Παύλος Σιδηρόπουλος & Σπυριδούλα – Φλου
Θα ήθελα πάρα πολύ να ισχυριστώ ότι από τα πέντε μου ήμουν αμετανόητος ροκάς, maltάκιας και βινυλιάκιας και φιλοσοφούσα τη ζωή ακούγοντας το Axis:Bold as Love των Jimi Hendrix Experience, αλλά η αλήθεια είναι ότι η ουσιαστική μου γνωριμία με το ροκ προέκυψε ακούγοντας το δίσκο "Φλου" του Παύλου Σιδηρόπουλου και των Σπυριδούλα. Η μεγαλύτερη ίσως σύμπραξη στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, η οποία άφησε κληρονομιά σε όλους εμάς το σπουδαιότερο ελληνικό δίσκο όλων των εποχών.
Τον Παύλο Σιδηρόπουλο τον γνώρισα από τους γονείς μου.
Την πρώτη μου ηλεκτρική κιθάρα, αυτή με την οποία ανεβαίνω ακόμη στη σκηνή την αγόρασα από το Fagotto, ένα κατάστημα κάπου στα Πατήσια, κοντά στο ωδείο, στο οποίο δίδασκαν οι Σπυρόπουλοι. Το ωδείο, στο οποίο φοιτούσαν ο Αλέξης Ιωάννου (Burger Project) και ο αδερφός του καλού μου σχολικού φίλου Στέλιου Μπαρμπόπουλου, Γιάννης. Ο Αλέξης, ως κάποια χρόνια μεγαλύτερος αποτελούσε πρότυπο για εμάς, μιας και μπορούσε να παίξει το "Little wing", αλλά και κάθε ιστορικό σόλο της ροκ παράδοσης. Τον ευχαριστούμε, γιατί ήταν ένας από τους ανθρώπους, ο οποίος άθελά του μας έσπρωξε στο να πιάσουμε κι εμείς όργανα στα χέρια μας. Κλείνω αυτή τη μικρή παρένθεση, η οποία δείχνει τη μεταφυσική σύνδεση που είχαμε με αυτό το δίσκο, αλλά και τους Σπυριδούλα.
Γράφοντας αυτές τις αράδες, ακούω παράλληλα αυτό το δίσκο, τον οποίο είχα χρόνια να ακούσω. Νιώθω και πάλι σα να τον ακούω πρώτη φορά. Είναι το ίδιο επίκαιρος, αν όχι ακόμη περισσότερο. Τραγούδια ταφ κεφαλαίο. Γραμμένα από ανθρώπους. Υπερταλαντούχους μεν, εύθραυστους δε. Αυθεντικούς. Δεν νιώθουν κάτοχοι της απόλυτης αλήθειας, αλλά αναρωτιούνται ανοιχτόφωνα μαζί μας.
Αυτό που πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν, ακόμη και αυτοί που έχτισαν καριέρες αντιγράφοντας ανεπιτυχώς το δίσκο αυτό, είναι ότι αυτός ο δίσκος δεν έχει συνταγή, ή τουλάχιστον έτσι νομίζω. Όταν έχεις αλήθειες να πεις, δε χρειάζεσαι συνταγή. Κάθε στίχος που κυλά, νιώθω ότι μιλά σε εμένα προσωπικά, αλλά και για εμένα. Υγιής ανησυχία, φόβοι, διατυπωμένοι με έναν ωμό τρόπο, ο οποίος στο τέλος ηχεί βαθιά ποιητικός στα αυτιά του ακροατή χωρίς καν να το προσπαθεί. Αυτό δεν κλέβεται, ούτε αντιγράφεται. Αυτός είναι ο λόγος, που οι περισσότεροι πραγματικά σπουδαίοι άνθρωποι θεωρούν τους εαυτούς τους ένα τίποτα. Ένα τίποτα, όμως, το οποίο περπατάει συνέχεια και κάθε μέρα βρίσκεται και σε άλλο μέρος. Αυτό δεν κλέβεται.
Να φανταστείτε ότι είμαι ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν ακούει, ούτε άκουγε ελληνόφωνο ροκ. Στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνόφωνης δισκογραφίας δε μου λέει και πολλά. Έχω όμως συντρόφους τόσα χρόνια καμιά εικοσαριά ελληνόφωνους δίσκους, οι οποίοι με συγκινούν ακόμη και αυτό διότι ήταν οικουμενικοί. Ο Σιδηρόπουλος είχε αυτό το χάρισμα. Οι λέξεις του, στα αυτιά μου πάντα ηχούσαν ευχάριστα, σα να ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της folk, country, blues, rock παράδοσης και όχι μια κακή μεταγλώττιση των αγγλόφωνων ιστοριών. Μόνο αυτός για εμένα το πέτυχε. Παραθέτω ένα τετράστιχο από την "Ώρα του Stuff", στο οποίο μυστικά τότε συμμετείχε και η Δήμητρα Γαλάνη, η οποία και αυτή ανήκει στην κλειστή ελίτ των ανθρώπων, στους οποίους χρωστάω πολλά.
''Ξέρω πως ανάσκελα θα μας βρούνε ένα πρωί
σέρνοντας στο βλέμμα μας κάποια σιωπηλή κραυγή
Άδειο θα'ν' το πρόσωπο κι η ματιά τους αδειανή
με έναν αργό θάνατο να μας λιώνει το κορμί''
________________
Οι Night Knight είναι το καινούριο πρότζεκτ του Σεραφείμ Γιαννακόπουλου ,ντράμερ των Planet of Zeus .Το ντεμπούτο τους "God is a motherfucker" κυκλοφορεί από τις ihaveadrum records και inner ear records. Οι Night Knight θα παίξουν live στο Eject Festival στις 15 Ιουλίου στην Πλατεία Νερού στο Φάληρο.
σχόλια