Ο Αρσένι Αλεξάντροβιτς Ταρκόφσκι, πατέρας του μεγάλου Ρώσου σκηνοθέτη Αντρέι Ταρκόφσκι, ανήκει στην ποιητική γενιά που συνιστά τη λεγόμενη «χρυσή εποχή» της ρωσικής ποίησης. Έγινε γνωστός ως λαμπρός μεταφραστής Τουρκμένιων, Γεωργιανών, Αρμένιων και Αράβων ποιητών και παρόλο που έγραφε ποιήματα από πολύ νωρίς -από το 1925 που εργαζόταν στην εφημερίδα των εργατών του σιδηροδρόμου έγραφε «ποιητικά εκδοτικά σημειώματα» επί παραγγελία για να γίνονται κατανοητά στους αμόρφωτους εργάτες- έπρεπε να περάσει την ηλικία των 50 για να εκδοθούν. Ουδέποτε έγινε πραγματικά αποδεκτός από το σοβιετικό καθεστώς, η επίσημη κριτική του οποίου του καταλόγιζε μυστικισμό. Η ποίησή του έλαβε μεγαλύτερη απήχηση αφότου ο γιος του Αντρέι συμπεριέλαβε ποιήματα του πατέρα του στις ταινίες Καθρέφτης, Στάλκερ και Νοσταλγία, ενώ αμέσως μετά το θάνατό του το τιμήθηκε για το έργο του με το Σοβιετικό Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας. Στο Χρόνο συγκεντρώνονται είκοσι πέντε στιγμιότυπα από τον ποιητικό του λόγο σε μετάφραση Μαξίμ Κισίλιερ και Λίνου Ιωαννίδη.
Στον πρόλογο του Λ. Ιωαννίδη σημειώνεται: «Σε αντίθεση με άλλους σύγχρονους αλλά και παλαιότερούς του Ρώσους ποιητές, αυτός αγκαλιάζει στο αναλλοίωτο προσωπικό του τοπίο, την έκταση της ύπαρξης. Σ' αυτή την αφθαρσία αποφεύγει τα εποχιακά ρεύματα και τις τάσεις στη ζωή και στην τέχνη. Ο μεταφυσικός παλμός του Αρσένι Ταρκόφσκι με την ησυχία της αργής, εσωτερικής του κίνησης, απηχεί το βαθύτερο ψυχισμό της Ανατολής και της πατρίδας του».
σχόλια