Νοσταλγούμε εν τέλει αυτό που είναι δίπλα μας, νοσταλγούμε την ίδια μας τη φάτνη

Νοσταλγούμε εν τέλει αυτό που είναι δίπλα μας, νοσταλγούμε την ίδια μας τη φάτνη Facebook Twitter
0
Νοσταλγούμε εν τέλει αυτό που είναι δίπλα μας, νοσταλγούμε την ίδια μας τη φάτνη Facebook Twitter

1. Θα ξαναπήγαινε. Θα ξαναπάει. Ξαναπήγε. Έτσι άρχιζε ένα βιβλίο που είχα γράψει με θέμα τον νόστο αυτού του τοπίου και αυτής της διάθεσης που δεν εγκατέλειψες και δεν εγκαταλείπεις ποτέ. Ένα βιβλίο που επέμενε στο να λες πάντα au revoir και ποτέ αντίο. Ένα βιβλίο που, χωρίς να το λέει, και χωρίς να το ξέρει,
ήταν το μετανεανικό μου προσκύνημα στη διαστρική ιδιοφυΐα που ακούει στο όνομα Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης. Ό,τι κι αν κάνουμε, όπου κι αν πηγαίνουμε, νοσταλγούμε εν τέλει αυτό που είναι δίπλα μας, νοσταλγούμε την ίδια μας τη φάτνη. Ξαναπηγαίνουμε στα μέρη που δεν αφήσαμε ποτέ. Χωνόμαστε/χανόμαστε/χυνόμαστε, ξανά και ξανά, στους λυτρωτικούς λαβυρίνθους που μας άνδρωσαν: Εξάρχεια/Κυψέλη/Μαρούσι. Γυρίζω στον Πεντζίκη σημαίνει δεν έφυγα ποτέ από τον
Πεντζίκη. Γυρίζω στον Πεντζίκη σημαίνει κοιτάζω, ξανά και ξανά, με τις ώρες, με τα δευτερόλεπτα, με τα λεπτά, χάνοντας τον χρόνο, εκείνο το έργο με τον τίτλο «Κολπίσκος στη Χαλκιδική» (λάδι σε κοντραπλακέ, 38,4x43,2 εκ.) που βρίσκουμε στη σελίδα 65 του πολύτιμου τόμου Φυσικός Εκκλησιασμός 1934-1993 (εκδ. ΜΙΕΤ). Στον ίδιο τόμο, στη σελίδα 26, φιλοξενείται το «Ποίημα 2», από το 1944, εφτά δεκαετίες πριν: «Οδύνη θλίψη πόνος λύπη και στεναγμός / όταν συλλογιέμαι τα καθ' εαυτόν / όταν μεμονωμένα εξετάζω τον απέναντι / όλα τα πάντα διαψεύδονται / όταν περιορίζω την εξέταση στην κίνηση / δίχως να ξεχωρίζω τον σκοπό που υπηρετεί / σκοπός της
σαρκός σαρκικός άσαρκος / αισθητός με τη σάρκα που τη σκοτώνει / αγαπώ και το αγαπώμενο δεν είναι δικό μου / αγαπώ και στο αγαπώμενο δεν ανήκω / συμβατικά και κατά συνθήκη πλησιαζόμαστε / δεν λέω πως ψέματα μας πληροφορούν οι αισθήσεις / παραδομένος είμαι σαν φελλός στον Ωκεανό των αισθητών / απ' τον Βοριά ίσαμε τη μεσημβρία / από τους πάγους ίσαμε τους τροπικούς».



