Μέσα σε λίγα χρόνια το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής έγινε από ένα σχεδόν περιθωριακό θέμα που συζητούσαν κάποιοι ελάχιστοι "περίεργοι", σε μια σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι. Είναι αργά; Κάποιοι λένε ναι. Αλλά το μόνο που μπορούμε να κάνουμε πλέον είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι το φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι το απόλυτο θέμα προτεραιότητας για όλους, απλούς πολίτες αλλά και κυρίως κυβερνήσεις.
Τα οικονομικά συμφέροντα που πλήττονται είναι τεράστια αλλά οι πυρκαγιές και οι πλημμύρες αναγκάζουν τους πάντες να στρέψουν το βλέμμα τους στο πρόβλημα. Η παγκόσμια στάθμη της θάλασσας στη Γη ανεβαίνει - και μάλιστα με ταχύτατους ρυθμούς- και απειλεί να εξαφανίσει νησιά και ακτογραμμές αλλάζοντας οριστικά τον παγκόσμιο χάρτη. Οι συνθήκες ζωής των ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη πλήττονται δραματικά.
Η παγκόσμια στάθμη της θάλασσας στη Γη ανεβαίνει - και μάλιστα με ταχύτατους ρυθμούς- και απειλεί να εξαφανίσει νησιά και ακτογραμμές αλλάζοντας οριστικά τον παγκόσμιο χάρτη. Οι συνθήκες ζωής των ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη πλήττονται δραματικά.
Οι παράκτιες κοινότητες στο Μεξικό, το Μπαγκλαντές και τη Σομαλία ζουν τις επιπτώσεις και αγωνίζονται να προσαρμοστούν στην κλιματική κρίση. Πολλοί έχουν χάσει τα μέσα διαβίωσης αλλά και τα σπίτια τους από την άνοδο της στάθμης των υδάτων και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί πια να αγνοηθεί. Ο κομήτης είναι εδώ και πρέπει να κοιτάξουμε προς τα πάνω.
Facebook Twitter Μεξικό. Η Alicia στέκεται σε ό,τι έχει απομείνει από το σπίτι της στο Sánchez Magallanes, στη πολιτεία Ταμπάσκο του Μεξικού, σε μια λωρίδα άμμου ανάμεσα στον ωκεανό και τις λιμνοθάλασσες. Η διάβρωση κατέστρεψε τα θεμέλια ενός μέρους του σπιτιού, αφήνοντας μόνο δύο δωμάτια και την κουζίνα κατοικήσιμα. Μετά από μια καταιγίδα πριν από έξι χρόνια, η Alicia λέει: "Υπήρχε άμμος μέχρι την είσοδο. Περάσαμε το διάδρομο και είδαμε απλά τη θάλασσα, τίποτα άλλο παρά τη θάλασσα. Το σπίτι μας είχε εξαφανιστεί, ήταν θάλασσα και άμμος. Ο σύζυγός μου με αγκάλιασε και εγώ απλά έκλαιγα". Φωτο: César Rodríguez/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Ο Χουάν ενισχύει τα θεμέλια του σπιτιού τους με άμμο κάθε μέρα, σε μια προσπάθεια να αποτρέψει την περαιτέρω διάβρωσή του από τη θάλασσα. Φωτο: César Rodríguez/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Ο γιος του Roque, Alex, παίζει στο πίσω μέρος του σπιτιού τους στο Sánchez Magallanes. Η άνοδος της στάθμης των υδάτων άφησε την οικογένεια να ζει σε δύο μικρά δωμάτια. "Τη νύχτα, όταν έρχεται ο βοριάς, δεν μπορώ να κοιμηθώ. Φοβάμαι ότι το σπίτι θα πέσει ενώ κοιμόμαστε", λέει ο Roque. Φωτο: César Rodríguez/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Ένας άνδρας στέκεται σε αυτό που ήταν παλιότερα κυματοθραύστης στο Sánchez Magallanes. Οι ντόπιοι λένε ότι εκτεινόταν 50 μέτρα μέσα στη θάλασσα. Φωτο: César Rodríguez/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Πρόσφατα κατασκευάστηκε ένας νέος δρόμος από το Sánchez Magallanes προς την κοντινή πόλη Paraíso καθώς ο παλαιότερος έχει διαβρωθεί από τη θάλασσα. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι είναι μόνο θέμα χρόνου να συμβεί το ίδιο και με τον καινούργιο δρόμο. Φωτο: César Rodríguez/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Ο Pedro, ένας συλλέκτης καρύδων στο Sánchez Magallanes λέει: "Πριν, υπήρχαν περισσότερες φυτείες καρύδας, που τώρα βρίσκονται κάτω από τη θάλασσα. Υπήρχαν πολλοί φοίνικες καρύδας και περισσότερη δουλειά". Φωτο: César Rodríguez/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Η Janet del Carmen και η κόρη της, από την κοινότητα José María Morelos Santa Rita στο Tabasco, κάθονται δίπλα στο ποτάμι και κοιτάζουν εκεί που κάποτε ήταν η αυλή τους. "Ξέρω ότι σε πέντε με δέκα χρόνια αυτό το σπίτι δεν θα υπάρχει πια, αλλά δεν έχω πού να πάω", λέει. Φωτο: César Rodríguez/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Μια αγελάδα διασχίζει έναν πλημμυρισμένο βοσκότοπο κοντά στο Sánchez Magallanes. Εκατοντάδες βοοειδή και άλλα ζώα πεθαίνουν είτε από πνιγμό είτε από έλλειψη βοσκής λόγω των πλημμυρών του ποταμού. Φωτο: César Rodríguez/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Σομαλία. Η Bandarbeyla, μια μικρή πόλη στη βορειοανατολική Σομαλία, είναι ένας από τους πολλούς οικισμούς κατά μήκος της ακτογραμμής της χώρας που βιώνουν τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης. Φωτο: Luvai Gohar/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Το τσουνάμι του 2004 στον Ινδικό Ωκεανό σκότωσε εκατοντάδες Σομαλούς και κατέστρεψε περισσότερα από 300 σπίτια. Ακόμη και 17 χρόνια αργότερα, ορισμένες οικογένειες εξακολουθούν να ζουν σε πρόχειρα καταφύγια επειδή δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ξαναχτίσουν μόνιμες κατοικίες. Φωτο: Luvai Gohar/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Το τσουνάμι κατέστρεψε επίσης τα μέσα διαβίωσης: οι βάρκες καταστράφηκαν, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να μην μπορούν να ψαρέψουν. Σύμφωνα με τη Διεθνή Ομοσπονδία Εταιρειών Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου (IFRC), η έλλειψη νομοθεσίας για την κλιματική αλλαγή και αποτελεσματικών πολιτικών για τη χρήση γης, τη διαχείριση του κινδύνου καταστροφών και την αλιεία "επιτρέπει να συνεχίζονται ανεξέλεγκτα μη βιώσιμες και υψηλού κινδύνου πρακτικές, όπως η οικοδόμηση σε περιοχές που είναι επιρρεπείς στη διάβρωση των ακτών". Φωτο: Luvai Gohar/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Ένας ψαράς επισκευάζει τα δίχτυα του. "Η κλιματική αλλαγή έχει επηρεάσει πολύ την αλιεία", λέει ο δήμαρχος της περιοχής Bandarbeyla, Rashid Yuusuf. Φωτο: Luvai Gohar/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Η Bandarbeyla υποφέρει επίσης από έλλειψη κατάλληλων