Το πόσο πολύ έχει αλλάξει η κατάσταση στο χώρο της ελληνικής δισκογραφίας μπορεί εύκολα να το καταλάβει κανείς από τις κυκλοφορίες του τελευταίου χρόνου. Τα περισσότερα άλμπουμ και ep που κυκλοφορούν είναι από αξιοπρεπή μέχρι εντυπωσιακά. Παλιότερα το όνειρο των περισσότερων γκρουπ ήταν να βρεθούν σε μια μεγάλη εταιρεία, γιατί δύσκολα μπορούσες να έχεις διαφορετικά πρόσβαση στο μεγάλο κοινό. Σήμερα που το μεγάλο κοινό είναι ακόμα πιο άπιαστο όνειρο, υπάρχουν γκρουπ που δεν τα ενδιαφέρει καθόλου η μεγάλη εταιρεία. Προτιμούν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, το DIY πάει πακέτο με τον νέο τρόπο προώθησης, που είναι κυρίως το ίντερνετ.
ΟιModrecπέρασαν πολλά για να ετοιμάσουν και να καταφέρουν τελικά να κυκλοφορήσουν τον πρώτο δίσκο τους, το Art Naϊve. «Επιτέλους, μετά από 8 χρόνων σκληρή δουλειά τα καταφέραμε» μου λένε. «Σημαίνει πολλά για μας αυτό, ο τρόπος που έχουμε φτάσει μέχρι εδώ, υπήρξαν πολλά εμπόδια».
Τι εμπόδια; «Εμπόδια ως προς την ανεύρεση στούντιο, χώρων να κάνουμε πρόβες. Επειδή δεν είχαμε χρήματα οδηγηθήκαμε σε συμβιβασμούς, οι οποίοι παρ' όλα αυτά δεν λειτούργησαν. Σταματήσαμε σε ένα χρόνο σχετικά καλό, δουλέψαμε, βρήκαμε λεφτά και κάναμε ένα καινούργιο deal μετά από ενάμιση χρόνο. Όταν τελείωσε είχαμε το εμπόδιο της μίξης... Δοκιμάσαμε να μιξάρουμε με έναν Έλληνα πολύ καλό παραγωγό, αλλά δεν είχε χρόνο, μας παρέπεμψε κάπου αλλού, δώσαμε ένα δείγμα, αλλά σκεφτήκαμε ότι αφού φτάσαμε μέχρι εδώ, ας φτάσουμε μέχρι το τέρμα. Κατεβάσαμε τα CD μας, είδαμε όλα τα ονόματα από assistant engineer για μίξη, ψάξαμε στο ίντερνετ και αρχίσαμε να στέλνουμε mail σε όλους. Δεν είχαμε τίποτα να χάσουμε. Τελικά ο Alex Newportείπε το ναι».
Ο παραγωγός Alex Newport απ' τη Νέα Υόρκη έχει συνεργαστεί με ονόματα όπως οι At The Drive In, οι Mars Volta και οι Sepultura, ενώ το mastering του δίσκου έχει γίνει από τον Jeff Lipton και τη Maria Rice στα Peerless Mastering Studios στη Βοστόνη. «Μέσα σε δυο μέρες είχαμε λάβει απαντήσεις από 60 άτομα που ήθελαν να μιξάρουν το υλικό!», συνεχίζουν, «κάποιοι άγνωστοι, κάποιοι γνωστοί, αρκετοί Σουηδοί. Ήταν ωραία αίσθηση. Είδαμε πόσα λεφτά μπορούσαμε να μαζέψουμε και τον ρωτήσαμε αν είναι OK. Συμφώνησε. Επειδή είμαστε ανυπόγραφη μπάντα το ποσό είναι πιο μικρό, γιατί γίνεται άλλη συμφωνία. Οπότε, τα βρήκαμε. Μετά χρειαζόταν σκληρή δουλειά για να μαζέψουμε τα λεφτά να τον πληρώσουμε. Άτυπα είναι DIY, αλλά στην ουσία είναι πιο ακριβή παραγωγή από πολλές παραγωγές γκρουπ μεγάλων εταιρειών».
