Βίβιαν Στεργίου: μας ενοχλούν πολύ οι άνθρωποι που ευτυχούν

Βίβιαν Στεργίου: μας ενοχλούν πολύ οι άνθρωποι που ευτυχούν Facebook Twitter
Είναι μεγάλο καταφύγιο να βάζεις τις λέξεις στη σειρά που θες και να αφηγείσαι τα γεγονότα με τη δική σου ματιά. Μεγάλη παρηγοριά! Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
1

«Δεν ξέρω αν θα παραμείνω έτσι, με ξέρεις, δεν είμαι δυνατός χαρακτήρας, κάνω αυτό που θέλουν οι άλλοι. Σε χρειάζομαι. Την ελευθερία μου την κέρδισα για να σ' τη δώσω» γράφει σε ένα από τα διηγήματά της στο «Μπλε Υγρό» η Βίβιαν Στεργίου.


Δεκαέξι μικρές κι αυτοτελείς ιστορίες ανθρώπων, διαφορετικών και φοβισμένων, νευρωτικών και αδύναμων, καθημερινών και τυχαίων. Νέοι που διακατέχονται από οργή, αγανάκτηση και θυμό, χωρίς να γνωρίζουν πώς να επιβληθούν είτε στον εαυτό τους είτε στη ζωή τους.


Βασικός πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι η Αθήνα. Βιώματα, συνήθειες, απόψεις, διαδρομές από άτομα που δεν συζητούν για την οικονομική κρίση αλλά οι ζωές τους είναι απόλυτα συνυφασμένες με τον κυρίαρχο τρόπο ζωής.


Με τη Βίβιαν συναντηθήκαμε ένα χειμωνιάτικο παγωμένο πρωινό στην περιοχή της Πλάκας. Σπούδασε Νομική στην Αθήνα και Οικονομική Ανάλυση Δικαίου στην Ουτρέχτη. Όπως μου λέει, το «Μπλε Υγρό» αποτελεί προϊόν ψυχαναγκαστικής παρατήρησης χαρακτήρων που δεν ζουν όπως θα ήθελαν.

Όλοι κουβαλάμε μέσα μας αποθήκες αναμνήσεων και εμπειριών. Απλώς, ανάλογα με την ωριμότητα που σε διακρίνει στο γράψιμο προσθέτεις τη δική σου ματιά, κρατάς μια απόσταση ή βάζεις περισσότερο συναίσθημα.


«Νέοι άνθρωποι που προσποιούνται και στο τέλος καταρρέουν» υποστηρίζει. Τα διηγήματα γράφτηκαν κατά τη διάρκεια ελάχιστων μηνών και, όπως αναφέρει, δεν περίμενε ότι θα εκδοθούν.


«Όταν με κάλεσε ο εκδότης μου για να μου πει ότι τον ενδιαφέρει να τα εκδώσει, δεν απάντησα γιατί ήταν πολύ πρωί και μες στον ύπνο μου φαντάστηκα ότι με ψάχνουν για τα κοινόχρηστα» λέει.


Ρατσισμός, ενηλικίωση, συντηρητισμός, ομοφυλοφιλία, μικροαστισμός, καταπίεση και ευτυχία είναι μερικά από τα θέματα που θίγονται στο βιβλίο. Γι' αυτό και στη συνέντευξή μας την ρώτησα για όλα τα παραπάνω. Μια πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας στην ηλικία των 25 ετών που μιλά για τη γενιά της και τα προβλήματά της.

Βίβιαν Στεργίου: μας ενοχλούν πολύ οι άνθρωποι που ευτυχούν Facebook Twitter
Όταν με κάλεσε ο εκδότης μου για να μου πει ότι τον ενδιαφέρει να τα εκδώσει, δεν απάντησα γιατί ήταν πολύ πρωί και μες στον ύπνο μου φαντάστηκα ότι με ψάχνουν για τα κοινόχρηστα. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


— Σε τι περιβάλλον μεγάλωσες;

Γεννήθηκα το 1992 στα Τρίκαλα, όπου και έμεινα έως την ηλικία των 18 ετών. Δεν είχα έντονη κοινωνική ζωή και θυμάμαι ότι είτε καθόμουν σπίτι είτε πήγαινα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη, όπου διάβαζα ατελείωτες ώρες.


