Bibliothèque Facebook Twitter
Η Bibliothèque, το βιβλιοπωλείο που για επτά χρόνια υπήρξε έμβλημα της πλατείας, λειτουργώντας ως μια πολιτιστική κιβωτός που αναβίωνε τις καλές μέρες των Εξαρχείων, αρνείται να παραδώσει τα όπλα. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Το Bibliothèque μετακομίζει αλλά δεν μετακινείται

0

Η πλατεία Εξαρχείων σε συνθήκες εργοταξίου και με βροχή είναι θλιβερή αν την έχεις ζήσει τις εποχές που έσφυζε από ζωντάνια. Οι αστυνομικοί που την περιφρουρούν σκρολάρουν βαριεστημένα στα κινητά τους, προκαλώντας στους περαστικούς ποικίλα συναισθήματα, από αγανάκτηση μέχρι αδιαφορία, ενώ οι ιδιοκτήτες των μαγαζιών που κάποτε ήταν στέκια είναι σε κατάσταση απελπισίας. Στην πλατεία δεν κυκλοφορεί ψυχή μετά το μεσημέρι, ακόμα και οι άνθρωποι που σύχναζαν για πολλά χρόνια εκεί και στα πέριξ έχουν μετακινηθεί σε άλλες περιοχές.

Τα Εξάρχεια δεν είναι αυτό που ήταν παλιότερα, τουλάχιστον η πλατεία, ωστόσο, υπάρχουν και κάποιοι που αρνούνται να τα εγκαταλείψουν και πολεμούν με όσα μέσα διαθέτουν να διατηρήσουν τον χαρακτήρα και την ιστορία τους.

Ο Βάσος Γεώργας και η Bibliothèque του, το βιβλιοπωλείο που για επτά χρόνια υπήρξε έμβλημα της πλατείας, λειτουργώντας ως μια πολιτιστική κιβωτός που αναβίωνε τις καλές μέρες των Εξαρχείων, αρνούνται να παραδώσουν τα όπλα.

Τη στιγμή που η πλατεία είναι στη χειρότερη φάση της κάνει ένα ελπιδοφόρο restart και αντί να μετακινηθεί σε άλλη περιοχή, με περισσότερη ασφάλεια, αποφασίζει να μείνει στην πλατεία, μετακομίζοντας ακριβώς δίπλα, σε έναν χώρο μεγαλύτερο, που ήταν πάντα σημαντικό μέρος της ιστορίας της πλατείας. 

«Έληγε το συμβόλαιό μας από το γωνιακό μαγαζί και έπρεπε να το ανανεώσουμε, αλλά δεν είχαμε σκοπό να το κάνουμε», λέει, «επειδή αντιμετωπίσαμε πάρα πολλά προβλήματα τα επτά χρόνια που υπάρχουμε, μέχρι απειλές και απόπειρες εναντίον μας. Είχαμε αποφασίσει να φύγουμε μακριά κι αυτή ήταν μια σκέψη που επανερχόταν κάθε λίγο και λιγάκι, την απωθούσα, έφευγε, ξαναρχόταν.

Έψαχνα, λοιπόν, ένα μέρος για να μπορεί να γίνει το βιβλιοπωλείο χώρος συνάντησης. Γιατί, λέγαμε, τι είναι το βιβλιοπωλείο; Χώρος συνάντησης ανθρώπων. Αλλά πώς μπορεί να είναι χώρος συνάντησης ένα μικρό βιβλιοπωλείο 60-70 τετραγωνικών;

Για μένα η πλατεία Εξαρχείων είναι πολύ σημαντικός τόπος για συγκεκριμένους λόγους. Ήταν πάντα ένας τόπος που μου επέτρεπε να σκέφτομαι, να κινούμαι και να αισθάνομαι διαφορετικά. Να νιώθω το διαφορετικό και να το καταλαβαίνω, ακόμη κι αν δεν είναι μέρος της δικής μου προσωπικότητας. Να το σέβομαι, να το αγαπώ.

Η αλήθεια είναι ότι ψάχναμε νέο χώρο σε περιοχές όπως το Μεταξουργείο και βρήκαμε έναν πολύ μεγάλο στην πλατεία Ναυαρίνου, αλλά προέκυψε η τσιμεντοποίηση της πλατείας, το φράξιμό της, η παρουσία όλων αυτών των αστυνομικών στην περιοχή, που ήταν σαν μια προσπάθεια να με διώξουν από έναν τόπο όπου έχω μεγαλώσει, όπου μένω.

