Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε ιδιαίτερα ποιος ήταν ο Άκης Πάνου (1933-2000) και ποια η Μελίνα Μερκούρη (1920-1994). Και των δύο τα ονόματα αποτυπώθηκαν στην ιστορία του ελληνικού πολιτισμού με καθαρά, μεγάλα γράμματα. Όχι για τους ίδιους λόγους ακριβώς, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα, πιο χειμερινή.
Ο σπουδαίος λαϊκός τραγουδοποιός συνήθιζε να στέλνει επιστολές, και μάλιστα μακροσκελείς, όταν ήθελε να μοιραστεί τις σκέψεις, την αγωνία, το παράπονο ή τον θυμό του και δεν δίσταζε να στέλνει τα γράμματά του σε επιφανείς παραλήπτες (Μάνος Χατζιδάκις, Βάσω Παπανδρέου, Μίνως Μάτσας, Γιώργος Νταλάρας, Μελίνα Μερκούρη κ.λπ.), είτε ιδιωτικά είτε δημόσια, ως ανοιχτές επιστολές.
Σήμερα, η πιο «διάσημη» επιστολή του Άκη Πάνου είναι εκείνη που έστειλε στον Μάνο Χατζιδάκι (1925-1994) το καλοκαίρι του 1975, διαμαρτυρόμενος για τη μη μετάδοση των τραγουδιών του από το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας την περίοδο που εκείνος ήταν διευθυντής. Η αλληλογραφία τους ξεκίνησε, με τον Πάνου να ζητάει εξηγήσεις:
«Κύριε διευθυντά, παρακαλώ γνωρίσατέ μου τους λόγους εξωστρακισμού της εργασίας μου όσο και εμού από τα αφ’ ημάς μέσα ενημέρωσης». Ο Χατζιδάκις του απάντησε: «Δεν γνωρίζω την περίπτωσή σας και σας διαβεβαιώ ότι εις όλας τας αλλαγάς που επιχειρούμεν προς το καλύτερον των προγραμμάτων του ΕΙΡΤ δεν έπεσαν εις την αντίληψήν μου, ούτε η εργασία σας, ούτε ο εξωστρακισμός της εργασίας σας, κατά συνέπειαν. Ως εκ τούτου, δεν αντιλαμβάνομαι το πνεύμα της διαμαρτυρίας σας».
Οι παραλήπτες των επιστολών του ήταν πολλοί. Ένας ακόμη «διάσημος» αποδέκτης του τολμηρού, αιχμηρού και ενίοτε σκληρού λόγου του Άκη Πάνου ήταν και η τότε υπουργός Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη. Η επιστολή στάλθηκε συστημένη, περιείχε και αυτή στίχους, όπως κι εκείνη προς τον Χατζιδάκι, αλλά δεν απαντήθηκε ποτέ.
Η ανταπάντηση του Άκη Πάνου ήρθε υπό μορφή τραγουδιού, έμμετρη και ομοιοκατάληκτη. Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι ακόμα και τα γράμματα που έστελνε στη γυναίκα του ήταν έμμετρα και ομοιοκατάληκτα και σε μία από τις πρώτες του συνεντεύξεις στον Σταύρο Κουτσοθανάση (περ. «Πρώτο», 5.1967) θα πει: «Δεν ξεκίνησα γράφοντας τραγούδια. Μου άρεσε να γράφω στίχους (κυρίως σατιρικούς), μέχρι που και τα γράμματα προς συγγενείς και φίλους έφτασαν να είναι έμμετρα».
Την άνοιξη του 1982 είχε γίνει θέμα η αντιδικία του με τον Γιώργο Νταλάρα ύστερα από χρήση δύο τραγουδιών του χωρίς την άδειά του στον δίσκο του τραγουδιστή «Τα τραγούδια μου». Τότε, ο Άκης Πάνου έστειλε ανοιχτή επιστολή στον ιδιοκτήτη της δισκογραφικής Μάκη Μάτσα, του απάντησε ο Γιώργος Νταλάρας και στη συνέχεια ο Άκης Πάνου επανήλθε οργισμένος κατά του Νταλάρα. Η σκληρή αυτή αλληλογραφία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ντέφι» (τχ. 2, σελ. 18).
