10 βιβλία για νεαρές γυναίκες που δεν είναι σεξιστικά (επιτέλους)

10 βιβλία για νεαρές γυναίκες που δεν είναι σεξιστικά (επιτέλους) Facebook Twitter
H κινηματογραφική μεταφορά του "Αυτόχειρες παρθένοι", από την Σοφία Κόπολα
10

 

Πριν από μερικά χρόνια ο Άγγλος συγγραφέας Ίαν Μακ Γιούαν έκανε το εξής (μη επιστημονικό) πείραμα: πήγε μαζί με τον γιο του σε ένα πολυσύχναστο πάρκο του Λονδίνου και άρχισε να μοιράζει δωρεάν βιβλία. Μέσα σε μερικά λεπτά, είχε χαρίσει τριάντα.

Σχεδόν όλοι όσοι πήραν βιβλίο ήταν γυναίκες, οι οποίες ήταν «πρόθυμες και ευγνώμονες» ενώ οι άντρες «ήταν επιφυλακτικοί, ακόμη και αρνητικοί». Το συμπέρασμα του Ίαν Μακ Γιούαν, το οποίο έγραψε στην εφημερία the Guardian, ήταν «όταν οι γυναίκες σταματήσουν να διαβάζουν, το μυθιστόρημα θα πεθάνει».

Φυσικά, αυτή είναι μια δική του εμπρηστική δήλωση, και το πείραμα δεν λέει τόσα για τη σχέση των γυναικών με τα βιβλία, όσο για το ότι δυσκολεύονται περισσότερο να μεταδώσουν αρνητικά συναισθήματα σε αγνώστους – αλλά αυτή η συζήτηση είναι για άλλες στήλες. Αυτό που είναι σίγουρο και επιβεβαιώνεται από διαφορετικούς φορείς, είναι ότι οι γυναίκες διαβάζουν περισσότερα μυθιστορήματα από τους άντρες, ενώ οι άντρες προτιμούν τα ιστορικά βιβλία και τις βιογραφίες.

Μια νεαρή γυναίκα πρέπει να βρει το δρόμο της μέσα από τα αντικρουόμενα μηνύματα που δέχεται, προσπαθώντας να βρει πώς θα γίνει να μην είναι ούτε «εύκολη», ούτε «δύσκολη», να μην έχει παθητική στάση, αλλά να μην διεκδικεί επιθετικά και γίνει «σκύλα», να υμνεί τη «θηλυκότητα», ό,τι και αν σημαίνει αυτό, αλλά ταυτόχρονα να μην βασίζεται σε αυτή, αλλά στο μυαλό της. Ο δρόμος δεν είναι ευδιάκριτος, και η μέθοδος δεν είναι μια. Η αναζήτηση μπορεί να εμπλουτιστεί, αν όχι καθοριστεί, και μέσα από τη λογοτεχνία. Τα ερωτήματα που έχουμε στο μυαλό μας, αυτά που μας ζαλίζουν και μας πνίγουν, δεν είναι πρωτότυπα. Άλλοι άνθρωποι, πιο έξυπνοι και πιο ώριμοι από εμάς, έχουν παιδέψει το μυαλό τους για να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις. Μέσα από τις ιστορίες τους θα βρούμε και τις δικές μας.

Υπάρχουν πολλές λίστες που προτείνουν «βιβλία για νεαρές γυναίκες». Πολλές από αυτές πέφτουν στα στερεότυπα που προσπαθούμε μια ζωή να αποφύγουμε, γιατί τι είναι οι «νεαρές γυναίκες» αν όχι απλώς «νεαροί άνθρωποι;» Όμως, άντρες και γυναίκες ακόμη δεν είμαστε καθ'όλα ίσοι, και αν κάποιος διαφωνεί με αυτό, τότε σίγουρα δεν είμαστε ίδιοι.

Οι παρακάτω προτάσεις είναι δικές μου, από όσο πιο μεγάλο φάσμα μπόρεσα να σκεφτώ. Φυσικά υπάρχουν εκατοντάδες βιβλία ακόμη, τα οποία περιμένουμε στα σχόλια. Πείτε μας τις προτάσεις σας και αν θέλετε, συμπληρώστε γιατί διαλέγετε αυτά τα βιβλία. Βέβαια δε χρειάζεται να είσαστε νεαρή γυναίκα για να τα διαβάσετε, κάθε βιβλίο λέει μια άλλη ιστορία στον καθένα μας.

