Step Backwards
Στις αρχές του έτους (τ. 231), γράφοντας για το εξαιρετικό EP «Dagger Paths» του Forest Swords (εξακολουθεί ν’ αποτελεί εθιστικό άκουσμα), τόνιζα πως η ολοκληρωμένη δουλειά του αποτελεί τον πλέον πολυαναμενόμενο δίσκο του ’11. Μπορεί να μην έχει κυκλοφορήσει ακόμα, αλλά πριν από μερικές εβδομάδες ο Matthew Barnes κυκλοφόρησε το «Fjree Feather», που αποτελείται από πρώιμες ηχογραφήσεις του (το παρόν υλικό είχε κυκλοφορήσει σε CD-R στο παρελθόν), τις οποίες επεξεργάστηκε ξανά με τη βοήθεια του Mikko Gordon. Αν και είναι προφανές πως ο Barnes εκμεταλλεύεται τον ξαφνικό ντόρο γύρω απ’ το όνομά του για να οδηγήσει το παλαιότερο υλικό στο διευρυμένο του κοινό, τα 6 κομμάτια που υπάρχουν εδώ ολοκληρώνουν την ιδέα που είχαμε για τη μουσική του πορεία. Ίσως να μην μπορεί να σταθεί σε καμία περίπτωση πλάι στις υψηλού επίπεδου παραγωγές του «Dagger Paths», αλλά οι επιρροές του επιβεβαιώνουν όσα γράφαμε πριν από μερικούς μήνες. Οι κιθάρες που θυμίζουν Fennesz, οι post everything επιρροές του αλλά και η έλξη του στο R’n’B (που δαιμονοποιείται αδίκως μετά τις καλές κυκλοφορίες των Jamie Woon και Weeknd) υπάρχουν κι εδώ, αλλά είναι ξεκάθαρο πως την περίοδο που έκανε αυτές τις ηχογραφήσεις δεν είχε βρει τον συναρπαστικό ήχο που ακολούθησε. Ακόμα και στο καλύτερο κομμάτι του, το «Riverbed», ακούγεται ασύνδετος, χωρίς να έχει καταφέρει να κάνει κάτι τις ηλεκτρονικές αναφορές του. Ας σημειωθεί, βέβαια, πως τα έσοδα από τη limited έκδοση του «Fjree Feather» θα πάνε για την ενίσχυση των πληγέντων από πρόσφατο τσουνάμι.
Monster
Ενώ και πάλι όλος ο κόσμος ασχολείται με το ευρύτερο παρεάκι του Flying Lotus, αυτήν τη φορά με τον Ras G να τραβάει την προσοχή όσων παρακολουθούν μανιωδώς τις προτάσεις της Mary Anne Hobbs, είναι καλή ευκαιρία για μια χρωστούμενη ειδική μνεία στην Jennifer Lee aka Tokimonsta. Ο π ρώτος ολοκληρωμένος της δίσκος «Midnight Menu» κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του ‘10 και φανέρωσε τη Lee ως τη μοναδική παραγωγό απ’ τον κύκλο του L.A. που έχει σαφείς μελωδικές ιδέες. Ή, για να το πω πιο ξεκάθαρα, ως τη μοναδική που ενδιαφέρεται για τις μελωδίες της όσο και για τα beats που σκαρφίζεται. Ο δίσκος της, ειδικότερα στο δεύτερο μισό του αλλά και στο εξαιρετικό εναρκτήριο κομμάτι «Gamble», προσφερόταν για απανωτές ακροάσεις, ακόμα κι αν δεν είσαι πιστός ακόλουθος της σκηνής που αντιπροσωπεύει. Η καλύτερη κυκλοφορία της, όμως, ήρθε πρόσφατα με το EP «Creature Dreams», που είναι ένα μικρό ηλεκτρονικό αριστούργημα. Εδώ θα βρεις 7 καταπληκτικά κομμάτια με εξαιρετική παραγωγή και θ’ αναπολήσεις τις μέρες που άκουγες electronica με καμάρι. Η συμμετοχή της Gavin Turek στα φωνητικά των 2 τραγουδιών αυτής της κυκλοφορίας αποδεικνύει πως ξέρει να γράφει και τραγούδια. Τώρα που το βινύλιο είναι της μόδας, αυτό το 12’’ πρέπει να μπει σε πολλά σπίτια.
Soup Songs
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εγχώριες κυκλοφορίες της χρονιάς είναι σίγουρα το «Brain Soup» του Sonny Touch που κυ- κλοφόρησε από την Groovy Garden (σε εξαιρετική χειροποίητη συ- σκευασία). Ο Δημήτρης Τάτσης αποδεικνύεται κάτι παραπάνω από καλός μουσικός. Ξέρει να γράφει τραγούδια με περισσότερους από έναν τρόπους, ξέρει να χρησιμοποιεί τη φωνή του και, πάνω απ’ όλα, ξέρει πότε να γεμίσει και πότε ν’ αφήσει χώρο στα τραγούδια του. Αν έπρεπε να τον παρομοιάσεις με κάτι, θα μπορούσες να πεις πως στο κεφάλι του συναντιέται ιδανικά ο Tom Waits (συγκεκριμένα της εποχής του «Black Rider» και του «Real Gone») με τον Barry Adamson. Ο πρώτος σού έρχεται στο μυαλό όχι για τα βραχνιασμένα φωνητικά του, αλλά για τα ασύμμετρα τραγούδια του. Ο δεύτερος όχι μόνο γιατί στην ερμηνεία του δεσπόζει το μπάσο με την ευρεία έννοια, αλλά για την ποπ παράνοιά του. Ο ίδιος αναφέρει τον Beck ως βασική του επιρροή, οπότε μάλλον το ίδιο λέμε. Στην Αθήνα θυμάμαι τουλάχιστον δύο εμφανίσεις του που δυστυχώς δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω, αλλά διάβασα πως εμφανίζεται με πενταμελή μπάντα που έχει ονομάσει Honolulu Philharmonic. Ας αξιωθεί κάποιος promoter να φέρει τους Man Man για συναυλία (που έχουν γι' άλλη μια φορά κυκλοφορήσει καλό δίσκο φέτος) κι έχουμε το κατάλληλο support. Σε μια χρονιά που οι καλοί εγχώριοι δίσκοι περισσεύουν, το «Brain Soup» δικαιούται περίοπτη θέση.
σχόλια