Γιατί όλοι μιλούν σήμερα για τα βιβλία της Rachel Cusk;

Γιατί όλοι μιλούν σήμερα για τα βιβλία της Rachel Cusk; Facebook Twitter
H πολυσυζητημένη τριλογία (Outline, Transit, Kudos) της Ρέιτσελ Κασκ βρήκε εκδοτική στέγη στα ελληνικά και πρόκειται να κυκλοφορήσει και στη χώρα μας.
0

Όλοι οι λογοτέχνες, από τον Προυστ και τον Μπαλζάκ έως τον Κάφκα και τη Γουλφ, αφηγήθηκαν, ο καθένας με τον τρόπο του, τη δική του ιστορία. Έβαλαν, με άλλα λόγια, τα θεμέλια γι' αυτό που αργότερα θα γίνει γνωστό ως autofiction, το μυθιστόρημα του εαυτού ή η μυθιστορηματική ανάγνωση της ζωής του συγγραφέα.

Σταδιακά, η αυτοβιογραφική μυθοπλασία έδωσε τη θέση της στο ρεαλιστικό ντοκουμέντο που, με την υπογραφή του Τρούμαν Καπότε, απογειώθηκε στην πιο αδιανόητη έκφραση της ντοκιμαντερίστικης καταγραφής, πάντοτε με υψηλές λογοτεχνικές αξιώσεις.

Κανείς, όμως, απ' όσους προσέδωσαν αυτοβιογραφικές διαστάσεις στα αφηγήματά τους δεν αμφισβήτησε το λεγόμενο lecture bien faite, με το οποίο ο Σαρλ Πεγκί περιέγραφε το μυθιστόρημα αυστηρής παιδείας που πρέπει, ταυτόχρονα, να είναι αξιανάγνωστο.

Ο Τζορτζ Στάινερ αυτό ενσωμάτωνε στη δική του ερμηνεία για την ιδανική σχέση αναγνώστη - συγγραφέα, άσχετα από το τι απ' όσα περιγράφονται είναι αλήθεια ή όχι. Πώς, όμως, μπορούσε να χωρέσει ο απόμακρος συγγραφέας την ατιθάσευτη ανάγκη του για λεπτομερή καταγραφή στους γρήγορους ρυθμούς της κοινωνίας;

Και πού στο καλό μπορούσε να βρεθεί μια νέα αυτοβιογραφούμενη Βιρτζίνια Γουλφ στη νέα χιλιετία;

Η αλήθεια είναι πως το autofiction, που έχει πια αντικαταστήσει το μυθιστόρημα, «φοριέται» πολύ σε όλες τις χώρες, διδάσκεται σε όλα τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής και συνιστά τη νέα λογοτεχνική τάση – τι απεχθής λέξη για τη λογοτεχνία!

Αυτοβιογραφικά πονήματα άρχισαν να στήνονται το ένα μετά το άλλο –το βλέπουμε σήμερα να συμβαίνει κατά κόρον και στην Ελλάδα–, φτάνοντας στο σημείο να αναφέρονται ακόμα και στην ίδια την αδιαμεσολάβητη ζωή του συγγραφέα (και όχι απαραίτητα στη ζωή κάποιων συγγενών του, όπως συμβαίνει με τα πρόσφατα βιβλία του Μαρκ Μαζάουερ ή του Ρίτσαρντ Φορντ).

Απόδειξη η τριλογία τού μέχρι πρότινος άγνωστου Knausgaard που άνοιξε τον δρόμο για τα πολυσέλιδα βιβλία σε συνέχειες, τα οποία ευτυχώς δεν φαίνεται να φοβίζουν πια τους εκδότες, εξού και η Έλενα Φεράντε, αν και γράφει με ψευδώνυμο, χωρίς κανείς να είναι σίγουρος για την ταυτότητά της, έγινε το απόλυτο εκδοτικό φαινόμενο με την περίφημη Τριλογία της Νάπολης. Όλες θέλησαν να γίνουν η νέα Φεράντε, λίγες όμως κατόρθωσαν να βγουν από τον ρόλο μιας συγκεκριμένης εντοπιότητας και, το κυριότερο, μιας χωροχρονικής ατζέντας.

Σε πολλά σημεία, μάλιστα, οι κριτικοί λένε ότι το ύφος της μοιάζει τελετουργικό και επίσημο, όπως ακριβώς στα αρχαία κείμενα, ενώ άλλοι επιμένουν ότι οι ωραίες περιγραφές της φέρουν το βάρος αυτών των ανεξίτηλων ερωτημάτων που βάραιναν τους αρχαίους Έλληνες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν διαθέτουν το περιπαιχτικό στοιχείο της καθημερινότητας.

