Έχετε μια τελείως διαφορετική συνθετική διαδικασία από τις περισσότερες μπάντες. Όχι μόνο επειδή δεν θέλετε παραγωγό αλλά επειδή ξεκινάτε ηχογραφώντας τα τραγούδια σας και μετά κάνετε πρόβες και παίζετε μαζί. Τι πλεονεκτήματα σας δίνει αυτό;
Κοίταξε, έχω παίξει και σε άλλες μπάντες παλιότερα, και όσο περίεργη κι αν είναι η μουσική πάντα κολλάς με συγκεκριμένους ρόλους στο στούντιο. Μπορεί οι περισσότεροι μουσικοί να προτιμούν τον τρόπο που σωστά περιγράφεις, αλλά εγώ θέλω να είμαι δημιουργικός όταν ηχογραφώ, θέλω να παίζω διαφορετικά όργανα και να δουλεύω γρήγορα. Θέλω να φτιάχνω σπουδαίους δίσκους και όχι απλά να έχω σε κασέτα οτιδήποτε παίζουμε ζωντανά τους τελευταίους έξι μήνες. Ένα άλλο μεγάλο πλεονέκτημα είναι η δυνατότητα να γράφω τραγούδια μόνος μου και να τα τελειώνω πολύ γρήγορα. Το ίδιο ισχύει και για τον Martin (σ.σ. Larsson) και τον Daniel (σ.σ. Tjäder). Άλλωστε, ο Martin, στον τελευταίο δίσκο έγραψε τα «The video dept.» και «Four months in the shade» σχεδόν μόνος του.
Στον τελευταίο δίσκο σας υπάρχει μια εντυπωσιακή στροφή προς μια ατόφια diy ποπ αισθητική. Αυτό συνέβη απλά γιατί φτιάχνεται diy ποπ τραγούδια ή ήταν εξαρχής ο στόχος τέτοιος;
Θα έλεγα και τα δύο. Αν ηχογραφήσουμε ένα τραγούδι και η κιθάρα είναι ξεκούρδιστη, συνήθως θα την αφήσουμε έτσι. Υπό μια έννοια είμαστε τελειομανείς, θέλουμε οι δίσκοι μας να ακούγονται φτηνοί με έναν τέλειο τρόπο. Δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα.
Απολαμβάνεις την ανάγνωση μουσικών περιοδικών. Έχεις νιώσει ποτέ πως αυτή η εκτενής γνώση της ποπ κουλτούρα καθυστερεί ή επηρεάζει την τραγουδοποιία σου;
Μου αρέσει πολύ να διαβάζω για την ποπ κουλτούρα, αλλά δυστυχώς δεν γνωρίζω καλά μουσικά περιοδικά. Υπάρχουν, όμως, βιβλία και μπλογκ που μου αρέσουν. Πιστεύω πως μπορείς να εμπνευστείς διαβάζοντας για συγκροτήματα και υποκουλτούρες. Για μένα είναι ό,τι καλύτερο να διαβάσω ένα καλογραμμένο κείμενο για έναν καλλιτέχνη που δεν γνωρίζω. Προσπαθώ πάντα να γράψω και να ηχογραφήσω αμέσως μετά, χωρίς να ακούσω την ίδια την μουσική που περιγράφει ένα τέτοιο κείμενο. Μπορείς να ανακαλύψεις καινούργιους τρόπους προσέγγισης, προσπαθώντας να υλοποιήσεις μια ιδέα που είναι μόνο στο κεφάλι σου. Όταν είναι ακόμα σαν όνειρο, πριν γίνει στατικό γεγονός. Δεν νομίζω λοιπόν πως το ενδιαφέρον μου για την ποπ κουλτούρα καθυστερεί τη δημιουργικότητά μου, αλλά σίγουρα την επηρεάζει. Κλέβουμε ιδέες από παντού και προσπαθούμε να φτιάξουμε κάτι καινούργιο.