Οι παραλήπτες των επιστολών του ήταν πολλοί. Ένας ακόμη «διάσημος» αποδέκτης του τολμηρού, αιχμηρού και ενίοτε σκληρού λόγου του Άκη Πάνου ήταν και η τότε υπουργός Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη. Η επιστολή στάλθηκε συστημένη, περιείχε και αυτή στίχους, όπως κι εκείνη προς τον Χατζιδάκι, αλλά δεν απαντήθηκε ποτέ.
ΥΓ.: Χάρη στον ποιητή και εκδότη Γιώργο Χρονά έχει διασωθεί και βρίσκεται δημοσιευμένη στο λογοτεχνικό περιοδικό «Οδός Πανός» (τχ.43, 7-8.1989).
Κυρία,
Την Κυριακή 12-2-89 στην εκπομπή «Αυτοπροσωπογραφίες» είχα και εγώ την τύχη να σας απολαύσω στο ρόλο της Αγίας Υπουργού. Τα όσα άκουσα, παραβάλοντάς τα με αυτά που ΖΩ, με ωθούν να σας γράψω τα παρακάτω ολίγα.
Κατ' αρχήν, σαν θεατρίνα κυρία είσαστε καταπληκτική!
Με κάνατε και θυμήθηκα τα νεανικά μου χρόνια, τότε που σας απολαμβάναμε στο πανί, και ο καθένας για πάρτη του, σας θεωρούσε δική του. Καί τώρα όμως είσαστε μυγδαλάκι με ζάχαρη! Κουφέτο!
Τι να πρωτοϋμνήσω; Τα χρυσά σας μαλλάκια, τα εκφραστικά χεράκια σας (που τα ενώσατε μπροστά στο γλυκό στοματάκι και την τρισχαριτωμένη σας μυτούλα σε στυλ ικεσίας) ή τη γάμπα σας, που μας την έδειξε ο φακός καβαλημένη πάνω στην άλλη σας γάμπα και μας σοκάρισε! Μας αναστάτωσε! Αφού η γυναίκα μου ζήλεψε και μου κόλαγε συνέχεια. - Δε βάζεις το άλλο κανάλι να δούμε τι έχει (μούλεγε) και κάθεσαι και βλέπεις αυτήν την... (τόσο κακία) αλλά που εγώ; Εγώ σας κοιτούσα μαγεμένος και δεν της έδωσα σημασία. Αυτήν θα κοίταγα; Έ, τώρα τι να λέμε; Σαν ηθοποιός παίρνετε άριστα με τόνο. Σαν γυναίκα (ντρέπομαι αλλά το γράφω) είσαστε... ώρε μανάρα μου! Τύφλα νάχουνε οι Πρωθυπουργικές γκόμενες του αέρως!
Και ο σοβατζής όμως είχε κάνει ζόρικη δουλειά. Όποιος έχει μεσάνυχτα από ιστορία, δεν θα σας έκανε πάρα πάνω από 25, άντε 27. Η γυναίκα μου, η φαρμακόγλωσσα, όπως πάντα, πέταξε το καρφί της. - Ξέρεις πόσο πρέπει νάναι η «δικιά» σου (μου λέει) αυτή πρέπει νάναι ίσαμε 36! Τι νάκανα; Να την πλάκωνα στη σφαλιάρα και νάχανα την εκπομπή; Εγώ έλιωνα, και κει πάνω στη «φάση», μου μπερδέψατε τη θεατρινάρα μου με την Υπουργό, και μου τα σκατώσατε (με το συμπάθειο). Τι ήταν αλήθεια αυτά τα «κουφά» που λέγατε;
Εσείς δεν τραγουδούσατε το άσμα; Πώς θάθελα να είχα 1 καί 2 καί 3 καί 4 παιδιά; Να μια ευκαιρία να βολευτούμε και οι δύο. Θα σας κάνω «πάσα» τα δικά μου! Δεν θέλω «ντάτσουν», τσάμπα, θα σας τα δώσω. Θα έχετε μία κόρη και τρεις γυιούς! Την Ελευθερία 11 χρονών, τον Στέφανο 7, τον Ευάγγελο και τον Δημήτρη από 5 (μας έλαχε δύκροκο) πως σας φαίνετε η πρόταση; Δεν είναι βέβαια «καθαρόαιμα Πειραιωτάκια», είναι μισά-μισά. Η μητέρα μου ήτανε «μαουνιέρισα». ο πατέρας μου «γκάγκαρος». Πάντως είναι πρώτο πράμα και τα τέσσερα! που θα ξαναβρείτε τέτοια ευκαιρία;
Συνήθως το θέατρο έχει κάποια δόση πολιτικής, Όπως και η πολιτική έχει κάποια δόση θέατρο. Όταν όμως το θέατρο είναι σκέτη πολιτική, χέσε θέατρο (με το συμπάθειο) και όταν η πολιτική είναι σκέτο θέατρο, χέσε πολιτική (με το συμπάθειο). Η ατμόσφαιρα της εκπομπής σας πάντως, ήταν σφόδρα συγκινητική. Τι ψυχική ευγένεια! Τι αλτρουιστικά αισθήματα!!! Αφού βούρκωσα. Και τώρα που σας το γράφω... να! Μου σηκώνεται (με το συμπάθειο) η τρίχα!!! Με συγκλόνισε η λεπτότητα με την οποία καυτηριάσατε, κάποιους ακατανόμαστους κακοήθεις, προφανώς επικριτές σας, που δεν αναγνωρίζουν ούτε σέβονται το μεγαλείο του έργου σας (του Υπουργικού), και τα πλάνα όλα ήταν μπογιατισμένα φουτουριστικά από αθώους... υπαινιγμούς χαρμανιασμένους με τη Θεία μακροθυμία που σας διακρίνει, και που σας βοηθάει να ξεπερνάτε τέτοιες άθλιες καταστάσεις και να συγχωρείτε κάποιες μικρότητες!
