Το 1957 ο Miles Davis βρίσκεται στο Παρίσι για να κάνει μια εμφάνιση στο διάσημο κλαμπ της εποχής Saint-Germain. Την ίδια εποχή ο Louis Malle ετοιμάζει την νέα του ταινία που έχει τίτλο «Elevator to the Gallows (Ascenseur pour l’Echafaud)», ένα θρίλερ που θα βγει στους κινηματογράφους το 1958 με πρωταγωνίστρια την Jeanne Moreau.
Ο βοηθός του Malle, επηρεασμένος από ατμοσφαιρικά τζαζ σάουντρακ των ταινιών του Roger Vadim και Alexander Mackendrick, προτείνει στον σκηνοθέτη να συνεργαστεί με τον Davis. Μετά από μια ιδιωτική προβολή ο σπουδαίος συνθέτης και τρομπετίστας αναλαμβάνει να κάνει το σάουντρακ. Ήταν το πρώτο του σκορ που θα έκανε για ταινία και ήταν η πρώτη ταινία που σκηνοθετούσε ο Louis Malle.
Αυτές οι ηχογραφήσεις που διήρκεσαν 2 ημέρες σε ένα παρισινό στούντιο στις 4 και 5 Δεκεμβρίου του 1957, κινηματογραφήθηκαν.
Miles Davis - Ascenseur pour l'échafaud - Lift to the Gallows (Full Album)
Ένας πιο φανατικός οπαδός της τζαζ θα διακρίνει τα πρώτα σημάδια στο παίξιμο και στην συνθετική δεινότητα του Davis που οδήγησαν αργότερα σε έναν από τους πιο αριστουργηματικούς δίσκους της καριέρας του, το «A Kind of Blue» του 1959. Το A Kind of Blue θεωρείται ένας από τους κορυφαίους δίσκους όλων των εποχών που άλλαξε δραματικά τον ήχο της σύγχρονης τζαζ.
Το κλιπ αυτού του διήμερου σέσιον με τους 4 μουσικούς του είναι ένα πραγματικό ντοκουμέντο της αυτοσχεδιαστικής του ιδιοφυΐας. «Ο Davis έδωσε μόνο στους μουσικούς μερικές στοιχειώδεις μουσικές κλίμακες που σκέφτηκε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και όταν τους εξήγησαν το σενάριο, το συγκρότημα αυτοσχεδίασε χωρίς υπάρχει από πριν ένα συγκεκριμένο θέμα καθώς επεξεργασμένες λούπες των σχετικών σκηνών του φιλμ με μουσική παίζονταν στο βάθος». Αυτές οι στιγμές των ηχογραφήσεων είναι σαγηνευτικές. Ο Davis και η μπάντα του κοιτούν έντονα στην οθόνη και δημιουργούν στην στιγμή την ατμόσφαιρα του φιλμ. Όπως έγραψαν χαρακτηριστικά στο Dangerous Minds είναι «σαν να βλέπεις τον Πικάσο να ζωγραφίζει».
Δεν είπε πολλά γι’ αυτήν του την εμπειρία αλλά είναι εμφανές ότι απογείωσε το ταλέντο του. «Ήταν σαν να κατανόησε τον τραγικό χαρακτήρα της μουσικής του που πριν είχε μόνο αμυδρά εκφραστεί», έγραψε αργότερα ένας διάσημος κριτικός της τζαζ.
Το trailer της ταινίας:
σχόλια