Η ηδονιστική σκηνή των πάρτι του Βερολίνου αποτέλεσε την αφετηρία για τις εικόνες που έχει συγκεντρώσει στο φωτογραφικό του βιβλίο Antother Excess ο Έλληνας φωτογράφος Spyros Rennt που τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στη γερμανική πρωτεύουσα.
Το background του δεν έχει καμία σχέση με τη φωτογραφία. Σπούδασε μηχανικός, κάτι που ποτέ δεν του ταίριαξε. «Με την φωτογραφία ασχολήθηκα γιατί ήταν μια δημιουργική διέξοδος» λέει ο ίδιος.
Το Βερολίνο τον γοήτευσε από την πρώτη φορά που το επισκέφτηκε. Οικονομικό, γεμάτο ενδιαφέροντες ανθρώπους από όλο τον κόσμο και με πλούσια underground σκηνή. «Επίσης, εδώ μπορούσα να ζω, ως γκέι άνθρωπος, μια πιο απελευθερωμένη και διασκεδαστική ζωή σε σχέση με τα περισσότερα μέρη – και όχι μόνο σε σύγκριση με την Αθήνα» συμπληρώνει.
Το Βερολίνο τον γοήτευσε από την πρώτη φορά που το επισκέφτηκε. Οικονομικό, γεμάτο ενδιαφέροντες ανθρώπους από όλο τον κόσμο και με πλούσια underground σκηνή. «Επίσης, εδώ μπορούσα να ζω, ως γκέι άνθρωπος, μια πιο απελευθερωμένη και διασκεδαστική ζωή σε σχέση με τα περισσότερα μέρη – και όχι μόνο σε σύγκριση με την Αθήνα».
Το φωτογραφικό του βιβλίο καλύπτει τη ζωή του από την αρχή του 2017 μέχρι τα μισά του 2018 περίπου. «Γενικά οι φωτογραφίες μου είναι προσωπικές. Πρόκειται για καταστάσεις που έχω ζήσει, άτομα που έχω συναναστραφεί. Σε αυτήν την περίοδο ταξίδεψα αρκετά. Παράλληλα πειραματιζόμουν με τη φωτογραφία και ανακάλυπτα το στυλ μου.
Οι περισσότεροι άνθρωποι που παρουσιάζονται στις φωτογραφίες μου είναι κοντινά μου πρόσωπα: φίλοι, εραστές, άτομα που ξέρω από τις εξόδους – κάποιους καλύτερα, άλλους λιγότερο. Καμία φορά δεν τους ξέρω καθόλου και απλά τους προσεγγίζω με ευγένεια».
Στο βιβλίο υπάρχουν ακόμα και σκηνές σεξ. Πως κατάφερε να απαθανατίσει τόσο ιδιαίτερες στιγμές; «Με το να έχω την εμπιστοσύνη των ανθρώπων που φωτογράφιζα. Και με το να είμαι συμμέτοχος στις καταστάσεις που αποτύπωνα. Πολλές φορές αποφεύγω να φωτογραφίσω τα πρόσωπα γιατί δεν είναι τόσο σημαντικό για εμένα, δεν είμαι παπαράτσι. Με ενδιαφέρει η αποτύπωση μιας δράσης, μιας κατάστασης. Οι φιγούρες των κορμιών συχνά αρκούν».
Μου λέει πως οι φωτογραφίες του είναι τραβηγμένες με αναλογική μηχανή. «Το νοσταλγικό αισθητικό αποτέλεσμα μου αρέσει περισσότερο από την ακρίβεια της ψηφιακής κάμερας. Επίσης, με την αναλογική μηχανή, περιορίζω τον εαυτό μου πιο πολύ καθώς δεν έχω την δυνατότητα των άπειρων λήψεων της ψηφιακής. Οι αναλογικές μηχανές που χρησιμοποιώ συνήθως χωρούν στην τσέπη μου, πράγμα επίσης σημαντικό καθώς κουβαλάω πάντα μια κάμερα μαζί μου».
Μέχρι τώρα ο Spyros αναρτούσε τις φωτογραφίες του στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, όμως θεώρησε πως το timing ήταν σωστό για να κάνει μια μετάβαση από το online στο irl (in real life) και να δημιουργήσει ένα απτό, χειροπιαστό προϊόν το οποίο λέει μια ιστορία με συνοχή, όπως περιμένει κανείς από ένα βιβλίο.
«Επίσης, μπόρεσα έτσι να παρουσιάσω διάφορες εικόνες που στο Ιnstagram θα λογοκρίνονταν. Ενώ πρόκειται για μια υπεροχή πλατφόρμα και χρωστάω πολλά σε αυτήν, παρόλα αυτά δεν παύει να έχει τους περιορισμούς της. Θεώρησα ότι με μια έκδοση θα προσέγγιζα και ένα ευρύτερο κοινό. Επιπλέον, λατρεύω τα φωτογραφικά βιβλία. Ήταν καιρός να κάνω το δικό μου. Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία και δεν νομίζω να σταματήσω σε ένα».
