Το πραγματικό του όνομα είναι Richard Maguire και γεννήθηκε στη Νότιο Αφρική. Ξεκίνησε την επαφή του με τη μουσική μέσω του DJing σε μικρή ηλικία, για να γίνει μελλοντικά διάσημος ως “Ριχάρδος ο Ατρόμητος”, Richard Fearless. Ο πολυτάλαντος και επιδραστικός εμπνευστής και δημιουργός μιας μπάντας που λάτρεψαν οι ακροατές παγκοσμίως, των Death In Vegas. Παρέδωσε στο κοινό μοναδικά albums κι έβαλε τη δική του σφραγίδα στην ιστορία της indietronica, εντρυφώντας, συγχρόνως, με την ίδια επιτυχία στη φωτογραφία και στη ζωγραφική. Ο Richard Fearless είναι τολμηρός και αντικομφορμιστής. Ο Richard Fearless είναι δυναμικός και αντισυμβατικός. Αυτό που, ίσως, είναι λιγότερο γνωστό γι’ αυτόν είναι το ότι είναι συγκλονιστικός DJ, ένας από τους απόλυτους εκφραστές των πολυσυλλεκτικών sets, αφού κινείται με άνεση από το dub και το kraut, ως το acid και το electro techno.
— Γυρνώντας πίσω στο χρόνο και πριν ξεκινήσεις το μουσικό σου ταξίδι υπήρχε στο μυαλό σου κάποιο κενό το οποίο ήθελες να γεμίσεις;
Πάντα εκφραζόμουν μέσω της τέχνης μου με κάποιον τρόπο, είτε ήταν ένας ζωγραφικός πίνακας, είτε μια φωτογραφία, είτε ένα τραγούδι. Το να μαθαίνεις να διοχετεύεις τα συναισθήματά σου μέσω της δουλειάς σου είναι από τα πιο σημαντικά και πιο δύσκολα πράγματα που έχω καταφέρει στη ζωή μου. Μπορεί, όμως, να είναι κατάρα και ευλογία συγχρόνως.
— Είχες ποτέ φανταστεί την επιτυχία που θα είχαν οι Death In Vegas; Από την πλευρά σου, ως δημιουργός, γιατί πιστεύεις πως ο κόσμος αγκάλιασε τόσο τη μουσική σου/σας;
Ξέρω πως θα μπορούσαμε να έχουμε ακόμη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία με την μπάντα, αν είχα διαλέξει να ακολουθήσουμε άλλους, πολύ συγκεκριμένους ‘δρόμους’, αλλά δεν ήμουν διατεθειμένος να συμβιβαστώ σε πολλά θέματα. Θέλω να φτιάχνω μουσική που διαχωρίζει τους ανθρώπους, δε θέλω να κάνω μουσική που ρέει εύκολα και απευθύνεται στις μάζες.
Τα residencies, η πρακτική εξάσκηση, το να παίζεις ως warm up DJ και να μαθαίνεις όλη τη φιλοσοφία του dancefloor από την αρχή έως το τέλος της βραδιάς, το να ψάχνεις να βρεις εκείνους τους δίσκους που οι άλλοι δεν έχουν ακόμη, όλα αυτά σε κάνουν έναν καλό DJ στα δικά μου μάτια.
— Σε ένα πολύ σημαντικό σημείο της καριέρας σου αποφάσισες να φύγεις από τη Βρετανία και να πας στη Νέα Υόρκη. Ένιωσες ότι έπρεπε να δραπετεύσεις από κάτι, να κάνεις ένα βήμα πίσω;
Χρειαζόμουν ένα διάλειμμα από τους Death In Vegas κι έτσι απόφάσισα να συνεχίσω εκεί τις σπουδές μου στη φωτογραφία. Όσο ήμουν στη Νέα Υόρκη, ένιωσα την ανάγκη να εκτονώσω και να διοχετεύσω την κατάσταση που ζούσα παίζοντας κιθάρα. Το αποτέλεσμα ήταν μια σειρά τραγουδιών που αποτελούν τη βάση του ακυκλοφόρητου “Black Acid” project μου. Το ότι έφυγα από το Λονδίνο ήταν πολύ καλό για μένα, αφού όταν επέστρεψα η πόλη μου έδωσε μια πολύ ρομαντική αίσθηση... έπρεπε να φύγω για να καταλάβω πόσο πολύ αγαπώ αυτό το μέρος.
— Έχεις σπουδάσει graphic design και φωτογραφία και έχεις επιτύχει και σ’ αυτούς τους τομείς. Τι –ενδεχομένως- αποτυγχάνει να εκφράσει η μουσική, το οποίο μπορεί να αναδειχτεί μέσα από τις εικαστικές τέχνες;
Ειλικρινά, δεν τις διαχωρίζω. Είναι απλά μια διαφορετική μορφή έκφρασης, όπου χρησιμοποιείς άλλα "εργαλεία". Μπορεί να είναι μια φωτογραφική μηχανή, ένα drum machine, ένα πινέλο.
