Τάσος Φαληρέας: ο ρομαντικός της δισκογραφίας

Τάσος Φαληρέας: ο ρομαντικός της δισκογραφίας Facebook Twitter
Ο Τάσος Φαληρέας με τον Διονύση Σαββόπουλο και τη Σωτηρία Μπέλλου. Σύμφωνα με τον Δ.Σαββόπουλο: Ο Φαληρέας ήταν περιζήτητος. Τον χρειαζόμασταν και αυτός ανταποκρινόταν όχι από κοσμικότητα, ούτε για να περάσει η ώρα, αλλά γιατί αυτή ήταν η αποστολή του: το ωραίο, το μεγάλο και το αληθινό.
0

Όπως θα έλεγαν και στην πιάτσα, είναι «κομματάκι δύσκολο» να περιγράψεις ακριβώς τον Τάσο Φαληρέα. Αυτό φαίνεται και από τη Χαριστική Βολή, την ανθολογία των κειμένων του που κυκλοφόρησε το 2011 από τις εκδόσεις Ιστός, αλλά και από τις προσωπικές συζητήσεις με τους ανθρώπους που είτε τον γνώρισαν είτε συνεργάστηκαν μαζί του.

Δεινός μπασκετμπολίστας (πίστευε ότι οι μπασκετμπολίστες είναι οι καλύτεροι άνθρωποι στον κόσμο γιατί προσέχουν να μη χτυπήσουν τον αντίπαλό τους), εργάτης της μουσικής, «βινυλιάνθρωπος», ο κουστουμάτος ζεν πρεμιέ με τις φαβορίτες που καθόταν στου Παπασπύρου στην αρχή της Ερατοσθένους και ο ορισμός του πνεύματος της γενιάς των Ελλήνων beat (Δενέγρη, Κουτρουμπούσης, Πουλικάκος κ.α.).

Ήτανε καταλύτης στα μουσικά πράγματα. Είναι κάποιοι άνθρωποι που δεν μπορείς να περιγράψεις τι ακριβώς είναι αυτό που κάνουν, αλλά χωρίς αυτούς δεν θα ξέραμε ποια κατεύθυνση θα είχαν πάρει τα πράγματα. Ο Κατσίμπαλης στη λογοτεχνία, ο Παύλος Ζάννας στον κινηματογράφο, ο Τάσος Φαληρέας στη μουσική. Χωρίς αυτούς δεν θα είχαν την ίδια εξέλιξη οι τέχνες

«Ουσιαστικά, αυτή είναι η χαμένη γενιά. Είναι η γενιά που πάνω που ετοιμαζόταν να βγει, την τσάκισε η χούντα και μετά, στη Μεταπολίτευση, την τσάκισε η "αντίσταση απέναντι στη χούντα»"», έλεγε χαρακτηριστικά ο Μανόλης Σαββίδης, επιμελητής και εκδότης της ανθολογίας.

Ο Τάσος Φαληρέας γεννήθηκε το 1940 και πέθανε το 2000 από νεφρική ανεπάρκεια. Έζησε κυρίως στην Ελλάδα και στην Αμερική και ασχολήθηκε έντονα με οτιδήποτε αφορούσε το μουσικό γίγνεσθαι.

Είτε από την πλευρά της δισκογραφίας, ως στέλεχος και ως ιδιοκτήτης των μεγαλύτερων ελληνικών δισκογραφικών, είτε από το ιστορικό δισκοπωλείο Pop 11 που είχε μαζί με τον αδερφό του Γρηγόρη, είτε ως εμπνευστής και συνομιλητής νέων μουσικών από τη γωνιά του στο Dolce (μετέπειτα Φίλιον) και το Chocolatiere της οδού Σκουφά.

