Πέντε ποιήματα για τη Μεγάλη Εβδομάδα

Η θρησκευτική ποίηση των Νίκου Καρούζου, Ματθαίου Μουντέ, Γιώργου Ζωγράφου, Σωκράτη Βενάρδου και Γιολάντας Πέγκλη Facebook Twitter
Ο Γιώργος Ζωγράφος.
0


Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ δεν είναι, αναγκαστικά, κλάδος της ποίησης. Υπάρχουν, βεβαίως, ποιητές, που εμφορούνται από θρησκευτικά αισθήματα, όπως και άλλοι, που μπορεί να έχουν γράψει ποιήματα με θρησκευτικό περιεχόμενο, δίχως να ανήκουν στους «θρησκευτικούς» ποιητές – τέτοιοι ποιητές είναι πάρα πολλοί, από τον Κ.Π. Καβάφη («Ο Ιουλιανός εν τοις μυστηρίοις») και τον Κωστή Παλαμά («Η Παναγιά στην Κόλαση»), έως τον Άγγελο Σικελιανό («Στ’ οσίου Λουκά το μοναστήρι») και τον Οδυσσέα Ελύτη (ποικίλα ποιήματά του, σπαρμένα σε διάφορες συλλογές).

Οι ποιητές που έχουν επιλεγεί, εδώ, θα μπορούσε να χαρακτηρισθούν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ως (και) «θρησκευτικοί ποιητές», επειδή το σχετικό περιεχόμενο στα ποιήματά τους είναι και πολύ και διαρκές. Πέντε τέτοιοι ποιητές, σε ποιήματά τους που εμπεριέχουν στοιχεία και από το «θείο δράμα» της Μεγάλης Εβδομάδας, καταγράφονται στη συνέχεια...

Οι ποιητές που έχουν επιλεγεί, εδώ, θα μπορούσε να χαρακτηρισθούν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ως (και) «θρησκευτικοί ποιητές», επειδή το σχετικό περιεχόμενο στα ποιήματά τους είναι και πολύ και διαρκές.

Γιώργος Ζωγράφος

Ο Γιώργος Ζωγράφος (1936-2005) είναι ο σπουδαίος τραγουδιστής του «νέου κύματος», για τον οποίον λίγοι ξέρουν πως είχε τυπώσει κι ένα ποιητικό βιβλίο, το 1990. Ο Ζωγράφος βασανίστηκε στη ζωή του, ενώ και ο θάνατός του (βρέθηκε μόνος του, νεκρός, στο σπίτι του μετά από μέρες) ήρθε να υπογραμμίσει μία το ίδιο δύσκολη και περιπλεγμένη ζωή.

cover
Γιώργος Ζωγράφος, 
Κούσουρα Μπάκμα [Αιγόκερως, 1990]

Όπως σημειώνει και ο Κώστας Γεωργουσόπουλος στον πρόλογο του ποιητικού βιβλίου του: «Ξέρω πως πέρασε από σκοτεινά μονοπάτια, από βυθούς απροσμέτρητους· δοκίμασε πίκρα και πίκρα. Ταξίδεψε πολύ, αρνήθηκε πολύ, αγάπησε πολύ και σώθηκε. Βρήκε το νόημα του κόσμου. Αυτά τα ποιήματα, κραυγή της αποκτημένης του ελευθερίας, κλαδί του θριάμβου του πάνω στην απελπισία, στέφανος ανθέων σπάνιας καλλιέργειας, είναι το απόσταγμα της μεγάλης του επιστροφής».

Κούσουρα Μπάκμα [Αιγόκερως, 1990]

Ληστές
Ληστές, ληστές, ληστές,
ληστές ακρωτηριασμένοι,
ληστές με ραμμένο στόμα
με κομμένα αυτιά.
Ληστές εν μέση οδώ,
ληστές στα σταυροδρόμια της Ιστορίας,
ληστές τύπου «νίπτω τας χείρας μου»,
καλοί ληστές εξ αριστερών,
και κακοί εκ δεξιών.
Και στη μέση στη μέση
των σταυρών προτιμήσεως,
στη μέση των ξύλινων,
στη μέση των αόρατων
στη μέση των παρακμιακών σταυρών
των διαβρωμένων συνειδήσεών μας,
Εκείνος, ο Ένας, ο Πιο Μεγάλος,
Ο Πιο Παράταιρος,
Ο Μη Γνωρίζων
Τι Ποιεί η Δεξιά
και η Αριστερά Του,
στη μέση των δεξιών και των αριστερών
ληστών
Σταυρωμένος,
ο Ληστής των ληστών,
Αυτός που έκλεψε
από την ανθρωπότητα
ό,τι είχε και δεν είχε,
καθαρίζοντάς την έτσι
από την κόπρον του Αυγείου.