Μα την Αγία Λαΐδα, ΚΟΚΑΛΩΣΑ!
Τελικά συνήλθα. Και επειδή τους τρεις τελευταίους μήνες έχω απευθυνθεί δια του Τύπου προς την εξοχότητά σας πέντε φορές, επειδή δεν είδα κανέναν άλλον να έχει κάνει κάτι τέτοιο, υπέθεσα, για μια στιγμή πως αυτά που λέγατε ίσως αφορούσαν και την ασημαντότητά μου! Αν είναι έτσι, έχω, παρεξηγηθεί και λυπάμαι αληθινά.
Πέρασαν περισσότερο από τρία χρόνια από τότε που πρωτοπροσπάθησα, ανεπιτυχώς, να κλείσω ένα «ραντεβού» μαζί σας. Τη μία, τρέχατε για την γνωστή υπόθεση «μάρμαρα». Αμέσως σας προέκυψε η κηδεία του Πάλμε, ύστερα ξανά τα μάρμαρα, στη συνέχεια το μνημόσυνο του Πάλμε, έπειτα πάλι για τα μάρμαρα και... τράβα καλούμπα. Έτσι σφίξαν τα γάλατα και κατέφυγα στα μέσω του Τύπου ραβασάκια. Ελπίζοντας πως θα διακρίνετε πίσω από το σαρκασμό την σοβαρότητα της πραγματικότητας. Τρία απ' αυτά φιλοξενήθηκαν στην σελίδα του Μανόλη Ρασούλη, στο «Καλάμι» στις 10, 17 καί 24 Νοεμβρίου 1988. –
Το πρώτο έγραφε: [...] Ουδέ μία απάντηση.
Στο δεύτερο ο Ρασούλης γράφει: [...] Ουδέ μία απάντηση.
Το τρίτο έχει ως εξής: [...] Ουδέ μία απάντηση.
Επανέρχομαι για τέταρτη φορά στην «Απογευματινή της Κυριακής», στις 22-1-89: [...] Ουδέ μία απάντηση.
Στην εφημερίδα «Θεσσαλονίκη» στις 11-2-89 γράφω σχετικά: […] Ουδέ μία απάντηση
Καταλαβαίνετε κυρία γιατί απευθύνθηκα ΚΑΙ σε σας, και αν χρειαστεί (αφού το διασκεδάζετε) θα συνεχίσω; Γιατί το έργο που προσφέρω υποτίθεται ότι είναι Πολιτιστικό, και εσείς «υποτίθεται» ότι είστε Υπουργός Πολιτισμού. Άσχετα με το αν με εγκρίνετε σαν καλλιτέχνη και αν σας εγκρίνω σαν Υπουργό, είμαι καλλιτέχνης, είστε Υπουργός, και αυτή τη στιγμή για μένα αντιπροσωπεύετε το Κράτος στο οποίο ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΑ απευθύνομαι.