Κατά περιόδους έχετε πρωινές δουλειές και ζείτε σε διαφορετικές πόλεις στην Σουηδία. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν μπορείτε να ζήσετε μόνο από τη μουσική ή προτιμάτε αυτήν τη συνθήκη;
Έχουμε μείνει άνεργοι αρκετό καιρό τώρα, προσπαθώντας να ζήσουμε μόνο από τη μουσική, αλλά είμαστε συνέχεια άφραγκοι, οπότε υποθέτω πως πρέπει να αρχίσουμε να ψάχνουμε για δουλειά τώρα. Δεν είμαι πολύ μεγάλος οπαδός της δουλειάς. Πιστεύω πως είναι υπερεκτιμημένη. Προσπαθώ να δουλεύω όσο λιγότερο γίνεται. Εντάξει, δουλεύουμε σκληρά με την μπάντα, αλλά ποτέ δεν μας ενδιέφερε να τα «καταφέρουμε». Προφανώς και θα μας άρεσε να κερδίζουμε λίγο περισσότερα χρήματα γιατί είναι δύσκολο να βρεις δουλειά όταν πρέπει να φεύγεις συνέχεια για συναυλίες.
Ποια είναι η ιστορία πίσω από το «The new improved hypocrisy»;
Είναι ένα χτύπημα στη δεξιά σουηδική κυβέρνηση, γραμμένο από την δικιά τους ματιά. Το κυκλοφορήσαμε λίγο πριν τις εκλογές τον Σεπτέμβριο, αλλά εννοείται ότι δεν είχε κανένα αντίκτυπο στα αποτελέσματα. Δυστυχώς.
Πάντα, εν μέσω οικονομικής κρίσης, το δεξιό κομμάτι της κοινωνίας έχει περισσότερο χώρο να ελιχθεί (π.χ. σωτηρία του κράτους και των κατοίκων του, απαλλαγή από μετανάστες κ.λπ.). Αυτό συμβαίνει τώρα στη Σουηδία;
Ακριβώς αυτό. Για κάποιον γαμημένο λόγο οι Σουηδοί εργάτες ψήφισαν Δεξιά. Είναι τρελό. Θέλεις να ταρακουνήσεις τους ανθρώπους και να ουρλιάξεις στα μούτρα τους πως η Αριστερά είναι η σωστή επιλογή, αν δεν είσαι πλούσιος και δεν ενδιαφέρεσαι μόνο για τον εαυτό σου. Πλέον, έχουμε και το σουηδικό ρατσιστικό κόμμα στην κυβέρνηση και είναι τραγικό. Έχω σκεφτεί να φύγω από τη χώρα, αλλά δεν ξέρω πού να πάω.
Πιστεύεις πως η μουσική πρέπει ή μπορεί να ασχοληθεί σοβαρά με τέτοια πολιτικά θέματα;
Η μουσική μπορεί να ασχοληθεί, αν και πρέπει να πω πως η πλειοψηφία της πολιτικοποιημένης μουσικής είναι υπερβολικά βαρετή. Από τη μια έχεις τους εξαγριωμένους πανκ πιουρίστες που μπορεί να πουν πράγματα με τα οποία συμφωνείς, αλλά το κάνουν με έναν βαρετό και παλιομοδίτικο τρόπο. Από την άλλη, έχεις τους χίπηδες και τους συναισθηματικούς -κάπου στη μέση- καλλιτέχνες που τραγουδούν τα προφανή χωρίς χιούμορ ή φινέτσα. «Οι άνθρωποι πεινούν...» και διάφορα παρόμοια, λες και ο κόσμος δεν βλέπει δελτία ειδήσεων. Οπότε, ουσιαστικά, θα σου πως η μουσική μπορεί να ασχοληθεί με την πολιτική, αλλά όχι πως πρέπει κιόλας.
