Still life in real corners
Η υπερπροσφορά της ψηφιακής εποχής έχει κατορθώσει να φέρνει στα χέρια μας αστραπιαία αμέτρητα συγκροτήματα και καλλιτέχνες, πριν καν εκτοξευθούν σε επίπεδα U2 και REM. Από φεστιβάλ τύπου Coachella και SXSW μέχρι άγνωστες μπάντες του soundcloud και του bandcamp. Η εναλλακτική ποπ/ροκ, βέβαια, ελάχιστα έχει αλλάξει δεκαετίες τώρα, χωρίς αυτό να μειώνει τις αμέτρητες παραγωγές και τα υπεράριθμα γκρουπ που στήνονται εν μια νυκτί σε γκαράζ και στούντιο ηχογραφήσεων. Οι ήχοι, παραπλήσιοι σε Βρετανία και ΗΠΑ.
Οι Still Corners πατάνε στην παράδοση της ethereal pop της χώρας τους: οι ονειρικές στιγμές των Cocteau Twins, η αναβίωση του ρετρό απ’ τους Stereolab, οι Pale Saints κι οι This Mortal Coil. Όλα στριφογυρνούν γύρω απ’ τη φωνή της Tessa Murray, που σαν άλλο ξωτικό αφηγείται ιστορίες για ατέλειωτα καλοκαίρια κι εμμονικούς έρωτες. Τα έχεις ξανακούσει όλα αυτά πολλές φορές, ειδικά αν έχεις μεγαλώσει στα ‘80s, και σε καλύτερες εκδοχές. Ακόμα κι έτσι όμως, δύσκολα θ’ αντισταθείς στο «Creatures of an hour», γιατί σε φέρνει τόσο κοντά στα φαντάσματα του παρελθόντος σου.
Οι Real Estate, απ’ την άλλη, κατάγονται απ’ το New Jersey των ΗΠΑ. Η κιθαριστική ποπ τους θυμίζει πολλά πράγματα: τους Replacements, τον κελαριστό ήχο των Byrds, τους πρώτους δίσκους των REM, την ηλιόλουστη ποπ των Go-Betweens. Η φωνή του Martin Courtney έχει την απαραίτητη χροιά ώστε να τη νιώσεις οικεία, κι ας μην έχεις ακούσει ποτέ πριν τραγούδι τους. Ο ιθύνων νους, όμως, δείχνει να είναι ο Matthew Mondanile, γνωστός απ’ το προσωπικό του πρότζεκτ «Ducktails». Στο φετινό τους άλμπουμ «Days» θα βαρεθείς να μετράς υποψήφια singles για καριέρα σε κολεγιακά ραδιόφωνα. Οι Real Estate φέρνουν άρωμα από ταξίδια με ανοιχτά αυτοκίνητα στην αμερικανική ήπειρο, επαρχιακές πόλεις και μια ανεμελιά που καθρεφτίζεται τόσο εύγλωττα στους στίχους του «Green Aisles»: «All those wasted miles / All those aimless drives / Through green aisles / Our careless life style / It was not so unwise / No». Σαν να ‘χει παγώσει ο χρόνος.
Το «Days» των Real Estate κυκλοφορεί απ’ την Domino Records, ενώ το «Creatures of an hour» των Still Corners από την Sub Pop.
In a silent way
Η τζαζ δεν υπήρξε ποτέ μουσική για τις μεγάλες μάζες. Η σύγχρονη τζαζ έχει ακόμα μικρότερο ακροατήριο. Είναι δύσκολο να παρακάμψει ο ακροατής τους ογκόλιθους του παρελθόντος για ν’ ακολουθήσει τα σημερινά ταλέντα. Λαμπρή εξαίρεση το παιδί-θαύμα απ’ το Μάντσεστερ, ο Matthew Halsall. Παίζοντας τρομπέτα απ’ τα 7 του και κάνοντας περιοδεία στα 14 του σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία, έμοιαζε ήδη ώριμος για να κυκλοφορήσει σε ηλικία 24 ετών το ντεμπούτο του, «Sending you my love». Με εμφανείς επιρροές από τη spiritual jazz της Alice Coltrane και του Pharoah Sanders, κατάφερε να φτάσει σε κορυφαία συνθετικά επίπεδα, μπλέκοντας την τρομπέτα με άρπα, πιάνο και σαξόφωνο στο εκπληκτικό «Colour Yes» του 2009. Το φετινό του άλμπουμ «On the go» θυμίζει πάρα πολύ τον ήχο του Miles Davis απ’ τα τέλη των ‘50s και τις αρχές των ‘60s («Kind of Blue» και «Sketches of Spain»), κι αν αυτό δεν είναι τεράστιο κοπλιμέντο για έναν τρομπετίστα (αλλά και συνθέτη, παραγωγό, DJ κι ενορχηστρωτή) 27 ετών, δεν ξέρω τι μπορεί να είναι.
Το «On the go» του Matthew Halsall κυκλοφορεί απ’ την προσωπική του δισκογραφική, Gondwana Records.
σχόλια