2. Γαλουχούν Γενιές.
Διάβασα τους Δαιμονισμένους πριν από τριάντα χρόνια. Στη μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου. Τους ξαναδιάβασα το 2008, στη μετάφραση της Ελένης Μπακοπούλου (εκδ. Ίνδικτος). Τώρα, ξαναπιάνω τον Αλεξάνδρου και τον τόμο των εκδόσεων Γκοβόστη. Δεκέμβριος δίχως Ντοστογιέφσκι δεν νοείται. Παθιασμένη κουβέντα ως το ξημέρωμα δίχως Σάτοφ και Σταβρόγκιν, όπως δίχως Νάφτα και Σετεμπρίνι, ή δίχως Μαρξ και Μπακούνιν, δύσκολο να πετύχεις πια. Γαλούχησαν γενιές αυτά τα διαβάσματα, οι Δαιμονισμένοι, το Μαγικό Βουνό. Γαλούχησαν γενιές ο Γκοβόστης και ο Δίφρος. Ακόμα γαλουχούν. Βάθος και βένθος, έλεγε ο μακαρίτης φίλος Ηλίας Λάγιος. Ας ακούσουμε τον Σάτοφ, ας σκεφτούμε τα λεγόμενά του: «Ο Θεός είναι η συνθετική προσωπικότητα όλου του λαού – απ' την αρχή ως το τέλος της ιστορίας του. Ποτέ ως τα τώρα δεν συνέβη όλοι ή πολλοί μαζί λαοί να 'χουν έναν κοινό Θεό~ πάντοτε ο κάθε λαός είχε τον ιδιαίτερο θεό του. Όταν οι θεοί αρχίζουν να γίνονται κοινοί, έχουμε κιόλας το πρώτο σημάδι της καταστροφής των λαών. Όταν οι θεοί γίνονται κοινοί, πεθαίνουν και οι θεοί και η πίστη των λαών σ' αυτούς, μαζί με τους ίδιους τους λαούς».


3. Πετάχτηκα στον ύπνο μου γαλήνια. Δεν είναι αντίφαση. Ναι, πετάχτηκα. Κι όμως, χωρίς την παραμικρή ταραχή. Γαλήνια. Σηκώθηκα, βάδισα στα σκοτεινά, κατέβηκα στο γκαράζ, στην υπόγεια βιβλιοθήκη, βρήκα το βιβλίο που μ' επισκέφτηκε στο ενύπνιό μου, κι άρχισα πάλι να το διαβάζω. Για ελάχιστα βιβλία έχω σηκωθεί μες στ' άγρια χαράματα για να τα βρω και να ξεδιψάσω από το ύδωρ (ή άλλοτε το ουίσκι) των σελίδων τους. Τέτοιο είναι ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης του αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ). Σημαίνουσα μορφή, ο Σωφρόνιος έζησε/θήτευσε/προσευχήθηκε δίπλα στον Άγιο Σιλουανό και μας δώρισε τις διδαχές του, την αγιασμένη του σοφία. «Η μνήμη του θανάτου», διαβάζω, χαράματα η ώρα τρεις, «αρχίζει με τη συναίσθηση της συντομίας της επίγειας υπάρξεώς μας~ άλλοτε εξασθενίζοντας κι άλλοτε δυναμώνοντας, γίνεται κατά καιρούς βαθύ "αίσθημα" της φθαρτότητας και της παροδικότητας καθετί επίγειου πράγματος, μεταβάλλοντας έτσι τη στάση του ανθρώπου απέναντι σε κάθε πράγμα μέσα στον κόσμο. Ό,τι δεν μένει αιώνιο χάνει την αξία του στη συνείδηση του ανθρώπου και δημιουργείται το αίσθημα πως όλα τα γήινα αποκτήματα είναι μάταια. Η προσοχή του νου φεύγει από τον εξωτερικό κόσμο που τον περιβάλλει και συγκεντρώνεται προς τα μέσα, όπου η ψυχή αντιμετωπίζει κατά πρόσωπο την ακατάληπτη άβυσσο του σκότους». Πέρα από τη φιλοσοφική υπέρβαση, εκεί όπου πρόκειται για την πραγματική πραγματικότητα, φτάνουμε στη ζωή που δεν έχει ανάγκη από διαλεκτικές αποδείξεις, στη ζωή που «δεν έχει πώμα», στη γνώση που είναι απροσδιόριστη, αναπόδεικτη, ανεκδήλωτη και πιο δυνατή, και εσωτερικά πιο πειστική από κάθε «άψογη αφηρημένη διαλεκτική».