Το αν κάποιοι κακοηθέστατοι τα έχουν βάλει άδικα μαζί σας, Σας κολακεύει ή και σας βολεύει να το πιστεύετε, είναι θέμα δικό σας. Γιατί δεν τους ξεσκεπάζετε «στα ίσα» και δεν τους παραδίδετε στην κοινή περιφρόνηση αντί να αφήνετε να εννοηθεί πως ο καθένας αγανακτισμένος μη σύντροφος που θα τολμήσει να διαμαρτυρηθεί δίκαια και βάσιμα για την κακή και υποκριτική συμπεριφορά σας, είναι «από χέρι» συκοφάντης; Είστε ξεδιάντροποι αλλά και άφοβοι, και ο συνδυασμός είναι πολύ κακός. Εκείνοι που εκτοξεύουν κατηγορίες ασαφείς και αόριστες είναι κατάπτυστοι. Αυτό ισχύει και για μένα και για σας και για τους πάντες. Αν έχετε την αξίωση να σας διακρίνουν απ' το σορό και να σας σέβονται, μάθετε να διακρίνετε και να σέβεστε και σταματήστε να παίζετε τον «παπά» (κατά παράδοση).
Εγώ κυρία, αντιπροσωπεύοντας τον εαυτό μου διαμαρτύρομαι από το 1969 στα αφεντικά των Κρατικών μέσων μαζικής τύφλωσης και τα σχετικά Υπουργεία. Δεν είστε η πρώτη, αλλά η τελευταία (σ' αυτή την χωρίς τέλος ιστορία. Έχω «πακέτο» αλληλογραφίας, αποδεικτικής της χυδαιότητας των διαφόρων Καισαρίσκων που ζεσταίνουν κατά καιρούς με τον ποπό τους τις «μεγάλες καρέκλες». Δική σας δεν έχω, ούτε θα έχω φαντάζομαι. Πως να το κάνουμε, μπορεί τώρα ολόκληρη Αυτοκρατορική Υπουργάρα να ασχολείται με Κάφρους και μάλιστα της δικής μου υποστάθμης; Εσείς είστε «πρόθυμη» και «ανοιχτή» σε όλους τους ανθρώπους σε όλους τους φίλους σας. Μ' αυτούς που δεν είναι φίλοι σας ή που δεν θεωρείτε ανθρώπους τι γίνεται;
Ξέρετε κανέναν Αυτοκράτορα Βασιλιά, Δικτάτορα, που να μην ήταν «ανοιχτός» στους φίλους του; Σε τι διαφέρετε; Μόνο στο ότι τους φίλους αυτών τους λέτε «καμαρίλα», ενώ τη δική σας «καμαρίλα» την λέτε «φίλους». Το Υπουργείο σας, η τηλεόραση, ο ΕΟΤ και όλες οι συναφείς υπηρεσίες, έχουν γίνει εντευκτήρια και καφενεία των «φίλων» σας, και φίλους σας, μάλλον θεωρείτε όσους υπηρετούν κρετίνικα το γούστο σας και ασπάζονται ασυζητητί τις απόψεις σας. Το δικό σας γούστο περιορίζεται στα «μάρμαρα». Εγώ στην «ιστoρία» μου πότε σας γράφω Υπουργό Μαρμάρων και πότε Μαρμαρωμένη Υπουργό.
Εσείς πιστεύετε ότι κάνετε το καθήκον σας αλλά δεν βρίσκετε αναγνώριση από τους αντιδραστικούς και τους κακούς! Πρόσφατα την αποψή σας αυτή μετέφερε μελωδικά από την τηλεόρασή σας και ο εκ των κολλητων σας «σύντροφός μας» κ. Γιάννης Μαρκόπουλος με το ενωτικό (λόγω εκλογών;) ασμάτιον «Σύντροφε τι μας χωρίζει» που μας... αφύπνησε. Την «απάντηση στο ερώτημά του» την έχω έτοιμη προς ηχογράφηση. Έτσι για να μπω και γω στο «ρίγκ» του πλουραλιστικού σας τζερτζελέ, και να μη με νομίζετε προβοκάτορα. Λυπάμαι μόνο που δεν γίνεται να σας βάλω στο φάκελλο και τη μελωδία. Το αφιερώνω στο Γιάννη και σε κάθε «σύντροφο» του δικού του εκτοπίσματος.
Μόλις έφαγα νερόβραστο το ρύζι κι' αποφάγια από εκείνα, που πετάς,
με ρωτάς: «τι είναι αυτό που μας χωρίζει» και να μπω μέσα στη μάχη μου ζητάς!
