Το σκληρό πέρασμα του χρόνου

Facebook Twitter
18

Επιμέλεια: Βαγγέλης Μακρής

 

Η ιδέα δεν είναι καινούρια. Η ίδια πόζα μετά από δεκαετίες δίπλα στην παλιά έγινε μόδα στα χρόνια του ίντερνετ. Την έχουμε δει με ζευγάρια, με παρέες, με οικογένειες. Η φωτογράφος Ana Oliveira όμως, αποφάσισε να κάνει το ίδιο μόνο με ένα πρόσωπο. Παίρνοντας μια φωτογραφία από το παρελθόν του προσώπου που θέλει να φωτογραφίσει και βάζοντας την δίπλα σε μια φωτογραφία του παρόντος του προσπάθησε να δείξει τις σκληρές αλλαγές που επιφέρει ο χρόνος. Στα Identidades (Identities) and IdentidadesII (IdentitiesII) η Oliveira φέρνει τους ανθρώπους αντιμέτωπους με τον παλιό τους εαυτό. Οι πρωταγωνιστές μιμούνται την πόζα του παρελθόντος, την έκφραση του προσώπου, ακόμα και τα ρούχα. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Κάποιοι είναι τσακισμένοι από τον χρόνο και άλλοι διατηρούν την ίδια σπίθα στα μάτια με την νεανική τους φωτογραφία. Όλοι όμως έχουν αλλάξει μέσα στο πέρασμα του χρόνου.

1.

2.

3.

4.

5

6.

7.

 

8.

 9.

 10.

 11.

 12.

13.

.

 

14.

15.

 {via}

Φωτογραφία
18

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Φωτογραφία / Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Πορτρέτα διάσημων και σκηνές δρόμου περιλαμβάνονται στην έκθεση «Irving Penn: Centennial» που διοργανώνεται από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και παρουσιάζεται στην Ισπανία
LIFO NEWSROOM
Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Φωτογραφία / Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Το λεύκωμα «Portraits in Life and Death» εξελίχθηκε σε θρύλο τις δεκαετίες μετά τον θάνατο του φωτογράφου το 1987 και έγινε το σύμβολο ενός χαμένου κόσμου που ζούσε και δημιουργούσε στο νεοϋρκέζικο downtown.
THE LIFO TEAM
Enri Canaj, φωτογράφος

Φωτογραφία / Enri Canaj: «Δεν έχω εξοικειωθεί με τον πόνο»

Ο φωτογράφος των ασπρόμαυρων κάδρων, που κατέγραψε την Ελλάδα της κρίσης και το μεταναστευτικό ζήτημα της Ευρώπης, μιλά για τη δική του πορεία μετανάστευσης, για το πώς ο ερχομός του από τα Τίρανα στην Αθήνα ήταν μια «έκρηξη» μέσα στο κεφάλι του. Και είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας
M. HULOT
Οι φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024 - σε εικόνες

Φωτογραφία / Η ζωή στην Αυστραλία μέσα από τον διαγωνισμό φωτογραφίας Australian Life 2024

Εκτροφή προβάτων, βρικόλακες στο σαλόνι, Αβορίγινες στη γη τους και στα σπίτια τους: Μια περιήγηση στην Αυστραλία μέσα από τις εικόνες των φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024.
THE LIFO TEAM
Κοιτάζοντας τους άλλους: Η Μαρτίν Φρανκ στην Άνδρο 

Φωτογραφία / «Κοιτάζοντας τους άλλους»: Οι ανθρωποκεντρικές εικόνες της Μαρτίν Φρανκ σε μια έκθεση στην Άνδρο

Στη χώρα της Άνδρου, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, 150 φωτογραφίες και αρχειακό υλικό αναδεικνύουν τη δημιουργική πορεία μιας καλλιτέχνιδας που παραμένει ελάχιστα γνωστή σήμερα στη διεθνή κοινότητα ενώ το έργο της συχνά ταυτίζεται με αυτό του Καρτιέ-Μπρεσόν.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 χρόνια από τη γέννηση του Ρόμπερτ Φρανκ

Φωτογραφία / 100 χρόνια από τη γέννηση του Ρόμπερτ Φρανκ

Κατέγραψε την πραγματική Αμερική, έβρισκε τους πιο συναρπαστικούς χαρακτήρες ανάμεσα στους λιγότερο προνομιούχους, κατάφερε να αλλάξει για πάντα την πορεία της φωτογραφίας και του κινηματογράφου.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Μάρτιν Παρ επιστρέφει για να φωτογραφίσει το ελληνικό καλοκαίρι

Φωτογραφία / Ο Μάρτιν Παρ ετοιμάζεται να φωτογραφίσει ξανά το ελληνικό καλοκαίρι

Ένας από τους πιο σημαντικούς Βρετανούς φωτογράφους θα εκθέσει έργα του στο Hyper Hypo και θα υπογράψει βιβλία και αναμνηστικά που θα είναι διαθέσιμα για όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.
M. HULOT
Η φωτογραφική γλώσσα της Erieta Attali για το εφήμερο των τοπίων

