Το 2ο άλμπουμ των Pet Shop Boys, για να είμαι ειλικρινής το αγόρασα σε κασέτα. Και για να είμαι πιο ειλικρινής, ζήτησα από τη μητέρα μου να το αγοράσει από ένα μαγαζί στη Χαλκίδα. Ήμουν μικρός ακόμη, οπότε δεν «κυκλοφορούσα».
Μα φυσικά το τραγούδι που με έφερε κοντά τους είναι το “It’s a sin”. Ήταν τόσο δυνατό (ακόμη το ακούω με την ίδια ικανοποίηση κι ενθουσιασμό), που θα πρέπει να έπαιζε και 100 φορές στο repeat.
Για μένα αποτελεί σταθμό, πέρασα σε ένα διαφορετικό επίπεδο, εκείνο του μουσικόφιλου, αφού ουσιαστικά «ξέφυγα» από τις συλλογές τύπου Hits84,86 κ.τ.λ. και ξεκίνησα να ακούω ολοκληρωμένες δουλειές, να την «ψάχνω» ακόμη περισσότερο. Θυμάμαι να το ακούω συνεχώς, ακόμη και τις ώρες που διάβαζα, είχε στην κυριολεξία «λιώσει» η κασέτα. Φυσικά κι ιδιαίτερη εντύπωση μου είχε κάνει και το εξώφυλλο, με το χασμουρητό.
Το “Actually”, ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των τέλειων pop άλμπουμ. Και περιέχει μερικά από τα καλύτερα τραγούδια των Pet Shop Boys. Tα 4 βασικά singles, “It’s a sin”, “What have I done to deserve this?” με τα φωνητικά της Dusty Springfield, “Rent” με τους εκπληκτικούς βρετανικούς στίχους και το “Heart” με το βαμπιρικό του clip, αποτελούν πιθανότατα και τα καλύτερα singles τους από ένα άλμπουμ.
Δεν ήταν όμως μόνο αυτά, αφού σε αυτό το άλμπουμ, βρίσκεις το συγκλονιστικό “King’s Cross”, το μελωδικότατο “I want to wake up” που θυμίζει περισσότερο τις επόμενες δουλειές τους και θα μπορούσε άνετα να βρισκόταν στο “Behavior”, ή το “Shopping”.
Είμαι πολύ περήφανος που «ανδρώθηκα» μουσικά με το “Actually” και τους Pet Shop Boys.
________________
Οι Pop Eye θα παίξουν live την Παρασκευή 9 Οκτωβρίου στον Ιανό, στην παρουσίαση του βιβλίου της Ελένης Σταματούκου "Μπλε" και το Σάββατο 17 Οκτωβρίου στο Let Me Know! Festival, στο θέατρο Χυτήριο. Το τελευταίο τους άλμπουμ «Is it real?» κυκλοφόρησε φέτος το καλοκαίρι από την «The Sound Οf Everything». Περισσότερα για την μουσική των Pop Eye στο Facebook και στο Soundcloud
Το τελευταίο τους βίντεο για το κομμάτι "Is It Real?" με την Έφη Θεολόγου στα φωνητικά:
Και ένα παλιότερο με τον Δημήτρη Καμπούρη:
σχόλια