Πόσο δύσκολο είναι να διατηρήσεις ακέραιες τις πολιτικές θέσεις σου όταν είσαι (και οφείλεις να είσαι) κομμάτι μια μεγάλης βιομηχανίας;
Δεν είναι πολύ δύσκολο. Δεν νιώσαμε ποτέ κομμάτι της, κυρίως γιατί δεν άλλαξε ποτέ ο τρόπος που κάνουμε τα πράγματα που σχετίζονται με το συγκρότημα. Δεν μπλέκουμε με στυλίστες, σχεδιαστές, παραγωγούς κ.λπ. Κάνουμε τα πάντα μόνοι μας και υπάρχουν πολλά στα οποία αρνούμαστε τη συμμετοχή μας. Δεν δίνουμε ποτέ συνεντεύξεις σε κουτσομπολίστικα ή αντρικά περιοδικά και δεν παίζουμε ποτέ σε cheesy τηλεοπτικές εκπομπές. Τα μοναδικά πράγματα που αφήνουμε στην εταιρεία μας είναι διαδικασίες που δεν έχουν να κάνουν με την καλλιτεχνική μας υπόσταση.
Προβληματιστήκατε όταν αποφασίσατε να απορρίψετε τις προτάσεις της Shell και McDonalds για τη χρήση τραγουδιών σας στις διαφημιστικές τους καμπάνιες, αν και μια πιθανή συγκατάβασή σας θα σας πρόσφερε μεγαλύτερη οικονομική άνεση;
Δεν δυσκολευτήκαμε καθόλου, επειδή ξέρουμε ποιες είναι αυτές οι εταιρείες. Έχουμε τις αρχές μας, αλλά καταλαβαίνω τι εννοείς. Δεν έχουμε καθόλου λεφτά, ενώ αυτοί έχουν. Από τη στιγμή που είχαμε ήδη ηχογραφήσει τα τραγούδια που ήθελαν, θα ήταν εύκολα λεφτά. Θα μπορούσα να πάρω ένα χειμωνιάτικο παλτό. Θα έτρωγα καλύτερα, αλλά αυτό θα κατέστρεφε το συγκρότημα οριστικά. Δεν θα κάνουμε ποτέ κάτι τέτοιο. Κανονικά δεν έχουμε πρόβλημα με τις τηλεοπτικές διαφημίσεις, αλλά είναι ειρωνικό και κρίμα που πάντα μας πλησιάζουν οι πιο «κακές» εταιρείες. Σαν να μας προκαλεί ο διάολος.
Σχεδιάζεις ακόμα να συνεργαστείς με τον Jens Lekman;
Είναι αστείο που το αναφέρεις αυτό. Δεν το είχαμε συζητήσει με τον Jens εδώ και πολλά χρόνια και τις προάλλες είπαμε να κάνουμε τελικά κάτι μαζί. Δεν ξέρω, όμως, ούτε τι θα είναι αυτό, ούτε πότε θα γίνει. Θα δούμε.
Στην Αθήνα έρχεστε ως καλεσμένοι του jumpingfish.gr, που είναι ένα πρόγραμμα υποστήριξης και ανάδειξης καινούργιων μουσικών. Γνωρίζεις κάτι παραπάνω γι' αυτό το project κι αν ναι, ποια είναι η γνώμη σου;
Δεν ξέρω κάτι παραπάνω, αλλά ακούγεται συναρπαστικό! Και σημαντικό.
Τέλος, μετά την κυκλοφορία του τελευταίου δίσκου του Ariel Pink εξακολουθείς να πιστεύεις πως είναι ο σπουδαιότερος παραγωγός των ημερών μας;
Χα χα, μου άρεσε ο δίσκος και παρόλο που δεν είχα πει ακριβώς πως είναι ο τελευταίος, σίγουρα είναι ένας από τους λίγους και εξακολουθώ να το πιστεύω, βασισμένος σε ολόκληρη τη δισκογραφία του και την επιρροή του στην indie σκηνή.
σχόλια