Μέχρι που το 2014 ήρθε η Ρέιτσελ Κασκ για να κάνει τη διαφορά: ζώντας και η ίδια σε διαφορετικές χώρες –γεννήθηκε στον Καναδά, μεγάλωσε στην Αγγλία, μεγάλα διαστήματα διέμενε στο Λος Άντζελες και ταξίδευε διαρκώς στην Ευρώπη–, έστησε τη δική της τριλογία που σκοπό είχε όχι μόνο να κατακτήσει τους αναγνώστες αλλά κυρίως να (ξανα)κερδίσει τους δύσκολους κριτικούς λογοτεχνίας. Και τα κατάφερε.

Σπουδαγμένη στην Οξφόρδη, γαλουχημένη με τα αυστηρά δεδομένα της λογοτεχνικότητας, ήξερε τα κουμπιά της πρωτοτυπίας που έπρεπε να πατήσει για να εξασφαλίσει τα εύσημα –Κudos λέγεται, άλλωστε, και το τελευταίο βιβλίο της τριλογίας της– του δήμου και των σοφιστών και μια σειρά από κριτικές που την αποθεώνουν.

«Η Ρέιτσελ Κασκ επανεφευρίσκει το μυθιστόρημα» γράφει η Τζούντιθ Θέρμαν στο 17σελιδο(!) αφιέρωμα στη Βρετανοκαναδή συγγραφέα του «New Yorker», ενώ στην εξασέλιδη κριτική της στο «New York Review Of Books» η κατά τα άλλα αυστηρή Λόρι Μουρ επισημαίνει πως το πρωτότυπο «τρίο» της Κασκ μοιάζει με ένα μαγικό θεατρικό παλίμψηστο που «σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί κανείς πιο πριν δεν είχε σκεφτεί να γράψει σαν κι αυτήν».


Ακολούθησαν κι άλλες αποθεωτικές κριτικές στο «London Review of Books», στην «Guardian» και στους «New York Times» που αναγνώριζαν στη συγγραφέα των δώδεκα βιβλίων, που μέχρι τότε έγραφε αυτοβιογραφικά κείμενα, non fiction ακόμα και νουάρ παρωδίες –στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Τόπος το πετυχημένο «Άρλινγκτον Παρκ»–, την ικανότητα να ενσωματώνει σε ένα μετα-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα διαφορετικούς αφηγηματικούς τρόπους, δένοντας ιδανικά το λογοτέχνημα με τις αρετές της προφορικής αφήγησης.

Επισημάνσεις όχι τυχαίες, αν σκεφτεί κανείς ότι η 50χρονη Οξφορδιανή λόγια παραμένει υπό την επιρροή των αρχαιοελληνικών κειμένων, αλλά με έντονη την ανάγκη να αφήσει στους υπόλοιπους ήρωες τη δύναμη της πολυφωνικής αφήγησης και να τους εντάξει σε μια απτή καθημερινότητα.

Σε πολλά σημεία, μάλιστα, οι κριτικοί λένε ότι το ύφος της μοιάζει τελετουργικό και επίσημο, όπως ακριβώς στα αρχαία κείμενα, ενώ άλλοι επιμένουν ότι οι ωραίες περιγραφές της φέρουν το βάρος αυτών των ανεξίτηλων ερωτημάτων που βάραιναν τους αρχαίους Έλληνες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν διαθέτουν το περιπαιχτικό στοιχείο της καθημερινότητας (στην τριλογία παρελαύνουν από αρχιτέκτονες μέχρι καθαρίστριες και από εργάτες μέχρι διευθυντές πολυεθνικών).

«Η Κασκ έχει καταφέρει να αποτυπώσει τη βασική αλήθεια του μοντέρνου βίου: κάποιες φορές φαντάζει υψηλός, όπως στον Όμηρο, με ένα ταξίδι γεμάτο ούριους ανέμους, με έναν δεσπόζοντα ήλιο, και άλλες σαν ένα δωμάτιο του IKEA, όπου τα ζευγάρια διαρκώς μαλώνουν» γράφει στην κριτική της η Πατρίτσια Λοκγουντ, μαγεμένη κι αυτή από τη μαεστρία της συγγραφέως να ενσωματώνει στην αφήγηση διαφορετικές επιρροές και περιβάλλοντα.

Αυτή, λοιπόν, η πολυσυζητημένη τριλογία (Outline, Transit, Kudos) βρήκε εκδοτική στέγη στα ελληνικά και πρόκειται να κυκλοφορήσει και στη χώρα μας από τις εκδόσεις Gutenberg, σε μετάφραση Αθηνάς Δημητριάδου.