— Εκτός από όλα αυτά που κάνεις, είσαι και εξαιρετικός DJ. Ποιές είναι οι δίοδοι επαφής που σου προσφέρει το DJing; Πόσο διαφορετικό είναι να βρίσκεσαι σε ένα στούντιο και να γράφεις μουσική από το να παίζεις μουσική σε ένα κοινό που έχει έρθει για να χορέψει;
Το να παίζω μουσική σε διάφορους χώρους ήταν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας στην Αφρική, το οποίο συνεχίστηκε στην εφηβεία και με οδήγησε στο να δουλεύω σε δισκοπωλεία και, τελικά, στο να αγοράσω πικάπ και να στήσω τα δικά μου πάρτυ. Το να ταξιδεύεις σε όλο τον κόσμο και να παίζεις μουσική είναι η απόλυτη ευλογία! Το ότι σπαταλάς πολύ χρόνο σε ένα στούντιο δε σε κάνει καλό DJ. Τα residencies, η πρακτική εξάσκηση, το να παίζεις ως warm up DJ και να μαθαίνεις όλη τη φιλοσοφία του dancefloor από την αρχή έως το τέλος της βραδιάς, το να ψάχνεις να βρεις εκείνους τους δίσκους που οι άλλοι δεν έχουν ακόμη, όλα αυτά σε κάνουν έναν καλό DJ στα δικά μου μάτια. Ξέρω συγκλονιστικούς DJs, οι οποίοι δεν έχουν πατήσει σε στούντιο ποτέ στη ζωή τους.
— Από τότε που έκανες τα πρώτα σου βήματα στην αρχή των 90’s μέχρι σήμερα, η βιομηχανία της ηλεκτρονικής μουσικής έχει εξελιχθεί πέρα από κάθε προσδοκία. (Superstar) DJs, συγκροτήματα, παραγωγοί, μουσικοί... η προσφορά έχει ξεπεράσει κατά πολύ τη ζήτηση. Ο ήχος αλλάζει συνεχώς. Ποιά είναι η άποψή σου για όλα αυτά;
Φτάχνεται φοβερή μουσική, αυτή την εποχή, που κυκλοφορει μέσω κάποιων εξαιρετικών και πολύ προχωρημένων δισκογραφικών εταιριών... και μετά έχεις κι όλη αυτή την ιστορία με τη έκρηξη του EDM στην Αμερική, το οποίο είναι ένα τεράστιο αστείο, ένας χώρος για τον οποίο έχω μηδενική γνώση κι ούτε πρόκειται να επιδιώξω να μάθω. Προσπαθώ, πραγματικά, να κάνω τη δουλειά μου, να παίζω μουσική σε clubs που ξέρω ότι έχουν προχωρημένη λογική και πολιτική στον ήχο που παρουσιάζουν, αλλά και κοινό που ακολουθεί. Δυστυχώς, τους περισσότερους promoters τους ενδιαφέρει να γεμίζουν τους χώρους κι όχι το να παίρνουν δημιουργικά ρίσκα. Γι’ αυτό clubs όπως το “Golden Pudel” στη Γερμανία είναι τόσο αξιοσέβαστα.
— Είναι πασιφανές το ότι πολλοί σημαντικοί παραγωγοί γυρνούν πίσω στις ρίζες της techno και της house ψάχνοντας για έμπνευση και δημιουργική παρηγοριά. Και η δική σου καλλιτεχνική παλέτα παραμένει άρρηκτα συνδεδεμένη με τα 303, 808, 909, Korg MS-20 και Roland SH-09 synths…
Αυτά είναι τα "εργαλεία" που πάντα είχα, απλά σήμερα τα χρησιμοποιώ με διαφορετικό τρόπο: όλα παίζουν live, όπως και τα drum machines και τα sequencers. Δε χρησιμοποιώ soft synths και plugins, όπως επίσης προσπαθώ να μη χρησιμοποιώ τον υπολογιστή, όταν γράφω μουσική. Είναι απίστευτα ανανεωτικός και ξεκούραστος αυτός ο τρόπος για μένα. Δε θέλω να ακουστώ πουριτανός και καθαρολόγος, υπάρχουν πολλοί δίσκοι που παίζω και αγαπώ, οι οποίοι γνωρίζω πως έχουν φτιαχτεί "μέσα στο κουτί" (αποκλειστικά σε υπολογιστή)... Ο καθένας στον τομέα του και ο καθένας πράττει ανάλογα με αυτά που έχει στη διάθεσή του.
— Ποιά είναι η λογική πίσω από τη δημιουργία της δισκογραφικής σου, της Drone;
Ήθελα να φτιάξω τη δική μου εταιρία που θα λειτουργούσε ως διέξοδος για τη δική μου δουλειά, αλλά και τη δουλειά αυτών που σκέφτονται όπως εγώ. Φέτος η Drone θα εντρυφήσει σε διάφορες ηχητικές αναζητήσεις.
— Ποιά είναι η σχέση σου με την Ελλάδα;
Η σχέση μου με την Ελλάδα... Χμ... Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήταν εκεί σε διακοπές, έκανα τη μουσική για δύο επιδείξεις της Σοφίας Κοκοσαλάκη και αγαπώ τον Άλεξ Μαχαίρα μέχρι θανάτου! Ναι, ξέρω πως οι Death In Vegas έχουν αρκετούς θαυμαστές στην Ελλάδα.
— Ποιά είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Περισσότερες κυκλοφορίες στην Drone, να εκθέσω την εικαστική μου δουλειά και να συνεχίσω να πατάω εκείνο το ‘περίεργο’ κουμπάκι μου.
Ο Richard Fearless θα βρίσκεται στο Death Disco την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου.