Ο Κώστας Ταχτσής έφτασε στην Αυστραλία στα μέσα της δεκαετίας του ’50 και πέρασε περί τα οκτώ χρόνια εκεί, κάνοντας διάφορες δουλειές, μέχρι που απελάθηκε για λόγους ηθικής. Η χώρα αποτελούσε ακόμα τότε ένα από τα φρούρια του βρετανικού πουριτανισμού. Παρόλη την έντονη νοσταλγία για τα χρόνια της νιότης του, δεν μπόρεσε ποτέ να επιστρέψει, ούτε καν για σύντομη επίσκεψη.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του, γνώρισε και συναναστράφηκε σημαντικούς καλλιτέχνες και διανοούμενους, με μερικούς εκ των οποίων είχε συνδεθεί στο Λονδίνο παλιότερα. Η πιο ουσιαστική φιλία που ανέπτυξε ήταν με τον ζωγράφο Καρλ Πλάτε και την οικογένειά του. Μια φιλία ζωής μέσω αλληλογραφίας που κράτησε μέχρι τον θάνατο του καλλιτέχνη το 1977 και αποδεικνύει ότι όλα εκείνα τα χρόνια ο Ταχτσής δεν έπαψε να αγωνιά για τον φίλο του, την τέχνη του, την οικογένειά του, την πολιτική, τη ζωή στους Αντίποδες.
Η ιδιόρρυθμη προσωπικότητα του Ταχτσή, σε συνδυασμό με τη θέση του στα ελληνικά γράμματα, την ανεξαρτησία του πνεύματος και του τρόπου ζωής, και την ανεξιχνίαστη δολοφονία του, συνέβαλε στη μυθοποίησή του.
Μόλις πρόσφατα, η κόρη του Πλάτε, Κάσι, αποφάσισε να δημοσιεύσει συγκεντρωμένη την αλληλογραφία τους σε ένα βιβλίο με τον τίτλο «Το Τέρας και ο Κολοσσός» – έτσι αποκαλούσε ο ένας φίλος τον άλλον, και δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να καταλάβουμε ποιος ήταν ποιος. Μέσα από αυτά τα γραπτά τεκμήρια, περί τις εκατό επιστολές που καλύπτουν τέσσερις δεκαετίες και λειτουργούν σε μεγάλο βαθμό ως άτυπη αυτοβιογραφία του κοσμογυρισμένου και κοσμοπολίτη συγγραφέα, αναδεικνύεται η βαθιά και ειλικρινής φιλία των δύο προσώπων όπως και η ιδιόρρυθμη προσωπικότητα του Ταχτσή η οποία, σε συνδυασμό με τη θέση του στα ελληνικά γράμματα, την ανεξαρτησία πνεύματος και του τρόπου ζωής, και την ανεξιχνίαστη δολοφονία του, συνέβαλε στη μυθοποίησή του.
Ο Βρασίδας Καραλής, που υπογράφει την εισαγωγή της ελληνικής έκδοσης η οποία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Petites-Maisons σε μετάφραση Αντωνίας Γουναροπούλου, εξηγεί σχετικά: «Στις επιστολές βλέπουμε το υπαρξιακό θάρρος και την αυτοπεποίθηση που χαρακτηρίζουν το σύνολο του δημοσιευμένου του έργου. Ο Ταχτσής έφτασε σε μια πουριτανική Αυστραλία, όπου ο αντρικός ερωτισμός διαχεόταν παντού, χωρίς ποτέ να συνοδεύεται από έναν δημόσιο λόγο αποδοχής και διαλόγου. Σε μια προτεσταντική κατά βάση κοινωνία, η ομοφυλοφιλία όχι μόνο καταδιωκόταν νομικά αλλά ήταν και λόγος δημόσιας διαπόμπευσης και επαγγελματικής καταστροφής». Ακολουθεί ένα βιντεοσκοπημένο απόσπασμα από συνέντευξη του τελευταίου στο σπίτι του στο Σίδνεϊ τον Μάρτιο του 2024 στους June Tang και Γιάννη Δραμιτινό.