Ένα στρώμα από λίπος μας χωρίζει που σαν ρούχο στο κορμί σου το φοράς
μια κοιλάρα που να... σκύψεις σ' εμποδίζει και δεν βλέπεις πως: «ανθρώπους κατουράς»
Εμποδίζουν τα πολλά Πολυτεχνεία που σκοτώνονται του κόσμου τα παιδιά
να θρονιάσουν μια «καινούργια» συντεχνία και μετά να της ξεπλύνουν τη λαδιά
Για τη μάχη ΣΟΥ με θέλεις στρατιώτη να παλαίψουμε, να... γίνεις Στρατηγός
κι όπως πάντοτε στην πιστολιά την πρώτη, θα ξεκόψεις και θα τρέχεις σα Λαγός.
Με θυμάσαι όταν είσαι σ' αγωνία και τα «κόζα» δεν τα βλέπεις βολικά
τότε θες... νάμαστε μία κοινωνία, Αρχηγός εσύ, και μεις... τα δουλικά!
Τότε μ' έχεις... αδελφό και σύντροφό σου κι ας μην έχουμε «τσιγάρο μοιραστεί...»
μη γελιέσαι. Πίσω απ' το χαμόγελό σου διακρίνω το «φτηνό... αγωνιστή»
Τους ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΣΟΥ θα βρεις μέσα στους Χοίρους που βουλιάζουνε στη λάσπη ηδονικά,
θα τους βρεις μέσα στους άβουλους και στείρους από «αίσθηση» κι από ιδανικά.
Πώς σας φαίνεται; Θα το «χτενίσω» βέβαια, και θα πετάξω τα πιο πολλά. Θα θεωρούσα τον εαυτό μου ευτυχή, αν είχα τη γνώμη σας, ποια να πετάξω και ποια να αφήσω;
Αυτά που έγραψα στις εφημερίδες Κυρία είναι ΞΕΚΑΘΑΡΑ. ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΑΣ ΣΑΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΟΛΙΤΗ, ΜΕ ΕΧΕΙ ΚΗΡΥΞΕΙ ΑΝΕΥ ΔΙΚΗΣ ΣΕ ΑΓΝΟΙΑ, ΚΑΙ ΜΕ ΞΕΡΕΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΤΑ ΠΑΡΕΙ ΤΑΧΥΔΑΚΤΥΛΟΥΡΓΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΣΚΟΙΝΙ ΝΑ ΜΕ ΚΡΕΜΑΣΕΙ. Το πρόβλημά μου είναι «σαφές», «καφτό», και χρειάζεται λύση κατεπείγουσα.
Είμαι ακτήμων-πρόσφυγας-άστεγος-άρρωστος (γιατί μου τη «σπάει» το ανάπηρος) υπερχρεωμένος, και υποχρεωμένος να συντηρώ δύο γυναίκες, την «τέως» και την «νυν», τέσσερα παιδιά 11 έως 5 χρόνων, και φυσικά δύο σπίτια. Έφυγα από την Αθήνα πριν τρία χρόνια λέγοντας στον εαυτό μου: όταν τρώγονται τα σκυλιά τραβήξου στην άκρη ώσπου να φαγωθούνε. Αλλά τούτα τα σκυλιά, κυρία, δεν τρώγονται. ΔΕΝ ΤΡΩΓΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!
Κάποιος φίλος, που είναι «μες τα πράγματα», μου είχε πει: Αυτοί, ήταν να μην κάτσουν στη λεκάνη. Τώρα που «κάτσανε», αν δεν κάνουν ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΚΑ ΤΟΥΣ, δε φεύγουνε! Εσείς αργείτε να ξαλαφρώσετε, κι ο σοσιαλισμός σας είναι «αγαθό» πανάκριβο. Η επαρχία που θέλετε να «εποικίσετε» παρέχοντας κουβεντιαστά κίνητρα και διάφορες άλλες σαπουνόφουσκες, έχει γίνει πιο «φωτιά» κι απ' την Αθήνα. Ο «εσωτερικός μετανάστης» που θα ξεπέσει κατά δω για να μείνει, να σπείρει και να θερίσει (αυτό δεν επιδιώκετε;) πρέπει πρώτα να αγοράσει τη γη προς 500 χιλιάδες ή 1 εκατομμύριο το στρέμμα! Δηλαδή για ένα κομμάτι γη που θα μπορεί, να τον ζήσει, πρέπει να έχει καμιά... τριανταριά εκατομμύρια να δώσει, πριν βάλει ότι χρειάζεται για να την καλλιεργήσει. ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ! Αυτά είναι μέσα στο αποκεντρωτικό σας σχέδιο, ή σας... διαφεύγουνε; Αν έχει κάποιος 30-40 εκατομμύρια θα τα δώσει για να «προαχθεί» σε έποικο της επαρχίας; Δεν τα βάζει σε μια τράπεζα, να κάνει τσάρκες τρώγοντας τους τόκους; Για να βρει μια γκαρσονιέρα ο φοιτητής, και να την «βγάλει καλά» πρέπει να νάχει καμιά γκομενίτσα να τον φιλοξενεί και να τον τσοντάρει. Από τότε μάλιστα που ο κύριος Τσοβόλας μοίρασε... αντικειμενικές αξίες... χέστα κι άστα (με το συμπάθειο). Για πολιτιστικά,... ας αλλάξουμε ομιλία, καθότι χρειάζεται πολλή συζήτηση το θέμα. Πάντως πήρατε ένα πλάνο της εικόνας.
