Η μεγαλύτερη ευτυχία μου όταν πρωτοέβαλα Ίντερνετ στο σπίτι ήταν η δυνατότητα που σου δινόταν ν' ακούς ζωντανά (έστω και με συνεχόμενες διακοπές λόγω χάλια σύνδεσης) εκπομπές απ' τα ραδιόφωνα του κόσμου -το δικό μου κόλλημα ήταν το BBC- κυρίως για τον Peel και τα Breezeblock της Mary Anne Hobbs. Θυμάμαι τη Mary Anne Hobbs ως μια παραγωγό με τέλεια άρθρωση που μιλούσε αγγλικά με απολαυστική προφορά - όποιος έχει ζήσει στην Αγγλία για αρκετό διάστημα μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει καθαρόαιμη προφορά Lancashire. Είναι τα αγγλικά που εύχεσαι να μιλούσες αν είχες γεννηθεί Άγγλος. Αν έχεις γεννηθεί Έλληνας, απλά τα θαυμάζεις. Από το 2006 που το Breezeblock μετονομάστηκε σε Experimental και άρχισε να ασχολείται αποκλειστικά με τις νέες μορφές της ηλεκτρονικής μουσικής, η δημοτικότητα της Mary Anne Hobbs εκτινάχθηκε στα ύψη και η δίωρη εκπομπή της τα βράδια της Τρίτης (προς ξημερώματα Τετάρτης, αφού μεταδίδεται 2-4 το πρωί) είναι από τις πιο δημοφιλείς του BBC. Εκτός Αγγλίας είναι ίσως η πιο δημοφιλής και η Mary Anne Hobbs σταρ μεγαλύτερου μεγέθους με τους καλλιτέχνες που παρουσιάζει. Τον Ιανουάριο του 2006 η Mary Anne Hobbs παρουσίασε ένα σόου που σήμερα θεωρείται σταθμός για ένα είδος που μέχρι τότε ήταν αρκετά underground: το dubstep.
H εκπομπή είχε τίτλο «Dubstep Warz» και ήταν η πρώτη φορά που αφιέρωσε κάποιος στο κρατικό ραδιόφωνο ένα ολόκληρο δίωρο με το συγκεκριμένο ήχο παγκοσμίως. Αυτομάτως το link με την ηχογραφημένη εκπομπή έκανε το γύρο του κόσμου μέσα από blogs και forums και την έχρισε «ιέρεια» μιας ολόκληρης σκηνής. Έχει σημασία επίσης το ότι ήταν η πρώτη γυναίκα που ασχολήθηκε με ένα αρκετά «αντρικό» ήχο, έτσι η εκπομπή της δεν άργησε να αποκτήσει διαστάσεις... John Peel. «Η αντίδρασή μου στο dubstep» μου λέει «ήταν κάτι ανάλογο με του John Peel στο πανκ. Άκουσα κάτι φρέσκο, πρωταρχικό, ήταν στοιχειωδώς καινούργια μουσική... τόσο "σωματικά" δυναμικός ήχος που άγγιξε τον πυρήνα της ψυχής μου. Αντέδρασα κάπως σαν τους Ευαγγελιστές που διέδιδαν το λόγο του Θεού». Αυτόν ακριβώς τον ενθουσιασμό που αισθάνεσαι όταν μιλάει για το dubstep εκπέμπει και σε κάθε της εκπομπή, είτε παρουσιάζοντας ένα mix του Kode 9 είτε τα κομμάτια του αγαπημένου της Flying Lotus ή το νέο δίσκο του Burial, σ' εκείνη την εκπομπή που παραληρούσε αποκαλώντας τον «τον πιο σπουδαίο καλλιτέχνη του σύμπαντος». Τη ρωτάω αν εξακολουθεί να το πιστεύει και μου απαντάει κατηγορηματικά: «Είναι ένας από τους πιο σπουδαίους του σύμπαντος, ναι!».