(Εννοείται ότι οι άντρες αντιμετωπίζουν τις δικές τους προκλήσεις μεγαλώνοντας, για κανένα φύλο δεν είναι ρόδινα τα πράγματα. Όμως είμαι γυναίκα, και μόνο τη δική μου πλευρά ξέρω!)

1. Αυτόχειρες Παρθένοι, Τζέφρι Ευγενίδης

Δεκαετία του '70, στο Grosse Pointe, αστικό προάστιο του Detroit. Πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι οι έφηβες αδελφές Lisbon: εκκεντρικές, ιδιαίτερες, γεμάτες ενέργεια και ζωντάνια, ζουν μέσα στον προστατευτικό κλοιό που δημιούργησαν οι θρησκόληπτοι και ακραία συντηρητικοί γονείς τους - αιχμάλωτες μέσα στο σπίτι τους, τη στιγμή ακριβώς που ήταν έτοιμες να ανθήσουν. Μετά την αυτοκτονία της Σεσίλια, της μικρότερης αδελφής, οι τέσσερις εναπομείνασες αδελφές έρχονται αντιμέτωπες με τη θλίψη, την απώλεια, αλλά και με τις τεράστιες διαστάσεις που έχει πάρει το τραγικό συμβάν στην κοινωνία τους.

2. Η αβάσταχτη ελαφρότητα του Είναι, Μίλαν Κούντερα

Ποια αρετή -βαρύτητα ή ελαφρότητα- ανταποκρίνεται καλύτερα στην ανθρώπινη μοίρα; Και πού σταματάει το σοβαρό για να παραχωρήσει τη θέση του στο επιπόλαιο, και αντιστρόφως; Υπάρχει διαφορά μεταξύ σεξ, έρωτα, αγάπης; Και πολλά άλλα.

3. Πορνογραφική Φαντασία, Σούζαν Σόνταγκ

Η Σούζαν Σόνταγκ έγραψε ένα κείμενο στο οποίο υποστηρίζει ότι η πορνογραφία πρέπει να αντιμετωπίζεται όπως οποιοδήποτε άλλο λογοτεχνικό κείμενο, και έκανε τέτοιο πάταγο, που ο απόηχος ξεκουφαίνει ακόμη. Μια καλή ευκαιρία για να σπάσουμε μερικά από τα καλούπια μας, είτε συμφωνούμε είτε όχι.

4. Το χρυσό σημειωματάριο, Ντόρις Λέσινγκ

Το Xρυσό σημειωματάριο είναι η περιγραφή μιας γυναίκας σε αναζήτηση προσωπικής και πολιτικής ταυτότητας, αντιμέτωπης με το τραύμα της συναισθηματικής απόρριψης και της σεξουαλικής προδοσίας, με την επαγγελματική αγωνία και τις εντάσεις της φιλίας και της οικογένειας.

5. Ένα δικό σου δωμάτιο, Βιρτζίνια Γουλφ

Αν το διαβάσετε, την επόμενη φορά που θα ακούσετε «γιατί όλοι οι διάσημοι σεφ είναι άντρες», αντί να θυμώσετε, θα έχετε έτοιμη την απάντηση (τις απαντήσεις!)

6. «Ο μύθος της ομορφιάς», Ναόμι Γουλφ

Ένα βιβλίο που άλλαξε γενιές και γενιές ανθρώπων. Η Ναόμι Γουλφ περιγράφει πώς τα δεσμά της ομορφιάς εμποδίζουν τις γυναίκες να καταλάβουν ισότιμη θέση στην κοινωνία. Όσο οι γυναίκες ως κοινωνική κατηγορία κατακτούν εξουσία στη δημόσια σφαίρα, τόσο περισσότερο μεγαλώνει η κοινωνική απαίτηση να προσαρμοστούν στα κυρίαρχα πρότυπα «φυσικής ομορφιάς», όπως αναπαράγονται γύρω μας. «Το σώμα σου είναι πεδίο μάχης» είπε η Μπάρμπαρα Κρούγκερ, πεδίο μάχης έγινε και αυτό το βιβλίο.

7. Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν, Λάιονελ Σράιβερ

Το πολύ τζιζ θέμα της μητρότητας που για την ώρα είναι σιδηροδέσμιο μιας πάρα πολύ συγκεκριμένης αντιμετώπισης, σε ένα βιβλίο που τολμάει να θίξει μια πλευρά που για την ώρα βρίσκεται στα απύθμενα σκοτάδια του υποσυνείδητου της κοινωνίας μας (και θα συνεχίσει να είναι, για πολλά χρόνια ακόμα).

8. Η ιστορία της πορφυρής δούλης, Μάργκαρετ Άτγουντ

Λίγο μελλοντολογία, λίγο επιστημονική φαντασία, ένα βιβλίο που περιγράφει μια τρομαχτική εναλλακτική πραγματικότητα που πάντως δεν είναι και τόσο μακριά μας. Η "Δημοκρατία του Γιλεάδ", όπως ονομάζεται, είναι ένα μονολιθικό, θεοκρατικό καθεστώς που τιμωρεί την έκτρωση με θάνατο• καθεστώς που επιστρέφει στην τρομοκρατική μισαλλοδοξία των πρώτων πουριτανών και στηρίζεται στην "κατά γράμμα" εφαρμογή της Βίβλου, για να καταπολεμήσει την υπογεννητικότητα και τη στειρότητα.

9. Γυναίκες, Τσαρλς Μπουκόφσκι

Η άλλη πλευρά, κατά κάποιο τρόπο, μια άσκηση στην ευθεία αντιμετώπιση και μια ένεση αυτοσαρκασμού για άντρες και γυναίκες.

10. Εξιλέωση, Ίαν Μακ Γιούαν

Την πιο ζεστή μέρα του καλοκαιριού του 1935, η δεκατριάχρονη Βριώνη Τάλλις, βλέπει την αδελφή της Σεσίλια να πετάει τα ρούχα της και να βουτάει στη στέρνα του κήπου, κάτω από το βλέμμα του παιδικού της φίλου Ρόμπι Τέρνερ, ο οποίος, όπως και η Σεσίλια, έχει πρόσφατα επιστρέψει από το Καίμπριτζ. Το περιστατικό θα αλλάξει για πάντα τη ζωή και των τριών. Ο Ρόμπι και η Σεσίλια θα έχουν υπερβεί ένα όριο με τρόπο που δεν θα μπορούσαν ούτε να φανταστούν και θα έχουν γίνει θύματα της παιδικής φαντασίας της Βριώνη. Κι εκείνη θα έχει γίνει μάρτυρας ανομολόγητων μυστηρίων και θα διαπράξει ένα έγκλημα από το οποίο δεν θα πάψει να προσπαθεί να εξιλεωθεί όλη την υπόλοιπη ζωή της. Μην πείτε μόνο «είδα την ταινία». Και να την είδατε, πρέπει να διαβάσετε και το βιβλίο.

 

Βιβλίο
10

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μαύρη: Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Βιβλίο / Κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μαύρη: Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Υπεύθυνη για τα πιο πολύτιμα αποκτήματα της ιδιωτικής συλλογής του διάσημου τραπεζίτη, η απέριττα κομψή βιβλιοθηκάριος Μπελ ντα Κόστα Γκριν ήταν μαύρη αλλά εμφανιζόταν ως λευκή στον αφρό της υψηλής κοινωνίας μέχρι και τον θάνατό της το 1950.
THE LIFO TEAM
Leslie Absher: «Κόρη κατασκόπου, queer κορίτσι» 

Βιβλίο / Κόρη κατασκόπου, queer κορίτσι, συγγραφέας

Η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Leslie Absher μάς ξεναγεί στο «Σπίτι με τα μυστικά», εκθέτοντας ταυτόχρονα την προσωπική της πορεία προς την απελευθέρωση, την «ελληνική» της εμπειρία και τις εντυπώσεις της από τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Πολυτεχνείο - Ένα παραμύθι που δεν λέει παραμύθια»

Βιβλίο / Το Πολυτεχνείο έγινε κόμικ: Μια νέα έκδοση για μια μονίμως επίκαιρη εξέγερση

Παραμονές της φετινής επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, οι εκδόσεις Red ‘n’ Noir κυκλοφόρησαν ένα έξοχο κόμικ αφιερωμένο σε αυτή, που το υπογράφουν ο συγγραφέας Γιώργος Κτενάς και ο σκιτσογράφος John Antono.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον Μάλκολμ Λόουρι και το «Κάτω από το ηφαίστειο»

Βιβλίο / Το μεγαλόπνοο «Κάτω από το ηφαίστειο» του Μάλκολμ Λόουρι, μια προφητεία για την αποσύνθεση του κόσμου

