Διαβάζοντας το περιεχόμενο των φακέλων 16 Αμερικανών συγγραφέων που περιλαμβάνονται στην έκδοση Writers Under Surveillance: The FBI Files (Συγγραφείς υπό παρακολούθηση: Οι φάκελοι του FBI), αυτό που σου χτυπά αμέσως είναι ο τρομακτικός παραλογισμός του μένους του Τζ, Έντγκαρ Χούβερ – που κράτησε τη θέση του διευθυντή του FBI για πάνω από 36 ατέλειωτα χρόνια – απέναντι σε οποιονδήποτε δεν ακολουθούσε την δική του «πατριωτική γραμμή» και τολμούσε να εκφράσει κριτικά και καλογραμμένα την ανησυχία του για τη μοίρα της αμερικανικής ψυχής.
Όπως το είχε θέσει ο ποιητής Θίοντορ Ρόθκε, ο Χούβερ ήταν «ο επικεφαλής της αστυνομίας της σκέψης – ένας τυραννίσκος, μια εξωφρενική φιγούρα». Ήταν επίσης ένας λυσσαλέος αντικομμουνιστής που πάνω απ' όλα απολάμβανε να εκθέτει τις σεξουαλικές προδιαθέσεις όσων επέλεγε ως στόχους των ερευνών του.
Ο Έντγκαρ Χούβερ ζούσε με τη μητέρα του ως τον θάνατό της και σύμφωνα με τις επίμονες φήμες, του άρεσε ο παρενδυτισμός και κυκλοφορούσε διαρκώς με άντρα συνοδό που κατά πάσα πιθανότητα ήταν και εραστής του.
Η μεγάλη του αδυναμία ήταν οι γκέι άντρες που εξέφραζαν «ανατρεπτικές» θέσεις (οι συγγραφείς δηλαδή κυρίως), παρότι – ή ίσως επειδή – και ο ίδιος έκρυβε ουκ ολίγες ιδιωτικές αντιφάσεις. Ο «κύριος Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα» ζούσε με τη μητέρα του ως τον θάνατό της και σύμφωνα με τις επίμονες φήμες, του άρεσε ο παρενδυτισμός και κυκλοφορούσε διαρκώς με άντρα συνοδό που κατά πάσα πιθανότητα ήταν και εραστής του.
Αυτό δεν τον εμπόδιζε καθόλου να ανακαλύπτει ισχυρούς δεσμούς ανάμεσα στον κομμουνισμό και την ομοφυλοφιλία και συγχρόνως να μην ανησυχεί για τυχόν αποκαλύψεις σχετικά με τη δική του μυστική ζωή αφού θεωρούσε (δικαίως) ότι όλοι τον έτρεμαν και κανείς δεν θα τολμούσε να τον ψέξει για οτιδήποτε.
Το βέβαιο είναι ότι απολάμβανε να διαβάζει τις αναφορές των πρακτόρων του για συγγραφείς όπως ο Τζέιμς Μπόλντγουιν: «Σχετικά με το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας [του], ο Μπόλντγουιν έχει δηλώσει ότι οι 'Αμερικανοί άντρες είναι οι μοναδικοί που έχω συναντήσει στον κόσμο οι οποίοι προτιμούν να εκτελεστούν από το να πλαγιάσουν μεταξύ τους. Εξαιτίας αυτής της αντίληψης, δεν ξέρουν πώς να πλαγιάζουν ούτε με τις γυναίκες΄».
Πλούσιος και ο φάκελος ενός άλλου ανοιχτά ομοφυλοφίλου συγγραφέα, του Άλεν Γκίνσμπεργκ, όχι μόνο εξαιτίας της σεξουαλικότητάς ή της επίσκεψής του στην Κούβα το 1965, αλλά κυρίως για τις «επικίνδυνες» θέσεις του υπέρ της φούντας.
Όπως γλαφυρά αναφέρεται στην αναφορά για την παρουσία του Γκίνσμπεργκ και του εραστή του Πίτερ Ορλόφσκι σε διαδήλωση υπέρ της νομιμοποίησης της μαριχουάνας στη Νέα Υόρκη: «...κρατούσαν κάτι μικροσκοπικά ιαπωνικά κύμβαλα και έψελναν ινδουιστικές προσευχές προς τη θεότητα του Σίβα... ο Γκίνσμπεργκ περιέγραψε τον Σίβα ως θεό του διαλογισμού και της γιόγκα και προέβλεψε πως σε πέντε χρόνια η μαριχουάνα θα είναι νόμιμη στις Ηνωμένες Πολιτείες».
Κι ο «μάτσο» Έρνεστ Χέμινγουεϊ όμως είχε γίνει στόχος των Ομοσπονδιακών Πρακτόρων κυρίως επειδή είχε αναφερθεί στο νομικό ακόλουθο της πρεσβείας των ΗΠΑ στην προεπαναστατική Κούβα ως «μέλος της Αμερικανικής Γκεστάπο».
Ο φάκελος της Σούζαν Σόνταγκ άνοιξε όταν η Αμερικανίδα συγγραφέας επισκέφτηκε το Ανόι κατά την κορύφωση του πολέμου στο Βιετνάμ κάνοντας λόγο για την απαράδεκτη «αμερικανική παρέμβαση» στη χώρα, ενώ ακόμα και μια γνήσια δεξιά συγγραφέας όπως η Άιν Ραντ δεν μπόρεσε να αποφύγει τις αδιάκριτες έρευνες του FBI στην ιδιωτική της ζωή εξαιτίας των συχνών δηλώσεων της ότι είναι φανατική αθεΐστρια.
Ο Χούβερ πέθανε το 1972. Όπως όμως κάνει γνωστό αυτή η εντυπωσιακή έκδοση, η συστηματική παρακολούθηση των Αμερικανών συγγραφέων δεν πέθανε μαζί με τον άνθρωπο που ο Νίξον είχε αποκαλέσει «εκείνος ο γερο – ψωλογλείφτης». Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς μάλιστα ότι είναι σκοτεινά ανακουφιστικό το γεγονός ότι στους μετα-φιλολογικούς καιρούς μας, η αστυνομία της σκέψης θεωρεί ακόμα επικίνδυνη την επίδραση των συγγραφέων. Μόνο που τώρα πλέον, η παρακολούθηση γίνεται από αυτό το smartphone που έχουμε διαρκώς στην τσέπη μας.
Με στοιχεία από το New Statesman
σχόλια