Η δική μου ζωή ήταν πάντοτε περιορισμένη στο τετράγωνο Σόλωνος, Πατησίων, Αλεξάνδρας, Ασκληπιού και σκέφτηκα ότι αν φύγω, θα το κάνω επειδή θέλω, από επιλογή, γιατί αυτό είναι κάτι που μπορεί να το αντέξει ο οργανισμός μου, αλλά όχι, δεν θα με διώξεις. Και μετά σκεφτήκαμε ότι φεύγοντας είναι σαν να εγκαταλείπουμε και την ιστορία μας, τα πράγματα που έχουμε ζήσει, τα πράγματα που έχουμε αγαπήσει. Έτσι, αποφάσισα ότι πρέπει να μείνω εδώ.

Bibliothèque Facebook Twitter
Σκεφτήκαμε ότι φεύγοντας είναι σαν να εγκαταλείπουμε και την ιστορία μας, τα πράγματα που έχουμε ζήσει, τα πράγματα που έχουμε αγαπήσει. Έτσι, αποφάσισα ότι πρέπει να μείνω εδώ. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Το καλύτερο μέρος που μπορούσα να σκεφτώ ήταν η πρώην Μαρονίτα, γιατί είναι ένα μέρος όπου έπινα τον καφέ μου από μικρό παιδί. Και γι’ αυτό έχω βάλει μια ταμπέλα κάπου μπροστά στο μαγαζί ότι εδώ είναι ένας χώρος όπου καθόντουσαν ο Μίνως Βολανάκης, ο Χατζιδάκις, ο Κάρολος Κουν, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο Παύλος ο Τάσιος, ο Μπάμπης ο Τσικληρόπουλος, ο Βακαλόπουλος, ο Αρμένης, ο Σκούρτης, πολύς κόσμος.

Σκέφτηκα ότι αυτοί που έχουν ζήσει την ιστορία της πλατείας οφείλουν να την περάσουν σε μια άλλη γενιά, ακόμα κι αν η πλατεία αλλάξει. Ότι η ιστορία δεν πάει χαμένη και σβήνει επειδή κάποιος έρχεται και θάβει μια πλατεία, αλλά μπορεί να συνεχίσει και να μεταφερθεί από γενιά σε γενιά και αυτό είναι το χρέος της κάθε γενιάς.

Για μένα η πλατεία Εξαρχείων είναι πολύ σημαντικός τόπος για συγκεκριμένους λόγους. Ήταν πάντα ένας τόπος που μου επέτρεπε να σκέφτομαι, να κινούμαι και να αισθάνομαι διαφορετικά.

Bibliothèque Facebook Twitter
Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO
Bibliothèque Facebook Twitter
Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Να νιώθω το διαφορετικό και να το καταλαβαίνω, ακόμη κι αν δεν είναι μέρος της δικής μου προσωπικότητας. Να το σέβομαι, να το αγαπώ. Δεν το ένιωσα πουθενά αλλού αυτό. Θεώρησα, έτσι, πρέπον να φύγω και να πάω λίγα μέτρα πιο πέρα.

Επίσης, επειδή αυτή η ιστορία με το μετρό θα κρατήσει πολύ, που σημαίνει ότι για χρόνια η γειτονιά, η περιοχή, ο τόπος αυτός θα είναι αντιμέτωπος με μια ασχήμια, φράχτες, καθόλου δέντρα, ένιωσα ότι χρωστάω σε αυτόν τον τόπο να φτιάξω κάτι όμορφο. Να υπάρχει μια διαφορετική εναλλακτική, ένας χώρος όπου μπορείς να βρεις καταφύγιο από αυτό που βλέπεις έξω, από αυτό που σε υποχρεώνουν να ζήσεις.

Για μένα η νέα Bibliothèque δεν είναι το βιβλιοπωλείο όπως ήταν πριν, είναι κάτι καινούργιο, κάτι τελείως διαφορετικό. Έτσι, λοιπόν, φτιάξαμε αυτό το βιβλιοπωλείο που θέλουμε να λειτουργήσει και ως πραγματικός τόπος συνάντησης, να μπορεί να κάθεται κανείς να διαβάσει, να πιει τον καφέ του, να φάει κάτι.

Και όπως και στα βιβλία ‒δεν ήταν ποτέ το Bibliothèque ένα βιβλιοπωλείο που είχε τα πάντα, είναι ένα βιβλιοπωλείο-μπουτίκ, έχει συγκεκριμένες προτάσεις‒, έτσι και στον χώρο του καφέ και του αναψυκτικού και του ποτού και του χυμού θα είναι το ίδιο, θα κάνει προτάσεις. Θα είναι πράγματα που δεν θα μπορείς να τα βρεις, να τα πεις και να τα φας σε ακτίνα χιλιομέτρων από αυτό εδώ το στέκι.