Μου λέει επίσης πως δεν βγαίνει τόσο πολύ όσο παλιά αλλά όταν το κάνει πάντα συναντά καλούς φίλους και γνωρίζει συναρπαστικούς ανθρώπους. «Τα πάρτι στο Βερολίνο θα είναι πάντα εκεί. Κάποια γίνονται πιο γνωστά και αποκτούν πιο εμπορικό χαρακτήρα, συγχρόνως όμως νέα πρότζεκτ από νέο, ορεξάτο κόσμο ξεκινάνε. Απολαμβάνω ακόμα να τα φωτογραφίζω.
Είμαι εδώ αρκετά χρόνια και τα έχω παρακολουθήσει να γίνονται πιο κουίρ, το κοινωνικό φύλο να παίζει σταθερά μικρότερο ρόλο. Συγχρόνως δεν νομίζω να υπάρχουν πολλές άλλες πόλεις όπου θα δεις στο dancefloor κάποιους να κάνουν σεξ και δίπλα τους άλλους να χορεύουν χωρίς να τρέχει κάτι».
Η ζωή του σε αυτή τη φάση είναι παραγωγική και πολυάσχολη. «Έχω περάσει και πιο ράθυμες εποχές εδώ, είναι μια πόλη που το σηκώνει εξάλλου. Στο Βερολίνο μετακόμισα το 2011, το επισκέπτομαι όμως από το 2005. Ζω, από τότε που πρωτομετακόμισα, στη Neukölln. Τουρκοαραβική γειτονιά, πολύ αγαπητή στους νέους αλλά και στους απανταχού ξενιτεμένους. Συνήθως κινούμαι μεταξύ Neukölln και Kreuzberg, αν πάω παραπέρα θα είναι Mitte, Schöneberg ή Friedrichsain. Το Βερολίνο ακριβαίνει συνεχώς, το να βρεις σπίτι όλο και δυσκολεύει και η πόλη γίνεται πιο εμπορικοποιημένη. Παραμένει ωστόσο ακόμα πολυπολιτισμικό, απελευθερωμένο και συναρπαστικό».
Του λέω πόσο πολύ οι δικές του εικόνες μου θυμίζουν τη φωτογραφική ματιά του Γερμανού φωτογράφου Wolfgang Tillmans. «Ο Tillmans είναι σίγουρα μια από τις μεγαλύτερες επιρροές μου, καθώς έχει μια πολύχρονη καριέρα στην οποία πειραματίστηκε με διάφορα φωτογραφικά θέματα και τεχνικές. Παράλληλα η δουλειά που κάνει έχει πολιτικό υπόβαθρο, το οποίο θεωρώ άκρως σημαντικό για έναν καλλιτέχνη.
Άλλοι αγαπημένοι φωτογράφοι είναι η Nan Goldin, o Walter Pfeiffer, o Ryan McGinley, o Peter Hujar. Ανακαλύπτω συνέχεια ενδιαφέροντες νέους φωτογράφους στο instagram –να ένα από τα οφέλη του– με αρκετούς διατηρώ και προσωπική επικοινωνία. Η αγαπημένη μου σύγχρονη φωτογράφος είναι η Ana Tabatadze από τη Γεωργία, που μένει επίσης Βερολίνο. Η δικιά της αποτύπωση της γκέι σκηνής της πόλης αποτέλεσε μεγάλη πηγή έμπνευσης για τη δική μου δουλειά».
«Στο βιβλίο προσπαθώ να αποτυπώσω την σκηνή του Βερολίνου με μια ματιά που βλέπει πέρα από τις ηδονικές, εκστατικές στιγμές. Είναι εξάλλου ένα βιβλίο το οποίο εξετάζει τις δικές μου προσωπικές σχέσεις με αυτόν τον κόσμο, οπότε υπάρχουν και πολλές τρυφερές στιγμές.
Ζω τη ζωή μου ως cis gay άντρας που όμως έχει κουίρ ευαισθησίες. Αυτό το δίπολο βγαίνει και στο βιβλίο. Είμαι μέλος της queer κοινότητας της πόλης, στο βιβλίο υπάρχουν διάφορα queer, trans, gender non conforming άτομα. Παράλληλα, υπάρχει μια ξεκάθαρη εστίαση σε παραδοσιακά ελκυστικά αντρικά κορμιά, επειδή εγώ ο ίδιος τα βρίσκω σαγηνευτικά. Για αυτό και το βιβλίο είναι και μια μορφή ψυχανάλυσης για μένα τον ίδιο. Θεωρώ πάντως ότι μπορούμε να έχουμε και τους δύο πόλους. Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει στη ζωή μου.
Τώρα η άποψη μου για την αρρενωπότητα, είναι ότι είναι μια φυλακή και ότι οι πατριαρχικές αντιλήψεις είναι η πηγή πολλών προβλημάτων στις σύγχρονες κοινωνίες».
Πως θα χαρακτήριζες τη γενιά την οποία αποτυπώνεις στις φωτογραφίες σου, τον ρωτάω. «Ειλικρινή, πολύχρωμη, αισθαντική, σέξι, προβληματισμένη, συνειδητοποιημένη».
Info
To φωτογραφικό βιβλίο Another Excess του Spyros Rennt είναι διαθέσιμο στο Νeon Raum (Λεωχάρους 17, Αθήνα) αλλά και online εδώ. Επίσης, δείτε περισσότερες φωτογραφίες του εδώ.
σχόλια