[via] Ο Κερτ Βόνεγκατ (1922-2007) γεννήθηκε στην Ιντιανάπολη της πολιτείας της Ιντιάνα. Ο πατέρας του ήταν αρχιτέκτονας και η μητέρα του προερχόταν από εύπορη οικογένεια. 'Αρχισε να σπουδάζει ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο του Κορνέλ, αλλά ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος του χάλασε τα σχέδια και αναγκάστηκε να καταταχτεί στο στρατό ένα χρόνο μετά το Περλ Χάρμπορ. Την Ημέρα της Μητέρας του 1944 η μητέρα του αυτοκτόνησε, ενώ ο ίδιος κατά τη Μάχη των Αρδενών, τέλη του 1944, βρέθηκε πίσω από τις γραμμές του εχθρού και στις 14 Δεκεμβρίου αιχμαλωτίστηκε. Επέζησε του βομβαρδισμού της Δρέσδης το Φλεβάρη του ΄45 (135.000 άνθρωποι δεν επέζησαν) κρυμμένος στο υπόγειο "Σφαγείο Νο. 5", και αμέσως μετά οι Γερμανοί τον ανέβασαν στην επιφάνεια μαζί με άλλους αιχμαλώτους για να βοηθήσουν στην ταφή των νεκρών. "'Ηταν όμως τόσο πολλά τα πτώματα", σχολίαζε ο Βόνεγκατ, "που τελικά έφεραν κάτι τύπους με φλογοβόλα· όλες αυτές οι σοροί των σκοτωμένων πολιτών έγιναν στάχτη."
Οι παρακάτω εικόνες είναι από μία ομιλία του συγγραφέα που έκανε στη Νέα Υόρκη το 2005.
μία ιστορία που αρέσει στον κόσμο
μια ιστορία που αρέσει ακόμα περισσότερο στον κόσμο
η ιστορία της Σταχτοπούτας
τα βιβλία του Κάφκα
“Tι λέτε για τον Άμλετ; Θα έλεγα ότι είναι αρκετά καλό. Υπάρχει κανείς που έχει αμφιβολία; Η ιστορία στον Άμλετ είναι ίδια με της Σταχτοπούτας, με αντιστροφή των φύλων.
Υπάρχει λόγος που θεωρούμε τον Άμλετ αριστούργημα: είναι το γεγονός ότι ο Σέξπιρ μας λέει την αλήθεια, και οι άνθρωποι μας λένε τόσο σπάνια την αλήθεια, και η αλήθεια είναι, ότι ξέρουμε τόσα λίγα για τη ζωή, που δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τα καλά από τα κακά νέα.
Και αν –Θεός φυλάξοι!- πεθάνω ποτέ, θα ήθελα να πάω στους ουρανούς και να ρωτήσω εκεί κάποιον υπεύθυνο «λοιπόν, ποιά ήταν τα καλά και ποιά τα κακά νέα;»
Απολαύστε τις υπόλοιπες ερμηνείες των γραφικών παραστάσεων εδώ
σχόλια