Ήταν μια πόλη με όλα τα χαρακτηριστικά που συνοδεύουν τη ζωή στην επαρχία: κουτσομπολιό, κλειστή κοινωνία και κυρίαρχα δίπολα όπως «εμείς και οι άλλοι», «εσείς και αυτοί».


Πιστεύω ότι δεν συντονίστηκα ποτέ με τον τρόπο ζωής αυτής της πόλης. Αδιαφορούσα αν θα ανήκα κάπου, αν θα είχα παρέες κι αυτό ήταν κάτι που με βοήθησε στη μετέπειτα ζωή μου.


Αντιλήφθηκα ότι τελικά μπορείς να περάσεις καλά και μόνος. Επίσης, ότι όσο πιο μικρή είναι μια κοινωνία, τόσο πιο πολύ ζεις για τους άλλους. Τέλος, θεωρώ ότι είναι βλακώδες να έχεις ζήσεις μόνο στην πόλη όπου γεννήθηκες.


— Πότε πήρες την απόφαση να ξεκινήσεις το γράψιμο;

Το καλοκαίρι του 2016, καθώς επέστρεφα από διακοπές στη Σκύρο. Είχα αγχωθεί γιατί σκεφτόμουν ότι θα έπρεπε να κάνω την άσκησή μου σε δικηγορικό γραφείο.


Ταυτόχρονα, κατά τη διάρκεια εκείνων των διακοπών γνώρισα ένα άτομο που δεν το ξαναείδα ποτέ και μου είπε την ιστορία του. Έτσι έγραψα την «Απολύμανση», που ήταν και το πρώτο διήγημα του βιβλίου.


Για μένα η συγγραφή λειτούργησε ως μια διαδικασία αποφόρτισης και εξισορρόπησης της πραγματικότητας. Η περίοδος που έγραφα ήταν τέλεια, διότι όλα αποκτούσαν τρομερή αξία.


— Είναι η συγγραφή μια αποτύπωση στιγμών που δεν θέλουμε να ξεχάσουμε;

Υπάρχουν πράγματα που δεν σ' αφήνουν να τα ξεχάσεις. Όλοι κουβαλάμε μέσα μας αποθήκες αναμνήσεων και εμπειριών. Απλώς, ανάλογα με την ωριμότητα που σε διακρίνει στο γράψιμο προσθέτεις τη δική σου ματιά, κρατάς μια απόσταση ή βάζεις περισσότερο συναίσθημα.


— Τι απαντάς σε όσους κατηγορούν τη δική σου γενιά ως αδιάφορη;

Προφανώς, μιλάμε για μια γενιά στην οποία υπάρχει ενσωματωμένη η οικονομική κρίση. Πρόκειται για 25άρηδες που ενηλικιώθηκαν όταν τα πάντα δίπλα τους κατέρρεαν. Χαίρομαι που οι συνομήλικοί μου στην Ελλάδα, σε σχέση με τους αντίστοιχους του εξωτερικού, ζουν με πολλαπλές βεβαιότητες.


Μου αρέσει όταν χαιρόμαστε με αυτό που θεωρείται «λίγο». Μάθαμε να εκτιμάμε πολύ περισσότερα σε σύγκριση με την προηγούμενη γενιά. Και πλέον μπορούμε να ευτυχούμε με μικρά πράγματα. Ακόμη και το «φτηνόκρασο των τριών ευρώ» που θα πιεις μ' έναν φίλο ή φίλη συζητώντας για όσα σε πνίγουν για μένα είναι πολύ σημαντικό.