«Ήτανε καταλύτης στα μουσικά πράγματα. Είναι κάποιοι άνθρωποι που δεν μπορείς να περιγράψεις τι ακριβώς είναι αυτό που κάνουν, αλλά χωρίς αυτούς δεν θα ξέραμε ποια κατεύθυνση θα είχαν πάρει τα πράγματα. Ο Κατσίμπαλης στη λογοτεχνία, ο Παύλος Ζάννας στον κινηματογράφο, ο Τάσος Φαληρέας στη μουσική. Χωρίς αυτούς δεν θα είχαν την ίδια εξέλιξη οι τέχνες», λέει ο κ. Σαββίδης. Με λίγα λόγια, «ο ρομαντικός της δισκογραφίας», όπως τον είχε χαρακτηρίσει ο άλλος ρομαντικός Πάνος Γεραμάνης στο κείμενο που έγραψε μετά τον θάνατό του.

Στην ανθολογία εμφανίζονται οι δύο συγγραφικές πτυχές του Φαληρέα. Από τη μία η λογοτεχνική: στίχοι και μικρά πεζά, που τα περισσότερα είδαν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας. Από την άλλη, η δημοσιογραφική: κείμενά του, κυρίως από τα περιοδικά «Ντέφι» και «Ήχος», που περιέγραφαν μέσα από τη μουσική την ελληνική πραγματικότητα. «Είχε μια άλλη πτυχή, αυτή της δημόσιας παρέμβασης. Ήταν ένας άνθρωπος ευθύς και ακέραιος. Ό,τι πίστευε το έλεγε και, αν άλλαζε γνώμη, το έλεγε επίσης.

»Απευθυνόταν σε όσους είχαν ανησυχίες σχετικά με την τέχνη και την πολιτική. Όχι με τα drugs. Ήθελε να δώσει στους συνομηλίκους του να καταλάβουν τη δύναμη που έχει η μουσική ως εργαλείο κοινωνικής αλλαγής.

»Στην αρχή είχε πιστέψει στο αμερικανικό όνειρο. Ο Τάσος το δέχτηκε, μπήκε μέσα στην αμερικανική κουλτούρα, έζησε και στο Ντιτρόιτ κι έπειτα, μετά λόγου γνώσεως, άρχισε να μιλάει για τον Φρανκ Ζάπα, το ροκ εν ρολ και τη λειτουργία της μουσικής ως κοινωνικού φαινομένου. Αυτό προσπάθησε να το περάσει και να το υλοποιήσει και στην Ελλάδα, και μέσα από τη μουσική βιομηχανία, όπου δούλεψε για πάρα πολλά χρόνια», εξηγεί ο εκδότης της ανθολογίας.

Τάσος Φαληρέας: ο ρομαντικός της δισκογραφίας Facebook Twitter
Τάσος Φαληρέας, αριστερά καθιστός Γιάννης Χριστοδούλου, δεξιά καθιστός Nick Maros, Άγγελος Μαστοράκης, ο Μεταξάς του Free Shop και ο Γρηγόρης Φαληρέας

Γύρω από αυτό το μοτίβο κινούνταν τα άρθρα του. Ήταν από τους πρώτους που συνέδεσαν επιτυχώς τα στοιχεία της ποπ κουλτούρας με την πολιτική και κοινωνική ανάλυση. O Ντίλαν, ο Ζάπα, οι Stones, το ροκ εν ρολ, το δημοτικό τραγούδι, ο Τσιτσάνης, ο Καζαντζίδης, ο Πατσιφάς της ΛΥΡΑ, ο κολλητός του, ο Σαββόπουλος, ο Άκης Πάνου, συνδέονται με την ελληνική κοινωνία, από τον Εμφύλιο μέχρι τη Μεταπολίτευση. Και επειδή, εξαιτίας της κρίσης, έχει αναφερθεί πάρα πολλές φορές η περίοδος της Αλλαγής και ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Φαληρέας έγραφε γι’ αυτόν: «Για όποιον έχει γεννηθεί μέσα στην αλητεία, τον κοπρίτη τον καταλαβαίνεις από μίλια μακριά. Γι’ αυτό για εμάς ο Ανδρέας Παπανδρέου…».

