H αυτοσχέδια κιθαριστική indie rock της Vagabon είναι αντάξια της φήμης της

H αυτοσχέδια κιθαριστική indie rock της Vagabon είναι αντάξια της φήμης της Facebook Twitter
Με την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ της, που τιτλοφορείται «Vagabon», η Tamko αποδεικνύει ότι είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση και πολύπλευρη μουσικός, που δεν την αφορούν καθόλου οι ταμπέλες.
0

Το indie rock, στο μεγαλύτερο κομμάτι του, ήταν ανέκαθεν υπόθεση λευκών αντρών. Είναι κάτι που έγινε ξεκάθαρο τον 21ο αιώνα, ιδίως τα τελευταία χρόνια που η woke κουλτούρα επαναπροσδιορίζει τα πάντα.


Αν το καλοσκεφτείς, ισχύει. Δεν ξέρω, βέβαια, αν αυτό οφείλεται στο ότι είναι μια μουσική που εξέφραζε ή απευθυνόταν σε ένα λευκό ακροατήριο, που κατ' επέκταση καθόριζε τα συγκροτήματα και τους μουσικούς που ακούγονταν. Για χρόνια, όμως, δεν υπήρχαν αρκετές γυναικείες ή μαύρες φωνές στον χώρο, τουλάχιστον σε ίση αναλογία με τους άντρες συναδέλφους τους, φαινόμενο που συναντούσες και σε άλλες «φυλές».


Και καλά, το indie rock μπορεί να επηρεαζόταν από τη μαύρη μουσική ορισμένες φορές, αλλά αυτό δεν σημαίνει και πολλά πράγματα πρακτικά. Σίγουρα υπήρξαν εξαιρέσεις ανά διαστήματα, αλλά δεν αποτελούν τον κανόνα. Το αν το indie rock (αν και έχει ξεχειλώσει ο όρος) προσανατολιζόταν βάσει του γούστου του λευκού ακροατηρίου του είναι ένα ερώτημα που σου δημιουργείται διαβάζοντας το πρόσφατο άρθρο του «New Yorker» για τη Laetitia Tamko ή Vagabon, όπως είναι πιο γνωστή.

Στο «Vagabon», αντί να κάνει μία από τα ίδια, άρχισε να πειραματίζεται με ηλεκτρονικούς ήχους. Το αποτέλεσμα είναι αντάξιο της φήμης που τη συνοδεύει.


Η Tamko, για όσους δεν έχουν έρθει ακόμα σε επαφή με τη μουσική της, είναι μια νεαρή μαύρη τραγουδοποιός που κατάγεται από το Καμερούν και ζει στη Νέα Υόρκη. Κάνει DIY κιθαριστική μουσική και θυμίζει ενίοτε την Tracey Chapman, τουλάχιστον στην πρώτη της δουλειά.

 

Vagabon - Water Me Down (Official Video)


Μαζί με τη Mitski, που έχει ρίζες στην Ιαπωνία, πρωτοστατούν σε μια νέα γενιά Αμερικανών ανεξάρτητων καλλιτεχνών που η φυλή τους δεν καθορίζει το είδος της μουσικής που παίζουν, κάτι που θα έπρεπε να είναι δεδομένο σήμερα, αλλά δεν είναι. Στο άρθρο χαρακτηρίζονται «outsiders».


To 2017, επομένως, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ, το «Infinite Worlds», αντιμετωπίστηκε και αυτή ως σωτήρας του είδους, που κάνει ό,τι έκανε ο Sturgill Simpson για την κάντρι, δηλαδή είδε με φρέσκο μάτι ένα κουρασμένο είδος. Τα κομμάτια της είναι βαθιά προσωπικά και συναισθηματικά, σου αφήνουν μια ακαθόριστη αίσθηση μελαγχολίας, ομορφιάς και αυθεντικότητας.


