Η Καλιφόρνια λειτουργεί συμβολικά ως η επιτομή του αμερικάνικου ονείρου. Οι λεωφόροι, ο ήλιος και ο έντονα μπλε ουρανός αποτελούν μια εικόνα που έχει εδραιωθεί στην πολιτισμική μας συνείδηση.
Μοιάζει με κινηματογραφική φαντασίωση που αγκαλιάζει όλους όσοι θέλουν να επανεφεύρουν τον εαυτό τους ή απλώς επιθυμούν να γίνουν κάτι που δεν είναι και θέλγονται από την υπόσχεση της τελειότητας που συμβολίζει.
Αυτή η ένταση είναι ο πυρήνας του έργου της Αμερικανίδας φωτογράφου Alex Prager. Οι μεγάλου φορμά φωτογραφίες της χρησιμοποιούν την τεχνική αλλά και τα χολιγουντιανά μέσα για να απεικονίσουν με έμφαση την στοιχειωμένη πλευρά της ανθρώπινης ψυχής.
«Η ίδια η πόλη είναι ένα τέχνασμα » λέει η ίδια σε συνέντευξή της. «Είναι μια παράξενη εναλλακτική πραγματικότητα. Υπάρχει όλη αυτή η επιφανειακή τελειότητα, αλλά αν βυθίσεις το δάχτυλό σου κάτω από την επιφάνεια ανακαλύπτεις ότι συμβαίνει κάτι παράξενο, αλλόκοτο και άσχημο. Προσωπικά εξετάζω συνεχώς αυτά τα κρυμμένα στρώματα»
«Η ίδια η πόλη είναι ένα τέχνασμα » λέει η ίδια σε συνέντευξή της. «Είναι μια παράξενη εναλλακτική πραγματικότητα. Υπάρχει όλη αυτή η επιφανειακή τελειότητα, αλλά αν βυθίσεις το δάχτυλό σου κάτω από την επιφάνεια ανακαλύπτεις ότι συμβαίνει κάτι παράξενο, αλλόκοτο και άσχημο. Προσωπικά εξετάζω συνεχώς αυτά τα κρυμμένα στρώματα».
Η Τζόαν Ντίντιον είχε κάποτε σχολιάσει το πόσο καθοριστικά μας διαμορφώνουν τα τοπία στα οποία μεγαλώσαμε και αυτό πουθενά δεν είναι διαυγέστερο όσο στις φωτογραφίες της Prager. Η ρετροσπεκτίβα της που παρουσιάζεται τόσο στη Photographers' Gallery όσο και στο ομότιτλο φωτογραφικό λέυκωμά της έχει δανειστεί τον τίτλο Silver Lake Drive από τον δρόμο που βρίσκεται το σπίτι που γεννήθηκε.
Σήμερα ζει πολύ κοντά σ' αυτό το σπίτι και η περιοχή αυτή αποτελεί το σκηνικό για το μεγαλύτερο μέρος τόσο της κινηματογραφικής όσο και της φωτογραφικής δουλειάς της. Εμείς παρουσιάζουμε κάποιες από τις εικόνες της.