Είχα μαζέψει λίγα-λίγα 5 «χαρτιά», πάνε αυτά. Πήρα άλλα τόσα ή κάτι πάρα πάνω, δεν θυμάμαι ακριβώς, (όταν πνίγεσαι που να μετρήσεις πόσες μπουρμπουλήθρες έχεις κάνει;) σαν προκαταβολή για δουλειές που... πρόκειται να κάνω (χρωστάω και το μέλλον μου), έπεσα στο δάνειο που το έβρισκα εύκολα στην αρχή, μετά πιο δύσκολα, φτάσαμε στον «ακούμπη», σκοτωθήκανε τα «τιμαλφή» και μετά... μετά ποιος σε... όταν δεν ξέρει πότε, και αν θα τα πάρει; Τώρα είμαι στην αντίστροφη μέτρηση. Ετεροχρονισμός στα νοίκια και αναμονή εξώσεων, περικοπές στα καθημερινώς «απαραίτητα», και έχουμε και διακοπές (όχι βακάνς). Με το μαγαζί του κυρίου Τόμπρα συνεχώς διακόπτουμε και επανασυνδέουμε τις σχέσεις μας όποτε βρεθούνε τίποτα ψιλά. Με τη Μόμπιλ «διακόψαμε» τελείως. Ως που χτύπησε την πόρτα ένας από τους αισιόδοξους δανειστές αιτώντας την επιστροφή του δανείου, και τώρα, πριν ανοίξουμε, κοιτάμε από τη γρίλια να δούμε εάν είναι όντως ο Γαλατάς (σχήμα λόγου καθότι το γάλα μας έπεφτε «βαρύ» και το κόψαμε).
Κάτω απ' αυτές τις ευχάριστες συνθήκες, σκέφτηκα να σας κάνω μία σοβαρότατη πρόταση, (προτάσεις δε ζητάμε από το... λαό;). Εσείς δεν τραγουδούσατε το άσμα; Πώς θάθελα να είχα 1 καί 2 καί 3 καί 4 παιδιά; Να μια ευκαιρία να βολευτούμε και οι δύο. Θα σας κάνω «πάσα» τα δικά μου! Δεν θέλω «ντάτσουν», τσάμπα, θα σας τα δώσω. Θα έχετε μία κόρη και τρεις γυιούς! Την Ελευθερία 11 χρονών, τον Στέφανο 7, τον Ευάγγελο και τον Δημήτρη από 5 (μας έλαχε δύκροκο) πως σας φαίνετε η πρόταση; Δεν είναι βέβαια «καθαρόαιμα Πειραιωτάκια», είναι μισά-μισά. Η μητέρα μου ήτανε «μαουνιέρισα». ο πατέρας μου «γκάγκαρος». Πάντως είναι πρώτο πράμα και τα τέσσερα! που θα ξαναβρείτε τέτοια ευκαιρία;
Για μένα μη σας νοιάζει, δεν θάχω πρόβλημα. Έχω πάρει διαζύγιο από την πρώτη μου γυναίκα, με τη δεύτερη, τη μάνα των παιδιών μου, δεν «ευκαιρίσαμε» για να παντρεύτουμε... είμαι «ελεύθερο πουλί»! Θα την κοπανίσω κατά Αμέρικα μεριά, θα βρω καμιά ξεκουτιάρα τσουρόγρια με καμιά τράπεζα προίκα, θα της διαβάζω στιχάκια να λυγώνεται, θα της πέσω στο άγριο ερωτικό να την ξετινάξω όπως γίνεται στις ταινίες, και μπορεί να γυρίσω μετά δύο-τρία χρόνια να... Κυβερνήσω την Ελλάδα! Το μόνο εύκολο.