— Συμφωνείς με την άποψη ότι σήμερα οι νέοι δεν διεκδικούν και δεν έχουν μάθει να βρίσκουν λύσεις;

Προσπαθούν να διεκδικήσουν, αλλά δεν υπάρχουν διέξοδοι. Για παράδειγμα, για μένα είναι ευτυχία να γράφω. Αλλά για να βρεις πρόσβαση στο κοινό πρέπει να σε εμπιστευτεί ο εκδότης σου. Αν όμως θες να μπεις στην πολιτική και να διεκδικήσεις πράγματα για τη γενιά σου, θα βρεις μπροστά σου τους «νεκροζώντανους» και τα ζόμπι της εξουσίας.


Επομένως, η μορφή αντίδρασης που περιμένουν πολλοί σήμερα από τους νέους είναι παλαιού τύπου. Καλούμαστε να διαχειριστούμε μια πραγματικότητα εντελώς ρευστή, αλλά κανείς δεν αναφέρει ότι τα εφόδια που λαμβάνουμε από το σχολείο και το πανεπιστήμιο αφορούν μια άλλη κοινωνία.

Βίβιαν Στεργίου: μας ενοχλούν πολύ οι άνθρωποι που ευτυχούν Facebook Twitter
Πιστεύω ότι δεν συντονίστηκα ποτέ με τον τρόπο ζωής στα Τρίκαλα. Αδιαφορούσα αν θα ανήκα κάπου, αν θα είχα παρέες κι αυτό ήταν κάτι που με βοήθησε στη μετέπειτα ζωή μου. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


— Είμαστε μια συντηρητική κοινωνία;

Εντελώς. Και πολύ ξενοφοβική. Ο τρόπος που έχουν συμπεριφερθεί οι Έλληνες σε άλλες εθνικότητες είναι πέρα από απαράδεκτος. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ομοφυλόφιλους. Παρόλο που πραγματοποιούνται βήματα προς τα μπρος, έχει ενδιαφέρον λογοτεχνικά το πώς μιλάει γι' αυτούς ο κόσμος που μας περιβάλλει.


Στο διήγημα με τίτλο «Η ξένη» αυτό ήθελα να θίξω, την κυριαρχία του λευκού άντρα και πως θεωρεί ότι όλα του ανήκουν απέναντι σε μια γυναίκα που επί είκοσι τέσσερις ώρες «ξεσκατίζει» τη γιαγιά του.

— Οι ομοφυλόφιλοι ήρωες του βιβλίου συμπεριφέρονται σαν να θέλουν να το πουν και δεν μπορούν.

Οι γκέι χαρακτήρες ήθελα να εντάσσονται στις ιστορίες με φυσικό τρόπο και να συμπεριφέρονται όπως είναι και όχι όπως συνηθίζεται να αποτυπώνονται. Ούτε ως κάτι που ωραιοποιείται αλλά ούτε και ως κάτι που φαίνεται περίεργο. Επιδίωξα να τους δείξω όπως είναι στην καθημερινότητά τους.


Η ευτυχία ενός ομοφυλόφιλου ζευγαριού δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αυτήν ενός ετεροφυλόφιλου ζευγαριού. Όμως στην Ελλάδα έχουμε ακόμα δρόμο πολύ να διανύσουμε στο συγκεκριμένο θέμα. Σε πολλά θέματα είμαστε ελάχιστα ανεκτικοί. Αν πεις κάπου ότι κάνεις ένα σεμινάριο εβραϊκών σπουδών, αμέσως θα σου πουν ότι τα παίρνεις. Αν μια γυναίκα είναι δυναμική, τότε σημαίνει ή ότι έχει «κάτσει» σε κάποιον ή ότι η εξέλιξή της οφείλεται στον πατέρα της.


— Όλη αυτή η συζήτηση των ημερών πιστεύεις ότι ορίζει έναν νεο-φεμινισμό ή νεο-πουριτανισμό;

Δεν έχω αποφασίσει ακόμη αν πρόκειται για ένα κυνήγι μαγισσών ή μια αντίδραση στην ανδροκρατούμενη κοινωνία. Σίγουρα δεν ανήκω σε αυτούς που θεωρούν ότι ο φεμινισμός το 2018 είναι περιττός.