Και σε μια πιο εξελιγμένη μορφή, στο πατάρι θα γίνονται εκδηλώσεις, μουσικές βραδιές και θα δούμε μέχρι πού θα βγάλει. Η σκέψη είναι αργότερα κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν πού να στεγαστούν να μπορούν να κοιμηθούν μες στο μαγαζί, με τη μόνη υποχρέωση το πρωί να καθαρίζουν.

Αυτός ο χώρος υπήρξε στέκι για δυο γενιές, σε διαφορετικές περιόδους. Το πρώτο μαγαζί ήταν η Μαρονίτα, που ξεκίνησε μεσούσης της χούντας, και μετά ήταν το Ginger Ale για ένα πολύ μεγάλο διάστημα, το οποίο ήταν πιο ρετρό ρουστίκ, και τα δύο αγαπημένα μαγαζιά για πάρα πολύ κόσμο. Μετά πέρασαν οκτώ χρόνια που ο χώρος ήταν κλειστός και χρησιμοποιούταν στο σκοτάδι ως αγορά ναρκωτικών.

Bibliothèque Facebook Twitter
Φτιάξαμε αυτό το βιβλιοπωλείο που θέλουμε να λειτουργήσει και ως πραγματικός τόπος συνάντησης, να μπορεί να κάθεται κανείς να διαβάσει, να πιει τον καφέ του, να φάει κάτι. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Από τότε που άρχισαν τα έργα έπεσαν δραματικά οι πωλήσεις στο βιβλιοπωλείο, δεν περνάνε άνθρωποι από την πλατεία από το μεσημέρι και μετά, το βράδυ δεν υπάρχει ψυχή. Εδώ κάνουμε έναν αγώνα, όπως και όλοι οι επαγγελματίες της περιοχής, για να πείσουμε τον κόσμο ότι δεν πρέπει να εγκαταλείψει τα Εξάρχεια. Υπάρχει μια πολύ μεγάλη αντίδραση των κατοίκων εναντίον του μετρό ‒ δεν λένε να μη γίνει στα Εξάρχεια, αλλά να μη γίνει στην πλατεία.

Ό,τι κι αν γίνει, ακόμα και αν γίνει το μετρό, δεν πρέπει να αφήσουμε να χαθεί ο ιδεολογικός και ο πολιτικός χαρακτήρας της περιοχής. Αυτή η πλατεία ήταν πάντοτε ένα καταφύγιο, αυτό πρέπει να παραμείνει, έχει ανάγκη έναν πιο ανθρώπινο χαρακτήρα η πόλη μας, και να μην παραδοθεί στα γενικότερα σχέδια τουριστικοποίησης της πόλης. Σε αυτό θεωρώ ότι το βιβλιοπωλείο θα βοηθήσει.

Επίσης, θυμάμαι τα Εξάρχεια ως τόπο όπου βγαίναν τα ζευγαράκια ραντεβού, γνωριζόντουσαν, φλέρταραν, φιλιόντουσαν, αγαπιόντουσαν, είτε στα παγκάκια, είτε στο πατάρι της Μαρονίτας, είτε στο πατάρι του παλιού Floral. Αυτό θέλω να ξαναγίνει και θα κάνω ό,τι μπορώ για να το καταφέρω, όσο μπορώ.

Bibliothèque Facebook Twitter
Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO
Bibliothèque Facebook Twitter
Πάντα πίστευα ότι χρειάζονται βιβλιοπωλεία ώστε να μπορέσουν να δημιουργηθούν κινήματα, ρεύματα, και η Bibliothèque το έχει καταφέρει αυτό. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Πάντα πίστευα ότι χρειάζονται βιβλιοπωλεία ώστε να μπορέσουν να δημιουργηθούν κινήματα, ρεύματα, και η Bibliothèque το έχει καταφέρει αυτό. Έχουμε εκδώσει 240 βιβλία και ένα περιοδικό, το “Ανωνύμως”, που μετράει τέσσερα τεύχη.

Είμαι πολύ περήφανος για τις επιλογές μου, από το “Αγόρι” του Μάνου Ραγιάδη, που κέρδισε το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας, μέχρι το “Χταπόδι - Μια ιστορία από την Καλιφόρνια” του Norris Frank, το οποίο το θεωρώ ένα αριστούργημα της αμερικανικής λογοτεχνίας που δεν το ήξερε κανείς εδώ. Και προχωράω ακάθεκτος».