Γιατί δεν πήγατε σε μεγάλη εταιρεία;«Δεν μας ενδιέφερε. Μια μεγάλη εταιρεία δεν μπορεί να σου κάνει τίποτα περισσότερο. Βάλαμε πολύ ψηλά τον πήχη, αλλά είμαστε πάρα πολύ ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα».
Το Modrec προέκυψε από το προηγούμενο όνομα του συγκροτήματος, Modified Recovery, «έτσι λεγόμασταν στην αρχή, αλλά δεν το έγραφε κανείς σωστά στις αφίσες», λένε γελώντας, «κάναμε μια σύμπτυξη κι έτσι βγήκε. Κάποιος το είπε και μας άρεσε».
Έχει αλλάξει κάτι στη συμπεριφορά του κόσμου απέναντι στα ελληνικά γκρουπ; Έχει αυξηθεί το κοινό;«Δεν ξέρω αν έχει μεγαλώσει το κοινό. Μπορεί. Υπάρχει περισσότερη πληροφορία, υπάρχουν περισσότερες μπάντες, βγαίνουν πιο ωραία πράγματα. Μπορεί να υπάρχει και μεγαλύτερη ευκολία στην προβολή της δουλειάς μιας μπάντας, πιο πολλοί χώροι. Το μόνο που δεν υπάρχει είναι το ραδιόφωνο. Το αποκλείουμε, γιατί η κατάσταση είναι απελπιστική. Οι δυο βασικοί σταθμοί είναι πλήρως κατευθυνόμενοι». Σχολιάζουμε την κατάσταση στην Αγγλία και το promotion που γίνεται στα νέα γκρουπ από όλα τα μέσα, ακόμα κι αν είναι αντικειμενικά μέτρια. «Τα δικά τους γκρουπ τα στηρίζουν συντονισμένα», λένε, «εδώ; Η ξενομανία στην Ελλάδα δεν έχει φύγει, ο Λαλάκης ο εισαγόμενος των ‘80s, δηλαδή, ισχύει ακόμα. Εκεί είμαστε ακόμα, ό,τι μας έρθει απ' έξω είναι καλύτερο».
Θέλετε να μου σχολιάσετε το postπου ανεβάσατε για το liveστη Μαλακάσα; Τι είχε γίνει;«Θα έπαιζαν το καλοκαίρι οι Kasabian, οι Manic Street Preachers και οι Smashing Pumpkins και είχαμε κανονίσει να είμαστε το support. Είχαμε δεχτεί να πληρώσουμε το backline, αλλά το live ακυρώθηκε. Μετά κανόνισαν να παίξουν οι Manic Street Preachers μόνοι τους αλλά δεν είχαμε τα 230 ευρώ και ζητήσαμε να τα πληρώσουν απ' τη διοργάνωση. Αρνήθηκαν γιατί είναι θέμα πολιτικής της εταιρείας, "σας δίνουμε την ευκαιρία να παίξετε στο χώρο μας", μας είπαν, "θα φέρετε τον εξοπλισμό σας". Δεν είχαμε τον εξοπλισμό να αντεπεξέλθουμε σε τέτοιο live. Όπως η καθαρίστρια θα πληρωνόταν να καθαρίσει το χώρο, έτσι και το support προσφέρει τη δικιά του υπηρεσία. Είναι θέμα υπηρεσίας. Δεν ζητάγαμε να πληρωθούμε, ζητάγαμε 200 ευρώ για τα όργανα της σκηνής, να μη βάλουμε απ' την τσέπη μας. Το λάθος είχε γίνει όταν είπαμε το ναι για τους Smashing Pumpkins, αλλά στην πορεία το διορθώσαμε και αναθεωρήσαμε. Μπορεί να κλείσαμε την πόρτα σε μια μεγάλη εταιρεία διοργανώσεων, έχουμε βαρεθεί όμως να βρισκόμαστε με φίλους από άλλα γκρουπ και να λέμε συνέχεια τα ίδια πράγματα. Ανεβάσαμε το post το ίδιο βράδυ που ήταν έντονα τα συναισθήματα, αλλά ήταν ξεκάθαρο, το κάναμε για να ξέρουν οι υπόλοιποι ότι αυτό συμβαίνει. Δεν ήταν μανιφέστο, θέλαμε να ακουστεί η γνώμη μας και ο καθένας ας κάνει αυτό που γουστάρει, ας τραβήξει το δρόμο του...».
σχόλια