Δεν γνωρίζουν πολλοί τι σημαίνει να πηγαίνεις στη δουλειά σου και να σου λένε «ήρθες αχτένιστη». Ή να πηγαίνεις σε μια συνέντευξη για δουλειά και να περιμένουν να είσαι πολύ περιποιημένη, εν αντιθέσει με τους άντρες, που είναι πιο cool.


— Ζούμε, δηλαδή, σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία;

Προφανώς. Στη Βουλή, όταν μια γυναίκα πει μια ανοησία, οι αντιδράσεις είναι διαφορετικές. Για παράδειγμα, αν η Ζωή Κωνσταντοπούλου πει κάτι λάθος, δεν θα πουν ότι είναι κακή πολιτικός αλλά ότι είναι υστερική. Αυτό απηχεί την κυρίαρχη αντίληψη για τις γυναίκες.


Αντίθετα, αν ο Τσίπρας κάνει μια λανθασμένη πολιτική κίνηση, αυτό θα οφείλεται σε κακή εκτίμηση. Και δεν θα ακούσουμε να λένε «ο Τσίπρας είναι αγάμητος ή ότι έχει περίοδο». Απεναντίας, υπάρχουν αρκετοί που θα σου πουν ότι τον ψήφισαν επειδή είναι όμορφος.

Βίβιαν Στεργίου: μας ενοχλούν πολύ οι άνθρωποι που ευτυχούν Facebook Twitter
Ο τρόπος που έχουν συμπεριφερθεί οι Έλληνες σε άλλες εθνικότητες είναι πέρα από απαράδεκτος. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ομοφυλόφιλους. Παρόλο που πραγματοποιούνται βήματα προς τα μπρος, έχει ενδιαφέρον λογοτεχνικά το πώς μιλάει γι' αυτούς ο κόσμος που μας περιβάλλει. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


— Σε απασχολεί πολύ και το θέμα της οικογένειας.

Ισχύει. Γενικά, με ενδιαφέρει οποιοδήποτε θέμα έχει να κάνει με τον περιορισμό της ελευθερίας. Και η οικογένεια είναι ο πρώτος φορέας συντηρητικών ιδεών αλλά και κοινωνικοποίησης με την κακή έννοια. Ένας καταπιεστικός θεσμός που ίσως από αγάπη και προστατευτισμό αναλαμβάνει να σου υποδείξει πώς θα φέρεσαι και πώς θα είσαι.


Η απόλυτη κυριαρχία της προστακτικής «φάε - βούλωσ' το - πες ευχαριστώ - γίνε καλό κορίτσι - ζήσε όπως θέλουν οι άλλοι».


— Πώς κατακτά κάποιος το δικαίωμα να ζει όπως θέλει;

Το δικαίωμα το έχεις, το θάρρος είναι αυτό που λείπει. Και το θάρρος κατακτάται από την προσωπική καλλιέργεια μέσω της τέχνης. Δεν υπάρχει τίποτε πιο σημαντικό από το να ζεις ελεύθερα. Όταν είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, δεν βγαίνεις ποτέ χαμένος. Σε κάποιους θα αρέσουμε, σε κάποιους άλλους όχι. Και δυστυχώς μας ενοχλούν πολύ οι άνθρωποι που ευτυχούν.


— Είναι τυχεροί οι άνθρωποι που έχουν κάτι να διηγηθούν;

Είναι μεγάλο καταφύγιο να βάζεις τις λέξεις στη σειρά που θες και να αφηγείσαι τα γεγονότα με τη δική σου ματιά. Μεγάλη παρηγοριά!


— «Ευτυχία είναι μια ζεστή γωνία στα Everest, Σάββατο που ξημερώνει»;

Οι μικροχαρές είναι όλο το μερίδιο της ευτυχίας που μας αναλογεί.