Bibliothèque Facebook Twitter
Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO
Bibliothèque Facebook Twitter
Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO
Bibliothèque Facebook Twitter
Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Το νέο βιβλιοπωλείο και καφέ Bibliothèque βρίσκεται στο νούμερο 74 της Θεμιστοκλέους, στην πλατεία Εξαρχείων. 

www.bibliotheque.gr

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μέριλιν Γιάλομ: «H ιστορία της συζύγου»

Το Πίσω Ράφι / H ιστορία της συζύγου από την αρχαιότητα έως τον 20ό αιώνα

Η φεμινίστρια συγγραφέας και ιστορικός Μέριλιν Γιάλομ εξερευνά τη διαδρομή της συζυγικής ταυτότητας, αποκαλύπτοντας πώς η έννοια του γάμου μεταλλάχθηκε από θρησκευτικό καθήκον σε πεδίο συναισθηματικής ελευθερίας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το βιβλιοπωλείο Κάουφμαν και η ανεκτίμητη προσφορά του στην πνευματική ζωή της Αθήνας

Βιβλίο / Το βιβλιοπωλείο Κάουφμαν και η ανεκτίμητη προσφορά του στην πνευματική ζωή της Αθήνας

Μέσα από αφηγήσεις, φωτογραφίες και ντοκουμέντα μιας νέας έκδοσης ζωντανεύει το βιβλιοπωλείο που συνδέθηκε με τις μνήμες χιλιάδων Αθηναίων και έπαιξε ρόλο στην πολιτιστική διαμόρφωση και καλλιέργεια πολλών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Κάποια στιγμή έμαθα να βάζω στον λόγο μου ένα "ίσως", ένα "ενδεχομένως"»

Οι Αθηναίοι / «Κάποια στιγμή έμαθα να βάζω στον λόγο μου ένα "ίσως", ένα "ενδεχομένως"»

Στην Α’ Δημοτικού τη μάγεψε η φράση «Η Ντόρα έφερε μπαμπακιές». Διαμορφώθηκε με Προυστ, Βιρτζίνια Γουλφ, Γιώργο Ιωάννου και Κοσμά Πολίτη. Ως συγγραφέα την κινεί η περιέργεια για τις ανθρώπινες σχέσεις. Η Αγγέλα Καστρινάκη είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μπρους Τσάτουιν: Ένας αεικίνητος ταξιδιώτης

Πέθανε Σαν Σήμερα / Μπρους Τσάτουιν: Ένας αεικίνητος ταξιδιώτης

Ο αιώνιος ταξιδευτής, μυθιστοριογράφος και ταξιδιωτικός συγγραφέας περιπλανήθηκε στα πιο άβατα σημεία του κόσμου αναζητώντας το DNA των νομάδων και έζησε μια μυθιστορηματική ζωή που υπερβαίνει αυτήν που κατέγραψε στα βιβλία του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
10 σημαντικά βιβλία που θα κυκλοφορήσουν το πρώτο τρίμηνο του 2025

Βιβλίο / Δέκα σημαντικά βιβλία που θα κυκλοφορήσουν το πρώτο τρίμηνο του 2025

Το πιο πρόσφατο Booker, επανεκδόσεις μυθιστορημάτων με θέμα τον Εμφύλιο, το τελευταίο βιβλίο του Μάριο Βάργκας Λιόσα, η νέα Αμάντα Μιχαλοπούλου και μια συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του Αργύρη Χιόνη είναι μερικές μόνο από τις πολυαναμενόμενες προσεχέις εκδόσεις.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Ο Διονύσης Σαββόπουλος: σύζυγος, πατέρας, τραγουδοποιός

Βιβλίο / Ο Διονύσης Σαββόπουλος: σύζυγος, πατέρας, τραγουδοποιός

Στην πιο de profundis στιγμή της ζωής του ο συνθέτης γράφει το αυτοβιογραφικό «Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα», αποκαλύπτοντας σαν σε προσευχή τις πιο προσωπικές, τρωτές στιγμές του, ζητώντας συγγνώμη από τους οικείους του και ομολογώντας ότι η έμπνευση συμπορεύεται με τη θνητότητα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Μαριάννα Κορομηλά «Η Μαρία των Μογγόλων»

