντάζεται το GBOB σε 10 χρόνια. «Αν το GBOB εκφράζει την ομάδα μου και βλέπει τον εαυτό της μέσα σε αυτό είναι πιθανό να συζητάμε για αυτό και 10 χρόνια μετά», απαντά.
«Το GBOB δεν είναι ατομική υπόθεση, ανεξαρτήτως αν μπορεί να φαίνομαι εγώ σε κάποια πράγματα περισσότερο. Είναι μια συλλογική και μεγάλη διοργάνωση που εξαρτάται από τη συλλογική θέληση όλων να την κάνουν πραγματικότητα. Θα σταματούσα αν έβλεπα ότι χάνεται αυτή η θέληση. Η κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα τόσο για τη χώρα μας όσο και για την Ευρώπη, τον κόσμο γενικότερα, είναι ότι στα επόμενα χρόνια όλα όπως τα γνωρίζουμε θα αλλάξουν και απλά ελπίζουμε να είναι για το καλύτερο. Σε αυτή τη βάση το μεγαλύτερο πλάνο που μας επιτρέπεται ως ομάδα να κάνουμε είναι το ετήσιο και κάθε φορά επανεξετάζουμε τα πάντα».
Ο Kay, όμως, εκτός από το μέλλον του GBOB, σκέφτεται και αυτό της μουσικής βιομηχανίας. «Θα ήθελα οι ακροατές να γίνουν πιο ευσυνείδητοι και να αγοράζουν τη μουσική που τους αρέσει απευθείας από τους καλλιτέχνες, για να μπορούν και εκείνοι να ζήσουν από αυτό».
info
GBOB: Global Battle of the Bands GREECE, Ο Ελληνικός Τελικός, Αρχιτεκτονική Live Stage, Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016, Πόρτες 19.00 / Έναρξη 20:00, Special Guest: Coretheband
Εισιτήρια: 5€, Παρουσίαση: Anny Iconomou - Deejay Nic
★ LINEUP (με αλφαβητική σειρά)★
4GUNS - Ελληνόφωνο Hard Rock (Αθήνα)
Almost There - Heavy Rock (Αθήνα)
Bazzinga - Rock (Αθήνα)
Blackdrawn - Melodic Modern Metal (Θεσσαλονίκη)
DRAGONS Rock Band - Rock Blues (Χανιά)
Heavenblack - Hard Rock / Heavy Metal (Αθήνα)
Hoi-Poi Farplane Wind - Power Shonen (Θεσσαλονίκη)
New Day Slave - Metal (Τρίκαλα)
Sleeping Bugs- Alternative Rock (Θεσσαλονίκη)
The ContraBand - Alternative Rock (Αθήνα)
Underhill West - Pop rock (Ξάνθη)
Upon Revival- Metal (Αθήνα)
Verba volant- Progressive Psychedelic Rock (Ξάνθη)
Vice Versa - Heavy Rock (Αθήνα)
Violent Cartoons - Rock (Αθήνα)
WARSHIP - Metal (Αθήνα)
σχόλια