— Μια δυνατή ανάμνηση από ένα βράδυ στο κέντρο της πόλης;

Όταν βρίσκομαι στο κέντρο και περπατώ βραδινές ώρες, φτάνοντας στο σπίτι μου λίγο πριν ξημερώσει. Βρόμικοι δρόμοι, ξενύχτηδες και μεθυσμένοι έξω από μαγαζιά που σου μιλούν. Μια οριακή, αλλά ταυτόχρονα όμορφη κατάσταση.


— Τι σου δίνει ελπίδα σήμερα;

Οι άνθρωποι που δεν το βάζουν κάτω. Αυτοί που έχουν μάθει να ξεπερνούν εμπόδια, να τα καταφέρνουν και να πηγαίνουν παρακάτω.

Το βιβλίο της Βίβιαν Στεργίου «Μπλε Υγρό» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις

Βιβλίο
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Σερζ Τισερόν «Οικογενειακά μυστικά»

Το Πίσω Ράφι / «Το να κρατάμε ένα μυστικό είναι ό,τι πιο πολύτιμο και επικίνδυνο έχουμε»

Μελετώντας τις σκοτεινές γωνιές των οικογενειακών μυστικών, ο ψυχίατρος και ψυχαναλυτής Σερζ Τισερόν αποκαλύπτει τη δύναμη και τον κίνδυνο που κρύβουν καθώς μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το ηθικό ζήτημα με τις μεταθανάτιες εκδόσεις με αφορμή το ημερολόγιο της Τζόαν Ντίντιον

Βιβλίο / Μεταθανάτιες εκδόσεις και ηθικά διλήμματα: Η Τζόαν Ντίντιον στο επίκεντρο

Σύντομα θα κυκλοφορήσει ένα βιβλίο με τις προσφάτως ανακαλυφθείσες «ψυχιατρικές» σημειώσεις της αείμνηστης συγγραφέως, προκαλώντας ερωτήματα σχετικά με τη δεοντολογία της μεταθανάτιας δημοσίευσης έργων ενός συγγραφέα χωρίς την επίσημη έγκρισή του.
THE LIFO TEAM
Στα «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος

Ηχητικά Άρθρα / Γιάννης Τσαρούχης: «Η ζωγραφική μου θρέφεται από τη μοναξιά και τη σιωπή»

Στα εκπληκτικά «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Γιάννη Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος, από τις μινωικές τοιχογραφίες έως τα λαϊκά δημιουργήματα του Θεόφιλου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
George Le Nonce: «Εκτός από τα φέικ νιουζ, υπάρχει η φέικ λογοτεχνία και η φέικ ποίηση»

Ποίηση / George Le Nonce: «Εκτός από τα fake news, υπάρχει η fake λογοτεχνία και ποίηση»

Με αφορμή την έκδοση του τέταρτου ποιητικού του βιβλίου, με τίτλο «Μαντείο», ο Εξαρχειώτης ποιητής μιλά για την πορεία του, την ποίηση –queer και μη–, και για την εποχή του Web 2.0, αποφεύγοντας την boomer-ίστικη νοοτροπία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Βιβλίο / Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Μια σειρά από επανεκδόσεις αλλά και νέες εκδόσεις, που αφορούν ποιητές και λογοτέχνες που έχουν φύγει από τη ζωή μάς θυμίζουν γιατί επιστρέφουμε σε αυτούς, διαπιστώνοντας ότι παραμένουν, εν πολλοίς, αναντικατάστατοι.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η νέα μετάφραση των «Μεταμορφώσεων» είναι ένας άθλος και εκδοτικό γεγονός.

Βιβλίο / Οβίδιος: Η νέα μετάφραση των «Μεταμορφώσεων» είναι ένας άθλος και εκδοτικό γεγονός

Ο κορυφαίος μελετητής του ρωμαϊκού κόσμου Θεόδωρος Δ. Παπαγγελής ολοκλήρωσε την απόδοση στα ελληνικά των 12.000 στίχων του έργου του Οβίδιου, εκφράζοντας ταυτόχρονα τον άκρως μοντέρνο χαρακτήρα του ποιητή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Τροχιές»: Η Samantha Harvey κέρδισε πανάξια το Booker