Η Mary Anne Hobbs είναι κατά κύριο λόγο υπεύθυνη για τη δημοτικότητα του Burial και του ήχου της huperdub και για την ευκαιρία που είχαν ένα σωρό ακόμα καλλιτέχνες που κινούνται «υπόγεια» να περάσουν σε μεγάλο κοινό. Αυτήν τη στιγμή είναι από τις πιο «σημαίνουσες» προσωπικότητες στα αγγλικά media (δεν μπορεί να αποδοθεί πιο πιστά το «influential») και η πρόσκλησή της δυο συνεχόμενες χρονιές σε ένα από τα πιο σημαντικά φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής της Ευρώπης -στο Sonar- ως curator το αποδεικνύει. «Ήταν μια απίστευτη εμπειρία» εξηγεί. «Τρομακτική και με ανείπωτη χαρά. Η επιτυχία των δύο σκηνών ήταν σαρωτική για μένα. Ήξερα ότι οι καλλιτέχνες που έφερνα μαζί μου θα με έσωζαν. Ο Scream, o Otis Jay, οι Kode9 & The Spaceape το 2007 και ο Mala, o Flying Lotus και ο Shackleton φέτος, αλλά και η μαζική ανταπόκριση στη Βαρκελώνη και οι αντιδράσεις του παγκόσμιου Τύπου ήταν απλά πρωτάκουστες. Ήταν δύο από τις πιο σπουδαίες νύχτες της ζωής μου». Η Mary Anne Hobbs είναι επίσης η απόδειξη ότι δεν χρειάζονται οι μετριοπάθειες και η αυτοσυγκράτηση όταν μιλάς για κάτι που αγαπάς και πιστεύεις, ειδικά όταν ασχολείσαι με κάτι τόσο συναρπαστικό όσο η μουσική. Αυτό που αισθάνεσαι πρέπει να το μεταδόσεις στον ακροατή, αλλιώς απλά ασχολείσαι με κάτι άλλο. Π.χ. εκφωνείς τις ειδήσεις. Η ασχολία της Hobbs με τη μουσική είναι αυτή ακριβώς: παθιασμένη και επεισοδιακή, σχεδόν από τα παιδικά της χρόνια. «Μεγάλωσα σε ένα μικροσκοπικό χωριό στη βόρεια Αγγλία» λέει, «κυριολεκτικά δυο βήματα από τις παρυφές των λόφων Pennine. Ο πατέρας μου μού έσπαγε όλους τους δίσκους μου συνεχώς, ήταν μέρος μιας ρουτινιάρικης τελετής, αλλά ποτέ δεν βρήκε το τρανζιστοράκι μου που καταχώνιαζα επιμελώς κάτω απ' τις κουβέρτες μου ψάχνοντας για το σόου του John Peel».
Είναι αλήθεια ότι άφησες το σχολείο στα 16 και πήγες να δουλέψεις σε ένα εργοστάσιο που πακετάριζε αυγά; Πώς τα έβγαλες πέρα μέχρι τα 19 που ξεκίνησες να γράφεις στο«Sounds»;
Όλα αλήθεια είναι. Στη συνέχεια το έσκασα για το Λονδίνο για να ζήσω σε ένα λεωφορείο μέσα σ' ένα πάρκινγκ με ένα ροκ συγκρότημα που το έλεγαν Heretic. Έφτιαξα το δικό μου «fanzine», το Krush, και μετά από περίπου ένα χρόνο έστειλα ένα παρανοϊκό βιογραφικό με λεπτομερή περιγραφή των περιπετειών μου στον εκδότη του «Sounds». Του άρεσε πολύ.
Ποιος ήταν ο λόγος που πήγες στο Χόλιγουντ;
Οι Metallica είχαν μια έντονη επίδραση πάνω μου. Πούλησα ό,τι είχα, αγόρασα εισιτήριο χωρίς επιστροφή και πήγα στο Χόλιγουντ. Εκεί έζησα στην παράγκα ενός κήπου για ένα χρόνο γράφοντας για την εκκολαπτόμενη thrash σκηνή: τους Guns N Roses, τους Jane' s Addiction και όλους αυτούς, πολύ καιρό πριν καν τους υπογράψουν.
Από τα χρόνια του «NME» και του «Loaded» τι θυμάσαι;
Η δημοσιογραφία ήταν σημαντική εκείνες τις εποχές. Δούλεψα για το «NME» τρία χρόνια και ήμουν από τους ιδρυτές του «Loaded». Ήταν ο μόνος τρόπος να μείνεις σε επαφή με την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο πριν το Ίντερνετ. Οι κορυφαίες στιγμές μου θεωρώ ότι είναι το πρώτο cover story των Nirvana για το «NME» (αφού έκανα πρώτα έναν καυγά για να τους βάλουν εξώφυλλο) και ότι τους εξασφάλισα μια παγκόσμια αποκλειστικότητα: μια συνέντευξη με τον Ice T την εποχή που γινόταν ο χαμός με το Cop Killer.