radiobookspotting.blogspot.gr/

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά

Οθόνες / Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά μόλις κυκλοφόρησε

Τα κείμενα του Φώντα Τρούσα για τις «βαθιά υποτιμημένες ταινίες που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό» και για τον underground και τον πειραματικό ελληνικό κινηματογράφο κυκλοφορούν σε ένα μοναδικό, κυριολεκτικά, βιβλίο, από τα LiFO Books.
M. HULOT
Κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μαύρη: Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Βιβλίο / Κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μαύρη: Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Υπεύθυνη για τα πιο πολύτιμα αποκτήματα της ιδιωτικής συλλογής του διάσημου τραπεζίτη, η απέριττα κομψή βιβλιοθηκάριος Μπελ ντα Κόστα Γκριν ήταν μαύρη αλλά εμφανιζόταν ως λευκή στον αφρό της υψηλής κοινωνίας μέχρι και τον θάνατό της το 1950.
THE LIFO TEAM
Leslie Absher: «Κόρη κατασκόπου, queer κορίτσι» 

Βιβλίο / Κόρη κατασκόπου, queer κορίτσι, συγγραφέας

Η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Leslie Absher μάς ξεναγεί στο «Σπίτι με τα μυστικά», εκθέτοντας ταυτόχρονα την προσωπική της πορεία προς την απελευθέρωση, την «ελληνική» της εμπειρία και τις εντυπώσεις της από τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Πολυτεχνείο - Ένα παραμύθι που δεν λέει παραμύθια»

Βιβλίο / Το Πολυτεχνείο έγινε κόμικ: Μια νέα έκδοση για μια μονίμως επίκαιρη εξέγερση

Παραμονές της φετινής επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, οι εκδόσεις Red ‘n’ Noir κυκλοφόρησαν ένα έξοχο κόμικ αφιερωμένο σε αυτή, που το υπογράφουν ο συγγραφέας Γιώργος Κτενάς και ο σκιτσογράφος John Antono.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον Μάλκολμ Λόουρι και το «Κάτω από το ηφαίστειο»

Βιβλίο / Το μεγαλόπνοο «Κάτω από το ηφαίστειο» του Μάλκολμ Λόουρι, μια προφητεία για την αποσύνθεση του κόσμου

Οι αναλογίες μεταξύ του μυθιστορηματικού βίου του Βρετανού συγγραφέα και του κορυφαίου έργου του είναι παραπάνω από δραματικές, όπως και αυτές μεταξύ της υπαρξιακής πτώσης του και του σημερινού, αδιέξοδου κόσμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Βιβλίο / Ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Στο νέο του βιβλίο, «Ψέματα που μας έμαθαν για αλήθειες», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, ο Νικόλας Σμυρνάκης καταρρίπτει 23 μύθους που μας καταπιέζουν, βοηθώντας μας να ζήσουμε ουσιαστικότερα.
ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Βιβλίο / Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Μια διαφωτιστική συζήτηση με τον γνωστό δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω και συγγραφέα με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του ΛΟΑΤΚΙ + Δικαιώματα & Ελευθερίες (εκδ. Σάκκουλα), ένα μνημειώδες όσο και πολύτιμο βοήθημα για κάθε ενδιαφερόμενο άτομο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βασιλική Πέτσα: «Αυτό που μας πάει μπροστά δεν είναι η πρόοδος αλλά η αγάπη»

Βιβλίο / Η Βασιλική Πέτσα έγραψε ένα μεστό μυθιστόρημα με αφορμή μια ποδοσφαιρική τραγωδία

Η ακαδημαϊκός άφησε για λίγο το βλέμμα του κριτή και υιοθέτησε αυτό του συγγραφέα, καταλήγοντας να γράψει μια ιστορία για το συλλογικό τραύμα που έρχεται να προστεθεί στις ατομικές τραγωδίες και για τη σημασία της φιλικής αγάπης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Μιχάλης Γκανάς: Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

Απώλειες / Μιχάλης Γκανάς (1944-2024): Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

«Ό,τι με βασανίζει κατά βάθος είναι η οριστική απώλεια ανθρώπων, τόπων και τρόπων και το ανέφικτο της επιστροφής». Ο σημαντικός Έλληνας ποιητής έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Βιβλίο / «Queer»: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Μια αναδρομή στην έξοχη, προκλητική όσο και «προφητική» νουβέλα του Ουίλιαμ Μπάροουζ στην οποία βασίστηκε η πολυαναμενόμενη ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο που βγαίνει σύντομα στις κινηματογραφικές αίθουσες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