Νίκος Καρούζος

Η θρησκευτική ποίηση των Νίκου Καρούζου, Ματθαίου Μουντέ, Γιώργου Ζωγράφου, Σωκράτη Βενάρδου και Γιολάντας Πέγκλη Facebook Twitter
Ο Νίκος Καρούζος.

Καταξιωμένος ποιητής με έντονο στην ποίησή του το θρησκευτικό, φιλοσοφικό και υπαρξιακό στοιχείο, ο Νίκος Καρούζος (1926-1990) έχει να επιδείξει ένα απλωμένο σε θέματα και απολύτως προσωπικό έργο, που το διακρίνει, όπως έλεγε ο ίδιος, η «ηθική των λέξεων».

Στο συγκεκριμένο ποίημα, που έχει επιλεγεί από τον «Ερυθρογράφο», μία από τις τελευταίες συλλογές του, τον Καρούζο απασχολεί η εκκλησιαστική ατμόσφαιρα της Μεγάλης Πέμπτης, σε συνδυασμό με το ερωτικό στοιχείο που εμφιλοχωρεί στη μεγαλοβδομαδιάτικη λατρεία και την έξωθεν περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που διολισθαίνει προς την ιλαρότητα ή και την φαιδρότητα ακόμη.

cover
Νίκος Καρούζος,
Ερυθρογράφος [Απόπειρα, 1988]

Ερυθρογράφος [Απόπειρα, 1988]

Ο Θεός είναι πάντοτε στο πλευρό μου

Φωτιές της Μεγάλης Πέμπτης. Έρημη φρενοβλάβεια λέει πως έρχονται τάχατες οι αποθαμένοι και ζεσταίνονται... Τι θαύμα εάν αυτό γινότανε! Χρωματιστά μαντήλια σφιχτοδεμένα στον Εσταυρωμένο· λουλούδια χαιρετίζουν εκτυφλωτικά το εύοσμο αίμα: θερμόμετρα στου Ιησού τις αμασχάλες. Αντικρίζω ηδύγλουτες οπτασίες του ωραίου φύλου· δεν απολάμπει τίποτα πιότερο μέσα σε τόσο θυμίαμα· λαμπαδιάζουν έωλοι οι ψαλτάδες· ο χώρος αντιμάχεται την ολισθηρή αιτιότητα. Όλα είναι κρέας κι οδύνημα ηδονής· επιχέουσα λάμψη. Κι όμως απ’ έξω ύστερα διαύγειες από γομολάστιχα. Πότε ν’ ακούγετ’ ένα γέλιο σαν ατμάκατος· πότε να υποσκάπτει τα διάχυτα μύρα· πότε τραχύς κρουνός βλακείας το γέλιο και πότε ωσάν χέσιμο.

Σωκράτης Βενάρδος

Η θρησκευτική ποίηση των Νίκου Καρούζου, Ματθαίου Μουντέ, Γιώργου Ζωγράφου, Σωκράτη Βενάρδου και Γιολάντας Πέγκλη Facebook Twitter
Ο Σωκράτης Βενάρδος.

Αναγνωρισμένος ιεροψάλτης, συνθέτης θρησκευτικών έργων και ακόμη ανάμεσα σε άλλα «θρησκευτικός ποιητής», ο Σωκράτης Βενάρδος (1927-1983) είναι ίσως γνωστότερος για τον δίσκο με το λαϊκό ορατόριό του, σε ποίηση του Καταλανού Joan Alavedra, και με μεταφορά στα ελληνικά από τον Νίκο Γκάτσο, «Η Φάτνη» [Columbia, 1970].