Γιατί όλοι μιλούν σήμερα για τα βιβλία της Rachel Cusk; Facebook Twitter
«Η Κασκ έχει καταφέρει να αποτυπώσει τη βασική αλήθεια του μοντέρνου βίου: κάποιες φορές φαντάζει υψηλός, όπως στον Όμηρο, με ένα ταξίδι γεμάτο ούριους ανέμους με έναν δεσπόζοντα ήλιο, και άλλες σαν ένα δωμάτιο του IKEA, όπου τα ζευγάρια διαρκώς μαλώνουν» γράφει στην κριτική της η Πατρίτσια Λοκγουντ.


Ο πρώτος τόμος της τριλογίας με τον χαρακτηριστικό τίτλο Outline ξεκινάει με ένα ταξίδι προς την Αθήνα, την οποία δείχνει να γνωρίζει καλά η συγγραφέας, ο δεύτερος τόμος, που λέγεται Transit, μας μεταφέρει στο Λονδίνο και ο τρίτος, το Κudos, σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις όπου αποκαλύπτονται τοπία λογοτεχνικών ζυμώσεων και κάθε λογής εμπειριών.

Ας μην ξεχνάμε ότι το «kudos» αναφέρεται στην αντίστοιχη ομηρική λέξη «κύδος» που σημαίνει τιμή και δόξα και προφανώς λειτουργεί ως το επισφράγισμα μιας λογοτεχνικής προσπάθειας που ξέρει εκ των προτέρων ότι θα κερδίσει τα εύσημα.

Η λέξη λειτουργεί και ως ειρωνεία ενός μάταιου εύγε, άμεσα συνυφασμένου με το επίπλαστο κυνήγι της δόξας που λειτουργεί μάλλον ως κατάρα για τους λογοτέχνες. Κατ' ουσίαν, εφόσον πρόκειται για ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, πρωταγωνίστρια είναι η ίδια η Καστ, μόνο που, εν προκειμένω, λέγεται Φέι –μεσήλικη συγγραφέας, μητέρα, διαζευγμένη και ξαναπαντρεμένη– και τα παιδιά της είναι αγόρια και όχι κορίτσια (μικρή, πλην όμως όχι ασήμαντη λεπτομέρεια: η κόρη της συγγραφέως λέγεται Αλμπερτίν).

Όσο για τη διαφορά με τα υπόλοιπα αυτοβιογραφικά κείμενα είναι ότι αυτό διατηρεί ακέραια τη συγγραφική ματιά, ξέροντας πώς να ανατέμνει κάθε μικρή λεπτομέρεια: από τις πτυχώσεις στο φόρεμα –ξανά οι αναφορά στον Προυστ– μέχρι τα ελαφρώς λερωμένα από τη λάσπη νύχια του συνεπιβάτη της στο αεροπλάνο, ο οποίος μόλις είχε θάψει τον πολυαγαπημένο του σκύλο.

Και δεν έχει σημασία πόσο χώρο μπορεί να καταλαμβάνει, για παράδειγμα, μια περιγραφή από τη φύση ή τα σύννεφα, τα οποία παρατηρεί με κάθε λεπτομέρεια η συγγραφέας στα διάφορα ταξίδια:

«Με αντίστοιχο τρόπο, το να μεταφέρεσαι μέσα στον κόσμο σημαίνει αυτομάτως ότι έρχεσαι αντιμέτωπος με το διαρκώς εξελισσόμενο σχέδιο του ανθρώπινου πολιτισμού.

Αυτό συμβαίνει και όταν ταξιδεύεις κάπου και παρατηρείς τις αφίσες των τοπικών υποψηφίων στους τηλεφωνικούς θαλάμους και τους φαντάζεσαι στις διάφορες συσκέψεις, τους βλέπεις να φοράνε το πρωί τις παντόφλες τους και να ζηλεύουν τα σπίτια των πλουσίων στα προάστια, παρατηρείς όλη τη ζωή τους καθώς ξετυλίγεται σε ένα πλάνο» επισημαίνει στην κριτική της στο «London Review of Books» η Πατρίτσια Λοκγουντ, επιβραβεύοντας έτσι τη σχολαστική συγγραφική επιμονή της Κασκ να μπαίνει στις ζωές των άλλων, δίνοντάς τους διαρκώς τον λόγο.

Το καλό είναι ότι δεν το κάνει πάντοτε με συγκατάβαση ούτε με θέρμη, επιτρέποντας στον εκάστοτε ήρωα να γίνει όσο πιο αντιπαθητικός μπορεί.


