Melodrama

Melodrama Facebook Twitter
0

O διάσημος Νεοϋορκέζος γκέι δραματουργός Τέρενς ΜακΝάλι -γνωστός στην Ελλάδα χάρη στην ταινία Frankie and Johnny και το ιδιαίτερα επιτυχημένο θεατρικό του έργο Master Class βασισμένο στη ζωή της Μαρίας Κάλλας- συνδυάζει στο The Lisbon Traviata τη λατρεία του για τη μεγάλη ντίβα και τις προσωπικές του αγωνίες για τις γκέι σχέσεις. Τον τίτλο τον παίρνει από τη θρυλική πειρατική ηχογράφηση του 1958 της Τραβιάτα της Λισσαβόνας και γίνεται αφορμή για μια παράσταση όπου το δράμα, η τραγωδία και το κωμικό στοιχείο εναλλάσσονται αριστοτεχνικά. Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Λάζαρος Γεωργακόπουλος εξηγεί:

Τι σε έκανε να αναλάβεις τη σκηνοθεσία του «The Lisbon Traviata»;

Καταρχάς, με το που το διάβασα μου άρεσε πολύ. Και το έργο και ο ρόλος του Στίβεν. Όπως συμβαίνει πάντα με μένα και τη σκηνοθεσία, το αποφάσισα γιατί είχα να κάνω με φίλους. Είμαι πάνω απ' όλα ηθοποιός κι όχι ο σκηνοθέτης που έχει όραμα για ένα έργο. Μ' ενδιαφέρει να δουλέψω υποκριτικά. Βρεθήκαμε λοιπόν τέσσερις φίλοι που γνωριζόμαστε από παλιότερες δουλειές, και τα πράγματα λειτούργησαν με άνεση και ευκολία. Ακριβώς γιατί προϋπήρχαν αυτές οι πολύ καλές σχέσεις μεταξύ μας, ειδικά εδώ, που απαιτούνται σωματικές επαφές ανάμεσα σε άντρες. Εμάς μας βγήκε με τόση άνεση και φυσικότητα, που από ένα σημείο και μετά έπαψε να μας απα- σχολεί ότι είναι γκέι ήρωες και νιώθαμε ότι είχαμε να κάνουμε με καθημερινές ανθρώπινες σχέσεις.

Είναι ίδιος ο ανταγωνισμός στις γκέι σχέσεις με τις ετεροφυλόφιλες σχέσεις;

Όχι, είναι ακόμα πιο σκληρός, γιατί το να βρεις ως γκέι μια ιδανική σχέση είναι πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο. Ένα θέμα που θίγεται στο The Lisbon Traviata είναι η αναζήτηση του απόλυτου. Νομίζω ότι οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι για το απόλυτο, αλλά μονίμως καταλήγουμε να συμβιβαζόμαστε με το λιγότερο, «σκοτώνοντας» καθημερινά τον εαυτό μας. Ο Στίβεν, ο χαρακτήρας που παίζω, αναζητά απελπισμένα τον απόλυτο έρωτα. Είναι διχασμένος μεταξύ του έρωτά του για την όπερα και τη Μαρία Κάλλας, και τον έρωτα του για τον Μάικ. Ο Μάικ και η Μαρία δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Η προσπάθειά του να συνδυάσει αυτά τα δύο ανομοιογενή πρόσωπα τον οδηγεί σε ένα αναπάντεχο οπερατικό φινάλε!

Έπρεπε να φτάσουμε στο 2010 για να παιχτεί στην Αθήνα ένα έργο που γράφτηκε στα '80s;

Ίσως η κοινωνία να είναι πιο έτοιμη σήμερα να το δεχτεί, αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχουν δύσκολες εποχές ή έργα και θέματα που δεν μπορούν να θιγούν. Εγώ πιστεύω στην παράσταση. Μια καλή παράσταση μπορεί να μας κάνει να δεχτούμε κάποια θέματα πιο εύκολα.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν

Θέατρο / Πού οφείλεται τόση δίψα για το θέατρο;

Το θέατρο εξακολουθεί να προκαλεί debates και ζωηρές συζητήσεις, παρά τις κρίσεις και τις οικονομικές περικοπές που έχει υποστεί, και φέτος ανεβαίνουν στην Αθήνα παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ανδρέας Κωνσταντίνου

Θέατρο / Ανδρέας Κωνσταντίνου: «Δεν μ' ενδιαφέρει τι υποστηρίζεις στο facebook, αλλά το πώς μιλάς σε έναν σερβιτόρο»

Ο ηθοποιός που έχει υποδυθεί τους πιο ετερόκλητους ήρωες και θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» αισθάνεται ότι επιλέγει την τηλεόραση για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για κάτι πιο «χειροποίητο» στο θέατρο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι δυο Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ

Όπερα / Οι δυο βραβευμένες Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ ανεβαίνουν σε περίοδο πολέμου

Λίγο πριν σηκωθεί η αυλαία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τις δύο εμβληματικές όπερες του Γκλουκ, ο σημαντικός Ρώσος σκηνοθέτης εξηγεί τις σύγχρονες παραμέτρους της θυσίας της αρχαίας τραγικής ηρωίδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Θέατρο / Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Περίπου στις 17:30 το απόγευμα του Σαββάτου τόλμησα να ανέβω στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση για να συμμετάσχω σε έναν αδιανόητο 24ωρο θεατρικό μαραθώνιο, πλάι στο θηρίο υποκριτικής που ονομάζεται Στεφανία Γουλιώτη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