«Προέρχομαι από μια μικρή πόλη στη βόρεια Φινλανδία που περιτριγυρίζεται από μια απέραντη ερημιά», λέει η φωτογράφος Maria Lux. «Οι περισσότεροι περαστικοί δεν έχουν ιδέα ότι στην περιοχή είχαν καταγραφεί αναρίθμητες μαρτυρίες εμφάνισης UFO στην δεκαετία του '60».
«Η πρώτη φορά που έμαθα για τις απίστευτες ιστορίες σχετικά με υπερφυσικά γεγονότα που είχαν παρατηρηθεί ήταν μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου του παππού μου, ο οποίος όμως ήδη υπέφερε από άνοια όταν ήμουν γεμάτη απορίες και ερωτήσεις. Συνεπώς, έπρεπε να αναζητήσω η ίδια τους ανθρώπους που είχαν δει τα μυστηριώδη φώτα, ψάχνοντας συγχρόνως πληροφορίες στις εφημερίδες της εποχής αλλά και στα παλιά φωτογραφικά λευκώματα της οικογένειάς μου».
«Όλα αυτά τα τελευταία χρόνια που ασχολούμαι με το συγκεκριμένο πρότζεκτ μίλησα με πολλούς κατοίκους της περιοχής και όλες οι μαρτυρίες είναι εκπληκτικά παρόμοιες. Πολύχρωμα φώτα άγνωστης προέλευσης που πάλλονταν μέχρι να εξαφανιστούν στον ουρανό χωρίς ίχνος, φώτα σιωπηλά που έμοιαζαν να ακολουθούν ανθρώπους στον δρόμο, ακόμα και να τους ξυπνάνε απότομα με τα έντονα χρώματά τους στα σπίτια τους, μέσα στη νύχτα».
«Οι πρώτες καταγεγραμμένες εμφανίσεις UFO πάνε πίσω στη δεκαετία του 1920, επειδή όμως όσοι τα είδαν τα μυστηριώδη φώτα φοβήθηκαν ότι θα χαρακτηριστούν παράφρονες, οι περισσότεροι το κράτησαν μυστικό, ενώ κάποιοι αποκάλυψαν εκείνη την εμπειρία τους δεκαετίες αργότερα».
«Υπάρχει και ένα άλλο σημαντικό πλαίσιο σ' αυτή την ιστορία με τα UFO. Η ραγδαία βιομηχανοποίηση στη δεκαετία του '60 και στις αρχές της επόμενης, είχε ως συνέπεια να μην μπορούν να ζήσουν οι ντόπιοι αγρότες τις οικογένειές τους και να αναγκαστούν πολλοί κάτοικοι να μετακομίσουν στις μεγάλες πόλεις αναζητώντας δουλειά. Κάποιες κωμοπόλεις έχασαν το μισό πληθυσμό τους. Ένας ολόκληρος τρόπος ζωής εξαφανίστηκε μέσα σε διάστημα μερικών χρόνων».
«Όσοι βίωσαν εκείνα τα περίεργα χρόνια, τα θυμούνται ως μια αβέβαιη, οδυνηρή εποχή. Οι ιστορίες με τα UFO ενσαρκώνουν τον φόβο, την αβεβαιότητα για το μέλλον και την επισφάλεια. Ήθελα να αποτυπώσω όλη αυτήν την ατμόσφαιρα απομόνωσης και φόβου φωτογραφίζοντας τα εγκαταλελειμμένα κτίρια».
«Ένας από τους ανθρώπους που μίλησα για το βιβλίο μου, μου είπε: 'Θυμάμαι να ξυπνάω μέσα στη νύχτα και το δωμάτιό μου ήταν λουσμένο στα πιο όμορφα χρώματα. Ήξερα ότι ήταν εξωγήινοι αλλά δεν ένιωσα φόβο σα να γνωρίζω ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μου κάνουν κακό'. Παρότι κάποιοι από τους ντόπιους που μίλησα ήταν ακόμα εμφανώς φοβισμένοι από αυτό που είδαν πριν από δεκαετίες και διστακτικοί στο να μοιραστούν την εμπειρία τους, άλλοι μου είπαν ότι τα παράξενα φώτα ήταν ένα θέαμα που τους έδωσε ελπίδα, ένα σημάδι ότι υπήρχε μια απόκοσμη δύναμη που δεν τους είχε ξεχάσει εδώ στην ερημιά».
«Ο τίτλος Some Kind of Heavenly Fire [Κάποιο είδος ουράνιας φωτιάς] προέρχεται από μια φράση στο βιβλίο του παππού μου για τις εμφανίσεις των εξωγήινων στην περιοχή. Έτσι ακριβώς είχε περιγράψει μια γυναίκα αυτό που έμοιαζε με φωτιά στον ουρανό κάποια παγωμένη νύχτα του χειμώνα, σημειώνοντας ότι το θέαμα «δεν ήταν από αυτόν τον κόσμο». Μου φάνηκε ως ιδανική σύνοψη όλων των διαφορετικών στοιχείων που αποτυπώνονται σ' αυτό το φωτογραφικό βιβλίο».
«Αυτό το πρότζεκτ αποτελεί την εικαστική έκφραση ενός μύθου που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της κλειστής κοινωνίας αλλά και της οικογενειακής μου ιστορίας. Ελπίζω ότι όποιος δει αυτές τις εικόνες μπορεί να σχηματίσει την δική του αλήθεια γι' αυτήν την μικρή ανώνυμη πόλη με το μεγάλο μυστικό».
Το φωτογραφικό βιβλίο "Some Kind of Heavenly Fire" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Setanta Books
Πηγή: The Guardian
σχόλια