Το μουσικό σου υπόβαθρο είναι rockκαι metal. Πώς προέκυψε η ασχολία σου με την ηλεκτρονική μουσική;
Οι Happy Mondays και οι Stone Roses μου άλλαξαν το κεφάλι και οι acid house βραδιές στο θρυλικό Hacienda στο Manchester το ‘88 και το ‘89 μου άλλαξαν τη ζωή για πάντα.
Ξέρω ότι τα mixπου γίνονταν για το Breezeblockείναι ακόμα δημοφιλή στα siteπου ανταλλάσσουν αρχεία. Έχειςκάποιοαγαπημένο;
Το αγαπημένο μου θα είναι για πάντα το Dubstep Warz. Αιχμαλωτίσαμε απίστευτη ενέργεια ακριβώς τη στιγμή που έπρεπε. Υπήρχε τόσο πολλή μαγεία στο στούντιο εκείνο το βράδυ και χιλιάδες ακροατές σε ολόκληρο τον κόσμο ένιωσαν τα ρίγη συγκίνησης. Νομίζω ότι κάθε παρουσιαστής αισθάνεται τυχερός αν καταφέρει να κάνει ένα τέτοιο σόου, τόσο σημαντικό, πουου συμβαίνει μια φορά στη ζωή...
Γιατί άλλαξες το όνομα του σόου σου;
Η διεύθυνση του BBC την άλλαξε, όχι εγώ.
Έζησες στο Λονδίνοτα χρόνια που η χορευτική μουσική ήταν το κέντρο των πάντων, από το ‘85 μέχρι το ‘89. Τι συμβαίνει τώρα;
Η ομορφιά της μουσικής είναι αυτή ακριβώς, το ότι προχωράει μπροστά δηλαδή με μικρά βήματα κάθε μέρα. Δεν ξέρεις ποτέ τι θα συναντήσεις στην επόμενη γωνία. Δεν μπορώ να σου μιλήσω για το Λονδίνο τώρα πάντως, γιατί ζω στο Σέφιλντ!
Πότε πρωτοανέβηκες σε μηχανάκι; Είναι αλήθεια ότι μπορείς να οδηγήσεις κάθε μηχανή; (σημ: είναι έμπειρη οδηγός μηχανών, έχει παρουσιάσει το WorldSuperbikeChampionshipγια το Eurosportτο 2005 κι έχει κάνει μια σειρά εκπομπών για το BBCγια την κουλτούρα των μηχανόβιων σε ολόκληρο τον κόσμο.)
Όταν ήμουν 11 χρονών οδηγούσα μοτοποδήλατο στο περιβόλι της μάνας μου και είχα δίπλωμα από τα 17. Μπορώ να οδηγήσω οτιδήποτε παρκάρεις μπροστά μου.
Για ποιο λόγο πιστεύεις ότι το σόου σου είναι τόσο δημοφιλές εκτός Αγγλίας;
Αν ήξερα την απάντηση θα είχα βρει το δικό μου άγιο δισκοπότηρο φαντάζομαι. Η αλήθεια είναι ότι γίνεται όλο και πιο δυνατό όλο αυτό κάθε βδομάδα που περνάει.
Μπορείς να κάνεις μια πρόβλεψη για το εάν θα επηρεάσει η οικονομική κρίση τη μουσική;
Δεν μπορώ να τα συσχετίσω. Δεν νομίζω ότι η κρίσιμη οικονομική κατάσταση θα αλλάξει οτιδήποτε. Τους μουσικούς με τους οποίους σχετίζομαι τους οδηγεί και τους τροφοδοτεί δημιουργικά μόνο το πάθος. Λειτουργούν έξω από τη mainstream μουσική «βιομηχανία» εντελώς και γι' αυτό το λόγο δεν είναι πραγματικά στο έλεος των δυνάμεων της αγοράς. Είναι τα αφεντικά της δικιάς τους μοίρας.
Ξέρεις τίποτα για τη χορευτική μουσική σκηνή της Ελλάδας; Θα της αφιέρωνες μία από τις εκπομπές σου;
Όχι, αλλά μπορείς να με διδάξεις. Θα ήθελα πολύ να μάθω.
Έχεις ξαναέρθει στην Αθήνα;
Αυτή θα είναι η πρώτη μου φορά και είμαι πολύ ενθουσιασμένη που μου ζήτησαν να έρθω. Είναι μεγάλη μου τιμή στ' αλήθεια. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
σχόλια