Νέοι, ταλαντούχοι, τολμηροί, με όνειρα. Τα τρία παιδιά που τώρα ξεκινούν την πορεία τους στην ελληνική ποπ, η Nicole Huney, o AGapios και ο Ckye, ανήκουν σε μια γενιά «ιδιαιτέρως απελευθερωμένη, απαλλαγμένη από ταμπού, στερεότυπα και προκαταλήψεις», όπως τη χαρακτηρίζει η Nicole. «Περίεργη αλλά ταυτόχρονα όμορφη, αγωνιστική και λίγο εγωιστική», για τον Αγάπιο (αυτό είναι το κανονικό του όνομα), μια γενιά άγνωστη για τους μεγαλύτερους, που μεγαλώνει με περισσότερα ερεθίσματα από κάθε προηγούμενη.
«Είμαι πολύ αισιόδοξος, βρισκόμαστε στην εποχή της υπερπληροφόρησης και υπάρχουν παντού πράγματα που μας αποσπάνε από τους στόχους μας, αλλά έχουμε οποιαδήποτε πληροφορία θέλουμε στα χέρια μας, δεν χρειάζεται πλέον να σπουδάσεις για να μάθεις κάτι» λέει ο Ckye.
«Πολλοί δεν το καταλαβαίνουν αυτό, κυρίως οι γονείς, ωθούν τα παιδιά να δώσουν πανελλήνιες εξετάσεις για να σπουδάσουν, δεν είναι για όλους οι πανελλήνιες και δεν χρειάζεται να είναι. Ό,τι μουσικές γνώσεις έχω τις έμαθα online, ακόμα και σε σχολή μουσικής που πήγα ένιωθα ότι έχανα τον χρόνο μου, γιατί θα μπορούσα να μάθω περισσότερα μόνος μου, οπότε έκανα dropout. Το θέμα είναι να ξέρεις τι θες. Η τέχνη εκφράζει κάθε γενιά και είμαι πολύ περίεργος να δω πώς θα εξελίξει η δική μας γενιά την τέχνη στην Ελλάδα. Πιστεύω ότι δεν θα απογοητευτεί κανείς».
Οι 18άρηδες και οι 20άρηδες έχουν μεγαλώσει με υπερπληθώρα μουσικής, άφθονη, δωρεάν μουσική που ίσως για πρώτη φορά την επιλέγουν με τα δικά τους κριτήρια, που τα διαμορφώνουν οι φίλοι τους και όσα έχουν επιλέξει να τους ενδιαφέρουν. Και δημιουργούν μόνοι τους.
Οι 18άρηδες και οι 20άρηδες έχουν μεγαλώσει με υπερπληθώρα μουσικής, άφθονη, δωρεάν μουσική που ίσως για πρώτη φορά την επιλέγουν με τα δικά τους κριτήρια, που τα διαμορφώνουν οι φίλοι τους και όσα έχουν επιλέξει να τους ενδιαφέρουν. Και δημιουργούν μόνοι τους.
Εντελώς μόνοι, με τα μέσα που διαθέτουν, με τη βοήθεια φίλων και ανθρώπων στην ηλικία τους που έχουν ψαχτεί λίγο περισσότερο σε κάθε τομέα. Μουσική παραγωγή, βίντεο, προώθηση, όλα μόνοι τους. Ακόμα και αν η δουλειά τους δεν είναι του γούστου σου, δεν γίνεται να τους προσπεράσεις.
Η ΝΙCOLE HUNEY είναι 18 χρονών και ασχολείται με τη μουσική από παιδί. «Σπουδάζω στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, στην Κέρκυρα» λέει. «Παράλληλα προετοιμάζομαι για το Diploma στο Music Theater, από το London College of Music, μετά από τη διάκριση που έλαβα στις εξετάσεις της τελευταίας βαθμίδας (Grade VIII). Ξεκίνησα μαθήματα μουσικής στα έξι μου, αλλά έπαιζα από μωρό στο πιάνο της μητέρας μου. Στην πορεία συνειδητοποίησα ότι αυτό που πραγματικά αγαπούσα ήταν να τραγουδάω.