Pop 11

Το δισκοπωλείο που διατηρούσε στην οδό Σκουφά θύμιζε όλα αυτές τις παράξενες «τρύπες» με τα περίεργα όντα που έχουμε δει σε ταινίες όπως το High Fidelity. Το Pop 11, μαζί με το Free Shop στα ρούχα, αποτελούσαν τον εν Αθήναις παράδεισο του τότε χίπστερ.

O Μανόλης Σαββίδης θυμάται πως «στο Pop 11 πήγαιναν όσοι ήθελαν να βρουν την ψαγμένη μουσική, τους ψαγμένους υπαλλήλους και την ψαγμένη άποψη. Σιγά σιγά, αυτό διαδόθηκε. Γνωρίζω ανθρώπους από την επαρχία που ερχόντουσαν εκεί για να ψωνίσουν. Χάρη στον Τάσο ακούσαμε παρά πολλά πράγματα, έφερνε φτηνούς δίσκους από την Ολλανδία και τους μεταπωλούσε εδώ. Ο ίδιος δεν θεωρούσε τον εαυτό αυθεντία.

Έκανε πλάκα με τους υπαλλήλους του Pop 11. Έλεγε ότι “αυτοί τσακώνονται ποιος έπαιξε καλύτερα το “Cocaine”, o Clapton ή ο J.J. Cale”. Σημασία για τον Τάσο είχε η μουσική να έχει μια πραγματική έκφραση. Γι’ αυτό του άρεσε οτιδήποτε αυθεντικό και λαϊκό. Είτε αυτό ήταν τα μπλουζ του Μισισιπή, είτε τα δημοτικά, είτε τα λαϊκά». Εξάλλου, στην «Αφοί Φαληρέα» ηχογράφησε κυρίως λαϊκούς καλλιτέχνες.

Τάσος Φαληρέας: ο ρομαντικός της δισκογραφίας Facebook Twitter
Δυο εξώφυλλα του περιοδικού «Ντέφι»
Τάσος Φαληρέας: ο ρομαντικός της δισκογραφίας Facebook Twitter

Η τρίτη καριέρα του Τσιτσάνη

Παρότι αγαπούσε πάρα πολύ τη ζωντανή μουσική και πίστευε πως «για τους ανθρώπους που αγαπάνε τη μουσική όλα τα ηχογραφήματα έρχονται σε δεύτερη μοίρα», η παρουσία του στις δισκογραφικές ήταν παραπάνω από έντονη. Ο συνεργάτης και φίλος του Γιώργος Κοντογιάννης τον γνώρισε το 1969. «Μου τον σύστησε ο Διονύσης Σαββόπουλος. Ήτανε στο Ροντέο και ο Σαββόπουλος και είχε κάνει τότε το “Περιβόλι του Τρελού”.

Παρότι ήταν νέος ακόμα, ο Τάσος δούλευε στη ΛΥΡΑ. Κατάλαβα από τότε ότι είχε πολύ σημαντικό ρόλο, αν και δεν ήταν καθορισμένος: ήταν παραγωγός, έκανε δημόσιες σχέσεις; Μάλλον ήταν ο αντ’ αυτού μετά τον Πατσιφά. Νομίζω ότι ο Πατσιφάς τον άφηνε έτσι και ο Τάσος έκανε ό,τι χρειαζότανε. Μετά, στην Columbia, είχε διακριτό ρόλο, στη συνέχεια πήγε πάλι στη ΛΥΡΑ, έπειτα στη CBS, μετά πάλι στην Columbia. Μετά από εκεί σταμάτησε ν’ ασχολείται με τις μεγάλες εταιρείες και καταπιάστηκε με αυτήν του αδερφού του».

Η συμβολή του στην ελληνική μουσική είναι «ότι υπηρέτησε την ελληνική δισκογραφία. Είχε έναν έντονο και παραβατικό ρόλο. Προσπάθησε όσα δεν φαινόντουσαν εκ πρώτης όψεως εμπορικά να τα κάνει εμπορικά, χωρίς να έχει κάποιο συγκεκριμένο κόλλημα. Ήθελε να κάνει ωραία πράγματα. Όταν πήγε στην Columbia πρώτη φορά, το πρώτο που έκανε ήταν να ξαναφέρει τον Τσιτσάνη στην εταιρεία. Επίσης, βοήθησε πάρα πολύ αυτό που λένε ελληνικό ροκ.

