O Αύγουστος ανήκει στην Chappell Roan

O Αύγουστος ανήκει στην Chappell Roan Facebook Twitter
Ηχητικά είναι μια μείξη από 2010s ποπ a la Lady Gaga και Taylor Swift με ένα ‘80s twist.
0

Μπορεί να διανύουμε το καλοκαίρι του «Brat», o μήνας Αύγουστος, όμως, ανήκει αποκλειστικά στην Chappell Roan (προφέρεται Τσάπελ και όχι Σάπελ). Η 26χρονη κοκκινομάλλα από το Μιζούρι εκτοξεύτηκε στα τσαρτ το καλοκαίρι με το κομμάτι της «Good Luck, Babe» και το ντεμπούτο της άλμπουμ. Το «The Rise and Fall of a Midwest Princess» κυκλοφόρησε πέρυσι, αλλά πέρασε κάπως απαρατήρητο. Σε μια μέτρια, όμως, φετινή χρονιά, στην οποία οι μεγαλύτερες ποπ σταρ ή επαναλαμβάνονται ή αναλώνονται σε ματαιόδοξα πρότζεκτ, το κοινό είναι εμφανές πως έχει κουραστεί και η Roan έρχεται να καλύψει αυτό το κενό.

Δεν είναι η μόνη. Φέτος γίναμε μάρτυρες στην άνοδο της Sabrina Carpenter αλλά και της Charli XCX. Η μεγάλη διαφορά της, όμως, με αυτές τις δύο, είναι ότι έπρεπε να περάσει τουλάχιστον μία δεκαετία για να καθιερωθούν, ενώ η Roan το κατάφερε με τον πρώτο της δίσκο και πολύ πιο γρήγορα. Επιπλέον, δεν χρειάστηκε να βασιστεί στους indie πειραματικούς χώρους, ούτε στην τηλεόραση. Είναι κατασκευασμένη η επιτυχία της, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι; Μπορεί, μπορεί και όχι, δεν έχει και πολλή σημασία. Η εποχή την έχει ανάγκη. Και δεν είναι ένα φαινόμενο ακριβώς, αλλά ένα femininomenon, όπως τραγουδάει στο εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου. 

Η queer κοινότητα τη λατρεύει για την αυθεντικότητά της και τη θεωρεί το ίδιο σημαντική με τη Lady Gaga. Πάλι η Gaga, αλλά, μεταξύ μας, μπορεί άνετα να θεωρηθεί άξια διάδοχός της.

Εντελώς outsider, είχε την ατυχία να υπογράψει ένα συμβόλαιο με την Atlantic Records πολύ μικρή, στα 17 της, το οποίο δεν την οδήγησε πουθενά. Πέντε χρόνια μετά την άφησαν, με την αιτιολογία ότι δεν ήταν τόσο εμπορική. Επέστρεψε στη μικρή πόλη στην οποία μεγάλωσε, αλλά δεν τα παράτησε. 

Η Roan, που το πραγματικό της όνομα είναι Kayleigh Amstutz, μεγάλωσε σε ένα τροχόσπιτο σε μια πόλη 6.000 κατοίκων. Όταν ήταν μικρή, θυμάται να πηγαίνει με την οικογένειά της τρεις φορές την εβδομάδα στην εκκλησία και να ακούει συχνά ότι το να είσαι γκέι είναι κάτι κακό και αμαρτωλό. Η κλίση της στο τραγούδι αποκαλύφθηκε σε έναν μουσικό διαγωνισμό που έκανε το σχολείο της.

Η απόφασή της να αφήσει πίσω της τη μικρή θρησκευτική κοινότητα στην οποία μεγάλωσε και να μεταφερθεί στο Λος Άντζελες το 2018 ήταν η καλύτερη που πήρε για τη ζωή της. Εκεί γνώρισε τον Dan Nigro, τον μουσικό παραγωγό που κρύβεται πίσω από τo «Driver’s License» της Olivia Rodrigo, καθώς και την queer σκηνή της περιοχής. 