Τραγουδούσα και χόρευα, οπότε ξεκίνησα να συμμετέχω σε χορωδίες (χορωδία Σπύρου Λάμπρου, χορωδία Rosarte), από τις οποίες έχω μόνο καλές αναμνήσεις. Η εμπειρία αυτή ήταν πολύ σημαντική, καθώς σε παιδική ηλικία είχα την ευκαιρία να συμμετέχω σε παραστάσεις σε χώρους όπως το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και να συναντήσω από κοντά καλλιτέχνες-θρύλους, όπως τον Μίμη Πλέσσα.
Στο γυμνάσιο άρχισα μαθήματα φωνητικής σε Ωδείο – σύγχρονο τραγούδι αρχικά και στη συνέχεια με κέρδισε το μιούζικαλ και η τζαζ. Βέβαια, παράλληλα άκουγα πολλή ραπ, τους καλλιτέχνες της Young Money Entertainment, κι έγραφα ήδη τα δικά μου κομμάτια. Με θυμάμαι να επιστρέφω από το σχολείο και να κλειδώνομαι στο δωμάτιό μου για να ολοκληρώσω το τραγούδι που είχα εμπνευστεί την ώρα του μαθήματος.
Θα έλεγα πως είμαι τυχερή, γιατί στη γενιά μου για να πετύχεις χρειάζεσαι μία κάμερα και ταλέντο. Ο κόσμος έχει την ευκαιρία να σε δει οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας από το σπίτι του μέσω των social media. Πιστεύω πως όταν κάποιος θέλει κάτι πολύ, έχει ταλέντο και δουλεύει σκληρά γι’ αυτό, δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα καταφέρει.
Τη μουσική που κάνω θα τη χαρακτήριζα ως safe space για όσους νιώθουν πολλά. Αυτήν τη στιγμή ασχολούμαι με την RnB. Απ’ όσο γνωρίζω, η RnB δεν είναι τόσο διαδεδομένη στην Ελλάδα, ιδιαίτερα με ελληνικούς στίχους, κι αυτό είναι κάτι που θέλω να αλλάξω με τη μουσική μου.
Αγαπημένοι μου καλλιτέχνες είναι ο Brent Faiyaz και η Jhene Aiko. Εκτιμώ ιδιαίτερα τον Sigma, τον Saske και τον Rack γιατί είναι νέα παιδιά που έχουν καταφέρει να φέρουν στον κόσμο ο καθένας τον δικό του ήχο και στίγμα. Γενικά χαίρομαι να βλέπω νέους καλλιτέχνες –newcomers– οι οποίοι, παρόλο που τώρα ξεκινάνε τη δισκογραφία τους, έχουν ήδη χαράξει μουσική πορεία και θέλουν να περάσουν το δικό τους μήνυμα, όπως οι AXS, που αγαπώ πολύ και ως ανθρώπους».
KAI O AGAPIOS είναι 18 χρονών. Έχει ήδη δύο επιτυχίες στο YouTube («Chill Under Vibes» και το μελωδικό «Feels Like Minerva»), ενώ μόλις ανέβηκε το groovy «10 Drops», και είναι από τους πολύ δημοφιλείς TikTokers. «Σπουδάζω Business και Marketing», λέει, «αλλά ταυτόχρονα ασχολούμαι πολύ με τη μουσική και τον χορό. Η μουσική στη ζωή μου μπήκε από πολύ μικρή ηλικία, θυμάμαι είχε ανοίξει ένα studio δίπλα στο σπίτι μου, πήγαινα να παρακολουθώ τους άλλους και κάθε φορά που πήγαινα ένιωθα ότι αυτός ο χώρος είναι για μένα. Από τότε νιώθω ότι η μουσική κυλάει στο αίμα μου.