Εσείς, εν τω μεταξύ, θα έχετε τα παιδιά που «θέλατε», να σας φέρνουν τον καφέ, να βόσκουνε και τα «γουρουνάκια» που μπερδεύονται στα πόδια λερώνοντας καί τα πασουμάκια, και την ιστορία σας. Κοντά μου τα παιδιά βλέπουν τη ζωή «περίεργη» και κακοδιδάσκονται. Θα χαλάσουν. Προχθές ο Στέφανος βλέποντας τηλεόραση, παραμίλαγε χαμηλόφωνα. Ξέρετε τι μουρμούριζε; - Σοσιαλισμός είναι το σύστημα που βγάζει το αίμα από τους ζωντανούς και το βάζει στους πεθαμένους! Άκου τον τσόγλανο κουβέντες!!! Η Ελευθερία με ρωτάει κάθε τόσο: Μπαμπά πότε θα γραφτώ στις 17 Νοέμβρη!!! Όπου νάναι «πολιτικοποιούνται και οι μπόμπιρες» και καταλαβαίνετε τι θα γίνει (το καταλαβαίνετε άραγε;)
Σας δίνω την ευκαιρία να διαλύσετε μια «γιάφκα» πριν οργανωθεί η δράση, και να δείξετε πως συμπαραστέκεστε στους συνανθρώπους σας και τους συμπονάτε. S.Ο.S. κυρία! Κάντε κάτι και για μένα το φουκαρά. Βοηθήστε με να καθαρίσω να πάω όσο γίνεται πιο μακρυά να γλυτώσω από τη στοργή του Κουβέρνου σας και τα σοσιαλιστικά σας παχύδερμα. Υπήρξα ωφέλιμο, χρήσιμο και παραγωγικό στοιχείο. (Αν θέλετε, να σας στείλω λεπτομερές βιογραφικό σημείωμα) κι αυτή τη στιγμή νοιώθω επαναστατημένη «ανάρχα»!
Όπως την πατήσατε εσείς όταν είπατε στον εαυτό σας: Είμαι απόγονος του Σπύρου του Μερκούρη, θα γίνω Πολιτικός, έτσι την πάτησα τώρα και γω, και λέω στον εαυτό μου: Είμαι απόγονος του Ζώη του Πάνου! Θα γίνω οπλαρχηγός! Δεν υποφερόμαστε Εξοχωτάτη! πώς να σας αντέξει κανείς όταν του αλλάζετε την Παναγία και από πάνω παριστάνετε την Παναγία; Το πολιτιστικό σας επίτευγμα (για μένα) θα είναι να βγούνε τα παιδιά μου να ζητιανεύουν μαζί με τα γυφτάκια του Πούρναλικ! Μόνο δική μου θάναι η ξεφτίλα; Ναι;
Ο συγκεντρωτισμός της μαζικής πληροφόρησης και η μονοπωλιακή τους χρησιμοποίηση από τα Κουβέρνα, έκανε την πορεία ΚΑΙ του τραγουδιού «υπόθεση του Κράτους» και η ύπαρξής μας είναι θέμα τηλεόρασης, σταδίων, ΕΟΤ και κολοκύθια τούμπανα, που είναι όλα υπό τον έλεγχό σας, και τα κουμαντάρετε... περίεργα! Το 83 ο Β. Βασιλικός, μου είχε προτείνει 2-3 εκπομπές. Ώσπου να το καλοσυζητήσουμε οι «εκπομπές» περιορίστηκαν σε... 1 με φυσικό αποτέλεσμα να μου τη «δώσει» και να μη κάνω καμία. Αμέσως μετά ... 5 χρόνια ο Δ. Ιατρόπουλος ζήτησε (μετά από μεσολάβηση του Ρασούλη) να του κάνω πρόταση για δύο εκπομπές. Έγινε η πρόταση «αμέσως» (το πράμα ήτανε επείγον) και περιμέναμε την έγκριση σε... 4-5 μέρες που θα συνεδρίαζε το συμβούλιο. Πέρασαν οι 4-5 μέρες, τίποτα. Πέρασαν 4-5 εβδομάδες, τίποτα! Πέρασαν 4-5 μήνες, τίποτα!! Λέω: Ρε Άκη, μήπως εννοούσε 4-5 χρόνια ή 4-5 τέρμινα; Τηλεφώνησα να ρωτήσω τον Ιατρόπουλο, αλλά τον είχανε παραιτήσει.