Για ένα κορίτσι που μεγάλωσε σε ένα αυστηρά θρησκευτικό περιβάλλον, για το οποίο το Λος Άντζελες ήταν «δαιμονικό και η πόλη των Σατανιστών», ήταν μια μορφή απελευθέρωσης τόσο σε προσωπικό όσο και σε δημιουργικό επίπεδο. «Όλα όσα φοβόμουν δεν ήταν απαραίτητα αλήθεια – ειδικά για την queer κοινότητα. Όταν πήγα σε γκέι κλαμπ για πρώτη φορά, ένιωσα κάτι πνευματικό μέσα μου». 

ροαν Facebook Twitter
Οι πληθωρικές εμφανίσεις της ίσως κρύβουν και τον πραγματικό λόγο για τον οποίο έχει τόση απήχηση τελευταία: την ανάγκη του κοινού για θέαμα, κάτι που είχε χαθεί τα τελευταία χρόνια με την πανδημία και την ποπ να έχει χάσει τη λάμψη του παρελθόντος. Φωτ.: Getty Images/Ideal Image

Στην αρχή της καριέρας της τίποτα δεν ξεχώριζε πραγματικά πάνω της. Μια φιγούρα με μακριά ατίθασα καστανά μαλλιά που έφτιαχνε τσιτωμένα κομμάτια για αγόρια που δεν την ήθελαν, στο στυλ της Florence Welch. Σήμερα η εικόνα της έχει αλλάξει ριζικά και αυτό οφείλεται στη λατρεία που έχει για τις drag queens και το στυλ τους. Οι συναυλίες της είναι περισσότερο πολύχρωμα happenings στα οποία εμφανίζεται ντυμένη με εξωφρενικά κουστούμια, άλλοτε βαμμένη ολόκληρη, παριστάνοντας το Άγαλμα της Ελευθερίας, και άλλοτε με στολή luchador. Από εκεί που άνοιγε για την Olivia Rodrigo, το σετ της στο φετινό Lollapalooza προσέλκυσε τον περισσότερο κόσμο στο φεστιβάλ. 

Οι πληθωρικές εμφανίσεις της ίσως κρύβουν και τον πραγματικό λόγο για τον οποίο έχει τόση απήχηση τελευταία: την ανάγκη του κοινού για θέαμα, κάτι που είχε χαθεί τα τελευταία χρόνια με την πανδημία και την ποπ να έχει χάσει τη λάμψη του παρελθόντος. 

Super Graphic Ultra Modern Girl

Η εσωτερική αλλαγή πάντως που έφερε η επαφή της με έναν άλλο, διαφορετικό κόσμο, δεν περιορίστηκε μόνο στις εμφανίσεις της αλλά και στα πιο ξέγνοιαστα, queer πια τραγούδια της, που πλέον αντικατοπτρίζουν ανοιχτά και ειλικρινά τη σεξουαλικότητά της, χωρίς να φοβάται ότι «θα καεί στην κόλαση» επειδή μπορεί να ερωτευτεί μια γυναίκα. Ηχητικά είναι μια μείξη από 2010s ποπ a la Lady Gaga και Taylor Swift με ένα ‘80s twist. 

Και καλά όλα αυτά, αλλά εύλογα θα σκεφτεί κανείς ότι είναι μια ακόμη μουσικός που επωφελείται κοπιάροντας ασύστολα την LGBT κουλτούρα –και συγκεκριμένα την drag κουλτούρα−, κάτι που συνέβαινε κατά κόρον παλιότερα με διάφορες/ους ποπ σταρ, χωρίς να έχουν τον παραμικρό σεβασμό για μια κουλτούρα που τους βοήθησε να γίνουν διάσημοι. Δεν συμβαίνει ακριβώς αυτό στην περίπτωσή της. Η queer κοινότητα τη λατρεύει για την αυθεντικότητά της και τη θεωρεί το ίδιο σημαντική με τη Lady Gaga. Πάλι η Gaga, αλλά, μεταξύ μας, μπορεί άνετα να θεωρηθεί άξια διάδοχός της. 