Οι αναλογίες μεταξύ του μυθιστορηματικού βίου του Βρετανού συγγραφέα και του κορυφαίου έργου του είναι παραπάνω από δραματικές, όπως και αυτές μεταξύ της υπαρξιακής πτώσης του και του σημερινού, αδιέξοδου κόσμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Βιβλίο / Ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Στο νέο του βιβλίο, «Ψέματα που μας έμαθαν για αλήθειες», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, ο Νικόλας Σμυρνάκης καταρρίπτει 23 μύθους που μας καταπιέζουν, βοηθώντας μας να ζήσουμε ουσιαστικότερα.
ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Βιβλίο / Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Μια διαφωτιστική συζήτηση με τον γνωστό δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω και συγγραφέα με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του ΛΟΑΤΚΙ + Δικαιώματα & Ελευθερίες (εκδ. Σάκκουλα), ένα μνημειώδες όσο και πολύτιμο βοήθημα για κάθε ενδιαφερόμενο άτομο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βασιλική Πέτσα: «Αυτό που μας πάει μπροστά δεν είναι η πρόοδος αλλά η αγάπη»

Βιβλίο / Η Βασιλική Πέτσα έγραψε ένα μεστό μυθιστόρημα με αφορμή μια ποδοσφαιρική τραγωδία

Η ακαδημαϊκός άφησε για λίγο το βλέμμα του κριτή και υιοθέτησε αυτό του συγγραφέα, καταλήγοντας να γράψει μια ιστορία για το συλλογικό τραύμα που έρχεται να προστεθεί στις ατομικές τραγωδίες και για τη σημασία της φιλικής αγάπης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Μιχάλης Γκανάς: Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

Απώλειες / Μιχάλης Γκανάς (1944-2024): Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

«Ό,τι με βασανίζει κατά βάθος είναι η οριστική απώλεια ανθρώπων, τόπων και τρόπων και το ανέφικτο της επιστροφής». Ο σημαντικός Έλληνας ποιητής έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Βιβλίο / «Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Μια αναδρομή στην έξοχη, προκλητική όσο και «προφητική» νουβέλα του Ουίλιαμ Μπάροουζ στην οποία βασίστηκε η πολυαναμενόμενη ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο που βγαίνει σύντομα στις κινηματογραφικές αίθουσες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