- Τι γίνεται εκεί κυρία; Αν έχετε το χρόνο και το μαζοχισμό να παρακολουθείτε τηλεόραση, θα ξέρετε τι λέω.
Βγαίνει ο Νιόνιος, ο «μπουρμπούλιας», μαζί με ένα COMPUTER και ξεφωνίζουνε: Ζήτω το Ελληνικό τραγούδι ΜΟΥ (του μπουρμπούλια). Βγαίνει ο κύριος Στέφανος Φωτίου με ένα COMPUTER και κάνουμε ψυχανάλυση σε ψυχοπαθείς και μη. Βγαίνει ο γυιος του μεγάλου μας κωμικου Λ. Κωνσταντάρα κύριος Δημήτριος «ραπανάκιας» με άλλο COMPUTER. Μένουμε όλοι (πλην του μπουρμπούλια) και πίσω από ένα πούρο εμφανίζεται ο Πουρός Μικρούτσικος με ένα ακόμη COMPUTER. Λόγω αναγκών υπηρεσίας ο κύριος «ραπανάκιας» αποχωρεί, και για να μη μελαγχολήσει ο COMPUTER του, τον κάνει πάσα στον κύριο Φωτίου, που τώρα είναι υποχρεωμένος να νταντεύει 2 COMPUTERS!! ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ! Ένας σοσιαλιστικός «σύντροφος» συν 1 COMPUTER ίσον 1 εκπομπή! Ξέρετε πόσες τέτοιες εκ-πομπές έχει η τηλεόραση; Άμμο.
Αλλά καλέ κυρία, αφού ο μόνιμος και βασικός πρωταγωνιστής στις εκπομπές σας είναι ο COMPUTER (;), τι τους θέλετε τους «συντρόφους»; Γιατί δεν αφήνετε τους COMPUTERS να κάνουν τη δουλειά τους μόνοι τους, και να μη πετάμε λεφτά στα χαμένα; Ένα μικροκύκλωμα το χρόνο (το πολύ-πολύ) θα καταναλώσει ένας COMPUTER. Άντε να μας βρεί COMPUTER-GURUNAKI και να «φάει» δύο μικροκυκλώματα! Οι «σύντροφοι» τρώνε τα δικά τους, τρώνε του COMPUTER (που δεν τρώει αηδίες), «τρώνε» και όλα τα «κυκλώματα» μικρά και μεγάλα.
Εν πάση περιπτώσει, εάν δεν σκοπεύετε να αλλάξετε «συνταγή» κοιτάτε μήπως περισσεύει κανένα COMPUTER και για μένα το τάλα, να το φροντίζω, να το «λαδώνω», να λαδώνομαι και γω να λαδώνουν και τα πιτσιρίκια το άντερό τους.
Κάπου όμως πρέπει να σταματήσω «προς το παρόν». Πιστεύω πως έγινε κατανοητό το κατά πόσο σας σχολιάζουν και σας επικρίνουν «αδίκως». (Τουλάχιστον ΕΓΩ). Το κομμάτι αυτό σας το στέλνω να το διαβάσετε πριν το δώσω για δημοσίευση, θέλοντας να έχω μια ακόμη επιβεβαίωση για ορισμένα πράγματα, και φυσικά αν χρειαστεί, μιας και άρχισα θα συνεχίσω.
Ζήτω η Αξιοκρατία, ο πλουραλισμός και το «Κράτος Δικαίου».
Ο Πλάστης να σας έχει πάντα γερή, δροσερή, τρυφερή και μεγαλόκαρδη, προς δόξαν των χοιριδίων, φυσικά, και όχι του Ικτίνου, του Καλλικράτη και του Φειδία που είναι «φίρμες παγκόσμιες» εδώ και δυόμισι χιλιάδες χρόνια, και σίγουρα δεν περιμένουν από εσάς ή εμένα να τους... αποκαταστήσουμε!
Φιλώ τα κρινoδάχτυλα των ποδιών σας.
Άκης Πάνου
Άκης Πάνου, Αϊδινίου 49, Κυψέλη - Ξάνθης
Τηλέφωνο (εφόσον δουλεύει), 22220.
Αν δε δουλεύει, στο καφενείο, του Γιάννη, 21413.