ADM 2024: New Vision / Η φωτογραφική γλώσσα της Erieta Attali για το εφήμερο των τοπίων

Έχει αφιερώσει πάνω από δύο δεκαετίες στην εξερεύνηση της σχέσης ανάμεσα στην αρχιτεκτονική και το τοπίο και το πρωτοποριακό καλλιτεχνικό της έργο έχει χαράξει μια νέα πορεία στην αρχιτεκτονική φωτογραφία.
ERIETA ATTALI

σχόλια

14 σχόλια
Νοών νοείτο, δεν πάει έτσι. Εννοείται, πως κανείς που έχει σώας τας φρένας δεν θέλει να πεθάνει, όσο χρονών και να είναι, αυτό όμως δεν σημαίνει, πως δεν καταλαβαίνεις αυτήν την αλλαγή επάνω σου, πως δεν λυπάσαι που τα χρόνια πέρασαν. Ναι, κάτι τέτοιο δεν πρέπει ποτέ να σε καταβάλει τόσο, ώστε να μην σε αφήσει να χαρείς, κάθε στιγμή της ηλικιωμένης ζωής σου, όμως δυστυχώς, και είναι πιστεύω φυσιολογικό, είναι αναπόφευκτο να σκέφτεσαι, ότι σαν τα νιάτα δεν υπάρχουν, είναι φυσιολογικό να βλέπεις το ποσο άλλαξες εξωτερικά και στιγμές να λυπάσαι γι'αυτό, να καταλαβαίνεις, πως δεν έχεις την ίδια φυσική δύναμη....κι άλλα πολλά. Απο αυτήν την άποψη λοιπόν, ναι, τα γηρατειά είναι κάτι σαν "τιμωρία" για την ομορφιά του ανθρώπινου σώματος στα νεανικά χρόνια. Σκέψου, ότι υπάρχουν και άνθρωποι που η μετάβασή τους στα γηρατειά γίνεται με πολύ άσχημο τρόπο, σκέψου πόσο ίσως άσχημα αισθάνονται αυτοί οι άνθρωποι, όταν σκέφτονται το πώς ήταν, όταν ήταν νέοι και πώς "κατηντήσαν"
Φροντίστε να ζήσετε να νιάτα σας και να τα απολαύσετε. Τότε είναι δεδομένο πως θα έχετε όμορφα, καλά γηρατειά χωρίς αποθεωμένα από απραγματοποίητες επιθυμίες.Κυρίως φροντίστε να γεμίσετε τις ψυχές σας με τα συναισθήματα του αέναου κύκλου αγάπης και πόνου, πόνου και αγάπης. ΕΡΩΤΑ τον λένε. Ζήστε τον έρωτα. Εννοείται τον σαρκικό, κυρίως όμως ως συναίσθημα. Παράδειγμα ζωής είναι οι μεγάλοι άνθρωποι που παραμένουν νέοι. Τα παραδείγματα γύρω μας πολλά. Πολύ ενδιαφέρουσες οι φωτογραφίες του άρθρου. Παρατηρώντας πρόσεξα πως όσοι ήταν όμορφοι και γοητευτικοί, συνεχίζουν να είναι. Όσοι είχαν μία κάποια αφέλεια, συνεχίζουν να την έχουν.Όσοι ερωτεύτηκαν συνεχίζουν να είναι αγαπημένοι...
Η μεγαλύτερη προσβολή πρός το ανθρώπινο είδος είναι τα γερατειά.Και μη σκεπτόμαστε σαν νεώτεροι τί συναισθήματα **μας** γεννούν, αφ΄υψηλού, οι γέροντες. Σκέψου, με το δικό τους μυαλό και ψυχισμό, πως είναι η φάση αυτή και πού, νομοτελειακά οδηγεί.
Η φθορά είναι έντονη αλλά εξωτερική. Ο άνθρωπος είναι πολλά περισσότερα από την εμφάνισή του και εκτιμώ πολύ αυτούς που είναι συμφιλιωμένοι με τις ρυτίδες τους, αλλά νοιώθουν και εκπέμπουν και παιδικότητα, και αγάπη και εμπειρία. Εύχομαι να μπορέσουμε να σταθούμε έτσι κάποτε...
Μου είχαν πει ότι το μόνο μέρος του ανθρώπινου σώματος που αλλάζει και διαμορφώνεται συνέχεια,σε όλη την διάρκεια της ζωής του είναι η μύτη μας. Αν το προσέξετε, ε ναι λοιπόν, ισχύει!
Πωπω αυτό σκέφτηκα κι εγώ!!! Δεν είχα "αποδείξεις" ότι ισχύει. Εντάξει, βλέπεις ότι ο μεγαλύτεροι άνθρωποι έχουν συνήθως πιο "τσαλακωμένη" μύτη αλλά σιγά μη θυμάσαι πώς ήταν πριν 30 χρόνια.