Το τι είναι για μένα η μουσική μού είναι δύσκολο να το περιγράψω, νιώθω ότι είναι κάτι σαν ναρκωτικό που δεν μπορώ να αποχωριστώ, μου καλύπτει τις ανάγκες της καθημερινότητάς μου, συνοδεύει κάθε μου συναίσθημα. Όπου και να βρίσκομαι, θα είμαι με ένα ζευγάρι ακουστικά πάνω στο κεφάλι μου. Δεν είναι εύκολο να κάνεις πραγματικότητα το όνειρό σου, αλλά μου αρέσει που είναι δύσκολο, αν ήταν εύκολο δεν θα είχε ενδιαφέρον.
Η μουσική που κάνω είναι πολύ ιδιαίτερη και πρωτότυπη, θεωρώ. Προσπαθώ να φέρω στην Ελλάδα έναν καινούριο ήχο και έναν νέο τρόπο έκφρασης. Δεν ζω διαφορετικά από τους άλλους ανθρώπους και έχω τα ίδια ερεθίσματα, αλλά με επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό η μουσική του εξωτερικού.
Κάποιοι από τους ανθρώπους που θαυμάζω είναι ο Travis Scott, ο Don Toliver, ο Frank Ocean, ο Sheck Wes και ο Brent Fayiaz. Από Έλληνες μου αρέσει πολύ o FY, ο Νέγρος του Μοριά και ο Saske. Αυτό που θα ήθελα να κάνω στη ζωή μου είναι μουσική και μόνο μουσική. Είναι το μόνο πράγμα που με γεμίζει και όποτε δημιουργώ, το κάνω με συναίσθημα και με ένα χαμόγελο. Είναι ένας πολύ μοναχικός δρόμος με πολλή ανηφόρα, που απαιτεί πολλές θυσίες και αγώνα. Είναι μαραθώνιος».
Και οι τρεις έχουν τη ραπ ως αφετηρία. Μπορεί κανείς από τους τρεις να μην κάνει ραπ, αλλά είναι ο ήχος που τους μεγάλωσε. Σε όλες της τις εκφάνσεις. Ο Ckye (προφέρεται «Σκάι») –ο οποίος κυκλοφόρησε το EP «After Summer», «που εκφράζει το χάος της ανθρώπινης ύπαρξης σε ήχο»– αναφέρει ως βασική επιρροή του τον XXXTentacion. «Η ικανότητά του να κάνει blend διαφορετικά είδη μουσικής, αλλά και ο τρόπος που εξέφραζε τον πόνο που έχει νιώσει ως άνθρωπος είναι κάτι που θαυμάζω ιδιαίτερα» λέει.
«Ελληνική μουσική δεν άκουγα ποτέ πολύ, πρόσφατα ανακάλυψα τους Κόρε Ύδρο και μου έχουν κάνει μεγάλη εντύπωση, πολύ ωμό συναίσθημα. Η μεγαλύτερη επιρροή μου από Έλληνες καλλιτέχνες είναι τα παιδιά της AXS, ένα προς ένα. Το πάθος, η ένταση, ο χρόνος που αφιερώνουν στην τέχνη τους μου έχει δώσει τεράστιο κίνητρο να σπρώξω ακόμα περισσότερο τον εαυτό μου να πάει μπροστά».
Ο CKYE μόλις έγινε 20 χρονών και είναι γεννημένος μέσα στη μουσική. «Οι γονείς μου με σύστησαν σε αυτή» λέει. «Ο πατέρας μου είναι ροκ μουσικός και έχει ασχοληθεί επαγγελματικά στο παρελθόν, έπαιζε και σε μια γνωστή μπάντα τότε στην Ελλάδα, τους Sharp Ties. Η μητέρα μου επίσης είχε επαφή με τη μουσική, έτσι βρισκόμουν πολύ συχνά σε συναυλίες του πατέρα μου ή άκουγα τη μητέρα μου να τραγουδάει.