Το Πίσω Ράφι / Για όλες τις Μαρίες που «δωρίστηκαν» σε βαρβάρους και άξεστους

Ψάχνοντας και γράφοντας για τη Μαρία των Μογγόλων, η Μαριάννα Κορομηλά ήρθε αντιμέτωπη με όλες εκείνες τις παραγνωρισμένες γυναικείες μορφές της Ιστορίας. Το αποτέλεσμα ήταν ένα ανένταχτο και φεμινιστικό βιβλίο που συζητήθηκε έντονα μόλις κυκλοφόρησε.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
«O Γιάννης Χρήστου δεν είναι ο "αναρχικός" που νόμιζαν κάποιοι κάποτε»

Βιβλίο / «O Γιάννης Χρήστου δεν είναι ο "αναρχικός" που νόμιζαν κάποιοι κάποτε»

Ο ιδιοφυής μουσικός έφυγε αναπάντεχα στα 44 του, αφήνοντας πίσω του ανεκπλήρωτα σχέδια. Ο Αλέξανδρος Αδαμόπουλος, ο οποίος ουσιαστικά δεν τον γνώρισε ποτέ, αλλά η ζωή τα έφερε έτσι ώστε να παίξει καθοριστικό ρόλο στη διάσωση του έργου του, υπογράφει σήμερα το πιο ενημερωμένο βιβλίο για εκείνον.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η Ιωάννα Μπουραζοπούλου γράφει έργα του φανταστικού για τους ακραία ρεαλιστικούς καιρούς μας

Portraits 2025 / Η Ιωάννα Μπουραζοπούλου γράφει έργα του φανταστικού για τους ακραία ρεαλιστικούς καιρούς μας

Η ολοκλήρωση της περίφημης «Τριλογίας του Δράκου της Πρέσπας» αποδεικνύει ότι πρόκειται για μια από τις πιο απρόβλεπτες, ουσιαστικές και συνεπείς συγγραφείς μας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
CHECK GIA 3/1 εκδόσεις δωμα

Portraits 2025 / Εκδόσεις Δώμα: «Θέλαμε να δούμε αν το κοινό μας θα ανταποκριθεί σε πιο βαριά πράγματα ή αν θα μας γυρίσει την πλάτη»

Μετά από εφτά χρόνια λειτουργίας και εξήντα προσεκτικά επιλεγμένους τίτλους, η Μαριλένα Καραμολέγκου και ο Θάνος Σαμαρτζής εξακολουθούν να πειραματίζονται, σαν να προτείνουν βιβλία σε φίλους.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Claude Pujade-Renaud

Το Πίσω Ράφι / «Οι γυναίκες του λαθροθήρα»: Μια εντελώς διαφορετική οπτική σε ένα θρυλικό ερωτικό τρίγωνο

Η Claude Pujade-Renaud ανατέμνει την ιστορία της σχέσης του Τεντ Χιουζ με τη Σίλβια Πλαθ και την Άσια Ουέβιλ δημιουργώντας ένα ερεθιστικό ψηφιδωτό από δεκάδες διαφορετικές αφηγήσεις.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Τζον Ρ. Ρ. Τόλκιν: Ο άρχοντας του δευτερεύοντος κόσμου

Βιβλίο / Τζον Ρ. Ρ. Τόλκιν: Ο άρχοντας του δευτερεύοντος κόσμου

Κι αν η Μέση Γη εξυψώθηκε στη φαντασμαγορία που όλοι γνωρίζουμε μέσα απ’ τις ταινίες του Πίτερ Τζάκσον, δεν ξεχνάμε ποτέ εκείνη τη στιγμή της πρώτης βραδινής ανάγνωσης, των απρόσμενων αράδων που σχημάτισαν αμέσως ένα σύμπαν αυτονόητο.
ΜΑΚΗΣ ΜΑΛΑΦΕΚΑΣ
Ο Ερρίκος Σοφράς μιλά για τα «Σονέτα» του Σαίξπηρ: «Θεωρώ το ποίημα έναν οργανισμό ζωντανό, αιμάτινο»

Βιβλίο / Ο Ερρίκος Σοφράς μιλά για τα «Σονέτα» του Σαίξπηρ: «Θεωρώ το ποίημα έναν οργανισμό ζωντανό, αιμάτινο»

Η νέα, εμπλουτισμένη και αναθεωρημένη έκδοση των «Σονέτων» από τους Αντίποδες, σε μετάφραση Ερρίκου Σοφρά, αναδεικνύει τη διαρκή ανάγκη του ποιητή για ελευθερία και καινοτομία, που φτάνει να καταργεί ακόμα και τις ποιητικές και κοινωνικές συμβάσεις.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