Το έργο αυτό θα παρουσιαζόταν και σε μεγάλη συναυλία, ως «Ο Βασιλεύς των Ουρανών», στο θέατρο Κοτοπούλη-Ρεξ στην αρχή της μεταπολίτευσης, από τους Γιώργο Ζωγράφο, Θεόδωρο Δημήτριεφ και Μαρία Δημητριάδη, ενώ από εκείνη την εποχή (πρώτο μισό της δεκαετίας του ’70), προέρχεται και η ποιητική συλλογή του, με το παρακάτω «άτιτλο» ποίημα.

cover
Σωκράτης Βενάρδος,
Στο τέρμα της ανηφοριάς [Ιωλκός, 1972]

Στο τέρμα της ανηφοριάς [Ιωλκός, 1972]

Δεν γίνεται πια
να ξανασμίξουν
οι σκορπισμένες πέρλες
των ειρμών.
Δεν γίνεται
νά ’ρθει πριν το χάραμα
ο φτερωτός λυτρωτής
που σφαλίζει
τις άγρυπνες
γυάλινες κόγχες.
Το δάσος δεν θα ξανατυλιχθεί
με την εσάρπα
της πάχνης·
κι άλλη ευωδιά
από γλυκάνισο
δεν θα σταθεί
στον ουρανίσκο.
Οι ροδαμιές
και τα βατόμουρα
σταμάτησαν
να ψάχνουν
για το χαμένο σκουλαρίκι·
κι οι δυο χορταριασμένες πέτρες
μούσκεψαν μ’ αναφιλητά
το λευκό χαλί
που ’χε στρωθεί
σε μιαν αξέχαστη
ευωχία.
Εύοσμο στόμα
των γιασεμιών
δεν θ’ αναδυθεί πια
ο μυρίπνοος ήχος σου:
–Βεβαίως!
Οι οροσειρές
των πενταγράμμων
που πάνω στις οπλές τους
σάλπιζαν πήγασοι
καταποντίστηκαν
στην αδάκρυτη
Κασπία
των λυγμών.

Ματθαίος Μουντές

Η θρησκευτική ποίηση των Νίκου Καρούζου, Ματθαίου Μουντέ, Γιώργου Ζωγράφου, Σωκράτη Βενάρδου και Γιολάντας Πέγκλη Facebook Twitter
Ο Ματθαίος Μουντές. Φωτ.: Αθηνά Λεκάκου

Προσωπικά θυμάμαι το ονοματεπώνυμο του Ματθαίο Μουντέ (1935-2000) από τα πρώιμα μαθητικά χρόνια μου, στο Δημοτικό, και από το σχολικό βιβλίο του «Κατήχηση-Λειτουργική» της Έκτης τάξης.

Αργότερα θα άκουγα στίχους του, μελοποιημένους από τον Σταύρο Ξαρχάκο να τους τραγουδά η Δήμητρα Γαλάνη, ακόμη πιο μετά θα μάθαινα για την πνευματική σχέση του με τον νεαρό Νίκο Κυπουργό (που θα αποτυπωνόταν και στη δισκογραφία), πριν καταφύγω στις ποιητικές συλλογές του, μέσα από τις οποίες θα ανακάλυπτα έναν αληθινά πρωτότυπο ποιητή, με λόγο σχεδόν πάντα θεολογικό, αλλά ταυτοχρόνως αληθινά πνευματικό και αισθητικά ελκυστικό, έως και ερωτικό θα έλεγα, που συμπύκνωνε, με ακεραιότητα, τη σχέση του με το θείο.

cover
Ματθαίος Μουντές,
Ισόπεδος διάβασις [Φέξης, 1963]

Ισόπεδος διάβασις [Φέξης, 1963]

Αγρύπνια
Μπαίνεις μέσα στη σκέψη μου, σκέψη και προχωρείς
μ’ ένα ρίγος που με διαπερνά μέχρι θανάτου.
Δεν έχω δάκρυα. Έχω ένα τσακισμένο βήμα
ένα νεκρό πουλί κάτω από τις ελπίδες μου.
Απολιθώνεται η στιγμή, γίνεται μια ταφόπετρα
ακινητεί και σε σκεπάζει. Άνεμος και βροχή την πλένουν.
Μένω στο πλάι της. Ορφανός από τρυφερότητα
κι’ ούτ’ ένα φύλακα άγγελο δεν βλέπω γύρω
που θα ’ρθει με την παρουσία του να γράψει
τέλος στη γεύση της φθοράς που με τυλίγει.
Όμως απόψε, μέσα στην αγρύπνια μου, Μητέρα,
κατορθώνω να πιάσω το Θεό με τα χέρια του πένθους.