Αυτοί οι άνθρωποι έπαιξαν τον μεγαλύτερο ρόλο ώστε να αναπτυχθεί αυτό το πάθος στη ζωή μου. Η μουσική είναι τα πάντα για μένα, ίσως και να τη μισώ κάποιες στιγμές γιατί βγάζει από μέσα μου τις χειρότερες πτυχές του εαυτού μου, όμως μόνο έτσι έχω μάθει να διαχειρίζομαι αυτά τα συναισθήματα που με κρατάνε σε εγρήγορση. Το βλέπω λίγο ως τσάμπα ψυχοθεραπεία.
Ο μόνος τρόπος για να κάνεις κάτι στην Ελλάδα είναι μόνος σου. Δεν υπάρχουν άλλου είδους ευκαιρίες. Ο μέσος άνθρωπος βρίσκει την ιδέα να ζήσεις από την τέχνη σου ένα αστείο, άπιαστο και σίγουρα σπατάλη χρόνου. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν άτομα, καλλιτέχνες, οραματιστές που ξεπερνάνε τους περιορισμούς που τους θέτουν οι άλλοι. Χωρίς βοήθεια από τρίτους, «πετάνε» τα λεφτά από την απαίσια δουλειά που μισούν σε studio ή σε υλικά για την τέχνη τους, δημιουργώντας από μόνοι τους ευκαιρίες.
Το πιο χρήσιμο εργαλείο που έχουμε και είναι ευτυχώς διαθέσιμο σε όλους είναι το Internet. Ο καθένας μπορεί να εκφράσει τον εαυτό του ελεύθερα και να βρει καινούργιο κόσμο που ασπάζεται τις ιδεολογίες του, νέους καλλιτέχνες, νέες φιλίες, ένα community. Έτσι γνώρισα τα παιδιά της AXS, αλλά και πάρα πολύ ταλαντούχους artists σε όλη την Ελλάδα. Εμείς φτιάχνουμε το μέλλον μας με τη δουλειά που ρίχνουμε.
Δεν είναι κάτι πρωτοφανές, καλλιτέχνες σχετικά άγνωστοι μέσω του virality των social media σε μερικές μέρες να έχουν γίνει nation wide phenomenon, αλλά αυτές είναι οι εξαιρέσεις του κανόνα. Ακόμα και τότε η δουλειά που έχει υπάρξει στο παρασκήνιο είναι σπουδαία και οι περισσότεροι την αγνοούν. Το έξυπνο μάρκετινγκ στα social media είναι μια πολύ σωστή τακτική – τα social media είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, μας δίνει τη δυνατότητα να φτάσουμε σε πολύ κόσμο χωρίς δέσμευση σε μια δισκογραφική, απλά θέλει χρόνο και αφοσίωση.
Η πιο μεγάλη δυσκολία ως νέος καλλιτέχνης είναι να επιβιώσεις. Δεν είναι εύκολο να βρίσκεις χρόνο να δημιουργήσεις όταν πρέπει να δουλεύεις οχτώ ώρες την ημέρα για να συντηρήσεις τον εαυτό σου, πόσο μάλλον αν η οικογενειακή σου κατάσταση δεν είναι και η καλύτερη και τα έξοδα μαζεύονται.
Ακόμα και αν ξεπεράσεις τα έξοδα, βρεις τον χρόνο να δημιουργήσεις, φτιάξεις κάτι για το οποίο είσαι περήφανος, το βγάζεις και δεν το βλέπει κανείς, ή έστω όχι όσοι του αξίζει. Και μπορεί να απογοητευτείς και να σταματήσεις εκεί γιατί πιστεύεις ότι δεν αξίζει να προσπαθήσεις άλλο. Ο εαυτός μας είναι πολλές φορές ο μεγαλύτερος εχθρός μας και θέλει πολλή αφοσίωση. Να αφήσουμε όσα μας κρατάνε πίσω. Υπομονή, επιμονή και πίστη σε εμάς, όλα τα άλλα θα έρθουν».
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