Σε δεύτερη ανάγνωση, όμως, και με την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ της, που τιτλοφορείται «Vagabon», η Tamko αποδεικνύει ότι είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση και πολύπλευρη μουσικός, που δεν την αφορούν καθόλου οι ταμπέλες. Γράφει στην περιγραφή του άλμπουμ στο Βandcamp: «Σπάσε τους κανόνες που σε κρατούν δέσμιο». Είναι μια πρόταση που αντικατοπτρίζει τόσο τη μουσική όσο και τη ζωή της. Στο «Vagabon», αντί να κάνει μία από τα ίδια, άρχισε να πειραματίζεται με ηλεκτρονικούς ήχους. Το αποτέλεσμα είναι αντάξιο της φήμης που τη συνοδεύει. Κατά τη διάρκεια της περιοδεία της συνέθεσε και έκανε μόνη της την παραγωγή στο μεγαλύτερο μέρος του πρώτου της άλμπουμ − για τις ανάγκες της ίδιας περιοδείας παράτησε τη δουλειά της.

H αυτοσχέδια κιθαριστική indie rock της Vagabon είναι αντάξια της φήμης της Facebook Twitter
H Tamko κάνει DIY κιθαριστική μουσική και θυμίζει ενίοτε την Tracey Chapman, τουλάχιστον στην πρώτη της δουλειά.


Γεννήθηκε στο Καμερούν, αλλά όταν ήταν 13 οι γονείς της μετακόμισαν στη Νέα Υόρκη προκειμένου η μητέρα της να σπουδάσει νομική. Η ίδια σπούδασε μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών. Στα 17 της οι γονείς της τής έκαναν δώρο μια κιθάρα, αλλά όταν τους είπε ότι ήθελε να πάει σε ωδείο, πήρε αρνητική απάντηση, μολονότι η οικογένειά της αγαπούσε τη μουσική. «Η μητέρα μου έκανε οικογενειακά reunions. Ερχόντουσαν οι φίλοι της κάθε Κυριακή και τραγουδούσαν. Η γιαγιά μου ήταν διευθύντρια χορωδίας, έτσι πήγαινα πάντοτε στην εκκλησία και τραγουδούσα γκόσπελ, αν και κανείς δεν το ονομάτιζε. Κανείς δεν έλεγε αν είναι μουσική, τέχνη, τραγούδι ή χορός. Απλώς το κάναμε».

Έμαθε να παίζει βλέποντας DVD στην τηλεόραση. Είναι πολυ-οργανίστρια. Παίζει, επίσης, ντραμς, συνθεσάιζερ και πλήκτρα. Οι γονείς της δεν ήξεραν ότι ήθελε να κάνει καριέρα στη μουσική προτού ανεβάσει το πρώτο της EP, «Persian Garden», το 2014 στο Βandcamp και ξεκινήσει να παίζει σε διάφορα κλαμπ της περιοχής όπου έμενε. Κάποια στιγμή το περιβάλλον της έγινε αρκετά τοξικό, αλλά δεν έχει αποκαλύψει περισσότερες λεπτομέρειες. Γι' αυτό η μουσική της βγάζει μια μοναχικότητα και τη λαχτάρα του ανήκειν.

Για να γυρίσουμε όμως στους προβληματισμούς της αρχής σχετικά με το indie rock, εκτός από θέμα ακροατηρίου, είναι και θέμα κριτικών, όπως διαβάζουμε στην «Guardian»: μαύρα σχήματα που παίζουν ξεκάθαρα ροκ σχολιάζονται με άκρως τρόπο αναχρονιστικό τρόπο, π.χ. διάφοροι κριτικοί γράφουν ότι προσθέτουν τη σόουλ στο είδος. Αυτό συνέβη στην περίπτωση των Βρετανίδων Big Joanie. Αυτή η συζήτηση για το indie rock γίνεται από το 2017, αλλά από πέρσι βλέπουμε ριζικές αλλαγές στην παγκόσμια ροκ σκηνή. Περισσότερες γυναίκες φαίνεται πως στρέφονται στην κιθάρα, ενώ υπάρχει ξεκάθαρα μια αναγέννηση του γυναικείου ροκ.