Τάσος Φαληρέας: ο ρομαντικός της δισκογραφίας Facebook Twitter
Σημασία για τον Τάσο είχε η μουσική να έχει μια πραγματική έκφραση. Γι’ αυτό του άρεσε οτιδήποτε αυθεντικό και λαϊκό. Είτε αυτό ήταν τα μπλουζ του Μισισιπή, είτε τα δημοτικά, είτε τα λαϊκά

Στην αρχή ανακατεύτηκε λίγο με το ποπ, αλλά αγαπούσε πάρα πολύ τους Rolling Stones, οπότε είχε μια έμφυτη ροπή προς το ροκ. Ενίσχυσε πάρα πολύ το λαϊκό και το δημοτικό τραγούδι. Δεν μαγεύτηκε καθόλου από αυτό που λέμε ποιότητα, δεν είχε καλή γνώμη για τους λεγόμενους “έντεχνους”. Όχι ότι τους απέρριπτε, αλλά επειδή ήταν πολύ φουσκωμένος τότε ο ρόλος τους, ο Τάσος προτιμούσε τους λαϊκούς και τους ροκάδες. Μπορεί να έκανε δίσκους με τον Μαρκόπουλο, αλλά δεν νομίζω ότι αυτό ήταν το μεράκι του».

Πώς όμως κατάφερε να συνδέσει το ροκ με το λαϊκό ελληνικό τραγούδί; Ο κ. Κοντογιάννης απαντά πως «ο Ζάπα και ο Ντίλαν ήταν η προέλευσή του. Την ήξερε πάρα πολύ καλά την αμερικανική σκηνή. Μπαίνοντας, όμως, στη δισκογραφία ο Τάσος, κατάλαβε πάρα πολύ γρήγορα πού είναι το ζουμί της ελληνικής παραγωγής, πού παράγεται τραγούδι με καλλιτεχνικό ενδιαφέρον, κι έτσι γρήγορα πήγε στο λαϊκό και στο δημοτικό. Πήγε στον Μαργαρίτη, στην Πίτσα Παπαδοπούλου. Αυτό ήταν το ενδιαφέρον του.

Απ’ ό,τι καταλάβαινα τότε, ήταν ότι με τους Έλληνες ρόκερ, μετά από κάποιο διάστημα, δεν είχε και κανένα μεγάλο καημό, γιατί δεν νομίζω ότι παρήχθη στον τομέα αυτό κάτι πολύ σημαντικό. Θυμάμαι ότι αγαπούσε τον Πορτοκάλογλου και τους Φατμέ και τους βοήθησε πάρα πολύ. Όπως και τον Τζίμη τον Πανούση. Είχε την ικανότητα να συνδυάζει αυτό που είχε πέραση με αυτό που ήταν σημαντικό. Αυτό είναι και το ζητούμενο.

Αγαπούσε τον Μάρκο πάρα πολύ, τον Τσιτσάνη, με τον οποίον είχαν και προσωπική σχέση, τον Καζαντζίδη, που πήγαμε δύο φορές να τον συναντήσουμε στον Άγιο Κωνσταντίνο για να τον πείσουμε να επιστρέψει και να ηχογραφήσει. Τον Στράτο Διονυσίου. Ειδικά τον Άκη Πάνου, που είχε στενή συνεργασία και στο περιοδικό “Ντέφι”. Ο Άκης είναι ο κορυφαίος συνθέτης και στιχουργός, όχι κατά τη δική μου γνώμη αλλά και του Τάσου και όσων γνωρίζουν τι γίνεται με το ελληνικό τραγούδι».