Αν, λοιπόν, σε κάτι ξεχωρίζει η τριλογία, πέρα από τις λεπτομερείς καταγραφές και τις φεμινιστικές διαθέσεις, είναι η ανάγκη για καθολική και οριστική απομάγευση σε κάθε επίπεδο και μέχρι κεραίας. Η τελευταία σκηνή του Κudos είναι χαρακτηριστική της συντριπτικής απόφασης της Κασκ να ολοκληρώσει το γοητευτικά ισοπεδωτικό της έργο, μην αφήνοντας περιθώρια στην αισιοδοξία, κάτι που ήταν προφανές από τα προηγούμενα μυθιστορήματα αλλά και από περασμένες της απόπειρες να αποδώσει ένα πολύπτυχο προφίλ της Μήδειας στο θέατρο (γι' αυτό το σημαντικό εγχείρημα είχε γράψει χρόνια πριν η Λουίζα Αρκουμανέα) – ιδού το δικό της φεμινιστικό συνώνυμο.

Γιατί το μόνο που φαίνεται να διασώζεται, τελικά, ανάμεσα σε ανάλγητους εκδότες και προβληματικές οικογένειες είναι η ίδια και ο ρόλος της ως συγγραφέως.

«Βγάλε μια φωτογραφία της Φέι όταν δεν είναι επί τω έργω και είναι σίγουρο ότι θα απαθανατιστεί ένα φάντασμα» γράφει κάποια στιγμή στον τελευταίο τόμο της τριλογίας για το λογοτεχνικό της alter ego, απόδειξη ότι οι πραγματικοί συγγραφείς διασώζονται μέσα από το γράψιμο και μόνο εκεί βρίσκεται η αντικειμενική τους αλήθεια, στο πιο υπέροχο μυθοπλαστικό τους ψέμα. Και αυτό το ψέμα συνιστά, σύμφωνα με το «New Yorker», «ένα νέο ανυπέρβλητο σχέδιο για τη λογοτεχνία» με την υπογραφή της Ρέιτσελ Κασκ.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο δημοφιλής ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ αυτοβιογραφείται

Βιβλίο / Ο δημοφιλής ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ αυτοβιογραφείται

Ψάχνοντας σε αρχεία, επιστολές και ημερολογιακές καταχωρήσεις, ο Μαζάουερ εξιστορεί την συναρπαστική πορεία του παππού του Μαξ, από τη μακρινή Ρωσία στο άγνωστο, για την εποχή εκείνη Λονδίνο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Εντουάρ Λουί: Ο νεαρός συγγραφέας που έγινε η πιο μαχητική φωνή υπέρ της εργατικής τάξης στη Γαλλία

Συνεντεύξεις / Εντουάρ Λουί: Ο νεαρός συγγραφέας που έγινε η πιο μαχητική φωνή υπέρ της εργατικής τάξης στη Γαλλία

Ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς της νέας γενιάς, ο 26χρονος Εντουάρ Λουί, σε μία συνέντευξη για τη σημασία του να είσαι διαφορετικός και να μεγαλώνεις σε ένα περιβάλλον απόλυτης φτώχειας και απομόνωσης
M. HULOT
Η συναρπαστική διαδρομή του Κώστα Γαβρά, όπως αποτυπώνεται στην αυτοβιογραφία του

Νέες εκδόσεις / Η συναρπαστική διαδρομή του Κώστα Γαβρά, όπως αποτυπώνεται στην αυτοβιογραφία του

«Πήγαινε εκεί που δεν μπορείς να πας»: κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τον Gutenberg ένα ογκώδες πόνημα που αγκαλιάζει κορυφαίες στιγμές και σημαδιακές φυσιογνωμίες των τελευταίων εξήντα χρόνων
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
Πέτρος Τατσόπουλος: «Η οργή σε κάποιες περιπτώσεις επιβάλλεται γιατί είναι απελευθερωτική»

Πέτρος Τατσόπουλος / «Δεν τα έχω με τους πιστούς αλλά με τους απατεώνες ρασοφόρους»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με τον γνωστό συγγραφέα, δημοσιογράφο, παρουσιαστή και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Το παιδί του διαβόλου - Μια αληθινή ιστορία», όπου εστιάζει στη μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη διαπλοκή της με την πολιτεία και στις σκοταδιστικές απόψεις που κατά κανόνα πρεσβεύει καθώς και στην ιδιαίτερα επικερδή «μπίζνα» που έχει στηθεί γύρω από ιερά λείψανα, ιερά κειμήλια, «άγιους» γέροντες και «θαύματα» για κάθε χρήση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μαργκερίτ Ντιράς: Ζωή σαν μυθιστόρημα»

Το Πίσω Ράφι / To βιβλίο για τη Μαργκερίτ Ντιράς που προκάλεσε σάλο στη Γαλλία

Η προσωπικότητα που αναδύθηκε για τη συγγραφέα του «Εραστή» μέσα από το βιβλίο της δημοσιογράφου Λορ Αντλέρ είναι αμφιλεγόμενη, καθώς η πολιτική και προσωπική διαδρομή της εμφανίζουν αρκετά σκοτεινά σημεία.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