υποδομών, πράγμα που σημαίνει ότι οι κάτοικοι δυσκολεύονται να βρουν καθαρό νερό. Φωτο: Luvai Gohar/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Στο Μπουλχάρ, η άνοδος της θερμοκρασίας έχει ωθήσει τους ανθρώπους στην ενδοχώρα σε αναζήτηση δροσερότερων κλιμάτων. Οι θερμοκρασίες συχνά ξεπερνούν τους 40C κατά τη διάρκεια της ημέρας. "Αυτή τη στιγμή, ζουν μόνο 500 άνθρωποι εδώ", λέει ο Zakaria Hassan Musa, αντιδήμαρχος της περιοχής Bulhar. Η πόλη είχε κάποτε πληθυσμό περίπου 2.000 κατοίκους. Φωτο: Luvai Gohar/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Ο Gurrey Mohammed είναι ένας από τους πολλούς Σομαλούς που αγωνίζονται να ζήσουν από το ψάρεμα. Ισχυρίζονται ότι οι υψηλές θερμοκρασίες της θάλασσας κάνουν τα ψάρια να μετακινούνται σε βαθύτερα νερά. Φωτο: Luvai Gohar/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Μπαγκλαντές. Στο χωριό Pratapnagar, στην περιοχή Satkhira κοντά στα Sundarbans, αυτό το φράγμα καταστρέφεται συνέχεια από την παλίρροια. Φωτο: Rafiqul Islam Montu/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Στο γειτονικό χωριό Katmarchar, η Sushila Rani Baulia δείχνει το σημείο όπου κάποτε ήταν τα χωράφια με τους ορυζώνες και τα λαχανικά της απ' όπου κάλυπτε τις ανάγκες της οικογένειάς της. Οι πλημμύρες από τον υπερκυκλώνα Amphan πέρυσι κατέστρεψαν τη γη της. Τώρα η οικογένεια πρέπει να βγάζει τα προς το ζην δουλεύοντας ως ημερομίσθιοι. Φωτο: Rafiqul Islam Montu/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Στο χωριό Kurikahunia στη Satkhira, ο Farooq Hossain Gazi χρησιμοποίησε τις οικονομίες του για να χτίσει αυτό το σπίτι, αφού έχασε το προηγούμενο σπίτι του από τους ανέμους, τις καταιγίδες και τις παλίρροιες. Αλλά το σπίτι του βυθίζεται και θα πρέπει να εγκαταλείψει και αυτό. Φωτο: Rafiqul Islam Montu/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Ο Ismail Hossain και η οικογένειά του ζουν σε μια καλύβα δίπλα στο ποτάμι στην Kurikahunia, με αυτό το σκάφος να είναι το μόνο μέσο μεταφοράς τους. Η περιοχή, η οποία πλημμυρίζει συχνά από τις παλίρροιες, καταστράφηκε από τον κυκλώνα Amphan. Φωτο: Rafiqul Islam Montu/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Χωρίς ένα ισχυρό ανάχωμα για την προστασία του Harishkhali στην περιοχή Satkhira, οι κάτοικοι του χωριού πρέπει να ξαναχτίζουν το φράγμα μετά από κάθε καταστροφή για να προστατεύουν την κοινότητά τους από τις παλίρροιες. Φωτο: Rafiqul Islam Montu/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Η Ratna Mandal συλλέγει πόσιμο νερό από ένα από τα ελάχιστα πηγάδια στο χωριό Gantirgheri κοντά στην Khulna, που λειτουργούν μετά τον κυκλώνα Yaas, ο οποίος έπληξε τον Κόλπο της Βεγγάλης. Φωτο: Rafiqul Islam Montu/Norwegian Red Cross/IFRC Facebook Twitter Τα ισχυρά ρεύματα που προκάλεσε ο κυκλώνας Yaas παρέσυραν το ανάχωμα που προοριζόταν να προστατεύσει το Gantirgheri. Τρεις μήνες αργότερα, δεν έχει ακόμη επισκευαστεί. Φωτο: Rafiqul Islam Montu/Norwegian Red Cross/IFRC