Kaleidoscope (Official Live Performance)

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Σαβίνα Γιαννάτου: «Μια καλή κριτική κινητοποιεί κι άλλους ανθρώπους, και μαζί τους κινητοποιείσαι κι εσύ»

Σαβίνα Γιαννάτου / Σαβίνα Γιαννάτου: «Μια καλή κριτική κινητοποιεί κι άλλους ανθρώπους, και μαζί τους κινητοποιείσαι κι εσύ»

Το νέο της άλμπουμ, που αποθέωσε η «Guardian», είναι άλλο ένα λιθαράκι στην αξιοζήλευτη μουσική πορεία της. Λίγες μέρες πριν τις εμφανίσεις της στην Ελλάδα, η «υπέροχη Ελληνίδα τραγουδίστρια» όπως την αποκάλεσαν μιλά για τη δουλειά της και το σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο που έχει, τη φωνή της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια σπουδαία συμφωνία σε ένα μόνο μέρος

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Μια σπουδαία συμφωνία σε ένα μόνο μέρος

Η Ματούλα Κουστένη μιλά για την Έβδομη Συμφωνία του Γιαν Σιμπέλιους, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έργα του ρομαντικού κινήματος του 19ου αιώνα, που συνέθεσε ο δημιουργός-σύμβολο της Φινλανδίας.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Δημήτρης Σκύλλας

Μουσική / «Υπήρξα αλαζόνας από τη λαχτάρα μου να πετύχω»

Ο διεθνώς καταξιωμένος συνθέτης Δημήτρης Σκύλλας επιστρέφει με ένα έργο για το Μέγαρο Μουσικής, εμπνευσμένο από την απέριττη ομορφιά της ελληνικής δημοτικής παράδοσης, αντλώντας στοιχεία από το ηπειρώτικο μοιρολόι αλλά και από τα «σκυλάδικα».
M. HULOT
Όλες οι συναυλίες που θα δούμε το φετινό καλοκαίρι

Μουσική / Όλες οι συναυλίες που θα δούμε το φετινό καλοκαίρι

Ποπ, ροκ, ραπ, πειραματική ηλεκτρονική μουσική και ξέφρενα πάρτι με χορό δίνουν πολλές επιλογές για διασκέδαση με (σχεδόν) νέα αλλά και δημοφιλή ονόματα του παρελθόντος να διαμορφώνουν ένα καλοκαιρινό μουσικό τοπίο με μεγάλο ενδιαφέρον.
M. HULOT
Οι Blackpink επιστρέφουν αλλά σόλο

Μουσική / Έχετε έστω ακουστά τις Blackpink ή είστε τίποτα boomers;

Σε μια μουσική βιομηχανία που δεν μπορεί να συνέλθει από την απόλυτη κυριαρχία της Κ-pop, τα μέλη του πιο δημοφιλούς νοτιοκορεάτικου γυναικείου γκρουπ κυκλοφόρησαν σόλο δουλειές. Μαζί κατέκτησαν τον κόσμο, μόνες τους τι κάνουν;
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Η Ιεροτελεστία της Άνοιξης του Ιγκόρ Στραβίνσκυ: Τι συμβαίνει με αυτό το ερεθιστικό έργο;

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η Ιεροτελεστία της Άνοιξης του Ιγκόρ Στραβίνσκυ: Τι συμβαίνει με αυτό το ερεθιστικό έργο;

Με αφορμή τη συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής στις 11 Απριλίου, η Ματούλα Κουστένη περιγράφει ένα από τα περιφημότερα έργα του συμφωνικού ρεπερτορίου, την εμβληματική Ιεροτελεστία της Άνοιξης του Ιγκόρ Στραβίνσκυ, αλλά και αφηγείται ένα από τα διασημότερα σκάνδαλα στην Ιστορία της Μουσικής. Η πρεμιέρα του έργου στο Παρίσι του 1913 συνοδεύτηκε από επεισόδια που οδήγησαν μέχρι και στην παρέμβαση της αστυνομίας.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
O Kristof και το τέλος του παιχνιδιού

Μουσική / «Αν δουν ένα αγόρι με ρούχα που θεωρούν ότι δεν είναι αντρικά, ξαφνικά το φετιχοποιούν»

Στο νέο άλμπουμ του, ο Kristof εμπνέεται από τα παιχνίδια κάθε είδους και τo fluidity, κυκλοφορώντας την πιο προσωπική δουλειά του μέχρι σήμερα, η οποία συνοδεύεται από ένα επιτραπέζιο.
M. HULOT