Επιμέλεια: Χρήστος Παρίδης
Η Μαργαρίτα δεν έφτασε ποτέ
Οι κάμαρες που αγαπηθήκαμε ταξιδεύουν μες στην ομίχλη
Η Μαργαρίτα ανάβει ένα κερί και κατεβαίνει τη σκάλα
Το παλιό σχολείο έκλεισε
Το φεγγάρι γράφει με κιμωλία πάνω στα τζάμια
Και αχ πώς να σου φτάσει μια ζωή μεσα στο ατέλειωτο άγνωστο μιας νύχτας του φθινοπώρου;
Κι η Μαργαρίτα κρατάει το αναμμένο κερί και κατεβαίνει τη σκάλα
Περνάει ανάμεσα στους νεκρούς της και μπαίνει στη ζωή της
"Είναι κανείς εδώ;"
ρωτάει, και ξανά
"Είναι κανείς εδώ;"
καμιά απάντηση και θα περάσει πολύς καιρός
- γιατί κι η ποίηση είναι σαν μια εξομολόγηση αργά τη νύχτα,
σ΄ένα πρόσωπο που άξαφνα πέθανε
και μεις συνεχίζουμε να μιλάμε.
____________
Η Λυδία Φωτοπούλου για τον ποιητή που προτιμά:
« Με συγκινεί ο εξομολογητικός και προσωπικός τόνος του Τάσου Λειβαδίτη που είναι σαν ένας φίλος που βλέπει τη νύχτα όνειρα ή εφιάλτες και το πρωί ξυπνάει και σου τα λέει».
Info: Η Λυδία Φωτοπούλου συμμετέχει στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή που παίζεται στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη στην οδό Πειραιώς
σχόλια