«Καθόσουν μαζί του και μετά ήθελες να γράψεις ένα τραγούδι»

Αυτό το φαινομενικό φύρδην μίγδην μουσικών καταβολών το εξηγεί πάρα πολύ καλά ο Φοίβος Δεληβοριάς. «Δεν τον ενδιέφεραν τα μουσικά είδη ακριβώς. Αυτό που ήθελε ήταν να γίνεται ένα παιχνίδι. Ήταν από τους τύπους που ξεκολλούν τον κόσμο. Ήταν “παίκτης” κατά έναν τρόπο καφενειακό. Ενέπνεε πάρα πολύ. Καθόσουνα λίγο μαζί του και μετά από καμιά ώρα ήθελες να γράψεις. Σου έπιανε κουβέντα και γέμιζες πραγματική αξία. Αυτός μας βρήκε όλους.

Θυμάμαι, τη δεκαετία του ‘80, είχα βγάλει έναν δίσκο και με πήρε τηλέφωνο και μου είπε “αύριο στις 8 το πρωί να είσαι στο Dolce”. Ήτανε μια φοβερή μορφή, που ανηκε σε μια τρομακτικά ενδιαφέρουσα παρέα, μαζί με τη Μήτσορα, τον Βακαλόπουλο και άλλους. Αν ζούσε σήμερα, επειδή ακριβώς δεν είχε κανένα κόλλημα και μπορούσες να τον δεις το πρωί ν’ ακούει τζαζ και το βράδυ στα σκυλάδικα, πιστεύω πως θα έκανε ακριβώς το ίδιο, πηγαίνοντας όπου υπάρχει ζωντανή μουσική». Δυστυχώς, δεν θα μάθουμε ποτέ ακριβώς, αφού, όπως έγραψε και ο Διονύσης Σαββόπουλος, «τσάμπα τον χάσαμε τον φίλο μας».

«Δεν περνάει μέρα χωρίς να τον θυμηθώ»

Ο Διονύσης Σαββόπουλος στέλνει ένα σημείωμα για τον Τάσο Φαληρέα.

«Ο Φαληρέας ήταν η καθημερινή ενσάρκωση της μεγάλης ανακάλυψης του περασμένου αιώνα,∙του κινηματογράφου. Όταν έβλεπε σε μας κάτι καλό, το μεγέθυνε, ώστε ν’ αναγκαστούμε να το δούμε, να πάρουμε θάρρος, να μην αμφιβάλλουμε πια. Γι’ αυτό ήταν περιζήτητος. Τον χρειαζόμασταν και αυτός ανταποκρινόταν όχι από κοσμικότητα, ούτε για να περάσει η ώρα, αλλά γιατί αυτή ήταν η αποστολή του: το ωραίο, το μεγάλο και το αληθινό.

»Όσο για το κακό, αυτό έκανε πως δεν το έβλεπε, για να το εξαφανίσει. Τη μόνη φορά που τσακωθήκαμε -και αυτό κράτησε αρκετούς μήνες- το κάναμε χωρίς λέξεις, χωρίς τίποτα. Εγώ πήγα να πω κάτι, αλλά αυτός απλώς απομακρύνθηκε, ώστε να μην ειπωθεί το παραμικρό, σαν να μην έγινε τίποτα. Και όταν πάλι φιλιώσαμε, το κάναμε χωρίς να πούμε κουβέντα. Απλώς, τα σώματά μας πλησίασαν ξανά το ένα το άλλο.

»Δεν περνάει μέρα χωρίς να τον θυμηθώ. Διασχίσαμε μαζί τον ίδιο μύθο, ώσπου άρματα δρεπανηφόρα μου τον πήρανε».

Info:

Η ανθολογία του Τάσου Φαληρέα «Χαριστική Βολή» από τις εκδόσεις Ιστός, περιλαμβάνει κείμενα του ίδιου αλλά και όλη την αρθρογραφία που γράφτηκε με αφορμή αυτόν μετά τον θάνατό του.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο LIFO.gr το 2012 από τον Σταύρο Διοσκουρίδη

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Στέλιος Ελληνιάδης: ο ακτιβιστής της ελληνικής μουσικής