Βιβλίο / «Τροχιές»: Η Samantha Harvey κέρδισε πανάξια το Booker

Με θέμα την καθημερινότητα έξι αστροναυτών σε έναν διεθνή διαστημικό σταθμό, το μυθιστόρημα που κέρδισε το Booker 2024 μόλις μεταφράστηκε στα ελληνικά, είναι ένα ποίημα για τον πλανήτη Γη και μας καλεί να τον εκτιμήσουμε ξανά.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
2000 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του, ένα βιβλίο για τους Ρωμαίους αυτοκράτορες γίνεται μπεστ-σέλερ

Βιβλίο / Ο Σουητώνιος του 69 μ.Χ. γίνεται ξανά μπεστ-σέλερ

Οι «Βίοι των Καισάρων», το εξόχως κουτσομπολίστικο βιβλίο που είχε γράψει ο Σουητώνιος για τον βίο και την πολιτεία της πρώτης σειράς των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, κυκλοφόρησε σε νέα μετάφραση και μπήκε στη λίστα με τα ευπώλητα των Sunday Times.
THE LIFO TEAM
«Αν δεν μας αρέσουν οι ηγέτες που ψηφίζουμε, ας κατηγορήσουμε τον εαυτό μας»

Βιβλίο / «Αν δεν μας αρέσουν οι ηγέτες που ψηφίζουμε, ας κατηγορήσουμε τον εαυτό μας»

Ο «ροκ σταρ ιστορικός των ημερών», ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και βραβευμένος συγγραφέας Peter Frankopan, μιλά στη LIFO για τους κινδύνους που απειλούν την Ευρώπη, τη Γάζα και την άνοδο της ακροδεξιάς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Daily / Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Μια εικοσαετία μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου, κυκλοφορεί ξανά σε αναθεωρημένη μορφή, η ενθουσιώδης, στοχαστική, λυρική μελέτη του έργου του σπουδαίου όσο και «πολωτικού» Έλληνα τραγουδοποιού από τον Δημήτρη Καράμπελα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ο Γιάννης και η φασολιά

Guest Editors / Ο Γιάννης και η φασολιά

Τέλη ’70, Αθήνα. Ένας νεαρός βουτάει στην ποίηση στη βιβλιοθήκη της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Οι στίχοι του Γιάννη Κοντού τον αγγίζουν. Χρόνια μετά, ως συγγραφέας πια, δημιουργεί μια λογοτεχνική σχέση που κρατά δεκαετίες, ανάμεσα σε εκδοτικούς οίκους, ταβέρνες και πρωινά τηλεφωνήματα.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ευκλείδης Τσακαλώτος: Οφείλουμε να είμαστε πιο ριζοσπάστες και ταυτόχρονα πιο ρεαλιστές, ακόμα κι αν αυτό ακούγεται σαν τετραγωνισμός του κύκλου!

Βιβλίο / Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Οφείλουμε να είμαστε πιο ριζοσπάστες και ταυτόχρονα πιο ρεαλιστές στην αριστερά»

Μια πολιτική κουβέντα «εφ’ όλης της ύλης» με τον βουλευτή της Νέας Αριστεράς, πανεπιστημιακό και πρώην υπουργό Οικονομικών στο στούντιο της LiFO με αφορμή το «Μανιφέστο για μια βιώσιμη κοινωνία», το τρίτο του συγγραφικό πόνημα τα τελευταία χρόνια.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Έχει πέσει στα χέρια σας καμπίσιο κόμικ;

Βιβλίο / Έχει πέσει στα χέρια σας καμπίσιο κόμικ;

Όταν υπάρχει θέληση, πείσμα και μεράκι, η περιφέρεια «τα σπάει». Ο Μέλανδρος Γκανάς, «ψυχή» των Εκδόσεων του Κάμπου, μιλά για το σπιρτόζικο εκδοτικό πολυ-εγχείρημα από τη Λάρισα που αγαπά τα κόμικς και ό,τι σχετίζεται με αυτά, με αφορμή την επέτειο των 15 χρόνων τους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