9 σχόλια
"προσπαθώντας να βρει πώς θα γίνει να μην είναι ούτε «εύκολη», ούτε «δύσκολη» " ---->ΔΕΝ ισχύει. Ως άνδρας σας λέω ότι οι "εύκολες" γυναικες κάνουν μπαμ, δε χρειάζεται να το σκεφτείς, ή είσαι ή όχι (και δυστυχώς αυτές που δεν είναι εύκολες είναι ελάχιστες... ελάχιστες...)
Ένα ακόμα βιβλίο που έχει πολλά να πει πάνω στο θέμα είναι και η "Πλατιά θάλασσα των Σαργασσών" της Τζην Ρυς. Είναι η ιστορία της τρελής , κατασυκοφαντημένης συζύγου του Ρότσεστερ στην Τζεην Έυρ, στην οποία η Ρυς δίνει επιτέλους φωνή και την ευκαιρία στον αναγνώστη να δει ότι πρόκειται για μια γυναίκα- θύμα του φύλου και της καταγωγής της. Όποιος/α διάβασε την Τζέυν Έυρ και λυπήθηκε τον καημένο Ρότσεστερ, ας του ρίξει μια ματιά για να δει τι καταστροφή κρύβεται στη σοφίτα του Αγγλου gentleman και πίσω από το ρομαντικό ειδύλλιο που πολλές ονειρευτήκαμε μεγαλώνοντας.
Σε αυτό το πλαίσιο, αρκετά καλό είναι και το "πράσινες τηγανητές ντομάτες στο Χουίστλ Στοπ Καφέ". Αν και το θέμα σας είναι κυρίως τα λογοτεχνικά βιβλία έχετε βάλει και δύο δοκιμιακά, οπότε δεν μπορώ να μην προτέινω και το "Gender Trouble: Feminism and the Subversion of Identity" της (θεάς μας) Judith Butler.
Το μόνο που έχω διαβάσει από τα παραπάνω είναι το "Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν", που το θεωρώ ένα από τα καλύτερα βιβλία (αν όχι το καλύτερο) που έχω διαβάσει ποτέ. Εγώ τουλάχιστον δεν μπορούσα να το αφήσω απ' τα χέρια μου, έκανα τρελά ξενύχτια χωρίς να το πάρω είδηση μέχρι να το τελειώσω.Λέει πράγματα που σχεδόν κανείς δεν τολμάει να ξεστομίσει κι όμως αν τα καλοσκεφτείς φαντάζουν τόσο αυτονόητα και φυσικά. Αν και τα υπόλοιπα βιβλία της στήλης κινούνται στο ίδιο πνεύμα θα είναι απολαυστική τροφή για σκέψη και σας ευχαριστούμε για αυτή τη λίστα κα Φουτσιτζή!Για όσους είδαν την ταινία με την Τίλντα Σουίντον και δεν ενθουσιάστηκαν έχω να πω ότι καλύτερα να διαβάσουν το βιβλίο. Η ταινία δεν καλύπτει ούτε το 1/100 των πολύπλοκων σκέψεων και συναισθημάτων της ηρωίδας (και των υπόλοιπων χαρακτήρων βέβαια, αλλά η Ίβα βρίσκεται στο επίκεντρο νομίζω).Σταματάω εδώ γιατί αν αρχίσω ανάλυση για το βιβλίο θα γράφω δύο ώρες - ήδη έχω πρήξει τους φίλους μου!
Και για όσους προτιμούν να τα διαβάσουν στα Αγγλικά:1) The Virgin Suicides - Jeffrey Eugenides2) The Unbearable Lightness of Being - Milan Kundera3) The Pornographic Imagination - Susan Sontag4) The Golden Notebook - Doris Lessing5) A Room of One's Own - Virginia Woolf6) The Beauty Myth - Naomi Wolf7) We Need to Talk About Kevin - Lionel Shriver8) The Handmaid's Tale - Margaret Atwood9) Women - Charles Bukowski10) Atonement - Ian McEwan
Πολύ ωραία λίστα!Προσωπικά θα προσέθετα και το αξεπέραστο "Δεύτερο Φύλο" της Σιμόν ντε Μποβουάρ, κλασσική αξία, πραγματικά αξίζει για όποιον δεν το έχει διαβάσει
Πολύ καλή η ιδέα σας και ενδιαφέρον το κείμενο. Στάθηκα σε δυό σημεία: στο «οι γυναίκες δυσκολεύονται περισσότερο να μεταδώσουν αρνητικά συναισθήματα σε αγνώστους» και στο ότι αισθανθήκατε την ανάγκη να προσθέσετε : «Εννοείται ότι οι άντρες αντιμετωπίζουν τις δικές τους προκλήσεις μεγαλώνοντας, για κανένα φύλο δεν είναι ρόδινα τα πράγματα. Όμως είμαι γυναίκα, και μόνο τη δική μου πλευρά ξέρω!» Μήπως το δεύτερο είναι δείγμα του πρώτου; Γιατί αισθανθήκατε την ανάγκη να απολογηθείτε που αναφέρεστε μόνο σε γυναίκες; Πρέπει κανείς να απολογείται όταν απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο ακροατήριο, που στο κάτω-κάτω αποτελεί το μισό πληθυσμό; Υποψιάζομαι ότι αυτή η διάθεση «ισορρρόπησης», ίσως και ένας ο φόβος μήπως σας χαρακτηρίσουν «ακραία φεμινίστρια» (άλλωστε γράφετε πολύ σωστά ότι οι γυναίκες καλούνται πάντα να ισορροπήσουν ανάμεσα σε αντικρουόμενα μηνύματα) είναι και ο λόγος που περιλάβατε στις κατά τα άλλα ωραίες προτάσεις σας ένα βιβλίο που έχει καταγραφεί στη μνήμη μου εντελώς διαφορετικά. Θυμάμαι ότι σ’αυτό οι γυναίκες υπάρχουν και κρίνονται μόνο σε σχέση με τις (εντελώς στερεοτυπικές) σεξουαλικές ορέξεις του πρωταγωνιστή. Δεν ξέρω πραγματικά πού είδατε τη «διάθεση αυτοσαρκασμού». Εν πάση περιπτώσει οι νέες γυναίκες δέχονται πανταχόθεν και καθημερινά έναν καταιγισμό τέτοιων μηνυμάτων, άρα ένα τέτοιο κείμενο δεν αποτελεί αντίβαρο στα στερεότυπα, ούτε δίνει ένα διαφορετικό όραμα για το ρόλο μας, τις δυνατότητες και την πολυπλοκότητα της ζωής μας. Για κάτι τέτοιο χρειάζονται πιο πολυδιάστατα βιβλία, όπως τα υπόλοιπα που προτείνετε. (Θα ήταν ίσως πιο εύστοχο να συμπληρώσετε τον κατάλογο με πορνογραφία γραμμένη από γυναίκα. Αλλωστε είναι διαπιστωμένο, οι γυναίκες διαβάζουν όχι μόνο πιο πολλά μυθιστορήματα αλλά και πιο πολλή πορνογραφία!)