Γιολάντα Πέγκλη

Η θρησκευτική ποίηση των Νίκου Καρούζου, Ματθαίου Μουντέ, Γιώργου Ζωγράφου, Σωκράτη Βενάρδου και Γιολάντας Πέγκλη Facebook Twitter
Η Γιολάντα Πέγκλη, σχέδιο του Αλέκου Κοντόπουλου.

«Η Γιολάντα Πέγκλη γεννήθηκε το 1934 στην Αθήνα, και κατοικεί στην Κηφισιά. Ανήκει στη δεύτερη μεταπολεμική γενιά. Ποίησή της δημοσιεύθηκε πρώτη φορά το 1959, ενώ η πρώτη ποιητική της συλλογή “Λάζαροι εν αποσυνθέσει” κυκλοφόρησε το 1964. Ακολούθησαν άλλες δεκατέσερις συλλογές, ανάμεσά τους η συγκεντρωτική έκδοση “Της γλυκειάς πατρίδας και εκλογή ποιημάτων” (1996). Οι τελευταίες της συλλογές είναι: “Ας σταθούμε εδώ” (Γαβριηλίδης, 2004), “Γεια” (Γαβριηλίδης, 2010) και “Της γλυκειάς πατρίδας” (β έκδοση αναθεωρημένη, Εκδόσεις του Φοίνικα, 2017).

Το 2015 από τις Εκδόσεις των φίλων εκδόθηκε ο αφιερωματικός τόμος “Γιολάντα Πέγκλη, Κριτικές και μελετήματα στα 50χρονα της ποιητικής της παρουσίας”. Τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1971) και με το Β Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1972). Το 2002 βραβεύτηκε με το βραβείο Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών. Έχει ασχοληθεί επίσης με τη μετάφραση, την κριτική και το δοκίμιο. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε εννέα γλώσσες». [poets.gr]

cover
Γιολάντα Πέγκλη,
Προς Φαρισαίους [Ιδιωτική Έκδοση, 1971]

Προς Φαρισαίους [Ιδιωτική Έκδοση, 1971]

Μέγα Σάββατο
Γρήγορα σβήνουν τα ίχνη, όλα τα ίχνη
απ’ την αγάπη ως την τελευταία μάχη
απλώνει το κενό
γίνεται νεκρή θάλασσα
γίνεται ουρανός που δεν συνηθίζει
γίνεται αδιάβατη περιοχή.
Το αθάνατο πνεύμα πού να οδηγεί
τις στοές το χώμα όταν ταξιδεύει;
Η σιωπή και η απουσία μάς χώρισε
–ας θυμηθούμε– πριν πέσει το σκοτάδι
κι έρθει εκείνος ο μεγάλος άγνωστος
και ξεχαστούμε
σε ολονύχτιες συνομιλίες μαζί του
και λησμονήσομε για χάρη του
πόσο αργούν να φράξουν
τ’ αθώα σώματα
τη χώρα του θανάτου
πώς κιτρινίζουν και μαδάνε ένα ένα
τα δάχτυλά μας, τα διορισμένα εντούτοις
να κρατήσουν απόψε
λαμπάδα αναστάσιμη.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Άλαν Χόλινγκερστ: «Η γραμμή της ομορφιάς»

Το πίσω ράφι / Η γραμμή της ομορφιάς: Η κορυφαία «γκέι λογοτεχνία» του Άλαν Χόλινγκχερστ

Ο Χόλινγκχερστ τοποθέτησε το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημά του στα θατσερικά '80s και κατάφερε μια ολοζώντανη και μαεστρική ανασύσταση μιας αδίστακτης δεκαετίας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
Πέτρος Τατσόπουλος: «Η οργή σε κάποιες περιπτώσεις επιβάλλεται γιατί είναι απελευθερωτική»

Πέτρος Τατσόπουλος / «Δεν τα έχω με τους πιστούς αλλά με τους απατεώνες ρασοφόρους»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με τον γνωστό συγγραφέα, δημοσιογράφο, παρουσιαστή και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Το παιδί του διαβόλου - Μια αληθινή ιστορία», όπου εστιάζει στη μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη διαπλοκή της με την πολιτεία και στις σκοταδιστικές απόψεις που κατά κανόνα πρεσβεύει καθώς και στην ιδιαίτερα επικερδή «μπίζνα» που έχει στηθεί γύρω από ιερά λείψανα, ιερά κειμήλια, «άγιους» γέροντες και «θαύματα» για κάθε χρήση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