Οι Αθηναίοι / Στέλιος Ελληνιάδης: ο ακτιβιστής της ελληνικής μουσικής

Ο Κωνσταντινουπολίτης μουσικός παραγωγός, μάνατζερ, συγγραφέας, κινηματογραφιστής και δημοσιογράφος αφηγείται τη ζωή του και μαζί τη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού τραγουδιού στο LIFO.gr
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΣΚΟΪ́ΤΗΣ
Ο Λέοναρντ Κοέν στο καφενείο του παππού μου στον Μόλυβο

Σαν σήμερα / Ο Λέοναρντ Κοέν στο καφενείο του παππού μου στον Μόλυβο

Ο Λέοναρντ Κοέν δεν πήγαινε μόνο στην Ύδρα. Σύχναζε και στον Μόλυβο, και μάλιστα στο παραδοσιακό καφενείο του παππού της Μαρούσας Θωμά. Οι ντόπιοι τον φώναζαν Λιουνάρντο και θεωρούσαν ότι δεν τα κατάφερνε ιδιαίτερα στην κιθάρα.
ΜΑΡΟΥΣΑ ΘΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Μότσαρτ και τα μυστήρια

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Ο Μότσαρτ και τα μυστήρια

Η πιο διάσημη Συμφωνία του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ κρύβει ακόμη και σήμερα άλυτα μυστήρια για ακροατές και μελετητές, τόσο για τη δημιουργία της όσο και για την πρώτη της εκτέλεση. Η συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στις 21 Μαρτίου στο Μέγαρο Μουσικής, στην οποία θα ακουστεί το περίφημο έργο, γίνεται αφορμή για τη Ματούλα Κουστένη να «σκαλίσει» τη ζωή του μεγάλου συνθέτη και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκαν τα τελευταία του έργα.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Δημήτρης Μπάκουλης: «Έχω σταθεί τυχερός λόγω του φύλου μου»

Lifo Videos / Δημήτρης Μπάκουλης: «Έχω σταθεί τυχερός λόγω του φύλου μου»

Ο τραγουδοποιός που ξεκίνησε από το YouTube μιλά για τη νέα του δουλειά «Η άνθρωπος», για την ανάγκη να σπάσουν τα γλωσσικά στερεότυπα και για τον σεξισμό που επικρατεί στη μουσική βιομηχανία. 
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Η «καταραμένη γενιά» των Βρετανίδων ποπ σταρ

Μουσική / Η «καταραμένη γενιά» των Βρετανίδων ποπ σταρ

Η μουσική βιομηχανία συχνά ρομαντικοποιεί τον πόνο, αλλά οι γυναίκες πληρώνουν το τίμημα. Από την Amy Winehouse μέχρι τη Duffy, πολλές επιτυχημένες τραγουδίστριες έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με ανελέητη πίεση, κακοποίηση και προβλήματα ψυχικής υγείας.
THE LIFO TEAM
79’ με τον Παντελή Δημητριάδη

Μουσική / «Νιώθω ότι δεν μπορώ να συμπλεύσω με τον κόσμο γύρω μου»

Ο Παντελής Δημητριάδης, βασικός δημιουργός των Παιδιών της Παλαιότητας –αρχικά Κόρε. Ύδρο.– μιλά για όλα όσα τον κάνουν να νιώθει ως ένα ον σε μια παράλληλη πραγματικότητα, σε μια ειλικρινή συνέντευξη-απολογισμό με αφορμή τις εμφανίσεις τους στην Αθήνα.
M. HULOT
Laibach: «Μπορούμε να είμαστε όλα όσα φοβάστε και όλα όσα επιθυμείτε»

Μουσική / Laibach: «Μπορούμε να είμαστε όλα όσα φοβάστε και όλα όσα επιθυμείτε»

Λίγο πριν από την αποψινή της περφόρμανς στην Αθήνα (Gazarte), η ρηξικέλευθη σλοβένικη μουσική κολεκτίβα εκθέτει το καλλιτεχνικό και φιλοσοφικό της μανιφέστο στη LiFO «προειδοποιώντας» ότι δεν είναι εδώ για να προσφέρει την άνεση του ψέματος, αλλά τη δυσφορία της αλήθειας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Δημήτρης Παπαδημητρίου - Βερόνικα Δαβάκη: «Στο ρεμπέτικο έχουν ειπωθεί πράγματα πιο καίρια και πιο λακωνικά απ’ ό,τι στην υψηλή ποίηση»