Δεν θα συζητούσαμε τίποτε απ' όλα αυτά αν η Tamko δεν εμπνεόταν το κομμάτι «Every Woman» από έναν στίχο της μυστηριώδους ποιήτριας Nayyirah Waheed, της πιο διάσημης ποιήτριας στο Instagram, που αυτοπροσδιορίζεται ως μια «ήσυχη ποιήτρια». Σε απλή μετάφραση, ο στίχος της Waheed λέει «όλες οι γυναίκες./ σε μένα./ είναι κουρασμένες.». H Tamko τον παραφράζει ελεύθερα. «Όλες οι γυναίκες που γνωρίζω έχουν ξεσηκωθεί / Ετοιμάζονται να σκοτώσουν με / την τύχη τους» («All the women I meet are fired up / They get ready to kill with / their luck») τραγουδάει με τη συνοδεία μια κιθάρας και μοιάζει σαν να απαντάει άμεσα.

 

Vagabon - Every Woman (Official Video)

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πόση techno αντέχει η Αθήνα;

The Review / Πόση techno αντέχει η Αθήνα;

O Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο ραδιοφωνικός παραγωγός και DJ Νίκος Ζώης συναντήθηκαν στη δεύτερη μέρα του φετινού Techniques και σχολιάζουν τη βραδιά, το σετ της –ακριβοθώρητης πλέον– Charlotte de Witte και όσα είναι hot τώρα στην ηλεκτρονική σκηνή και στο αθηναϊκό nightlife.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
νταλαρας παπακωνσταντίνου

Μουσική / Γιώργος Νταλάρας και Βασίλης Παπακωνσταντίνου ξανά μαζί 33 χρόνια μετά

Οι δύο σπουδαίοι ερμηνευτές ετοιμάζονται να μοιραστούν και πάλι τη σκηνή, παρουσιάζοντας μια θεατροποιημένη μουσική παράσταση με κείμενα και αφήγηση του Οδυσσέα Ιωάννου που θα αφορούν το ελληνικό τραγούδι.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Tsugranes

Μουσική / Η επιρροή των ελληνικών '90s -’00s στις Tsugranes και τον ήχο τους

Με αναφορές στον ΛεΠα και την Charli XCX, το τριμελές σχήμα από τα Γιάννενα, που άνοιξε τη συναυλία της Μαρίνας Σάττι στην Τεχνόπολη, φέρνει την πιο φρέσκια μουσική στην ελληνική ανεξάρτητη σκηνή.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Οι Khirki παντρεύουν το metal με τα ποραδοσιακά, σείοντας τις Συμπληγάδες 

Μουσική / Οι Khirki παντρεύουν το metal με παραδοσιακά στοιχεία και pop ευαισθησίες

Η νέα μπάντα του ελληνικού underground, που έχει ήδη ξεχωρίσει, ετοιμάζεται να αναχωρήσει για τη δεύτερη ευρωπαϊκή της περιοδεία, περιμένοντας το κοινό από κάτω να φωνάζει «the Greek song, the Greek song».
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΑΤΣΗΣ
Μια μουσική πανδαισία στη σκιά του ναού της Αφαίας

Μουσική / Μια μουσική πανδαισία στη σκιά του ναού της Αφαίας

Το «Ταξίδι στο φως», μια σειρά συναυλιών του σπουδαίου μαέστρου Σταύρου Ξαρχάκου σε εμβληματικά μνημεία και αρχαιολογικούς χώρους, συνεχίστηκε στην Αίγινα με την υποστήριξη της METLEN Energy & Metals.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Colin Stetson: Από τις απαιτήσεις ενός αιωνόβιου μπάσου σαξοφώνου σε μουσική για ταινίες τρόμου όπως το «Hereditary»

Μουσική / Colin Stetson: Ένας από τους πιο καταξιωμένους σαξοφωνίστες έρχεται στην Αθήνα

Ο μουσικός που έχει παίξει πλάι στον Tom Waits, με τους Arcade Fire και τους Chemical Brothers και πλέον συνθέτει μουσική για δημοφιλείς ταινίες τρόμου, όπως το «Hereditary», θα εμφανιστεί το Σάββατο στο Gazarte.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Lorenzo

Οι Αθηναίοι / Lorenzo: «Η techno σκηνή έχει γίνει χρηματιστήριο»

Γνώρισε την techno στη Φρανκφούρτη των αρχών των ‘90s. Ερχόμενος στην Αθήνα, όσο έβλεπε ότι ο κόσμος σοκαριζόταν με τις εμφανίσεις του, τόσο περισσότερο του άρεσε να προκαλεί. Ο θρυλικός χορευτής του Factory και ιδρυτής της ομάδας Blend είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