Μουσική / «Στο ρεμπέτικο έχουν ειπωθεί πράγματα πιο καίρια απ’ ό,τι στην υψηλή ποίηση»

Με αφορμή τη νέα τους μουσική παράσταση με εντελώς άγνωστα τραγούδια των Παπαϊωάννου και Τούντα, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου και η Βερόνικα Δαβάκη μιλάνε για όσα οραματίζονται για το «Ελληνικό Σχέδιο» που βρίσκεται στην υπηρεσία της ελληνικής μουσικής και των δημιουργών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η ξανθιά φιλοδοξία της Sabrina Carpenter

Μουσική / Η Sabrina Carpenter ξέρει ακριβώς τι κάνει στην ποπ

Η πρώτη καλλιτέχνιδα που είχε ταυτόχρονα ένα νο1 άλμπουμ και τρία τραγούδια στην πεντάδα των UK Charts και τρια κομμάτια στην πεντάδα του Billboard Hot 100 –κάτι που είχε να συμβεί από την εποχή των Beatles– δεν είναι τόσο αθώα όσο φαίνεται. Στην πορεία, έχει σπάσει αρκετά στερεότυπα.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
«Ελάχιστοι άνθρωποι που ασχολήθηκαν με την τέχνη άφησαν παρακαταθήκη»

Οι Αθηναίοι / «Αυτό που λέμε ευτυχισμένη ζωή δεν υπάρχει»

Ο Θέμης Ανδρεάδης γνώρισε τεράστια επιτυχία με το σατιρικό τραγούδι αλλά το ρίσκο να ασχοληθεί με το αγαπημένο του είδος, την μπαλάντα, τον άφησε εκτός μουσικής για σχεδόν είκοσι χρόνια. Η επιστροφή του με ένα δίσκο βινυλίου με συμμετοχές μουσικών από τις νεότερες γενιές ανοίγει ένα νέο, πιο φωτεινό κεφάλαιο στη ζωή του.
M. HULOT
Σοστακόβιτς: Ο συνθέτης που έγραψε το σάουντρακ της ρωσικής ιστορίας

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Σοστακόβιτς: Ο συνθέτης που έγραψε το σάουντρακ της ρωσικής ιστορίας

Μισός αιώνας συμπληρώνεται φέτος από τον θάνατο του Ντμίτρι Σοστακόβιτς και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών ερμηνεύει το Κοντσέρτο του για βιολί και ορχήστρα με σολίστα τον Βαντίμ Ρέπιν. Με αυτήν την αφορμή, η Ματούλα Κουστένη ξετυλίγει μια ιστορία ζωής και μουσικής που καθορίστηκε τόσο από την πολιτικές εξελίξεις και το πλαίσιο του σοβιετικού καθεστώτος, όσο και από τις προσωπικές επιλογές του μεγάλου Ρώσου συνθέτη.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Το αριστουργηματικό σετ των Pan Pot στην Αθήνα

Μουσική / Pan Pot: Πόσο καταπληκτική μουσική παίζει αυτό το δίδυμο;

Δεν είναι πλέον εικοσάρηδες, αλλά δεν καταφεύγουν μονάχα σε νοσταλγικούς ήχους. Συνεχίζουν να καθορίζουν ηχητικά το μέλλον της techno, κάτι που απέδειξαν και στο extended σετ τους στην Αθήνα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΟΥΡΛΑΚΟΣ
«Στην αρχή με ενοχλούσαν τα σχόλια για το Ozempic, όχι όμως πια»

Lifo Videos / «Στην αρχή με ενοχλούσαν τα σχόλια για το Ozempic, όχι όμως πια»

Η Marseaux, μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές της σύγχρονης ελληνικής ποπ σκηνής μιλά για την τυχαία της συνάντηση με το τραγούδι αλλά και για τις προσωπικές δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει και την έφεραν μέχρι το σήμερα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